1.
Do izby zatrzymań osadzonego przyjmuje komendant izby zatrzymań lub upoważniony przez niego profos oraz żołnierz, o którym mowa w § 29 ust. 2.
2.
Można odmówić przyjęcia do izby zatrzymań, jeżeli brak:
1)
dokumentów stanowiących podstawę do umieszczenia w izbie zatrzymań albo są one uszkodzone w stopniu uniemożliwiającym zapoznanie się z ich treścią;
2)
dokumentu, na podstawie którego ustala się tożsamość osadzonego, albo jeżeli istnieją uzasadnione wątpliwości co do jego tożsamości wynikające z:
a) uszkodzenia tego dokumentu,
b) niezgodności między dokumentami a informacjami uzyskanymi od osadzonego lub od konwoju,
c) braku możliwości potwierdzenia tożsamości osadzonego.
a) uszkodzenia tego dokumentu,
b) niezgodności między dokumentami a informacjami uzyskanymi od osadzonego lub od konwoju,
c) braku możliwości potwierdzenia tożsamości osadzonego.
3.
Odmawia się przyjęcia osadzonego do izby zatrzymań, jeżeli:
1)
badanie lekarskie wykazało przeciwwskazania zdrowotne do osadzenia go w izbie zatrzymań lub stan jego zdrowia wymaga udzielenia pomocy medycznej, której w danym obiekcie nie można udzielić;
2)
brakuje wolnych miejsc.
4.
Przepisu ust. 2 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli do izby zatrzymań zostanie przekazane pismo dowódcy jednostki wojskowej lub organu ochrony porządku prawnego albo wymiaru sprawiedliwości stwierdzające tożsamość osadzonego, a w przypadku gdy osadzony nie ma dokumentów stanowiących podstawę do umieszczenia go w izbie zatrzymań – także aktualna fotografia osadzonego.
