Art. 31. misje specj.

1.

Przedstawiciele państwa wysyłającego w misji specjalnej oraz członkowie jej personelu dyplomatycznego korzystają z immunitetu od jurysdykcji karnej państwa przyjmującego.

2.

Korzystają oni również z immunitetu od jurysdykcji cywilnej i administracyjnej państwa przyjmującego, z wyjątkiem:
a) powództw z zakresu prawa rzeczowego dotyczących prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium państwa przyjmującego, chyba że dana osoba posiada je w imieniu państwa wysyłającego dla celów misji;
b) powództw dotyczących spadku, w odniesieniu do których dana osoba występuje jako wykonawca, administrator, spadkobierca albo zapisobierca w charakterze osoby prywatnej, a nie w imieniu państwa wysyłającego,
c) powództw dotyczących wszelkiego rodzaju działalności zawodowej albo handlowej, wykonywanej przez daną osobę w państwie przyjmującym poza jej funkcjami urzędowymi;
d) powództw o wynagrodzenie szkody wynikłej na skutek wypadku spowodowanego przez pojazd używany przez daną osobę poza funkcjami urzędowymi.

3.

Przedstawiciele państwa wysyłającego w misji specjalnej oraz członkowie jej personelu dyplomatycznego nie są zobowiązani do zeznawania w charakterze świadków.

4.

Żadne środki egzekucyjne nie mogą być podejmowane wobec przedstawiciela państwa wysyłającego w misji specjalnej albo członka jej personelu dyplomatycznego, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w punktach a), b), c) i d) ustępu 2 niniejszego artykułu, z zastrzeżeniem jednak, że środki takie mogą być podejmowane bez naruszenia nietykalności jego osoby lub mieszkania.

5.

Immunitet jurysdykcyjny przedstawicieli państwa wysyłającego w misji specjalnej oraz członków jej personelu dyplomatycznego nie zwalnia tych osób od jurysdykcji państwa wysyłającego.