1.
Osoby, które w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do upływu 2 lat od dnia powołania Krajowej Rady Ratowników Medycznych spełniają łącznie warunki określone w art. 2 prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego pkt 1–4, stają się ratownikami medycznymi w rozumieniu ustawy i przysługuje im prawo wykonywania zawodu.
2.
Osobom, które w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do upływu 2 lat od dnia powołania Krajowej Rady Ratowników Medycznych uzyskały zgodę na wykonywanie zawodu ratownika medycznego na podstawie art. 10 zasady wykonywania zawodu ratownika medycznego ust. 3 ustawy zmienianej w art. 207 zmiana ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym albo art. 7 udzielanie zgody na wykonywanie zawodu ratownika medycznego W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii osobie, która uzyskała poza terytorium państw członkowskich kwalifikacje do wykonywania zadań zawodowych ust. 1, przysługuje prawo wykonywania zawodu przez okres, na jaki została wydana zgoda.
3.
Osobom, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje się prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego i wpisuje się te osoby do rejestru, o którym mowa w art. 137 rejestr ratowników medycznych, na ich wniosek złożony nie później niż w terminie 4 lat od dnia powołania Krajowej Rady Ratowników Medycznych.
4.
Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać zawód ratownika medycznego w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do upływu 4 lat od dnia powołania Krajowej Rady Ratowników Medycznych bez uzyskania dokumentu "Prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego” oraz wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 137 rejestr ratowników medycznych, a po upływie 4 lat – pod warunkiem złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 3.
5.
W przypadku niezłożenia wniosku, o którym mowa w ust. 3, osoby te nie mogą wykonywać zawodu ratownika medycznego.
