§ 1.
Organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która:
1)
została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości;
2)
została wydana bez podstawy prawnej;
3)
została wydana z rażącym naruszeniem prawa;
4)
dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną;
5)
została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie;
6)
była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały;
7)
zawiera wadę powodującą jej nieważność na mocy wyraźnie wskazanego przepisu prawa;
8)
w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą.
§ 2.
Organ podatkowy odmawia stwierdzenia nieważności decyzji, jeżeli wydanie nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów przewidzianych w art. 68 terminy przedawnienia powstania zobowiązania podatkowego, art. 70 przedawnienie zobowiązania podatkowego lub art. 118 przedawnienie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej.
§ 3.
Odmawiając stwierdzenia nieważności decyzji w przypadku wymienionym w § 2, organ podatkowy w rozstrzygnięciu stwierdza, że decyzja zawiera wady określone w § 1, oraz wskazuje okoliczności uniemożliwiające stwierdzenie nieważności decyzji.
