Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)
wyrób z metalu szlachetnego - wyrób, w którym zawartość metalu szlachetnego nie jest niższa niż zawartość odpowiadająca najniższej próbie obowiązującej dla danego metalu szlachetnego;
2)
wyrób dawnego pochodzenia - wyrób z metalu szlachetnego:
a) wpisany do rejestru zabytków lub do inwentarza muzealiów lub
b) oznaczony dającymi się zidentyfikować cechami probierczymi stosowanymi przed rokiem 1962, lub
c) wytworzony przed rokiem 1962, oznaczony cechami niedającymi się zidentyfikować lub nieposiadający żadnych oznaczeń, którego wartość historyczna lub artystyczna jest tak znaczna, że wartość metalu szlachetnego użytego do wytworzenia tego wyrobu przy ustalaniu jego wartości rynkowej stanowi czynnik drugorzędny;
3)
cecha probiercza - prawnie chroniony znak urzędowy potwierdzający zawartość metalu szlachetnego w wyrobie;
4)
wprowadzenie do obrotu - udostępnienie, nieodpłatnie albo za opłatą, po raz pierwszy wyrobu z metalu szlachetnego w celu jego używania lub sprzedaży;
5)
obrót - każdorazowe udostępnienie wprowadzonego do obrotu wyrobu z metalu szlachetnego w celu jego używania lub sprzedaży;
6)
świadectwo badania - dokument potwierdzający zawartość metalu szlachetnego w wyrobie;
7)
próba - stosunek masy czystego metalu szlachetnego zawartego w stopie do masy stopu wyrażony w częściach tysięcznych;
8)
znak imienny - indywidualny znak pozwalający na identyfikację wytwórcy wyrobu z metalu szlachetnego lub podmiotu wprowadzającego do obrotu wyrób z metalu szlachetnego wytworzony poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
