1.
Z żołnierzem zawodowym, którego planuje się na koszt wojska skierować na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację lub inne formy szkolenia i doskonalenia zawodowego w kraju lub za granicą, których koszt przekracza sześciokrotność najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, zawiera się umowę, która określa warunki zwrotu kosztów poniesionych na jego utrzymanie i naukę w przypadku przerwania, odwołania z kształcenia lub zwolnienia z zawodowej służby wojskowej przed określonym w umowie okresem służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 226 obligatoryjne przesłanki zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej pkt 1, 4, 6–9, 11–16 oraz art. 228 fakultatywne przesłanki zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej ust. 1 pkt 1, 2 i 6–10, w wysokości proporcjonalnej do czasu służby po zakończeniu tej nauki.
2.
Odwołanie żołnierza z kształcenia może nastąpić w przypadku:
1)
braku postępów w kształceniu;
2)
naruszenia regulaminów ustalonych przez organizatora kształcenia;
3)
wniosku żołnierza;
4)
zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych.
3.
Organem uprawnionym do zawarcia umowy jest organ, który kieruje żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację oraz inne formy szkolenia i doskonalenia zawodowego w kraju lub za granicą.
4.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach Minister Obrony Narodowej może zwolnić żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1, który nie ukończył nauki, z obowiązku zwrotu kosztów poniesionych przez resort obrony narodowej na jego naukę, przy czym zwolnienie to nie dotyczy kosztów w wysokości dwunastokrotności miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego żołnierzowi zawodowemu na zajmowanym przez niego stanowisku służbowym, które żołnierz jest obowiązany pokryć.
