ITPP1/443-859b/10/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data wpływu 30 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania w związku z czynnością udzielenia upoważnienia na używanie znaku towarowego – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 30 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m. in. w zakresie określenia podstawy opodatkowania w związku z czynnością udzielenia upoważnienia na używanie znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd Patentowy RP, na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, udzielił Gminie praw ochronnych na znaki towarowe graficzne, wraz z nazwą miejscowości. Dnia 27 listopada 2009 r. została podjęta uchwała Rady Gminy w sprawie ustalenia zasad używania znaków towarowych Gminy. Z zapisów tej uchwały wynika m. in., że:

Uprawniony może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku;

prawo do używania znaku jest odpłatne;

prawo do używania znaku udzielane jest na podstawie umowy licencyjnej zawartej pomiędzy Udzielającym a użytkownikiem;

wójt Gminy może podjąć decyzję w sprawie odstąpienia od naliczania opłaty;

użytkownik ma prawo używania znaku zobowiązuje się do uiszczenia na rzecz Uprawnionego:

opłaty jednorazowej w wysokości 200 zł oraz podpisania umowy licencyjnej w sprawie udzielenia prawa do używania znaku;

opłata może być zamieniona na rzecz nieodpłatnego przekazania produktów w uzgodnionej ilości na rzecz Uprawnionego;

forma płatności ustalona jest indywidualnie na podstawie decyzji Uprawnionego;

Uprawniony może odstąpić od naliczania opłaty.

Wójt Gminy podpisał umowę licencyjną o używanie znaku towarowego z Panią X., która prowadzi działalność gospodarczą zakresie handlu. Zgodnie z przedmiotową umową, Pani X. zobowiązuje się do uiszczenia na rzecz Gminy opłaty licencyjnej w kwocie 200 zł oraz do nieodpłatnego przekazania produktów w terminie:

30 dni od podpisania umowy – I transza 2010 r.;

30 czerwca 2011 r. – II transza za 2011 r.;

1 czerwca 2012 r. – III transza za 2012 r.,

tj. 400 sztuk pamiątek, gadżetów (długopisy, breloczki, kubki, latarki, muszle, obrazki, itp.) ze znakiem towarowym na rzecz Uprawnionego. Gmina wykorzystuje ww. gadżety dla celów reklamy, promocji Gminy. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT w zakresie umów cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Co w tym przypadku stanowi podstawę opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania będzie jednorazowa opłata w kwocie 200 zł, natomiast nieodpłatne przekazanie produktów na rzecz Gminy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ otrzymane nieodpłatnie gadżety, upominki ze znakiem towarowym wykorzystywane są dla celów reklamy i promocji Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, o czym stanowi art. 29 ust. 3 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego sprawy wynika, że na mocy podjętej przez Radę Gminy uchwały w sprawie ustalenia zasad używania znaków towarowych Gminy (udzielonych uprzednio Gminie przez Urząd Patentowy RP) dopuszcza się, w ramach zawieranych umów licencyjnych, udzielenie upoważnienia do używania znaku towarowego Gminy. Wójt Gminy podpisał umowę licencyjną o używanie znaku towarowego z Panią X., która prowadzi działalność gospodarczą zakresie handlu. Zgodnie z przedmiotową umową, Pani X. zobowiązuje się do uiszczenia na rzecz Gminy opłaty licencyjnej w kwocie 200 zł oraz do nieodpłatnego przekazania produktów, tj. 400 sztuk pamiątek, gadżetów (długopisy, breloczki, kubki, latarki, muszle, obrazki, itp.) ze znakiem towarowym na rzecz Uprawnionego (w ocenie tut. organu jest to forma zapłaty za udzieloną licencję). Gmina wykorzystuje ww. gadżety dla celów reklamy, promocji Gminy. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT w zakresie umów cywilnoprawnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że podstawę opodatkowania stanowi jedynie kwota 200 zł. Skoro bowiem licencjobiorca zobowiązany jest oprócz kwoty 200 zł również nieodpłatnie przekazać na rzecz Gminy 400 sztuk produktów (długopisy, breloczki, kubki, latarki, muszle, obrazki) w określonych w umowie terminach, to kwota należna z tytułu sprzedaży (200 zł) oraz wartość rynkowa otrzymanych towarów (400 sztuk) stanowi zapłatę za udzielenie ww. licencji. Jest to więc świadczenie wzajemne – zapłata za usługę udzielenia licencji. Zatem, w tym przypadku podstawę opodatkowania należy ustalić w oparciu o powołany art. 29 ust. 1 i art. 29 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (kwota 200 zł, pomniejszona o kwotę należnego podatku oraz wartość rynkowa otrzymanych towarów, pomniejszona o kwotę podatku).

Końcowo, informuje się, że kwestia opodatkowania nieodpłatnego przekazania produktów na rzecz Gminy nie może być przedmiotem rozstrzygnięcia w drodze niniejszej interpretacji, ponieważ Wnioskodawca nie występuje w tym zakresie w charakterze podmiotu zainteresowanego. W związku z tym w przedmiotowej interpretacji nie dokonano analizy zajętego przez Wnioskodawcę stanowiska w zakresie opodatkowania tej czynności podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.