1.
Ochrona osobista może zostać udzielona w przypadku wysokiego stopnia zagrożenia dla życia lub zdrowia osoby chronionej w związku z postępowaniem karnym lub karnym skarbowym, jeżeli zachodzi konieczność długotrwałej ochrony, w sprawach, których rozpoznanie w pierwszej instancji należy do właściwości sądu okręgowego, oraz w sprawach o przestępstwa określone w art. 197 doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą lub mimo braku jej zgody § 1, 1a i 2 oraz art. 207 znęcanie się ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach także w innych sprawach.
2.
Ochrona osobista może polegać na:
1)
stałej obecności funkcjonariuszy Policji w pobliżu osoby chronionej;
2)
czasowej obecności funkcjonariuszy Policji w pobliżu osoby chronionej;
3)
czasowej obserwacji osoby chronionej i otoczenia, w którym przebywa;
4)
wskazaniu osobie chronionej bezpiecznych miejsc przebywania oraz czasu i bezpiecznego sposobu przemieszczania się;
5)
określeniu zakresu, warunków i sposobu kontaktowania się osoby chronionej z innymi osobami.
