1.
Jeżeli prawo obce, wskazane jako właściwe przez ustawę niniejszą, każe stosować do danego stosunku prawnego prawo polskie, stosuje się prawo polskie.
2.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli wskazanie prawa właściwego:
1)
nastąpiło w drodze wyboru prawa;
2)
dotyczy formy czynności prawnej;
3)
dotyczy zobowiązań umownych, pozaumownych lub z jednostronnych czynności prawnych, dla których prawo właściwe określa niniejsza ustawa.
