1.
W depozycie urzędu celno-skarbowego przechowuje się czasowo:
1)
towary nieunijne przed objęciem procedurą celną lub uregulowaniem sytuacji towarów w inny sposób bądź towary unijne niedopuszczone do wywozu, jeżeli cofnięcie towarów odpowiednio poza obszar celny Unii lub na ten obszar albo ich złożenie w magazynie czasowego składowania jest niemożliwe lub utrudnione;
2)
towary zajęte w celu podjęcia środków, o których mowa w art. 198 unijnego kodeksu celnego;
3)
inne towary, w przypadkach przewidzianych w przepisach odrębnych.
2.
Towary przyjęte do przechowania w depozycie mogą być przekazane przez organ celny innej osobie do przechowania pod dozorem celnym.
3.
Przechowaniu w depozycie nie podlegają towary niebezpieczne, szkodliwe dla zdrowia lub środowiska naturalnego oraz łatwo psujące się.
4.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
warunki przyjmowania towarów do depozytu i wydawania towarów z depozytu,
2)
przypadki, w których organ celny odmówi przyjęcia towarów do depozytu,
3)
terminy przechowywania towarów w depozycie
- mając na uwadze, w szczególności, rodzaj towarów oraz uproszczenie formalności w przyjmowaniu towarów do depozytu.
- mając na uwadze, w szczególności, rodzaj towarów oraz uproszczenie formalności w przyjmowaniu towarów do depozytu.