1.
Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej „wojewódzkim inspektorem”:
1)
jest właściwym organem w rozumieniu:
a) art. 2 pkt 6 rozporządzenia 2016/2031,
b) art. 3 pkt 3 rozporządzenia 2017/625 – w obszarze, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia 2017/625,
a) art. 2 pkt 6 rozporządzenia 2016/2031,
b) art. 3 pkt 3 rozporządzenia 2017/625 – w obszarze, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia 2017/625,
2)
wykonuje obowiązki i uprawnienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej określone w:
a) rozporządzeniu 2016/2031 i przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie rozporządzenia 2016/2031,
b) rozporządzeniu 2017/625 i przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie rozporządzenia 2017/625 – w obszarze, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia 2017/625
– chyba że przepisy ustawy lub przepisy odrębne stanowią inaczej.
a) rozporządzeniu 2016/2031 i przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie rozporządzenia 2016/2031,
b) rozporządzeniu 2017/625 i przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie rozporządzenia 2017/625 – w obszarze, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia 2017/625
– chyba że przepisy ustawy lub przepisy odrębne stanowią inaczej.
2.
Jeżeli wykonanie obowiązków lub uprawnień właściwego organu lub państwa członkowskiego, należących zgodnie z ust. 1 do właściwości wojewódzkiego inspektora, wymaga indywidualnego rozstrzygnięcia o prawach lub obowiązkach adresatów przepisów, o których mowa w art. 1 zakres regulacji ustawy pkt 1, stosowanych bezpośrednio w systemie prawa polskiego, wojewódzki inspektor dokonuje takiego rozstrzygnięcia w drodze decyzji, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.
