§ 1.
Sąd, udzielając zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, orzeka:
1)
tytułem kary grzywny kwotę uiszczoną przez sprawcę;
2)
przepadek przedmiotów tylko w takich granicach, w jakich sprawca wyraził na to zgodę, a w razie niemożności ich złożenia - uiścił ich równowartość pieniężną.
§ 2.
Prawomocny wyrok o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności nie podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Karnego.
§ 3.
Uiszczenie określonej kwoty tytułem kary grzywny za przestępstwo skarbowe w drodze dobrowolnego poddania się odpowiedzialności nie stanowi przesłanki recydywy skarbowej określonej w art. 37 nadzwyczajne obostrzenie kary § 1 pkt 4.
