1.
Minister ocenia zgodność wniosku z warunkami udzielenia pomocy określonymi w rozporządzeniu.
2.
Po przeprowadzeniu oceny, o której mowa w ust. 1, minister wskazuje przedsiębiorców, którym zamierza udzielić pomocy na ratowanie lub pomocy na restrukturyzację, uwzględniając:
1)
wyniki analiz przedprywatyzacyjnych, w sytuacji gdy wskazują one na konieczność restrukturyzacji przedsiębiorcy w celu zbycia jego akcji lub udziałów w procesie prywatyzacji;
2)
priorytety wyznaczone w rządowych programach restrukturyzacji określonych branż gospodarki;
3)
przewidywaną efektywność ekonomiczną przedsiębiorcy po przeprowadzeniu procesu restrukturyzacji - w przypadku pomocy na restrukturyzację;
4)
wielkość zatrudnienia;
5)
prognozy w zakresie podaży i popytu na rynku, na którym przedsiębiorca prowadzi działalność;
6)
lokalizację prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności, a zwłaszcza lokalizację na obszarze powiatu o relatywnie wysokiej stopie bezrobocia;
7)
kolejność złożenia wniosków.
3.
Minister udziela pomocy do wysokości środków przeznaczonych na ten cel w planie finansowym państwowego funduszu celowego utworzonego na podstawie art. 56 Fundusz Reprywatyzacji, ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji.
4.
W przypadku gdy wysokość środków, o których mowa w ust. 3, nie wystarcza do udzielenia pomocy przedsiębiorcom spełniającym warunki do jej udzielenia oraz kryteria oceny, o których mowa w ust. 2, minister udziela pomocy z uwzględnieniem kolejności złożenia wniosków.
5.
W przypadku gdy plan restrukturyzacji przewiduje uzyskanie pomocy również od innych podmiotów publicznych, minister występuje do przedsiębiorcy o przedłożenie opinii o możliwości udzielenia pomocy na zasadach określonych w tym planie, w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż 14 dni.
