Prawo zatrzymania osoby podejrzanej podlegającej właściwości sądów wojskowych przysługuje, w warunkach określonych w art. 244zatrzymanie przez Policję, także przełożonemu wojskowemu i wojskowym organom porządkowym.
O zatrzymaniu żołnierza lub pracownika wojska należy niezwłocznie zawiadomić dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę a pracownik jest zatrudniony, również gdy zatrzymany tego nie żąda.
§ 2.
Jeżeli zatrzymanie żołnierza w warunkach określonych w art. 244zatrzymanie przez Policję § 1 nastąpiło w związku z uzasadnionym przypuszczeniem popełnienia przestępstwa ściganego na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, zatrzymanego należy niezwłocznie zwolnić również na polecenie uprawnionego dowódcy, chyba że wyższy dowódca lub prokurator wojskowy temu się sprzeciwią.
Tymczasowe aresztowanie żołnierza oskarżonego o popełnienie przestępstwa określonego w art. 338samowolne opuszczenie jednostki przez żołnierza § 1, art. 339dezercja, art. 341odmowa pełnienia służby wojskowej lub wykonywania obowiązku wynikającego z tej służby § 1, art. 343odmowa wykonania rozkazu przez żołnierza § 2, art. 345czynna napaść żołnierza na przełożonego, art. 352znęcanie się żołnierza nad podwładnym i art. 358samowolne dysponowanie środkami walki przez żołnierza § 2 Kodeksu karnego może nastąpić wyjątkowo również wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony ponownie popełni jedno z tych przestępstw.
§ 2.
Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do pozostałych środków zapobiegawczych.
Śledztwo prowadzi się w sprawach o zbrodnie, a w innych sprawach, gdy wymaga tego waga lub zawiłość sprawy.
§ 2.
Postępując w myśl art. 334przesłanie aktu oskarżenia do sądu § 2 prokurator wojskowy poucza oskarżonego oraz pokrzywdzonego niebędącego żołnierzem także o prawie do złożenia wniosku, o którym mowa w art. 669ławnicy w sądzie wojskowym § 2 i 2a.
