§ 1.
Sprawcy przebywającemu w zakładzie psychiatrycznym, o którym mowa w art. 200c kierowanie do zakładu psychiatrycznego o podstawowym zabezpieczeniu, można udzielić zezwolenia na czasowy pobyt poza zakładem pod opieką członka rodziny lub osoby godnej zaufania, jeżeli jest to uzasadnione względami terapeutycznymi lub ważnymi względami rodzinnymi, zaś niebezpieczeństwo, że sprawca przebywający poza zakładem dopuści się czynu zabronionego lub zagrozi własnemu życiu lub zdrowiu, jest nieznaczne.
§ 2.
Zezwolenia udziela się na okres nieprzekraczający 3 dni. W wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych wypadkach można udzielić zezwolenia na okres nieprzekraczający 7 dni.
§ 3.
Zezwolenia udziela kierownik zakładu po uzyskaniu opinii lekarza prowadzącego. O udzieleniu zezwolenia kierownik zakładu niezwłocznie informuje sąd.
§ 4.
Jeżeli sprawca nie powróci do zakładu psychiatrycznego, o którym mowa w art. 200c kierowanie do zakładu psychiatrycznego o podstawowym zabezpieczeniu, z upływem okresu, na który udzielono zezwolenia, sąd niezwłocznie zarządza jego poszukiwanie i zatrzymanie przez Policję oraz doprowadzenie do zakładu. Sprawcę doprowadza Policja w asyście lekarza.
§ 5.
Sprawcy, który nie powrócił do zakładu psychiatrycznego, o którym mowa w art. 200c kierowanie do zakładu psychiatrycznego o podstawowym zabezpieczeniu, z upływem okresu, na który udzielono zezwolenia, można udzielić ponownego zezwolenia na czasowy pobyt poza zakładem nie wcześniej niż po upływie roku od dnia powrotu sprawcy do zakładu.
§ 6.
Sprawcy, który, przebywając poza zakładem psychiatrycznym, o którym mowa w art. 200c kierowanie do zakładu psychiatrycznego o podstawowym zabezpieczeniu, dopuścił się czynu zabronionego lub zagroził własnemu życiu lub zdrowiu, nie udziela się ponownego zezwolenia na czasowy pobyt poza zakładem.
