§ 1.
Wydatki Skarbu Państwa obejmują w szczególności wypłaty dokonane z tytułu:
1)
doręczenia wezwań i innych pism;
2)
przejazdów sędziów, prokuratorów i innych osób z powodu czynności postępowania;
3)
sprowadzenia i przewozu oskarżonego, świadków i biegłych;
4)
oględzin, badań przedsięwziętych w toku postępowania oraz przesyłek i przechowania zajętych przedmiotów, jak również ich sprzedaży;
5)
ogłoszeń w prasie, radiu i telewizji;
6)
wykonania orzeczenia, w tym również o zabezpieczeniu grożących kar majątkowych, jeżeli kary te zostały orzeczone, z wyłączeniem kosztów utrzymania w zakładzie karnym i kosztów pobytu w zakładach leczniczych na obserwacji psychiatrycznej;
7)
należności świadków i tłumaczy;
8)
kosztów postępowania mediacyjnego;
9)
należności biegłych lub instytucji wyznaczonych do wydania opinii lub wystawienia zaświadczenia, w tym koszty wystawienia zaświadczenia przez lekarza sądowego;
9a)
kosztów obserwacji psychiatrycznej oskarżonego, z wyłączeniem należności biegłych psychiatrów;
9b)
kosztów zarządu przymusowego;
10)
opłat przewidzianych za udzielenie informacji z rejestru skazanych;
11)
nieopłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokatów lub radców prawnych;
12)
ryczałtu kuratora sądowego za przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, o którym mowa w art. 214 wywiad środowiskowy o oskarżonym § 1;
12a)
ryczałtu asystenta rodziny za udział w posiedzeniu albo rozprawie, o których mowa w art. 76a wyznaczenie asystenta rodziny § 1;
13)
realizacji umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, i postępowań prowadzonych na podstawie działu XIII, także jeżeli nie zostało wydane postanowienie, o którym mowa w art. 303 przesłanki wszczęcia śledztwa.
§ 2.
Jeżeli wysokości i zasad ustalania należności określonych w § 1 nie regulują odrębne przepisy, Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób ich obliczania, mając na uwadze faktyczny koszt dokonania danej czynności.
§ 3.
W razie braku przepisów wymienionych w § 2, o wysokości danego wydatku decydują kwoty przyznane przez sąd, prokuratora lub inny organ prowadzący postępowanie.
