1.
Wierzyciel, który nie ma miejsca zwykłego pobytu, miejsca zamieszkania albo siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej albo w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, jeżeli nie ustanowił w Rzeczypospolitej Polskiej pełnomocnika do prowadzenia sprawy, wskazuje pełnomocnika do doręczeń w Rzeczypospolitej Polskiej.
2.
W przypadku niewskazania pełnomocnika do doręczeń, pisma sądowe przeznaczone dla wierzyciela, o którym mowa w ust. 1, pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia. Wierzyciela poucza się o tym przy pierwszym doręczeniu. Wierzyciela poucza się również o tym, kto może zostać ustanowiony pełnomocnikiem.