1.
Do orzekania o zdolności do służby wojskowej w trakcie jej pełnienia właściwe są wojskowe komisje lekarskie.
2.
Niezależnie od orzekania, o którym mowa w ust. 1, wojskowe komisje lekarskie orzekają również o:
1)
zdolności do pełnienia służby poza granicami państwa;
2)
zdolności do pełnienia służby w rodzajach wojsk i służb oraz na stanowiskach służbowych i funkcjach wojskowych wymagających szczególnych predyspozycji zdrowotnych;
3)
potrzebie udzielenia żołnierzowi urlopu zdrowotnego;
4)
ustaleniu związku chorób oraz śmierci ze służbą wojskową;
5)
prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego.
3.
W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, kieruje go do wojskowej komisji lekarskiej właściwej ze względu na miejsce stacjonowania jednostki wojskowej lub pododdziału jednostki wojskowej, a w przypadku określania zdolności do służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych oraz rodzajach wojsk – do właściwej rzeczowo wojskowej komisji lekarskiej oraz przesyła w załączeniu posiadaną dokumentację medyczną dotyczącą stanu zdrowia osoby skierowanej.
4.
Do orzekania przez wojskowe komisje lekarskie w stosunku do żołnierzy stosuje się odpowiednio przepisy art. 61 niekierowanie na badania osoby z nadaną kategorią zdolności do czynnej służby wojskowej i art. 84 orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej oraz przepisy wydane na podstawie art. 87 podstawy wydania orzeczenia o zdolności danej osoby do służby wojskowej ust. 3.
