1.
Podmiot powierzający pracę cudzoziemcowi wnosi opłatę za każdy wniosek o wydanie zezwolenia na pracę.
2.
Opłata wniesiona w związku z wnioskiem o wydanie zezwolenia na pracę w przypadkach, o którym mowa w art. 6 wydawanie zezwolenia na pracę ust. 1 pkt 1–3, stanowi dochód budżetu państwa.
3.
Opłata wniesiona w związku z wnioskiem o wydanie lub przedłużenie zezwolenia na pracę w przypadku, o którym mowa w art. 6 wydawanie zezwolenia na pracę ust. 1 pkt 4, stanowi dochód budżetu państwa i dochód powiatu w częściach równych.
4.
Opłata, o której mowa w ust. 1, nie podlega zwrotowi, chyba że na podstawie art. 13 odmowa wydania zezwolenia na pracę ust. 1 pkt 4 albo 5 odmówiono wydania zezwolenia na pracę.
5.
Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, nie większą niż:
1)
wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, w przypadkach, o których mowa w art. 6 wydawanie zezwolenia na pracę ust. 1 pkt 1–3,
2)
10 % minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, w przypadku, o którym mowa w art. 6 wydawanie zezwolenia na pracę ust. 1 pkt 4
– biorąc pod uwagę okres wykonywania pracy przez cudzoziemca oraz szacowany przeciętny koszt postępowania w sprawie wydania zezwolenia na pracę.
– biorąc pod uwagę okres wykonywania pracy przez cudzoziemca oraz szacowany przeciętny koszt postępowania w sprawie wydania zezwolenia na pracę.
