1.
Skarga konstytucyjna zawiera:
1)
określenie kwestionowanego przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o wolnościach lub prawach albo obowiązkach skarżącego określonych w Konstytucji i w stosunku do którego skarżący domaga się stwierdzenia niezgodności z Konstytucją;
2)
wskazanie, która konstytucyjna wolność lub prawo skarżącego, i w jaki sposób – zdaniem skarżącego – zostały naruszone;
3)
uzasadnienie zarzutu niezgodności kwestionowanego przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego, ze wskazaną konstytucyjną wolnością lub prawem skarżącego, z powołaniem argumentów lub dowodów na jego poparcie;
4)
przedstawienie stanu faktycznego;
5)
udokumentowanie daty doręczenia wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia, o których mowa w art. 77 zasady wnoszenia skargi konstytucyjnej i jej rozpoznania ust. 1;
6)
informację, czy od wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia, o których mowa w art. 77 zasady wnoszenia skargi konstytucyjnej i jej rozpoznania ust. 1, został wniesiony nadzwyczajny środek zaskarżenia.
2.
Do skargi konstytucyjnej dołącza się:
1)
wyrok, decyzję lub inne rozstrzygnięcie wydane na podstawie przepisu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;
2)
wyroki, decyzje lub inne rozstrzygnięcia potwierdzające wyczerpanie drogi prawnej, o której mowa w art. 77 zasady wnoszenia skargi konstytucyjnej i jej rozpoznania ust. 1;
3)
pełnomocnictwo szczególne.
