§ 1.
Pozbawienie praw publicznych obejmuje utratę czynnego i biernego prawa wyborczego do organu władzy publicznej, organu samorządu zawodowego lub gospodarczego, utratę prawa do udziału w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości oraz do pełnienia funkcji w organach i instytucjach państwowych i samorządu terytorialnego lub zawodowego, jak również utratę posiadanego stopnia wojskowego i powrót do stopnia szeregowego; pozbawienie praw publicznych obejmuje ponadto utratę orderów, odznaczeń i tytułów honorowych oraz utratę zdolności do ich uzyskania w okresie trwania pozbawienia praw.
§ 2.
Sąd może orzec pozbawienie praw publicznych w razie skazania:
1)
na karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 za przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie;
2)
za przestępstwa określone w art. 228 sprzedajność pełniącego funkcję publiczną § 1 i 3–6, art. 229 przekupstwo § 1 i 3–5, art. 230 płatna protekcja bierna § 1, art. 230a płatna protekcja czynna § 1, art. 250a łapownictwo wyborcze § 1 i 2, art. 271 poświadczenie nieprawdy § 3, art. 296a łapownictwo na stanowisku kierowniczym § 1, 2 i 4, art. 305 zakłócanie przetargu publicznego § 1–4 oraz art. 306b szkoda na mieniu o wysokiej wartości.
§ 3.
Sąd orzeka pozbawienie praw publicznych w razie skazania za przestępstwa określone w art. 130 szpiegostwo § 1–5 lub 7–9.
