1.
Nieważny jest traktat, którego nieważność została ustalona zgodnie z niniejszą konwencją. Postanowienia traktatu nieważnego nie mają mocy prawnej.
2.
Jeżeli jednak na podstawie takiego traktatu zostały już dokonane jakieś czynności prawne:
a) każda ze stron może zażądać od każdej pozostałej strony, aby w miarę możności przywróciła w ich wzajemnych stosunkach sytuację, jaka by istniała, gdyby te czynności nie zostały dokonane;
b) czynności dokonane w dobrej wierze, zanim powołano się na nieważność, nie stają się bezprawne z powodu samej nieważności traktatu.
a) każda ze stron może zażądać od każdej pozostałej strony, aby w miarę możności przywróciła w ich wzajemnych stosunkach sytuację, jaka by istniała, gdyby te czynności nie zostały dokonane;
b) czynności dokonane w dobrej wierze, zanim powołano się na nieważność, nie stają się bezprawne z powodu samej nieważności traktatu.
3.
W przypadkach odnoszących się do art. 49 oszustwo, oszustwo, art. 50 przekupstwo przedstawiciela państwa, przekupstwo przedstawiciela państwa, art. 51 przymus wobec przedstawiciela państwa, przymus wobec przedstawiciela państwa, lub art. 52 przymus wobec państwa w postaci groźby lub użycia siły, przymus wobec państwa w postaci groźby lub użycia siły, ustępu 2 nie stosuje się do strony, której można zarzucić oszustwo, przekupstwo lub przymus.
4.
W przypadku nieważności zgody określonego państwa na związanie się traktatem wielostronnym, powyższe zasady mają zastosowanie w stosunkach między tym państwem i stronami traktatu.