§ 1.
Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy:
1)
czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia;
2)
czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa;
3)
społeczna szkodliwość czynu jest znikoma;
4)
ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze;
5)
oskarżony zmarł;
6)
nastąpiło przedawnienie karalności;
7)
postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się;
8)
sprawca nie podlega orzecznictwu polskich sądów karnych;
9)
brak skargi uprawnionego oskarżyciela;
10)
brak wymaganego zezwolenia na ściganie lub wniosku o ściganie pochodzącego od osoby uprawnionej, chyba że ustawa stanowi inaczej;
11)
zachodzi inna okoliczność wyłączająca ściganie.
(Art. 17 § 1 - w zakresie, w jakim nie czyni aktu abolicji indywidualnej negatywną przesłanką prowadzenia postępowania
karnego, postępowania w sprawach o wykroczenia albo postępowania karnego wykonawczego – został uznany za niezgodny z Konstytucją RP wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 2018 r. - sygn. akt K 9/17 (Dz. U. z 2018 r. poz. 830 z 1 lipca 2018 r.)
(Art. 17 § 1 - w zakresie, w jakim nie czyni aktu abolicji indywidualnej negatywną przesłanką prowadzenia postępowania
karnego, postępowania w sprawach o wykroczenia albo postępowania karnego wykonawczego – został uznany za niezgodny z Konstytucją RP wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 2018 r. - sygn. akt K 9/17 (Dz. U. z 2018 r. poz. 830 z 1 lipca 2018 r.)
§ 2.
Do chwili otrzymania wniosku lub zezwolenia władzy, od których ustawa uzależnia ściganie, organy procesowe dokonują tylko czynności nie cierpiących zwłoki w celu zabezpieczenia śladów i dowodów, a także czynności zmierzających do wyjaśnienia, czy wniosek będzie złożony lub zezwolenie będzie wydane.
§ 3.
Niemożność przypisania winy sprawcy czynu nie wyłącza postępowania dotyczącego zastosowania środków zabezpieczających.
§ 4.
Istnienie okoliczności określonych w § 1 pkt 4–6 nie wyłącza postępowania w przedmiocie przepadku, o którym mowa w art. 45a przesłanki orzeczenia przepadku § 2 Kodeksu karnego i art. 43a orzeczenie przepadku bez wyroku skazującego Kodeksu karnego skarbowego.
