§ 1.
Wyrokiem skazującym jest również prawomocne orzeczenie skazujące za popełnienie przestępstwa wydane przez sąd właściwy w sprawach karnych w państwie członkowskim Unii Europejskiej, chyba że według ustawy karnej polskiej czyn nie stanowi przestępstwa, sprawca nie podlega karze albo orzeczono karę nieznaną ustawie.
§ 2.
W razie skazania przez sąd, o którym mowa w § 1, w sprawach:
1)
stosowania nowej ustawy karnej, która weszła w życie po wydaniu wyroku skazującego,
2)
zatarcia skazania
– stosuje się ustawę obowiązującą w miejscu skazania. Przepisu art. 108 zbieg skazań - zatarcie nie stosuje się.
– stosuje się ustawę obowiązującą w miejscu skazania. Przepisu art. 108 zbieg skazań - zatarcie nie stosuje się.
§ 3.
Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli informacje uzyskane z rejestru karnego lub od sądu państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie są wystarczające do ustalenia skazania albo orzeczona kara podlega darowaniu w państwie, w którym nastąpiło skazanie.
