1.
Szef misji specjalnej albo, gdy państwo wysyłające nie mianowało szefa, jeden z przedstawicieli państwa wysyłającego wyznaczony przez nie jest upoważniony do działania w imieniu misji specjalnej i kierowania korespondencji do państwa przyjmującego. Państwo przyjmujące kieruje korespondencję przeznaczoną dla misji specjalnej do szefa misji albo, w braku szefa, do przedstawiciela, o którym wyżej była mowa, bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem stałej misji dyplomatycznej.
2.
Jednakże członek misji specjalnej może być upoważniony przez państwo wysyłające, przez szefa misji specjalnej albo, w braku szefa, przez przedstawiciela, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, bądź do zastępowania szefa misji specjalnej albo wspomnianego przedstawiciela, bądź do dokonywania określonych czynności w imieniu misji.
