1.
Krajowa Rada określa kierunki i koordynuje działania administracji rządowej w sprawach bezpieczeństwa ruchu drogowego.
2.
Do zadań Krajowej Rady w zakresie poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego należy w szczególności:
1)
proponowanie kierunków polityki państwa;
2)
opracowywanie programów poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego w oparciu o propozycje przedstawiane przez właściwych ministrów i ocena ich realizacji;
3)
inicjowanie badań naukowych;
4)
inicjowanie i opiniowanie projektów aktów prawnych oraz umów międzynarodowych;
5)
inicjowanie kształcenia kadr administracji publicznej;
6)
inicjowanie współpracy zagranicznej;
7)
współpraca z właściwymi organizacjami społecznymi i instytucjami pozarządowymi;
8)
inicjowanie działalności edukacyjno-informacyjnej;
9)
analizowanie i ocena podejmowanych działań;
10)
ustalanie, co najmniej raz na trzy lata, średniego kosztu społeczno-ekonomicznego wypadku drogowego, w którym jest zabity, oraz średniego kosztu społeczno-ekonomicznego wypadku drogowego, w którym osoba doznała obrażeń ciała w rozumieniu art. 156 § 1 albo art. 157 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1138, 1726, 1855, 2339 i 2600 oraz z 2023 r. poz. 289), powstałego na drogach, o których mowa w art. 24ga stosowanie przepisów dotyczących zarządzania bezpieczeństwem dróg ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.
3.
Przy ustalaniu średniego kosztu społeczno-ekonomicznego wypadków drogowych, o których mowa w ust. 2 pkt 10, uwzględnia się:
1)
utratę produktywności zabitych i rannych w wypadkach drogowych;
2)
koszty leczenia i rehabilitacji poszkodowanych w wypadkach drogowych;
3)
koszty administracyjne wypadków drogowych;
4)
straty materialne powstałe w wyniku wypadków drogowych.
