1.
Na terenie kraju żołnierz zawodowy, za uprzednią pisemną zgodą dowódcy jednostki wojskowej, może, na pisemny wniosek, korzystać z pomocy w zakresie:
1)
doradztwa zawodowego, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej 3 lata,
2)
przekwalifikowania zawodowego i pośrednictwa pracy na 6 miesięcy przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, o ile pełnił tę służbę co najmniej 4 lata,
3)
praktyk zawodowych na 3 miesiące przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej 9 lat
– udzielanej przez właściwe podmioty.
– udzielanej przez właściwe podmioty.
2.
Do zgody, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 106 wymóg uzyskania stanowiska innego organu ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
3.
Żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej albo który pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej 4 lata, z wyjątkiem zwolnionego ze służby wojskowej z powodu, o którym mowa w art. 226 obligatoryjne przesłanki zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej pkt 1, 2, 7 i 11–15, w okresie 2 lat od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, może korzystać, na terenie kraju, na pisemny wniosek, z pomocy w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania i pośrednictwa pracy, udzielanej przez właściwe organy.
4.
Wniosek, o którym mowa w ust. 1 i 3, zawiera co najmniej:
1)
imię i nazwisko uprawnionego;
2)
stopień wojskowy;
3)
numer PESEL;
4)
adres zamieszkania (adres do korespondencji) i numer telefonu kontaktowego;
5)
adres jednostki wojskowej;
6)
rodzaj oczekiwanej pomocy;
7)
nazwę ośrodka szkolenia lub nazwę instytucji organizującej praktykę zawodową (adres, NIP, REGON);
8)
termin i miejsce realizacji pomocy;
9)
przewidywane koszty pomocy;
10)
informacje dotyczące uzyskanej dotychczas pomocy;
11)
uzasadnienie wyboru rodzaju oczekiwanej pomocy.
5.
Wniosek o pomoc w zakresie przekwalifikowania zawodowego należy złożyć w terminie do 2 lat od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.
6.
Pomoc w zakresie przekwalifikowania zawodowego nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy od dnia, w którym upłynął termin do złożenia wniosku wskazanego w ust. 5.
7.
Żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej pełnionej poza granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 katalog pojęć ustawowych pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, korzysta z pomocy, o której mowa w ust. 3, bezterminowo.
8.
W ramach pomocy, o której mowa w ust. 1 i 3, do wysokości limitów, mogą być pokrywane koszty:
1)
przekwalifikowania zawodowego, rozumianego jako zmiana posiadanych kwalifikacji zawodowych na inne, celem wykonywania nowego zawodu, nabycia nowych kwalifikacji w ramach tego samego zawodu, uzyskania innych kwalifikacji zawodowych niezbędnych do funkcjonowania na rynku pracy, uzyskania certyfikatu, licencji, zdania egzaminu lub uzyskania wpisu na listę uprawnionych do wykonywania zawodu;
2)
przejazdów z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia, w którym następuje przekwalifikowanie zawodowe, lub do miejsca odbywania praktyki zawodowej i z powrotem;
3)
zakwaterowania w okresie przekwalifikowania zawodowego lub odbywania praktyki zawodowej.
9.
Wysokość limitów, o których mowa w ust. 8, wynosi za:
1)
przekwalifikowanie zawodowe – 60% najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym zainteresowany wystąpił po raz pierwszy z wnioskiem o udzielenie pomocy w przekwalifikowaniu zawodowym;
2)
przejazdy z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia lub miejsca odbywania praktyki zawodowej i z powrotem – do wysokości równowartości 20 przejazdów, których koszt jednostkowy nie przekracza ceny biletu jednorazowego w 2 klasie pociągu według taryfy pośpiesznej, z uwzględnieniem przysługujących ulg, z wyjątkiem biletów na miejsca rezerwowane, sypialne lub miejsca do leżenia;
3)
zakwaterowanie w miejscu szkolenia lub w miejscu odbywania praktyki zawodowej – do wysokości równowartości 30 noclegów, których koszt jednostkowy nie przekracza 300% ryczałtu za noclegi, określonego w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
10.
Żołnierzowi zawodowemu i żołnierzowi zawodowemu, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, pokrywa się koszty, o których mowa w ust. 8 pkt 1, w wysokości:
1)
po 4 latach służby wojskowej – 100%,
2)
po 9 latach służby wojskowej – 200%,
3)
po 15 latach służby wojskowej – 300%
– limitu określonego w ust. 9 pkt 1.
– limitu określonego w ust. 9 pkt 1.
11.
Małżonkom oraz dzieciom, o których mowa w ust. 15, oraz żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w ust. 3 i 7, pokrywa się koszty, o których mowa w ust. 8 pkt 1, w wysokości 300% limitu określonego w ust. 9 pkt 1.
12.
Koszty, o których mowa w ust. 8 pkt 2 i 3, pokrywa się, jeżeli przejazd odbywa się na odległość powyżej 50 kilometrów w jedną stronę.
13.
W przypadku nieukończenia przekwalifikowania zawodowego i praktyk zawodowych z winy uprawnionego zwrotowi podlegają:
1)
koszty, o których mowa w ust. 8;
2)
wypłacone żołnierzowi uposażenie za okres, w którym był skierowany na praktykę zawodową.
14.
Pomoc w zakresie doradztwa zawodowego i pośrednictwa pracy jest realizowana bezpłatnie.
15.
Z pomocy, o której mowa w ust. 3, mogą korzystać bezterminowo, na pisemny wniosek, również małżonek oraz dzieci, które pozostawały na utrzymaniu żołnierza zawodowego, który:
1)
zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych;
2)
zmarł w okresie 3 lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej w następstwie wypadku lub choroby pozostającej w związku z wykonywaniem zadań służbowych.
16.
Podmiotami właściwymi w zakresie udzielania pomocy, o której mowa w ust. 1 i 3, są:
1)
kierownik komórki organizacyjnej właściwej do spraw socjalnych;
2)
dyrektor Centralnego Ośrodka Aktywizacji Zawodowej;
3)
kierownicy ośrodków aktywizacji zawodowej;
4)
szefowie wojskowych centrów rekrutacji, właściwi ze względu na terytorialny zasięg działania;
5)
właściwi dyrektorzy wojskowych biur emerytalnych.
17.
Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1)
dokumenty, które należy złożyć wraz z wnioskiem w celu skorzystania z pomocy, o której mowa w ust. 1 i 3,
2)
tryb:
a) korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1–15,
b) dokonywania zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 13,
a) korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1–15,
b) dokonywania zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 13,
3)
terminy w zakresie:
a) przesyłania wniosku o pomoc, o której mowa w ust. 1 i 3,
b) przesyłania dokumentu potwierdzającego ukończenie przekwalifikowania zawodowego i praktyk zawodowych,
c) zwrotu kosztów przekwalifikowania zawodowego i praktyk zawodowych
– uwzględniając konieczność zagwarantowania odpowiedniego przygotowania uprawnionych do funkcjonowania na rynku pracy, prawidłowego wykorzystania środków finansowych przeznaczanych na ten cel oraz zapewnienia jednolitości i sprawności postępowania w tym zakresie.
a) przesyłania wniosku o pomoc, o której mowa w ust. 1 i 3,
b) przesyłania dokumentu potwierdzającego ukończenie przekwalifikowania zawodowego i praktyk zawodowych,
c) zwrotu kosztów przekwalifikowania zawodowego i praktyk zawodowych
– uwzględniając konieczność zagwarantowania odpowiedniego przygotowania uprawnionych do funkcjonowania na rynku pracy, prawidłowego wykorzystania środków finansowych przeznaczanych na ten cel oraz zapewnienia jednolitości i sprawności postępowania w tym zakresie.
