1.
Przy wyznaczaniu współrzędnych punktów pomiarowej osnowy poziomej technikami, o których mowa w § 11, stosuje się następujące zasady:
1)
przy wykorzystaniu techniki statycznej GNSS dane obserwacyjne wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej w dowiązaniu do osnowy geodezyjnej przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania;
2)
przy wykorzystaniu techniki kinematycznej GNSS wyznaczenie współrzędnych punktu osnowy pomiarowej odbywa się przez co najmniej dwa niezależne pomiary oraz obliczenie z nich średniej arytmetycznej, przy czym różnice współrzędnych obliczone na podstawie tych pomiarów nie mogą przekraczać 0,05 m;
3)
przy zakładaniu poziomych osnów pomiarowych z wykorzystaniem pomiarów kątowo-liniowych należy zapewnić:
a) wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej,
b) wyrównanie danych obserwacyjnych metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania.
a) wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej,
b) wyrównanie danych obserwacyjnych metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania.
2.
Miarą dokładności pomiarowej osnowy poziomej są błędy średnie położenia jej punktów po wyrównaniu, a w przypadku zakładania osnowy pomiarowej technikami kinematycznymi GNSS – dokładność wykorzystanego serwisu pozycjonowania.
