1.
Podmiot, o którym mowa w art. 49 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1151/2012, art. 96 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nr 1308/2013 i art. 24 ust. 6 akapit pierwszy rozporządzenia 2019/787, może złożyć na piśmie do ministra właściwego do spraw rynków rolnych sprzeciw wobec wniosku o rejestrację, zwany dalej „krajowym sprzeciwem”, w terminie 60 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi informacji określonych w art. 9 zadania ministra właściwego do spraw rynków rolnych pkt 3.
2.
Krajowy sprzeciw zawiera:
1)
imię i nazwisko albo nazwę, miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres lub adres do doręczeń podmiotu, o którym mowa w art. 49 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1151/2012, art. 96 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nr 1308/2013 albo art. 24 ust. 6 akapit pierwszy rozporządzenia 2019/787, zwanego dalej „podmiotem wnoszącym krajowy sprzeciw”;
2)
wskazanie uzasadnionego interesu podmiotu wnoszącego krajowy sprzeciw.
3.
Krajowy sprzeciw może dotyczyć jednego wniosku o rejestrację.
4.
Do krajowego sprzeciwu dołącza się dowód uiszczenia opłaty za dokonanie oceny tego sprzeciwu.
5.
Minister właściwy do spraw rynków rolnych sprawdza, czy krajowy sprzeciw spełnia wymagania określone w ust. 1–4, art. 6 wniosek o rejestrację ust. 3 i art. 7 obowiązek dołączenia tłumaczenia na język polski, w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego sprzeciwu.
6.
W przypadku stwierdzenia, że krajowy sprzeciw nie spełnia wymagań określonych w ust. 1–4, art. 6 wniosek o rejestrację ust. 3 lub art. 7 obowiązek dołączenia tłumaczenia na język polski, minister właściwy do spraw rynków rolnych wzywa grupę do uzupełnienia braków w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż 14 dni od dnia otrzymania wezwania.
7.
W przypadku gdy krajowy sprzeciw został wniesiony po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, albo w przypadku nieuzupełnienia braków w krajowym sprzeciwie w wyznaczonym terminie minister właściwy do spraw rynków rolnych pozostawia krajowy sprzeciw bez rozpoznania.
8.
Do postępowań w sprawach krajowego sprzeciwu stosuje się odpowiednio przepisy art. 6 wniosek o rejestrację ust. 3 i 5 oraz art. 7 obowiązek dołączenia tłumaczenia na język polski.
