• Kodeks postępowania w spr...
  19.03.2024

Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia

Stan prawny aktualny na dzień: 19.03.2024

Dz.U.2022.0.1124 t.j. - Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia

Dział I. Zasady ogólne

§ 1.
Postępowanie w sprawach o wykroczenia toczy się według przepisów niniejszego kodeksu.
§ 2.
W postępowaniu, o którym mowa w § 1, przepisy Kodeksu postępowania karnego stosuje się jedynie, gdy niniejszy kodeks tak stanowi.
Orzeczenia: 7 Porównania: 1
§ 1.
Orzekanie następuje w postępowaniu:
1)
zwyczajnym;
2)
przyspieszonym;
3)
nakazowym.
§ 1a.
Orzekanie w postępowaniu zwyczajnym następuje wówczas, gdy brak jest podstaw do rozpoznania sprawy w postępowaniu przyspieszonym albo nakazowym.
§ 2.
W wypadkach wskazanych w ustawie i na zasadach w niej określonych uprawniony organ może nałożyć grzywnę w drodze mandatu karnego.
Porównania: 1
W razie stwierdzenia w toku postępowania istotnego uchybienia w czynnościach instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, sprzyjającego naruszeniom prawa, sąd, a w toku czynności wyjaśniających organ je prowadzący, zawiadamia o stwierdzonym uchybieniu tę instytucję bądź organ powołany do sprawowania nad nią nadzoru.
Porównania: 1
§ 1.
Obwinionemu przysługuje prawo do obrony, w tym do korzystania z pomocy jednego obrońcy, o czym należy go pouczyć.
§ 2.
Prawo, o którym mowa w § 1, przysługuje również osobie określonej w art. 54 czynności wyjaśniające § 6 z chwilą przystąpienia do przesłuchania po powiadomieniu jej o treści zarzutów albo z chwilą wezwania jej do złożenia pisemnych wyjaśnień. Osobę tę należy pouczyć o przysługującym jej prawie. Przepisy art 21–24 stosuje się odpowiednio.
§ 3.
Pouczenie, o którym mowa w § 2, następuje przed przesłuchaniem albo wraz z wezwaniem do złożenia pisemnych wyjaśnień. Jeżeli pouczenie następuje wraz z wezwaniem do złożenia pisemnych wyjaśnień, wzmiankę o pouczeniu zamieszcza się w notatce urzędowej, o której mowa w art. 54 czynności wyjaśniające § 7.
Porównania: 1
§ 1.
Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy:
1)
czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia;
2)
czyn nie zawiera znamion wykroczenia albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia wykroczenia;
3)
ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze;
4)
nastąpiło przedawnienie orzekania;
5)
obwiniony zmarł;
6)
obwiniony jest:
a) uwierzytelnionym w Rzeczypospolitej Polskiej, szefem przedstawicielstwa dyplomatycznego państwa obcego,
b) osobą należącą do personelu dyplomatycznego tego przedstawicielstwa,
c) osobą należącą do personelu administracyjnego lub technicznego tego przedstawicielstwa,
d) członkiem rodziny osób wymienionych w lit. a–c i pozostaje z nimi we wspólnocie domowej,
e) inną osobą korzystającą z immunitetu dyplomatycznego, na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych,
f) kierownikiem urzędu konsularnego lub innym urzędnikiem konsularnym państwa obcego albo inną osobą zrównaną z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych;
7)
obwiniony z mocy przepisów szczególnych nie podlega orzecznictwu na podstawie niniejszego kodeksu;
8)
postępowanie co do tego samego czynu obwinionego zostało prawomocnie zakończone lub wcześniej wszczęte, toczy się;
9)
brak jest skargi uprawnionego oskarżyciela albo żądania ścigania pochodzącego od osoby uprawnionej lub zezwolenia na ściganie, gdy ustawa tego wymaga;
10)
zachodzi inna okoliczność wyłączająca z mocy ustawy orzekanie w postępowaniu na podstawie niniejszego kodeksu.
(Art. 5 negatywne przesłanki procesowe § 1 - w zakresie, w jakim nie czyni aktu abolicji indywidualnej negatywną przesłanką prowadzenia
postępowania w sprawach o wykroczenia – został uznany za niezgodny z Konstytucją RP wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 2018 r. - sygn. akt K 9/17 (Dz. U. z 2018 r. poz. 830 z 1 lipca 2018 r.)

§ 2.
Przepisu § 1 pkt 6 nie stosuje się:
1)
do osób w nim wymienionych, jeżeli są obywatelami polskimi lub mają w Polsce miejsce stałego zamieszkania, przy czym osoby, o których mowa w lit. f, nie podlegają orzecznictwu na podstawie niniejszego kodeksu, tylko w zakresie czynności pełnionych w toku i w wykonaniu funkcji urzędowych;
2)
jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.
§ 3. Przepisu § 1 pkt 6 można nie stosować do obywatela państwa obcego, z którym nie ma w tym przedmiocie umowy, a państwo to nie zapewnia wzajemności.
§ 4.
Do chwili otrzymania wymaganego przez ustawę zezwolenia na ściganie lub żądania ścigania organ prowadzący czynności wyjaśniające może dokonywać czynności niecierpiących zwłoki w celu zabezpieczenia śladów i dowodów, a także czynności zmierzających do wyjaśnienia, czy żądanie będzie złożone lub zezwolenie będzie wydane.
Orzeczenia: 3 Porównania: 1
§ 1.
W sprawach o wykroczenia ścigane na żądanie pokrzywdzonego występujący z wnioskiem o ukaranie, jeżeli nie jest nim pokrzywdzony, powinien uzyskać wymagane żądanie od osoby uprawnionej do jego złożenia. Żądanie może być złożone na piśmie albo zgłoszone ustnie do protokołu.
§ 2.
Żądanie złożone co do niektórych tylko współdziałających w popełnieniu czynu pozostaje skuteczne także wobec osób niewskazanych w żądaniu, jeżeli nie są to osoby najbliższe dla pokrzywdzonego, o czym należy pouczyć składającego żądanie przed jego przyjęciem.
§ 3.
Żądanie może być cofnięte. Niedopuszczalne jest cofnięcie żądania wobec niektórych tylko współdziałających w popełnieniu czynu, chyba że są to osoby najbliższe dla pokrzywdzonego. Cofnięcie może nastąpić do momentu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie. W razie cofnięcia żądania ponowne jego złożenie jest niedopuszczalne.
§ 4.
Jeżeli wniosek o ukaranie pochodzi od pokrzywdzonego, odstąpienie przez niego od popierania takiego wniosku oznacza także odstąpienie przez niego od popierania żądania ścigania.
Porównania: 1
Policja i inne organy w zakresie postępowania w sprawach o wykroczenia wykonują polecenia sądu oraz prowadzą w granicach określonych w ustawie czynności wyjaśniające.
Porównania: 1
W postępowaniu uregulowanym w niniejszym kodeksie stosuje się odpowiednio przepisy art. 2 cele postępowania karnego, art. 4 zasada obiektywizmu, art. 5 zasada domniemania niewinności, art 7–9, art. 13 zezwolenie na ściganie, art. 14 wszczęcie postępowania sądowego, art. 15 obowiązki Policji i innych podmiotów w zakresie postępowania karnego § 2 i 3, art. 16 pouczanie i informowanie uczestników postępowania, art. 18 czyn stanowiący wykroczenie lub przewinienie dyscyplinarne § 2, art. 20 naruszenie obowiązków procesowych przez obrońcę, pełnomocnika lub prowadzącego postępowanie, art. 23 obowiązek zawiadomienia sądu rodzinnego i art. 23a postępowanie mediacyjne Kodeksu postępowania karnego.
Porównania: 1
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...