1.
Minister właściwy do spraw gospodarki może udzielać przedsiębiorcom pomocy publicznej na realizację projektów inwestycyjnych o znaczeniu strategicznym dla przejścia na gospodarkę o zerowej emisji netto, zwanej dalej „wsparciem na projekty niskoemisyjne”.
2.
Projektem inwestycyjnym o znaczeniu strategicznym dla przejścia na gospodarkę o zerowej emisji netto jest inwestycja polegająca na:
1)
produkcji:
a) urządzeń takich jak: baterie, panele słoneczne, turbiny wiatrowe, pompy ciepła, elektrolizery oraz urządzenia do wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CCUS),
b) kluczowych komponentów przeznaczonych do bezpośredniego użytku jako materiał do produkcji urządzeń, o których mowa w lit. a, i używanych w tym celu;
a) urządzeń takich jak: baterie, panele słoneczne, turbiny wiatrowe, pompy ciepła, elektrolizery oraz urządzenia do wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CCUS),
b) kluczowych komponentów przeznaczonych do bezpośredniego użytku jako materiał do produkcji urządzeń, o których mowa w lit. a, i używanych w tym celu;
2)
produkcji lub odzysku pokrewnych surowców krytycznych niezbędnych do produkcji urządzeń i kluczowych komponentów, o których mowa w pkt 1.
3.
Pomoc jest udzielana na wniosek przedsiębiorcy złożony ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, który zawiera informacje:
1)
o przedsiębiorcy;
2)
dotyczące inwestycji mającej otrzymać wsparcie;
3)
dotyczące finansowania inwestycji;
4)
dotyczące konieczności pomocy i oczekiwanego wpływu.
4.
Wsparcie na projekty niskoemisyjne jest udzielane w formie dotacji, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1270, 1273, 1407 i 1429).
5.
Pomoc może być udzielana do dnia 31 grudnia 2025 r.
6.
Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania wsparcia na projekty niskoemisyjne, uwzględniając konieczność efektywnego i skutecznego wykorzystania tego wsparcia oraz zapewniania przejrzystości jego udzielania.
