§ 1.
Skazując sprawcę, który popełnił przestępstwo określone w art. 173 sprowadzenie katastrofy komunikacyjnej § 1 lub 2, art. 174 sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lub art. 177 spowodowanie wypadku w ruchu § 1 znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia lub spożywał alkohol lub zażywał środek odurzający po popełnieniu czynu określonego w art. 173 sprowadzenie katastrofy komunikacyjnej § 1 lub 2, art. 174 sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lub art. 177 spowodowanie wypadku w ruchu § 1, a przed poddaniem go przez uprawniony organ badaniu w celu ustalenia w organizmie zawartości alkoholu lub obecności środka odurzającego, sąd orzeka karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę do górnej granicy tego zagrożenia zwiększonego o połowę.
§ 1a.
Skazując sprawcę, który popełnił przestępstwo określone w art. 173 sprowadzenie katastrofy komunikacyjnej § 3 lub 4 lub art. 177 spowodowanie wypadku w ruchu § 2, w warunkach określonych w § 1 lub którego dotyczy wskazana w tym przepisie okoliczność, sąd orzeka karę pozbawienia wolności w wysokości nie niższej niż:
1)
3 lata, jeżeli następstwem wypadku jest ciężki uszczerbek na zdrowiu innej osoby albo następstwem katastrofy jest ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób,
2)
5 lat, jeżeli następstwem wypadku albo katastrofy jest śmierć człowieka
– do dwukrotności górnej granicy ustawowego zagrożenia.
– do dwukrotności górnej granicy ustawowego zagrożenia.
§ 2.
(uchylony)
§ 3.
W razie skazania, o którym mowa w § 1 lub 1a, sąd może orzec przepadek, o którym mowa w art. 44b przepadek pojazdu mechanicznego prowadzonego przez sprawcę lub równowartości pojazdu, a orzeka go, jeżeli zawartość alkoholu w organizmie sprawcy była wyższa niż 1 promil we krwi lub 0,5 mg/dmidx3 w wydychanym powietrzu albo prowadziła do takiego stężenia.
