• Prawo telekomunikacyjne
  19.03.2024

Prawo telekomunikacyjne

Stan prawny aktualny na dzień: 19.03.2024

Dz.U.2024.0.34 t.j. - Ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne

Obserwuj akt

Rozdział 2. Używanie i obsługa urządzeń radiowych

1.
Z zastrzeżeniem art. 144 przesłanki negatywne konieczności posiadania pozwolenia radiowego, art. 144a czasowe używanie urządzenia radiowego i art. 144b zezwolenie na czasowe używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, używanie urządzenia radiowego wymaga posiadania pozwolenia radiowego, zwanego dalej „pozwoleniem”.
2.
Pozwolenie wydaje Prezes UKE w drodze decyzji.
3.
Postępowanie w sprawie wydania pozwolenia wszczyna się na wniosek zainteresowanego podmiotu.
4.
Podmiot posiadający rezerwację częstotliwości lub podmiot przez niego upoważniony lub podmiot, któremu częstotliwości zostały wydzierżawione lub przekazane do użytkowania zgodnie z art. 1221 dzierżawa lub użytkowanie częstotliwości objętej rezerwacją, o ile nie została wydana decyzja, o której mowa w ust. 5 tego artykułu, może żądać wydania pozwolenia dotyczącego wykorzystania zasobu częstotliwości objętego rezerwacją częstotliwości w okresie jej obowiązywania.
4a.
W przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o wydzierżawienie częstotliwości lub umowy o przekazanie częstotliwości do użytkowania, o których mowa w art. 1221 dzierżawa lub użytkowanie częstotliwości objętej rezerwacją, Prezes UKE stwierdza wygaśnięcie pozwolenia wydanego zgodnie z ust. 4.
5.
Minister właściwy do spraw informatyzacji może określić, w drodze rozporządzenia, wzór i tryb składania wniosku o wydanie pozwolenia oraz rodzaje dołączanych dokumentów niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy, uwzględniając specyfikę służb radiokomunikacyjnych, sieci telekomunikacyjnych lub usług telekomunikacyjnych, w których będą wykorzystywane urządzenia radiowe.
6.
W przypadku częstotliwości radiowych, których przeznaczenie określono w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości lub ustalono w planie zagospodarowania częstotliwości, decyzja powinna być podjęta w terminie 6 tygodni od dnia złożenia wniosku.
7.
Przepisu ust. 6 nie stosuje się w przypadkach wymagających uzgodnień międzynarodowych lub wynikających z umów międzynarodowych wiążących Rzeczpospolitą Polską dotyczących użytkowania częstotliwości radiowych lub pozycji orbitalnych.
Orzeczenia: 9 Porównania: 1 Przypisy: 4
1.
Nie wymaga pozwolenia używanie urządzeń radiowych przeznaczonych wyłącznie do odbioru.
2.
Nie wymaga pozwolenia używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego:
1)
używanego przez zagraniczny statek powietrzny, morski lub statek żeglugi śródlądowej, zgodnie z międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi, jeżeli urządzenie zostało dopuszczone do używania przez właściwy organ;
2)
używanego, zgodnie z przepisami międzynarodowymi, w służbie amatorskiej przez cudzoziemca oraz obywatela polskiego stale rezydującego za granicą podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli jednorazowo pobyt taki nie jest dłuższy niż 90 dni;
3)
końcowego:
a) dołączanego do zakończenia sieci telekomunikacyjnej, z wyłączeniem urządzeń stosowanych w służbie lotniczej, morskiej lub żeglugi śródlądowej,
b) służącego do utrzymywania łączności z przebywającym krótkookresowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub znajdującym się na nim w tranzycie, zagranicznym pojazdem, statkiem powietrznym, morskim lub statkiem żeglugi śródlądowej, przytwierdzonego w sposób trwały do tego pojazdu lub statku, wykorzystującego międzynarodowo uzgodnione zakresy częstotliwości;
4)
wykorzystującego zakresy częstotliwości zarezerwowane na rzecz podmiotu uprawnionego do dysponowania częstotliwością, o ile rezerwacja częstotliwości przewiduje zwolnienie z obowiązku uzyskania pozwolenia i określa warunki wykorzystywania częstotliwości;
5)
będącego urządzeniem klasy 1, o którym mowa w art. 154 oznakowanie urządzenia radiowego znakiem ostrzegawczym ust. 3.
3.
Minister właściwy do spraw informatyzacji może, w drodze rozporządzenia, rozszerzyć zakres urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia, kierując się zasadą zwiększania liczby rodzajów takich urządzeń, przy uwzględnieniu potrzeby harmonijnego gospodarowania częstotliwościami, określając:
1)
warunki używania urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia, w szczególności:
a) zakresy wykorzystywanych przez nie częstotliwości,
b) maksymalną moc promieniowaną lub maksymalne natężenie pola magnetycznego,
c) obszar używania tych urządzeń;
2)
rodzaje służb radiokomunikacyjnych.
1.
Prezes UKE, w drodze decyzji, na wniosek zainteresowanego podmiotu, może dopuścić czasowe używanie urządzenia radiowego w celu zapewnienia okazjonalnego przekazu informacji na okres nieprzekraczający 30 dni.
2.
Jeżeli częstotliwości są przeznaczone do użytkowania jako rządowe, Prezes UKE wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, po uzyskaniu zgody Ministra Obrony Narodowej. Minister Obrony Narodowej wyraża zgodę w formie postanowienia, na które stronie nie przysługuje zażalenie, w terminie nie dłuższym niż 7 dni roboczych od dnia wpłynięcia wniosku do Ministra Obrony Narodowej. Niewydanie postanowienia w terminie, o którym mowa w zdaniu poprzednim, traktuje się jako brak zastrzeżeń do wydania decyzji.
3.
Prezes UKE wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, kieruje się obiektywnymi, przejrzystymi, niedyskryminacyjnymi i proporcjonalnymi kryteriami.
4.
Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może być złożony w formie elektronicznej.
5.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się oryginał lub kopię:
1)
odpisu z rejestru przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej lub innego właściwego rejestru prowadzonego w państwie pochodzenia, chyba że dany podmiot jest wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, o której mowa w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. z 2022 r. poz. 541);
2)
potwierdzenia spełnienia przez urządzenie wymagań, o których mowa w art. 153 wymagania wobec wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku urządzeń radiowych ust. 1–1b;
3)
pełnomocnictwa – jeżeli strona działa poprzez pełnomocnika;
4)
dowodu uiszczenia opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości.
6.
Dokumenty, o których mowa w ust. 5, mogą być złożone w języku angielskim. Przepisu art. 33 pełnomocnik strony, § 2 i 3 oraz art. 76a odpisy i wyciągi z dokumentów, § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się.
7.
Obowiązek zapłaty opłaty, o której mowa w art. 185 opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością, ust. 3a, powstaje z chwilą złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1. Opłatę wpłaca się z chwilą powstania obowiązku jej zapłaty.
8.
W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes UKE określa:
1)
rodzaj, wyróżnik typu oraz nazwę producenta urządzenia radiowego, którego dotyczy decyzja;
2)
uprawniony podmiot oraz jego siedzibę i adres;
3)
warunki wykorzystania częstotliwości;
4)
warunki używania urządzenia radiowego, w szczególności rodzaj służby, w której jest wykorzystywane urządzenie;
5)
okres obowiązywania decyzji;
6)
termin rozpoczęcia wykorzystania częstotliwości.
9.
Prezes UKE odmawia wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, albo cofa tę decyzję, jeżeli wystąpi jedna z okoliczności, o których mowa w art. 123 zmiana warunków lub cofnięcie rezerwacji częstotliwości, ust. 7 pkt 1–3.
Przypisy: 1
1.
Prezes UKE, w drodze decyzji, na wniosek zainteresowanego podmiotu, może zezwolić na czasowe używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego w celu przeprowadzenia badań, testów lub eksperymentów, pod warunkiem przedstawienia celu oraz harmonogramu prowadzenia tych badań, testów lub eksperymentów.
2.
Decyzję, o której mowa w ust. 1, dotyczącą używania urządzeń radiowych służących do rozprowadzania lub rozpowszechniania programów radiofonicznych lub telewizyjnych, Prezes UKE wydaje w porozumieniu z Przewodniczącym KRRiT.
3.
Stroną postępowania w sprawie o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, jest także podmiot dysponujący rezerwacją częstotliwości.
4.
Prezes UKE, w drodze decyzji, odmawia zezwolenia albo cofa zezwolenie, jeżeli wystąpi jedna z okoliczności, o których mowa w art. 123 zmiana warunków lub cofnięcie rezerwacji częstotliwości ust. 7 pkt 1–3.
5.
Zezwolenie nie może być wydane na okres dłuższy niż rok.
6.
Zezwolenie może być na wniosek zainteresowanego podmiotu jednokrotnie przedłużone na okres nie dłuższy niż rok. Prezes UKE odmawia przedłużenia zezwolenia w przypadku nieprzedłożenia w terminie sprawozdania, o którym mowa w ust. 7.
7.
Podmiot, który uzyskał zezwolenie, obowiązany jest do przedłożenia Prezesowi UKE sprawozdania z przeprowadzonych
badań, testów lub eksperymentów, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia ich zakończenia.
8.
Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 7, z zastrzeżeniem przepisów o ochronie własności przemysłowej i intelektualnej, powinno zawierać w szczególności:
1)
określenie urządzeń radiowych wykorzystanych w badaniach, testach lub eksperymentach, oraz ich parametry;
2)
opis metodyki badań, testów lub eksperymentów i ich wyniki;
3)
wnioski wynikające z przeprowadzonych badań, testów lub eksperymentów.
9.
Przepis art. 144a czasowe używanie urządzenia radiowego ust. 4, 5, 7 i 8 stosuje się.
1.
Używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, niewymagającego pozwolenia na podstawie art. 144 przesłanki negatywne konieczności posiadania pozwolenia radiowego ust. 2 pkt 4, podlega wpisowi do rejestru urządzeń radiowych używanych bez pozwolenia, zwanego dalej „rejestrem urządzeń”.
2.
Organem prowadzącym rejestr urządzeń jest Prezes UKE.
3.
Prezes UKE dokonuje wpisu do rejestru urządzeń na podstawie złożonego przez podmiot uprawniony do dysponowania częstotliwością wniosku zawierającego następujące dane:
1)
nazwę (firmę) podmiotu uprawnionego do dysponowania częstotliwością, jego siedzibę i adres;
2)
oznaczenie formy prawnej podmiotu uprawnionego do dysponowania częstotliwością;
3)
numer decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości;
4)
imię, nazwisko, adres i numer telefonu osoby upoważnionej do kontaktowania się w imieniu podmiotu uprawnionego do dysponowania częstotliwością;
5)
warunki wykorzystywania częstotliwości, o których mowa w art. 146 warunki wykorzystywania częstotliwości ust. 1 pkt 1;
6)
przewidywaną datę rozpoczęcia używania urządzenia.
4.
Wraz z wnioskiem podmiot uprawniony do dysponowania częstotliwością składa oświadczenie następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 przepis przejściowy § 6 Kodeksu karnego oświadczam, że:
1)
dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru urządzeń są zgodne z prawdą;
2)
znane mi są i spełniam wynikające z ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne warunki używania urządzenia radiowego, którego dotyczy wniosek;
3)
urządzenie radiowe objęte wnioskiem spełnia odnoszące się do niego wymagania, o których mowa w art. 153 wymagania wobec wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku urządzeń radiowych ust. 1–1b.".
5.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, powinno również zawierać:
1)
nazwę (firmę) podmiotu uprawnionego do dysponowania częstotliwością, jego siedzibę i adres;
2)
oznaczenie miejsca i daty złożenia oświadczenia;
3)
podpis osoby uprawnionej do reprezentowania podmiotu uprawnionego do dysponowania częstotliwością ze
wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
6.
Prezes UKE dokonuje wpisu urządzenia do rejestru urządzeń w terminie do 14 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku wraz z oświadczeniem, o którym mowa w ust. 4.
7.
Jeżeli Prezes UKE nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 6, a od dnia otrzymania wniosku o wpis do rejestru urządzeń upłynęło 21 dni roboczych, podmiot uprawniony do dysponowania częstotliwością może rozpocząć jej wykorzystywanie za pomocą urządzenia, którego dotyczył wniosek, po uprzednim zawiadomieniu na piśmie Prezesa UKE. Nie dotyczy to przypadku, w którym Prezes UKE wezwał podmiot uprawniony do dysponowania częstotliwością do uzupełnienia wniosku przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 6.
8.
Do wniosku o wpis do rejestru urządzeń stosuje się odpowiednio art. 64 braki formalne podania ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
9.
Wniosek o wpis do rejestru urządzeń, załączniki dołączane do tego wniosku oraz wpis do rejestru urządzeń nie podlegają opłacie skarbowej.
10.
Rejestr urządzeń obejmuje w szczególności:
1)
kolejny numer wpisu;
2)
datę otrzymania wniosku oraz datę dokonania wpisu;
3)
dane, o których mowa w ust. 3.
11.
Rejestr urządzeń jest prowadzony w systemie informatycznym.
12.
Rejestr urządzeń jest jawny i jest publikowany na stronie podmiotowej BIP UKE.
1.
Wpis może zostać wykreślony z rejestru urządzeń, jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 123 zmiana warunków lub cofnięcie rezerwacji częstotliwości ust. 1 pkt 1–3 lub 9.
2.
Wpis do rejestru urządzeń wykreśla się w przypadku wygaśnięcia rezerwacji częstotliwości.
1.
Pozwolenie określa:
1)
uprawniony podmiot oraz jego siedzibę i adres;
2)
rodzaj, wyróżnik typu oraz nazwę producenta urządzeń radiowych, których dotyczy pozwolenie;
3)
warunki wykorzystywania częstotliwości;
4)
warunki używania urządzenia, w szczególności rodzaj służby radiokomunikacyjnej lub sieci telekomunikacyjnej, w której urządzenie może być wykorzystywane;
5)
okres ważności;
6)
termin rozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości, jednak nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia wydania pozwolenia.
7)
(uchylony)
2.
W pozwoleniu można określić warunki używania urządzenia i obowiązki użytkownika w sytuacjach szczególnych zagrożeń.
3.
Pozwolenie może zawierać przydział sygnałów identyfikacyjnych lub znaków wywoławczych.
4.
Pozwolenie uprawnia do wykorzystywania objętych pozwoleniem częstotliwości, sygnałów identyfikacyjnych oraz znaków wywoławczych.
5.
Prezes UKE może w pozwoleniu zobowiązać podmiot do informowania o przerwach w wykorzystywaniu częstotliwości trwających powyżej 14 dni.
6.
Prezes UKE może cofnąć pozwolenie w przypadku niewywiązania się przez podmiot z obowiązku, o którym mowa w ust. 5.
7.
Przepisu ust. 1 pkt 2 w zakresie wyróżnika typu oraz nazwy producenta urządzeń radiowych, których dotyczy pozwolenie, oraz przepisów ust. 5 i 6 nie stosuje się do pozwoleń w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej.
Orzeczenia: 3 Porównania: 1 Przypisy: 1
1.
Warunki wykorzystywania częstotliwości powinny określać w szczególności:
1)
dla urządzenia radiowego naziemnego lub rezerwacji częstotliwości w celu świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą takich urządzeń:
a) częstotliwość lub częstotliwości graniczne kanałów lub zakresów częstotliwości albo numery kanałów,
b) lokalizację urządzenia albo obszar jego przemieszczania,
c) moc promieniowaną lub moc wyjściową,
d) polaryzację, wysokość zawieszenia i charakterystykę promieniowania anteny nadawczej,
e) rodzaj sygnału i parametry techniczne jego nadawania;
2)
dla naziemnej stacji satelitarnej lub rezerwacji częstotliwości dla świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą nadawczo-odbiorczego urządzenia radiowego umieszczonego na sztucznym satelicie Ziemi:
a) nazwę wykorzystywanego satelity i jego położenie,
b) odpowiednio, lokalizację naziemnej stacji satelitarnej lub obszar jej przemieszczania,
c) częstotliwość lub częstotliwości skrajne zakresów częstotliwości lub kanałów częstotliwości albo numery kanałów, wykorzystywane do transmisji sygnałów w kierunkach: kosmos - Ziemia i Ziemia - kosmos,
d) rodzaj sygnału i parametry techniczne jego nadawania.
1a.
Przepisów ust. 1 pkt 1 lit. d i e nie stosuje się do pozwoleń w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej.
2.
(uchylony)
Orzeczenia: 3
1.
Do cofnięcia lub zmiany pozwolenia stosuje się odpowiednio art. 122 zmiana podmiotu dysponującego rezerwacją częstotliwości i art. 123 zmiana warunków lub cofnięcie rezerwacji częstotliwości.
2.
Do odmowy wydania pozwolenia stosuje się odpowiednio art. 124 wniosek o dokonanie rezerwacji częstotliwości po jej cofnięciu.
3.
Prezes UKE może także cofnąć pozwolenie lub zmienić warunki wykorzystywania częstotliwości w przypadku:
1)
stwierdzenia, że używanie urządzenia radiowego zgodnie z pozwoleniem zakłóca pracę innych urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych;
2)
zmiany w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości przeznaczenia częstotliwości objętych pozwoleniem;
3)
nierozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości objętych pozwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia wydania pozwolenia lub dnia rozpoczęcia ich wykorzystywania wskazanego w pozwoleniu.
4.
Prezes UKE może zmienić warunki wykorzystywania częstotliwości również w przypadku, gdy:
1)
częstotliwości objęte pozwoleniem są wykorzystywane w stopniu niewielkim lub w sposób nieefektywny;
2)
praca urządzenia radiowego jest zakłócana przez inne urządzenia lub sieci telekomunikacyjne.
5.
Pozwolenie wygasa z mocy prawa w przypadku wygaśnięcia rezerwacji częstotliwości.
Porównania: 1 Przypisy: 2
1.
Z zastrzeżeniem ust. 4, pozwolenie wydaje się podmiotowi, który spełnia wymagania określone ustawą,
oraz jeżeli:
1)
nie zachodzi żadna z okoliczności, o których mowa w art. 123 zmiana warunków lub cofnięcie rezerwacji częstotliwości ust. 7 pkt 1–3 i 5;
2)
częstotliwości objęte wnioskiem:
a) są dostępne,
b) zostały przeznaczone w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla wnioskowanej służby radiokomunikacyjnej
oraz plan zagospodarowania częstotliwości przewiduje ich zagospodarowanie zgodne z wnioskiem,
c) mogą być wykorzystywane przez urządzenie radiowe bez powodowania szkodliwych zaburzeń elektromagnetycznych
lub kolizji z przyznanymi na rzecz innych podmiotów rezerwacjami, pozwoleniami lub decyzjami o prawie do wykorzystywania częstotliwości,
d) zostały międzynarodowo uzgodnione w zakresie i formie określonych w międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych lub umowach, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, w przypadku gdy zachodzi możliwość powodowania szkodliwych zakłóceń poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej,
e) będą wykorzystywane w sposób efektywny;
3)
urządzenie pracujące w oparciu o tę decyzję może być chronione przed szkodliwymi zakłóceniami;
4)
wnioskodawca przedłoży:
a) potwierdzenie spełniania przez urządzenie wymagań, o których mowa w art. 153 wymagania wobec wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku urządzeń radiowych ust. 1–1b,
b) dokument potwierdzający uzyskanie zgody operatora satelity na wykorzystywanie transpondera w przypadku pozwolenia dla naziemnej stacji w służbie satelitarnej;
5)
urządzenie nie jest zlokalizowane na obszarze pracy urządzeń kontrolno-pomiarowych UKE.
2.
Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a, nie dotyczy urządzeń przeznaczonych do wyłącznego używania w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, niebędących przedmiotem oferty handlowej.
3.
Pozwolenia radiowe dla służb radiokomunikacyjnych innych niż służba radiokomunikacyjna amatorska są wydawane na okres nieprzekraczający 10 lat.
4.
Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej:
1)
rodzaje pozwoleń,
2)
wymagania, niezbędne do uzyskania pozwolenia,
3)
okres ważności pozwoleń,
4)
sposób identyfikacji stacji
- biorąc pod uwagę rodzaj posiadanego przez wnioskodawcę świadectwa operatora urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej.
Orzeczenia: 2 Porównania: 1 Przypisy: 1
Prezes UKE publikuje na stronie podmiotowej BIP UKE informacje o wydanych pozwoleniach, decyzjach o rezerwacji częstotliwości oraz decyzjach o zezwoleniu na czasowe używanie urządzeń radiowych,
o których mowa w art. 144a czasowe używanie urządzenia radiowego oraz art. 144b zezwolenie na czasowe używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, obejmujące:
1)
nazwę (firmę) podmiotu uprawnionego;
2)
zakres częstotliwości;
3)
obszar, na którym częstotliwości mogą być wykorzystywane;
4)
okres obowiązywania decyzji.
1.
Używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego służącego do komunikacji w systemie naziemnym lub satelitarnym, przez misje dyplomatyczne, urzędy konsularne, zagraniczne misje specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych, korzystające z przywilejów i immunitetów na
podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych mające swe siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga uzyskania zgody Prezesa UKE wydawanej w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych oraz dopuszczalne jest wyłącznie w zakresie związanym z działalnością dyplomatyczną tych podmiotów, chyba że odpowiednie umowy międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest stroną stanowią inaczej lub wymaga tego zasada wzajemności.
2.
Wniosek o wydanie zgody składany jest do Prezesa UKE, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych.
3.
Wniosek o wydanie zgody powinien zawierać:
1)
adres miejsca zainstalowania stacji radiowej;
2)
znak identyfikacyjny lub znak wywoławczy stacji radiowej;
3)
godziny i czas pracy stacji radiowej;
4)
współrzędne geograficzne i nazwy miejscowości, z którymi będzie utrzymywana łączność radiowa;
5)
moc wyjściową urządzenia nadawczego lub nadawczo-odbiorczego stacji radiowej;
6)
częstotliwości nadawania i odbioru przez stację radiową;
7)
rodzaj emisji;
8)
dane techniczne anteny nadawczej i odbiorczej (zysk, polaryzacja, azymut maksymalnego promieniowania, kąt elewacji, charakterystyka promieniowania pionowa i pozioma, wysokość zawieszenia nad poziomem ziemi);
9)
termin rozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości.
4.
Prezes UKE wydaje, w drodze decyzji, zgodę na używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo- odbiorczego, jeżeli urządzenie to będzie pracować bez zakłóceń oraz nie będzie powodować szkodliwych zakłóceń w pracy innych urządzeń. W decyzji określa się warunki wykorzystywania urządzenia radiowego. W przypadku stwierdzenia możliwości wystąpienia takich zakłóceń, Prezes UKE nie wydaje zgody oraz informuje wnioskodawcę o konieczności zmiany wniosku ze wskazaniem zakresu tych zmian.
5.
Zmiana danych, o których mowa w ust. 3, wymaga uzyskania nowej zgody Prezesa UKE. Przepis ust. 2 stosuje się.
6.
Prezes UKE wyznacza użytkownikowi urządzenia termin na dostosowanie warunków pracy urządzenia do warunków określonych w decyzji w przypadku stwierdzenia, że podmiot, o którym mowa w ust. 1, wykorzystuje urządzenie radiowe niezgodnie z warunkami określonymi w wydanej zgodzie.
7.
Prezes UKE, w drodze decyzji, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, cofa zgodę w przypadku niedostosowania warunków pracy urządzenia w terminie przez niego wyznaczonym.
1.
Obsługiwanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, używanego w radiokomunikacji lotniczej, morskiej i żeglugi śródlądowej oraz w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, wymaga posiadania świadectwa operatora urządzeń radiowych.
2.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób wykonujących obowiązki w zakresie zadań komórek organizacyjnych i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych oraz podmiotów, o których mowa w art. 4 wyłączenie obowiązku posiadania pozwolenia radiowego pkt 3.
1.
Prezes UKE wydaje świadectwo operatora urządzeń radiowych na podstawie pozytywnego wyniku egzaminu z wiadomości i umiejętności osoby ubiegającej się o świadectwo operatora urządzeń radiowych oraz po udokumentowaniu przez nią wymaganej praktyki.
1a.
Osoba posiadająca świadectwo operatora urządzeń radiowych w służbie morskiej może ubiegać się o ponowne jego wydanie (odnowienie). Osoba taka powinna:
1)
złożyć wniosek o wydanie świadectwa;
2)
wykazać się potwierdzoną pracą na morzu z wykonywaniem funkcji odpowiednich dla danego świadectwa, w ciągu co najmniej 12 miesięcy w okresie 5 lat przed dniem upływu ważności posiadanego świadectwa albo zdać egzamin w zakresie określonym w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 4, w przypadku braku potwierdzenia pracy na morzu.
2.
Egzaminy osób ubiegających się o świadectwo operatora urządzeń radiowych przeprowadza komisja powołana przez Prezesa UKE, a w służbie radiokomunikacji lotniczej przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Prezes UKE może powierzyć przeprowadzanie egzaminów:
1)
w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej – organizacji zrzeszającej radioamatorów;
2)
w służbie radiokomunikacyjnej morskiej i żeglugi śródlądowej – Centralnej Morskiej Komisji Egzaminacyjnej lub centralnej komisji egzaminacyjnej działającej przy dyrektorze urzędu żeglugi śródlądowej określonym przez ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej.
3.
Za przeprowadzenie egzaminu oraz za wydanie świadectwa operatora urządzeń radiowych pobiera się opłaty.
4.
Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej i ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia:
1)
rodzaje i wzory świadectw operatora urządzeń radiowych, zakres wymogów egzaminacyjnych, zakres, tryb i okres niezbędnych szkoleń oraz praktyki,
2)
termin złożenia wniosku o wydanie świadectwa operatora urządzeń radiowych albo jego odnowienie, tryb przeprowadzania
egzaminów, w tym egzaminów poprawkowych, sposób powoływania komisji egzaminacyjnej, a także wysokość opłat za przeprowadzenie egzaminu i wydanie świadectwa, kierując się zasadą, że nie powinny one stanowić bariery dla osób zainteresowanych obsługą urządzeń radiowych
– biorąc pod uwagę międzynarodowe przepisy radiokomunikacyjne oraz przepisy międzynarodowe.
Orzeczenia: 2 Porównania: 1 Przypisy: 3
Osoby posiadające odpowiednie świadectwo operatora urządzeń radiowych, wydane przez Prezesa UKE lub przez uprawniony do tego organ zagraniczny, mogą obsługiwać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urządzenia radiowe nadawcze lub nadawczo-odbiorcze, wykorzystywane dla potrzeb radiokomunikacji lotniczej albo radiokomunikacji morskiej i żeglugi śródlądowej, zgodnie z międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi.
Porównania: 1 Przypisy: 1
W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U.z 2022 r. poz. 1854).
Porównania: 1 Przypisy: 1
Do wymagań dla aparatury, w tym telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych, przeznaczonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 2006 r. o systemie oceny zgodności wyrobów przeznaczonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 747).
Przypisy: 1
1.
Urządzenia radiowe wprowadzane do obrotu lub oddawane do użytku powinny spełniać wymagania w zakresie:
1)
ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób i zwierząt domowych oraz ochrony mienia;
2)
efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwości lub zasobów orbitalnych w celu unikania szkodliwych zakłóceń;
3)
kompatybilności elektromagnetycznej, określone w przepisach o kompatybilności elektromagnetycznej, w zakresie wynikającym z ich przeznaczenia.
1a.
W zakres wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wchodzą w szczególności następujące wymagania:
1)
na urządzeniu radiowym, a w przypadku braku takiej możliwości, w dołączonej dokumentacji, zamieszcza się podstawowe informacje, których znajomość i stosowanie są warunkiem, aby urządzenie radiowe było użytkowane bezpiecznie i zgodnie z jego przeznaczeniem;
2)
urządzenie radiowe, łącznie z jego częściami składowymi, jest wykonane w sposób zapewniający jego bezpieczny oraz prawidłowy montaż i przyłączenie;
3)
w celu ochrony przed zagrożeniami stwarzanymi przez urządzenie radiowe, stosuje się odpowiednie środki techniczne zapewniające:
a) ochronę osób oraz zwierząt domowych przed niebezpieczeństwem urazu fizycznego lub innej szkody, mogących powstać w wyniku bezpośredniego lub pośredniego kontaktu,
b) niedopuszczenie do wytworzenia temperatury, łuków lub promieniowania, które mogłyby spowodować niebezpieczeństwo,
c) ochronę osób, zwierząt domowych oraz mienia przed niebezpieczeństwem o charakterze nieelektrycznym, które, jak wynika z doświadczenia, może być spowodowane przez urządzenie radiowe,
d) odpowiednią do przewidywanych warunków izolację;
4)
w celu ochrony przed zagrożeniami mogącymi powstać wskutek oddziaływania na urządzenie radiowe czynników zewnętrznych, stosuje się odpowiednie środki techniczne zapewniające, że to urządzenie radiowe nie naraża osób, zwierząt domowych oraz mienia na zagrożenia wynikające z:
a) jego właściwości mechanicznych,
b) wpływów niemechanicznych, w dających się przewidzieć warunkach otoczenia,
c) przeciążeń, w możliwych do przewidzenia okolicznościach;
5)
urządzenie radiowe jest projektowane i wytwarzane w taki sposób, aby zapewniona była jego zgodność z zasadami ochrony przed zagrożeniami, o których mowa w pkt 3 i 4, w sytuacji gdy jest ono użytkowane w sposób zgodny z przeznaczeniem i utrzymywane we właściwym stanie technicznym.
1b.
Urządzenia radiowe powinny spełniać również dodatkowe wymagania wynikające z przepisów Unii Europejskiej oraz z przepisów wykonawczych wydanych na podstawie ust. 2.
2.
Minister właściwy do spraw informatyzacji może, w przypadku przyjęcia przez Komisję Europejską aktów delegowanych, o których mowa w art. 3 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych i uchylającej dyrektywę 1999/5/WE (Dz. Urz. UE L 153 z 22.05.2014, str. 62), określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe wymagania dla poszczególnych kategorii lub klas urządzeń radiowych, które powinny być spełniane przez urządzenia radiowe objęte tymi kategoriami lub klasami oraz określić termin, do którego urządzenia niespełniające wymagań określonych w rozporządzeniu mogą zostać wprowadzone do obrotu lub oddane do użytku, mając na uwadze bezpieczeństwo używania urządzeń radiowych oraz konieczność zapewnienia ich efektywnego współdziałania z innymi urządzeniami.
3.
Urządzenia radiowe podlegają obowiązkowej ocenie zgodności z wymaganiami, o których mowa w ust. 1–1b.
3a.
Producent dokonuje oceny zgodności urządzenia radiowego z wymaganiami. Ocena zgodności obejmuje wszystkie przewidywane warunki eksploatacji, a w przypadku wymagań dotyczących zapewnienia ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób i zwierząt domowych oraz ochrony mienia również dające się racjonalnie przewidzieć warunki. Jeżeli urządzenie radiowe może występować w różnych konfiguracjach, ocena zgodności potwierdza, czy urządzenie to spełnia wymagania określone w ust. 1–1b we wszystkich możliwych konfiguracjach.
4.
Przepisu ust. 3 nie stosuje się do:
1)
urządzeń przeznaczonych do używania wyłącznie w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, niebędących przedmiotem oferty handlowej, w tym:
a) zestawów części do montażu urządzeń,
b) urządzeń zmodyfikowanych przez radioamatorów dla własnych potrzeb w celu używania w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej,
c) urządzeń zbudowanych samodzielnie przez radioamatorów, które służą celom eksperymentalnym i naukowym w ramach służby radiokomunikacyjnej amatorskiej;
2)
(uchylony)
3)
(uchylony)
4)
urządzeń wyposażenia radiokomunikacyjnego objętych przepisami o wyposażeniu morskim;
4a)
urządzeń przeznaczonych do zastosowania w lotnictwie cywilnym z wyjątkiem urządzeń przeznaczonych do zarządzania ruchem lotniczym;
4b)
zestawów kontrolnych zbudowanych według indywidualnego projektu, przeznaczonych dla specjalistów i wykorzystywanych wyłącznie w ośrodkach badawczo-rozwojowych do celów badawczo-rozwojowych.
5)
(uchylony)
6)
(uchylony)
7)
(uchylony)
5.
Domniemywa się, że urządzenie radiowe jest zgodne z wymaganiami, o których mowa w ust. 1–1b, jeżeli jest zgodne z odpowiednimi obejmującymi je postanowieniami norm zharmonizowanych lub ich częściami.
6.
Wymagania, o których mowa w ust. 1–1b, dotyczące oddawanych do użytku i wykorzystywanych urządzeń radiowych, odnoszą się do sytuacji, w których urządzenia te są odpowiednio zainstalowane i konserwowane oraz używane zgodnie z przeznaczeniem.
Porównania: 1 Przypisy: 3
1.
Urządzenie radiowe, wobec którego państwo członkowskie stosuje ograniczenia w zakresie wprowadzania go do obrotu lub oddawania do użytku lub wobec którego obowiązują wymagania dotyczące konieczności uzyskania pozwolenia na używanie urządzenia radiowego, stanowi urządzenie klasy 2.
1a.
W przypadku urządzenia klasy 2 informacje dostępne na opakowaniu oraz podane w instrukcjach towarzyszących urządzeniom radiowym umożliwiają określenie państwa członkowskiego lub obszaru geograficznego w obrębie danego państwa członkowskiego, w których istnieją ograniczenia we wprowadzaniu do obrotu lub oddawaniu do użytku lub obowiązują wymagania dotyczące konieczności uzyskania pozwolenia na używanie urządzenia.
2.
(uchylony)
3.
Urządzenia radiowe, wobec których państwa członkowskie nie stosują ograniczeń w zakresie wprowadzania ich do obrotu lub oddawania do użytku, stanowią urządzenia klasy 1.
4.
Prezes UKE umieszcza na stronach internetowych UKE przykładową listę urządzeń radiowych stanowiących urządzenia klasy 1.
5.
(uchylony)
6.
Minister właściwy do spraw informatyzacji może określić, w drodze rozporządzenia, sposób podawania informacji, o których mowa w ust. 1a, mając na uwadze wydane przez Komisję Europejską w tym zakresie przepisy, o których mowa w art. 10 ust. 10 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych i uchylającej dyrektywę 1999/5/WE, oraz uwzględniając konieczność zapewnienia przejrzystości tych informacji.
Porównania: 1 Przypisy: 4
1.
Podmiot wprowadzający do obrotu lub oddający do użytku urządzenie radiowe jest obowiązany udzielić Prezesowi UKE, na każde jego żądanie, wyjaśnień dotyczących tego urządzenia, jego przeznaczenia oraz właściwości technicznych i eksploatacyjnych, a także wskazać zakres jego zastosowania.
2.
(uchylony)
3.
(uchylony)
4.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do urządzeń radiowych przekazywanych do używania przez podmioty, o których mowa w art. 4 wyłączenie obowiązku posiadania pozwolenia radiowego.
Porównania: 1 Przypisy: 2
1.
Dopuszcza się eksponowanie na targach, wystawach i pokazach urządzeń radiowych podlegających obowiązkowej ocenie zgodności z wymaganiami, o których mowa w art. 153 wymagania wobec wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku urządzeń radiowych ust. 1–1b, bez deklaracji zgodności i oznakowania CE w celu ich prezentacji, pod warunkiem uwidocznienia informacji, że wystawione urządzenie nie może być wprowadzone do obrotu ani przekazane do używania do czasu zapewnienia zgodności urządzenia z wymaganiami.
2.
Urządzenia radiowe można demonstrować jedynie, jeśli zapewniono odpowiednie środki w celu uniknięcia szkodliwych zakłóceń, szkodliwych zaburzeń elektromagnetycznych i zagrożenia dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób i zwierząt domowych oraz bezpieczeństwa mienia.
Porównania: 1 Przypisy: 1
Porównania: 1 Przypisy: 1
1.
Producent jest obowiązany umieścić na urządzeniu radiowym lub – w przypadku gdy wielkość lub rodzaj urządzenia to uniemożliwiają – na opakowaniu lub w dokumencie załączonym do urządzenia radiowego:
1)
nazwę typu, numer partii lub serii lub inną informację umożliwiającą identyfikację tego urządzenia;
2)
swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy, o ile taki posiada, oraz pocztowy adres kontaktowy.
2.
Pocztowy adres kontaktowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, podaje się w języku polskim.
3.
Producent załącza do urządzenia radiowego, podlegającego obowiązkowej ocenie zgodności z wymaganiami, o których mowa w art. 153 wymagania wobec wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku urządzeń radiowych ust. 1–1b, sporządzone w jasnej, zrozumiałej i czytelnej formie, w języku polskim:
1)
kopię deklaracji zgodności lub uproszczoną deklarację zgodności zawierającą adres internetowy, pod którym można uzyskać pełny tekst deklaracji zgodności;
2)
instrukcje obsługi oraz informacje na temat bezpieczeństwa.
4.
Instrukcje, o których mowa w ust. 3 pkt 2, obejmują informacje wymagane w celu wykorzystywania urządzenia radiowego zgodnie z przeznaczeniem. Informacje takie obejmują, w stosownych przypadkach, opis dodatkowych elementów i komponentów, w tym opis oprogramowania, które umożliwiają używanie urządzenia radiowego zgodnie z przeznaczeniem. W przypadku urządzeń radiowych celowo emitujących fale radiowe wymagane jest również podanie następujących informacji:
1)
zakresu częstotliwości, w którym pracuje urządzenie radiowe;
2)
maksymalnej mocy częstotliwości radiowej emitowanej w zakresie częstotliwości, w którym pracuje urządzenie radiowe.
5.
Producent zapewnia, aby urządzenie radiowe było skonstruowane w taki sposób, aby można było go używać w co najmniej jednym państwie członkowskim bez naruszenia mających zastosowanie wymogów dotyczących wykorzystania częstotliwości.
6.
Przed wprowadzeniem urządzenia radiowego do obrotu lub oddaniem do użytku importer zapewnia, że producent przeprowadził procedurę oceny zgodności oraz, że urządzenie radiowe jest skonstruowane w taki sposób, aby można było go używać w co najmniej jednym państwie członkowskim bez naruszenia mających zastosowanie wymogów dotyczących wykorzystania częstotliwości, a także zapewnia, że do urządzenia radiowego dołączone są dokumenty i informacje, o których mowa w ust. 1–4 oraz w art. 154 oznakowanie urządzenia radiowego znakiem ostrzegawczym ust. 1a.
7.
Importer ma obowiązek umieścić na urządzeniu radiowym swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy, o ile taki posiada, oraz pocztowy adres kontaktowy. Jeżeli nie jest możliwe umieszczenie tych danych na urządzeniu radiowym, w szczególności ze względu na jego wielkość lub konieczność otwarcia opakowania w celu podania danych importera, importer umieszcza je na opakowaniu lub w dołączonym do urządzenia radiowego dokumencie. Dane te powinny być podane w języku polskim.
8.
Przed udostępnieniem urządzenia radiowego na rynku dystrybutor sprawdza czy producent spełnił wymagania, o których mowa w ust. 1–5 oraz w art. 154 oznakowanie urządzenia radiowego znakiem ostrzegawczym ust. 1a, a importer wymagania, o których mowa w ust. 7.
Porównania: 1 Przypisy: 1
1.
Producent, przed wprowadzeniem urządzenia radiowego do obrotu, rejestruje typy urządzeń radiowych w centralnym systemie udostępnionym przez Komisję Europejską oraz umieszcza na urządzeniu radiowym numer ewidencyjny nadany przez Komisję Europejską.
2.
Minister właściwy do spraw informatyzacji może, w drodze rozporządzenia, określić:
1)
urządzenia radiowe objęte wymogiem rejestracji, o którym mowa w ust. 1,
2)
dokumentację techniczną dołączaną w ramach rejestracji,
3)
sposób rejestracji,
4)
sposób umieszczania na urządzeniu radiowym numeru ewidencyjnego nadanego przez Komisję Europejską
– mając na uwadze wydane w tym zakresie akty delegowane Komisji Europejskiej, o których mowa w art. 5 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych i uchylającej dyrektywę 1999/5/WE, oraz kierując się potrzebą poprawienia wydajności i skuteczności nadzoru rynku i zapewnienia wysokiego poziomu zgodności urządzeń radiowych z wymaganiami.
1.
Przed wprowadzeniem urządzenia radiowego do obrotu lub oddaniem go do użytku producent, po wystawieniu deklaracji zgodności, umieszcza na urządzeniu oznakowanie CE.
2.
Po oznakowaniu CE podaje się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, jeżeli stosowana jest procedura oceny zgodności urządzeń radiowych z wymaganiami na podstawie systemu pełnego zapewnienia jakości, o którym mowa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 12 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku. Numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej musi mieć taką samą wysokość jak oznakowanie CE i umieszczany jest przez jednostkę notyfikowaną lub producenta, według wskazówek jednostki notyfikowanej.
1.
Dokumentacja techniczna sporządzana jest przed wprowadzeniem urządzenia radiowego do obrotu lub oddaniem do użytku i jest systematycznie aktualizowana.
2.
W przypadku gdy dokumentacja techniczna nie zawiera wystarczających informacji potwierdzających zgodność urządzenia radiowego z wymaganiami, Prezes UKE może wezwać producenta lub importera do zlecenia przeprowadzenia badania przez jednostkę notyfikowaną upoważnioną do oceny zgodności w odniesieniu do urządzeń radiowych na koszt producenta lub importera oraz do przedstawienia, w określonym terminie, dokumentacji technicznej, która potwierdzi zgodność urządzenia radiowego z wymaganiami, o których mowa w art. 153 wymagania wobec wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku urządzeń radiowych ust. 1–1b.
1.
Tajemnica komunikowania się w sieciach telekomunikacyjnych, zwana dalej "tajemnicą telekomunikacyjną", obejmuje:
1)
dane dotyczące użytkownika, z zastrzeżeniem art. 161 zakres danych przetwarzanych przez dostawcę usług telekomunikacyjnych ust. 2;
2)
treść indywidualnych komunikatów;
3)
dane transmisyjne, które oznaczają dane przetwarzane dla celów przekazywania komunikatów w sieciach telekomunikacyjnych
lub naliczania opłat za usługi telekomunikacyjne, w tym dane lokalizacyjne, które oznaczają wszelkie dane przetwarzane w sieci telekomunikacyjnej lub w ramach usług telekomunikacyjnych wskazujące położenie geograficzne urządzenia końcowego użytkownika publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;
4)
dane o lokalizacji, które oznaczają dane lokalizacyjne wykraczające poza dane niezbędne do transmisji komunikatu lub wystawienia rachunku;
5)
dane o próbach uzyskania połączenia między zakończeniami sieci, w tym dane o nieudanych próbach połączeń, oznaczających połączenia między telekomunikacyjnymi urządzeniami końcowymi lub zakończeniami sieci, które zostały zestawione i nie zostały odebrane przez użytkownika końcowego lub nastąpiło przerwanie zestawianych połączeń.
2.
Zakazane jest zapoznawanie się, utrwalanie, przechowywanie, przekazywanie lub inne wykorzystywanie treści lub danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną przez osoby inne niż nadawca i odbiorca komunikatu, chyba że:
1)
będzie to przedmiotem usługi lub będzie to niezbędne do jej wykonania;
2)
nastąpi za zgodą nadawcy lub odbiorcy, których dane te dotyczą;
3)
dokonanie tych czynności jest niezbędne w celu rejestrowania komunikatów i związanych z nimi danych transmisyjnych, stosowanego w zgodnej z prawem praktyce handlowej dla celów zapewnienia dowodów transakcji handlowej lub celów łączności w działalności handlowej;
4)
będzie to konieczne z innych powodów przewidzianych ustawą lub przepisami odrębnymi.
3.
Z wyjątkiem przypadków określonych ustawą, ujawnianie lub przetwarzanie treści albo danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną narusza obowiązek zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej.
4.
Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do komunikatów i danych ze swojej istoty jawnych, z przeznaczenia publicznych lub ujawnionych postanowieniem sądu wydanym w postępowaniu karnym, postanowieniem prokuratora lub na podstawie odrębnych przepisów.
Orzeczenia: 14 Porównania: 1 Przypisy: 1
1.
Podmiot uczestniczący w wykonywaniu działalności telekomunikacyjnej w sieciach publicznych oraz podmioty z nim współpracujące są obowiązane do zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej.
2.
Podmioty, o których mowa w ust. 1, są obowiązane do zachowania należytej staranności, w zakresie uzasadnionym względami technicznymi lub ekonomicznymi, przy zabezpieczaniu urządzeń telekomunikacyjnych, sieci telekomunikacyjnych oraz zbiorów danych przed ujawnieniem tajemnicy telekomunikacyjnej.
3.
Osoba, która korzystając z urządzenia radiowego lub końcowego, zapoznała się z komunikatem dla niej nieprzeznaczonym, jest obowiązana do zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej. Przepisy art. 159 tajemnica komunikowania się w sieciach telekomunikacyjnych ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
4.
Nie stanowi naruszenia tajemnicy telekomunikacyjnej zarejestrowanie przez organ wykonujący kontrolę działalności telekomunikacyjnej komunikatu uzyskanego w sposób, o którym mowa w ust. 3, w celu udokumentowania faktu naruszenia przepisu niniejszej ustawy.
1.
Z zastrzeżeniem ust. 2, treści lub dane objęte tajemnicą telekomunikacyjną mogą być zbierane, utrwalane, przechowywane, opracowywane, zmieniane, usuwane lub udostępniane tylko wówczas, gdy czynności te, zwane dalej "przetwarzaniem", dotyczą usługi świadczonej użytkownikowi albo są niezbędne do jej wykonania. Przetwarzanie w innych celach jest dopuszczalne jedynie na podstawie przepisów ustawowych.
2.
Przetwarzanie danych osobowych użytkownika – innych niż wskazane w art. 159 tajemnica komunikowania się w sieciach telekomunikacyjnych ust. 1 pkt 2–5 − będącego osobą fizyczną odbywa się na podstawie przepisów o ochronie danych osobowych.
3.
Oprócz danych, o których mowa w ust. 2, dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może, za zgodą użytkownika będącego osobą fizyczną, przetwarzać inne dane tego użytkownika w związku ze świadczoną usługą, w szczególności numer konta bankowego lub karty płatniczej, a także numery telefonów kontaktowych.
4.
Operator przetwarza dane osobowe użytkowników końcowych w zakresie niezbędnym do realizacji obowiązków, o których mowa w art. 21a obowiązek informowania dyrektora Centrum o zagrożeniu wystąpienia sytuacji kryzysowej ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2023 r. poz. 122).
Orzeczenia: 9 Porównania: 1 Przypisy: 2
1.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny ponosi odpowiedzialność za naruszenie tajemnicy telekomunikacyjnej przez podmioty działające w jego imieniu.
2.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczący usługę na rzecz użytkownika końcowego innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego ma prawo, w niezbędnym zakresie, otrzymywać, przekazywać i przetwarzać dane dotyczące tego użytkownika końcowego oraz dane o wykonanych na jego rzecz usługach telekomunikacyjnych.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do poinformowania abonenta, z którym zawiera umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a także pozostałych użytkowników końcowych, o zakresie i celu przetwarzania danych transmisyjnych oraz innych danych ich dotyczących, a także o możliwościach wpływu na zakres tego przetwarzania.
Dane użytkowników końcowych mogą być przetwarzane w okresie obowiązywania umowy, a po jej zakończeniu w okresie dochodzenia roszczeń lub wykonywania innych zadań przewidzianych w ustawie lub przepisach odrębnych.
1.
(uchylony)
2.
Przetwarzanie danych transmisyjnych, niezbędnych dla celów naliczania opłat abonenta i opłat z tytułu rozliczeń operatorskich, jest dozwolone:
1)
po uprzednim poinformowaniu abonenta lub użytkownika końcowego o rodzaju danych transmisyjnych, które będą przetwarzane przez dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, oraz o okresie tego przetwarzania;
2)
tylko do końca okresu, o którym mowa w art. 164 okres przetwarzania danych użytkowników końcowych.
3.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany poinformować abonenta lub użytkownika końcowego o rodzaju danych transmisyjnych, które będą przetwarzane, oraz o okresie tego przetwarzania dla celów marketingu usług telekomunikacyjnych lub świadczenia usług o wartości wzbogaconej.
4.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może przetwarzać dane transmisyjne, o których mowa w ust. 3, w zakresie i przez czas niezbędny dla celów marketingu usług telekomunikacyjnych lub świadczenia usług o wartości wzbogaconej, jeżeli abonent lub użytkownik końcowy wyraził na to zgodę.
5.
Do przetwarzania danych transmisyjnych, zgodnie z ust. 2-4, uprawnione są podmioty działające z upoważnienia operatorów publicznych sieci telekomunikacyjnych i dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, zajmujące się naliczaniem opłat, zarządzaniem ruchem w sieciach telekomunikacyjnych, obsługą klienta, systemem wykrywania nadużyć finansowych, marketingiem usług telekomunikacyjnych lub świadczeniem usług o wartości wzbogaconej. Podmioty te mogą przetwarzać dane transmisyjne wyłącznie dla celów niezbędnych przy wykonywaniu tych działań.
Porównania: 1 Przypisy: 2
1.
W celu wykorzystania danych o lokalizacji dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany:
1)
uzyskać zgodę abonenta lub użytkownika końcowego na przetwarzanie danych o lokalizacji jego dotyczących, która, z zastrzeżeniem art. 174 odesłanie do przepisów o ochronie danych osobowych, może być wycofana okresowo lub w związku z konkretnym połączeniem, lub
2)
dokonać anonimizacji tych danych.
2.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany poinformować abonenta lub użytkownika końcowego przed uzyskaniem jego zgody o rodzaju danych o lokalizacji, które będą przetwarzane, o celach i okresie ich przetwarzania oraz o tym, czy dane zostaną przekazane innemu podmiotowi dla celów świadczenia usługi tworzącej wartość wzbogaconą.
3.
Do przetwarzania danych, o których mowa w ust. 1, uprawnione są podmioty:
1)
działające z upoważnienia operatora publicznej sieci telekomunikacyjnej;
2)
działające z upoważnienia dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;
3)
świadczące usługę o wartości wzbogaconej.
4.
Dane o lokalizacji mogą być przetwarzane wyłącznie dla celów niezbędnych do świadczenia usług o wartości wzbogaconej.
5.
(uchylony)
Porównania: 1 Przypisy: 1
Podmioty działające w imieniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego mogą włączyć się do trwającego połączenia, jeżeli jest to niezbędne do usunięcia awarii, zakłóceń lub w innym celu związanym z utrzymaniem sieci telekomunikacyjnej lub świadczeniem usługi telekomunikacyjnej, pod warunkiem sygnalizacji tego faktu osobom uczestniczącym w połączeniu.
1.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do rejestracji danych o wykonanych usługach telekomunikacyjnych, w zakresie umożliwiającym ustalenie należności za wykonanie tych usług oraz rozpatrzenie reklamacji.
2.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych przechowuje dane, o których mowa w ust. 1, co najmniej przez okres 12 miesięcy, a w przypadku wniesienia reklamacji - przez okres niezbędny do rozstrzygnięcia sporu.
Orzeczenia: 1
1.
Dane osobowe posiadane przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego zawarte w publicznie dostępnym spisie abonentów, zwanym dalej "spisem", wydawanym w formie książkowej lub elektronicznej, a także udostępniane za pośrednictwem służb informacyjnych przedsiębiorcy telekomunikacyjnego powinny być ograniczone do:
1)
numeru abonenta lub znaku identyfikującego abonenta;
2)
nazwiska i imion abonenta;
3)
nazwy miejscowości oraz ulicy w miejscu zamieszkania, przy której znajduje się zakończenie sieci, udostępnione abonentowi – w przypadku stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej albo nazwy miejscowości oraz ulicy w miejscu zamieszkania – w przypadku ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej.
2.
Abonenci, przed umieszczeniem ich danych w spisie, są informowani nieodpłatnie o celu spisu lub telefonicznej informacji o numerach, w których ich dane osobowe mogą się znajdować, a także o możliwości wykorzystywania spisu, za pomocą funkcji wyszukiwania dostępnych w jego elektronicznej formie.
3.
Zamieszczenie w spisie danych identyfikujących abonenta będącego osobą fizyczną może nastąpić wyłącznie po uprzednim wyrażeniu przez niego zgody na dokonanie tych czynności.
4.
Rozszerzenie zakresu danych, o których mowa w ust. 1, wymaga zgody abonenta.
5.
(uchylony)
6.
Udostępnianie w spisie lub za pośrednictwem służb informacyjnych danych identyfikujących abonentów innych niż wymienieni w ust. 3 nie może naruszać słusznych interesów tych podmiotów.
7.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany zabezpieczyć spisy wydawane w formie elektronicznej w sposób uniemożliwiający wykorzystanie zawartych w nich danych niezgodnie z przeznaczeniem.
8.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany informować abonenta o przekazaniu jego danych innym przedsiębiorcom, w celu publikacji spisu lub świadczenia usługi informacji o numerach telefonicznych.
Porównania: 1 Przypisy: 2
Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest uprawniony do udzielania informacji o numerach abonentów lub powierzenia tej czynności innemu podmiotowi z zachowaniem wszystkich warunków i ograniczeń przewidzianych w przepisach niniejszego rozdziału.
1.
Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej, w której świadczone są publicznie dostępne usługi telefoniczne zapewnia użytkownikom końcowym możliwość prezentacji identyfikacji zakończenia sieci, z którego inicjowane jest połączenie, zwanej dalej „prezentacją identyfikacji linii wywołującej”, przed dokonaniem połączenia.
2.
Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych świadczonych w publicznej sieci telekomunikacyjnej umożliwiającej prezentację identyfikacji linii wywołującej jest obowiązany zapewnić za pomocą prostych środków:
1)
użytkownikowi wywołującemu – możliwość jednorazowego wyeliminowania prezentacji identyfikacji linii wywołującej u użytkownika wywoływanego podczas wywołania i połączenia;
2)
abonentowi wywołującemu – możliwość stałego wyeliminowania prezentacji identyfikacji linii wywołującej u użytkownika wywoływanego podczas wywołania i połączenia, u operatora, do którego sieci jest przyłączony abonent będący stroną umowy z dostawcą usług;
3)
abonentowi wywoływanemu – możliwość eliminacji dla połączeń przychodzących prezentacji identyfikacji linii wywołującej, a jeżeli taka prezentacja jest dostępna przed rozpoczęciem połączenia przychodzącego, także możliwość blokady połączeń przychodzących od abonenta lub użytkownika stosującego eliminację prezentacji identyfikacji linii wywołującej.
3.
Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych świadczonych w publicznej sieci telekomunikacyjnej zapewniającej prezentację identyfikacji zakończenia sieci, do której zostało przekierowane połączenie, zwaną dalej „prezentacją identyfikacji linii wywoływanej”, jest obowiązany zapewnić abonentowi wywoływanemu możliwość eliminacji, za pomocą prostych środków, prezentacji identyfikacji linii wywoływanej u użytkownika wywołującego.
4.
Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych świadczonych w publicznej sieci telekomunikacyjnej zapewniającej automatyczne przekazywanie wywołań jest obowiązany zapewnić abonentowi możliwość zablokowania, za pomocą prostych środków, automatycznego przekazywania przez osobę trzecią wywołań do telekomunikacyjnego urządzenia końcowego tego abonenta.
5.
Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych świadczonych w publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany do poinformowania abonentów, że wykorzystywana przez niego sieć telekomunikacyjna zapewnia prezentację identyfikacji linii wywołującej lub wywoływanej, a także o możliwościach, o których mowa w ust. 2–4.
6.
Z tytułu korzystania przez abonenta z możliwości eliminacji lub blokowania, o których mowa w ust. 2-4, nie pobiera się opłat.
7.
Eliminacja prezentacji identyfikacji linii wywołującej może być anulowana:
1)
na żądanie służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy, a także uprawnionych podmiotów właściwych w sprawach obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach określonych w odrębnych przepisach;
2)
przez dostawcę usług zapewniającego przyłączenie do publicznej sieci telekomunikacyjnej, w której świadczone
są publicznie dostępne usługi telefoniczne lub operatora, do którego sieci został przyłączony abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telekomunikacyjnej, w której świadczone są publicznie dostępne usługi telefoniczne, na wniosek abonenta, jeżeli wnioskujący uprawdopodobni, że do jego telekomunikacyjnego urządzenia końcowego są kierowane połączenia uciążliwe lub zawierające
groźby, w celu identyfikacji numerów użytkowników końcowych wywołujących tego abonenta.
8.
Przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani do zapewnienia służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy dostępu do identyfikacji linii wywołującej oraz danych dotyczących lokalizacji, bez uprzedniej zgody zainteresowanych abonentów lub użytkowników, jeżeli jest to konieczne do umożliwienia tym służbom wykonywania ich zadań w możliwie najbardziej efektywny sposób.
9.
Dane identyfikujące użytkowników wywołujących, w przypadkach, o których mowa w ust. 7, są rejestrowane przez operatora na żądanie:
1)
służb i podmiotów, o których mowa w ust. 7 pkt 1;
2)
abonenta, o którym mowa w ust. 7 pkt 2.
10.
Dane, o których mowa w ust. 9, pozostają w dyspozycji przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Do ich udostępniania stosuje się art. 180d obowiązek zapewnienia warunków dostępu i utrwalania przetwarzanych danych.
11.
Użytkownik końcowy ponoszący koszty połączeń przychodzących nie może otrzymywać danych umożliwiających pełną identyfikację numeru wywołującego.
12.
Prezes UKE na uzasadniony wniosek operatora może, w drodze decyzji, ustalić okres przejściowy na wprowadzenie usługi blokady połączeń przychodzących od abonenta lub użytkownika, stosującego eliminację prezentacji identyfikacji linii wywołującej, o której mowa w ust. 2 pkt 3. O wprowadzeniu okresu przejściowego Prezes UKE powiadamia Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw finansów publicznych, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu i Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego.
Porównania: 1 Przypisy: 5
1.
Zakazane jest używanie telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego lub przesyłania niezamówionej informacji handlowej w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną, chyba że abonent lub użytkownik końcowy uprzednio wyraził na to zgodę.
2.
Przepis ust. 1 nie narusza zakazów i ograniczeń dotyczących przesyłania niezamówionej informacji handlowej wynikających z odrębnych ustaw.
3.
Używanie środków, o których mowa w ust. 1, dla celów marketingu bezpośredniego nie może odbywać się na koszt konsumenta.
4.
Działanie, o którym mowa w ust. 1, stanowi czyn nieuczciwej konkurencji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1233).
1.
Przechowywanie informacji lub uzyskiwanie dostępu do informacji już przechowywanej w telekomunikacyjnym urządzeniu końcowym abonenta lub użytkownika końcowego jest dozwolone, pod warunkiem że:
1)
abonent lub użytkownik końcowy zostanie uprzednio bezpośrednio poinformowany w sposób jednoznaczny, łatwy i zrozumiały, o:
a) celu przechowywania i uzyskiwania dostępu do tej informacji,
b) możliwości określenia przez niego warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do tej informacji za pomocą ustawień oprogramowania zainstalowanego w wykorzystywanym przez niego telekomunikacyjnym urządzeniu końcowym lub konfiguracji usługi;
2)
abonent lub użytkownik końcowy, po otrzymaniu informacji, o których mowa w pkt 1, wyrazi na to zgodę;
3)
przechowywana informacja lub uzyskiwanie do niej dostępu nie powoduje zmian konfiguracyjnych w telekomunikacyjnym urządzeniu końcowym abonenta lub użytkownika końcowego i oprogramowaniu zainstalowanym w tym urządzeniu.
2.
Abonent lub użytkownik końcowy może wyrazić zgodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, za pomocą ustawień oprogramowania zainstalowanego w wykorzystywanym przez niego telekomunikacyjnym urządzeniu końcowym lub konfiguracji usługi.
3.
Warunków, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się, jeżeli przechowywanie lub uzyskanie dostępu do informacji, o której mowa w ust. 1, jest konieczne do:
1)
wykonania transmisji komunikatu za pośrednictwem publicznej sieci telekomunikacyjnej;
2)
dostarczania usługi telekomunikacyjnej lub usługi świadczonej drogą elektroniczną, żądanej przez abonenta lub użytkownika końcowego.
4.
Podmioty świadczące usługi telekomunikacyjne lub usługi drogą elektroniczną mogą instalować oprogramowanie w telekomunikacyjnym urządzeniu końcowym abonenta lub użytkownika końcowego przeznaczonym do korzystania z tych usług lub korzystać z tego oprogramowania, pod warunkiem że abonent lub użytkownik końcowy:
1)
przed instalacją oprogramowania zostanie poinformowany bezpośrednio, w sposób jednoznaczny, łatwy i zrozumiały, o celu, w jakim zostanie zainstalowane oprogramowanie, oraz sposobach korzystania przez podmiot świadczący usługi z tego oprogramowania;
2)
zostanie poinformowany bezpośrednio, w sposób jednoznaczny, łatwy i zrozumiały, o sposobie usunięcia oprogramowania z telekomunikacyjnego urządzenia końcowego użytkownika lub abonenta;
3)
przed instalacją oprogramowania wyrazi zgodę na jego instalację i używanie.
Do uzyskania zgody abonenta lub użytkownika końcowego stosuje się przepisy o ochronie danych osobowych.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych obowiązany jest wdrożyć odpowiednie techniczne i organizacyjne środki ochrony zapewniające bezpieczeństwo przetwarzania danych osobowych. Niezależnie od wymogów wskazanych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem 2016/679”, środki ochrony co najmniej:
1)
zapewniają, aby dostęp do danych osobowych miała osoba posiadająca pisemne upoważnienie wydane przez administratora danych, oraz
2)
chronią przechowywane lub przekazywane dane osobowe przed przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem, przypadkową utratą lub zmianą oraz nieuprawnionym lub bezprawnym przechowywaniem, przetwarzaniem, dostępem lub ujawnieniem, oraz
3)
zapewniają wdrożenie polityki bezpieczeństwa w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych.
1.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych zawiadamia Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych o naruszeniu danych osobowych w terminie i na zasadach określonych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 611/2013 z dnia 24 czerwca 2013 r. w sprawie środków mających zastosowanie przy powiadamianiu o przypadkach naruszenia danych osobowych, na mocy dyrektywy 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady o prywatności i łączności elektronicznej (Dz. Urz. UE L 173 z 26.06.2013, str. 2), zwanym dalej „rozporządzeniem 611/2013”.
2.
Przez naruszenie danych osobowych rozumie się przypadkowe lub bezprawne zniszczenie, utratę, zmianę, nieuprawnione ujawnienie lub dostęp do danych osobowych przetwarzanych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego w związku ze świadczeniem publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych.
2a.
Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zapewnia bezpieczne środki elektroniczne służące do powiadamiania o przypadkach naruszenia danych osobowych, o których mowa w ust. 1, oraz informacje dotyczące trybu dostępu do tych środków i ich stosowania.
3.
W przypadku gdy naruszenie danych osobowych może mieć niekorzystny wpływ na prawa abonenta lub użytkownika końcowego będącego osobą fizyczną, dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych niezwłocznie zawiadamia o takim naruszeniu również abonenta lub użytkownika końcowego na zasadach określonych w rozporządzeniu 611/2013, z zastrzeżeniem ust. 5.
3a.
Zgodę, o której mowa w art. 3 regulacje stosunków prawnych z zakresu telekomunikacji ust. 5 rozporządzenia 611/2013, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych wydaje w drodze decyzji.
4.
Przez naruszenie danych osobowych, które może wywrzeć niekorzystny wpływ na prawa abonenta lub użytkownika końcowego będącego osobą fizyczną, rozumie się takie naruszenie, które w szczególności może skutkować nieuprawnionym posługiwaniem się danymi osobowymi, szkodą majątkową, naruszeniem dóbr osobistych, ujawnieniem tajemnicy bankowej lub innej ustawowo chronionej tajemnicy zawodowej.
5.
Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 3, nie jest wymagane, jeżeli dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych wykazał wdrożenie technologicznych środków ochrony, o których mowa w art. 4 wyłączenie obowiązku posiadania pozwolenia radiowego ust. 1 i 2 rozporządzenia 611/2013, które uniemożliwiają odczytanie danych przez osoby nieuprawnione oraz zastosowanie tych środków do danych, których ochrona została naruszona.
5a.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych wykazuje spełnienie warunków, o których mowa w ust. 5, przekazując niezwłocznie Prezesowi Urzędu Ochrony Danych Osobowych odpowiednią dokumentację.
6.
Jeżeli dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych nie zawiadomił abonenta lub użytkownika końcowego będącego osobą fizyczną o fakcie naruszenia danych osobowych, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych może nałożyć, w drodze decyzji, na dostawcę obowiązek przekazania abonentom lub użytkownikom końcowym, będącym osobami fizycznymi, takiego zawiadomienia, biorąc pod uwagę możliwe niekorzystne skutki naruszenia.
7.
(uchylony)
8.
(uchylony)
9.
W przypadku gdy naruszenie danych osobowych ma wpływ na abonentów lub użytkowników końcowych będących osobami fizycznymi z innych państw członkowskich, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych informuje inne zainteresowane organy z państw członkowskich.
Do sprawowanej przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych kontroli wykonywania przez dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych obowiązków, o których mowa w art. 1741 , art. 174a oraz art. 174d , stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1781).
Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych, kierując wystąpienie, o którym mowa w art. 52 utracił moc ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych, do dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych uwzględnia wytyczne Komisji Europejskiej dotyczące realizacji obowiązku powiadomienia abonenta lub użytkownika końcowego będącego osobą fizyczną o naruszeniu jego danych osobowych i wskazuje okoliczności, formę i sposób takiego powiadomienia. Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych może udostępniać wystąpienia w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, o ile nie będą one zawierać informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa.
1.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych prowadzi rejestr naruszeń danych osobowych, w tym faktów towarzyszących naruszeniom, ich skutków i podjętych działań, zawierający w szczególności:
1)
opis charakteru naruszenia danych osobowych;
2)
informacje o zaleconych przez dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych środkach mających na celu złagodzenie ewentualnych niekorzystnych skutków naruszenia danych osobowych;
3)
informacje o działaniach podjętych przez dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;
4)
informacje o fakcie poinformowania lub braku poinformowania abonenta lub użytkownika końcowego będącego osobą fizyczną o wystąpieniu naruszenia danych osobowych;
5)
opis skutków naruszenia danych osobowych;
6)
opis zaproponowanych przez dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych środków naprawczych.
2.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może powierzyć, w drodze umowy, innemu przedsiębiorcy prowadzenie rejestru, o którym mowa w ust. 1.
1.
Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, a jeżeli jest to konieczne - także operator publicznej sieci telekomunikacyjnej, są obowiązani podjąć środki techniczne i organizacyjne w celu zapewnienia bezpieczeństwa i integralności sieci, usług oraz przekazu komunikatów w związku ze świadczonymi usługami. Podjęte środki powinny zapewniać poziom bezpieczeństwa odpowiedni do stopnia ryzyka, przy uwzględnieniu najnowocześniejszych osiągnięć technicznych oraz kosztów wprowadzenia tych środków.
2.
Dostawca usług jest obowiązany do informowania użytkowników o wystąpieniu szczególnego ryzyka naruszenia bezpieczeństwa sieci wymagającego podjęcia środków wykraczających poza środki techniczne i organizacyjne podjęte przez dostawcę usług, a także o istniejących możliwościach zapewnienia bezpieczeństwa i związanych z tym kosztach.
1.
Przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani niezwłocznie informować Prezesa UKE o naruszeniu bezpieczeństwa lub integralności sieci lub usług, które miało istotny wpływ na funkcjonowanie sieci lub usług, o podjętych działaniach zapobiegawczych i środkach naprawczych oraz podjętych przez przedsiębiorcę działaniach, o których mowa w art. 175 bezpieczeństwo przekazu komunikatów i art. 175c podejmowanie środków zapewniających bezpieczeństwo.
1a.
Prezes UKE przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, jeżeli dotyczą one zdarzeń będących incydentami w rozumieniu ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa, CSIRT właściwemu dla zgłaszającego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, zgodnie z art. 26 negocjacje umowy o dostępie telekomunikacyjnym ust. 5–7 tej ustawy, z wyłączeniem informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa, zastrzeżonych na podstawie art. 9 zastrzeżenie informacji zawierających tajemnicę przedsiębiorstwa.
1b.
Przekazanie, o którym mowa w ust. 1a, następuje w postaci elektronicznej, a w przypadku braku możliwości przekazania w postaci elektronicznej – przy użyciu innych dostępnych środków komunikacji.
2.
Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1, kierując się koniecznością zapewnienia Prezesowi UKE informacji niezbędnych do właściwego realizowania jego obowiązków.
2a.
Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, kryteria uznania naruszenia bezpieczeństwa lub integralności sieci lub usług telekomunikacyjnych za naruszenie o istotnym wpływie na funkcjonowanie sieci lub usług, biorąc pod uwagę w szczególności wartość procentową użytkowników, na których naruszenie bezpieczeństwa lub integralności sieci lub usług telekomunikacyjnych miało wpływ, czas trwania naruszenia bezpieczeństwa lub integralności sieci lub usług telekomunikacyjnych powodującego niedostępność lub ograniczenie dostępności sieci lub usług telekomunikacyjnych oraz rekomendacje i wytyczne Europejskiej Agencji do spraw Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA).
1.
Prezes UKE informuje o wystąpieniu naruszenia bezpieczeństwa lub integralności sieci lub usług organy regulacyjne innych państw członkowskich oraz Europejską Agencję do spraw Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA), jeżeli uzna charakter tego naruszenia za istotny.
2.
Prezes UKE publikuje na stronie internetowej UKE informację, o której mowa w ust. 1, lub nakłada na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, w drodze decyzji, obowiązek jej podania do publicznej wiadomości, wskazując sposób jej publikacji, jeżeli uzna, że leży to w interesie publicznym.
3.
Prezes UKE, w terminie do końca lutego każdego roku, przekazuje Komisji Europejskiej oraz Europejskiej Agencji do spraw Bezpieczeństwa Sieci i Informacji sprawozdanie za rok poprzedni zawierające informacje o naruszeniach i działaniach, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art. 175a zawiadomienie Prezesa UKE o naruszeniu sieci lub usług ust. 1.
4.
Na podstawie informacji, o których mowa w art. 175a zawiadomienie Prezesa UKE o naruszeniu sieci lub usług, uzyskanych od przedsiębiorców telekomunikacyjnych, Prezes UKE corocznie, w terminie do dnia 30 kwietnia opracowuje i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji raport o zgłoszonych zagrożeniach i ewentualnych podjętych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych działaniach zapobiegawczych i środkach naprawczych.
1.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny, z uwzględnieniem art. 160 podmioty obowiązane do zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej ust. 2, podejmuje proporcjonalne i uzasadnione środki mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa i integralności sieci, usług oraz przekazu komunikatów związanych ze świadczonymi usługami, w tym:
1)
eliminację przekazu komunikatu, który zagraża bezpieczeństwu sieci lub usług;
2)
przerwanie lub ograniczenie świadczenia usługi telekomunikacyjnej na zakończeniu sieci, z którego następuje wysyłanie komunikatów zagrażających bezpieczeństwu sieci lub usług.
2.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny informuje Prezesa UKE niezwłocznie, o podjęciu środków, o których mowa w ust. 1, jednak nie później niż w ciągu 24 godzin od ich podjęcia. W informacji zamieszcza się dane niezbędne do identyfikacji zagrożeń bezpieczeństwa sieci lub usług oraz przekazu komunikatów związanych ze świadczonymi usługami, ze wskazaniem podjętych środków naprawczych.
3.
Prezes UKE może, w drodze decyzji, zakazać stosowania środków, o których mowa w ust. 1, jeżeli uzna, że nie są one proporcjonalne lub uzasadnione lub nie realizują celów, o których mowa w tym przepisie.
4.
W przypadku podjęcia środków, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca telekomunikacyjny nie odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług telekomunikacyjnych w zakresie wynikającym z podjętych środków. Przepisu nie stosuje się w przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 3.
5.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny może informować innych przedsiębiorców telekomunikacyjnych i podmioty zajmujące się bezpieczeństwem teleinformatycznym o zidentyfikowanych zagrożeniach, o których mowa w ust. 1. Informacja może zawierać dane niezbędne do identyfikacji oraz ograniczenia zagrożenia.
Minister właściwy do spraw informatyzacji może określić, w drodze rozporządzenia, minimalne środki techniczne i organizacyjne oraz metody zapobiegania zagrożeniom, o których mowa w art. 175a zawiadomienie Prezesa UKE o naruszeniu sieci lub usług ust. 1 i art. 175c podejmowanie środków zapewniających bezpieczeństwo ust. 1, jakie przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani stosować w celu zapewnienia bezpieczeństwa lub integralności sieci lub usług, biorąc pod uwagę wytyczne Komisji Europejskiej oraz Europejskiej Agencji do spraw Bezpieczeństwa Sieci i Informacji w tym zakresie.
1.
Prezes UKE publikuje na stronie internetowej UKE aktualne informacje o:
1)
potencjalnych zagrożeniach związanych z korzystaniem przez abonentów z usług telekomunikacyjnych;
2)
rekomendowanych środkach ostrożności i najbardziej popularnych sposobach zabezpieczania telekomunikacyjnych urządzeń końcowych przed oprogramowaniem złośliwym lub szpiegującym;
3)
przykładowych konsekwencjach braku lub nieodpowiedniego zabezpieczenia telekomunikacyjnych urządzeń końcowych.
2.
Informacje, o których mowa w ust. 1, publikowane są przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych na ich stronach internetowych.
3.
Obowiązek, o którym mowa w ust. 2, może zostać zrealizowany przez umieszczenie na stronie internetowej odnośnika do miejsca na stronie internetowej UKE lub innego podmiotu zajmującego się bezpieczeństwem sieci, w którym zamieszczone są informacje wymagane zgodnie z ust. 1.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do wykonywania zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie i na warunkach określonych w niniejszej ustawie oraz w przepisach odrębnych.
Orzeczenia: 7 Porównania: 1 Przypisy: 1
1.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny, w celu zapewnienia ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych lub dostarczania sieci telekomunikacyjnej, jest obowiązany uwzględniać możliwość wystąpienia:
1)
sytuacji kryzysowych,
2)
stanów nadzwyczajnych,
3)
bezpośrednich zagrożeń dla bezpieczeństwa lub integralności infrastruktury telekomunikacyjnej przedsiębiorcy lub świadczonych przez niego usług
- zwanych dalej "sytuacjami szczególnych zagrożeń".
2.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 2, jest obowiązany posiadać aktualne i uzgodnione plany działań w sytuacjach szczególnych zagrożeń, zwane dalej "planami", dotyczące w szczególności:
1)
współpracy z innymi przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi;
2)
współpracy z zagranicznymi operatorami telekomunikacyjnymi, a w szczególności państw sąsiadujących;
3)
współpracy z podmiotami i służbami wykonującymi zadania w zakresie ratownictwa, niesienia pomocy ludności, a także zadania na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz z podmiotami właściwymi w sprawach zarządzania kryzysowego, wskazanymi w ramach uzgodnień planów, o których mowa w ust. 3, przez organy uzgadniające plany;
4)
technicznych i organizacyjnych środków zapewnienia bezpieczeństwa i integralności infrastruktury telekomunikacyjnej i świadczonych usług, w tym ochrony przed wystąpieniem incydentów w rozumieniu ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa;
5)
utrzymania ciągłości, a w przypadku jej utraty, odtwarzania:
a) świadczenia usług telekomunikacyjnych,
b) dostarczania sieci telekomunikacyjnej
- z uwzględnieniem pierwszeństwa dla podmiotów i służb, o których mowa w pkt 3;
6)
technicznych i organizacyjnych przygotowań, w przypadku wprowadzenia ograniczeń w działalności telekomunikacyjnej przewidzianych ustawą;
7)
sposobu udostępniania urządzeń telekomunikacyjnych, o którym mowa w art. 177 obowiązek nieodpłatnego udostępniania urządzeń niezbędnych do przeprowadzenia akcji ratowniczej ust. 3, przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych;
8)
ewidencji i gromadzenia rezerw przedsiębiorcy lub współpracy z dostawcami sprzętu oraz usług serwisowych i naprawczych.
3.
Z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 1 lit. c, przedsiębiorca telekomunikacyjny sporządzający plany dokonuje uzgodnienia ich zawartości z organami, o których mowa w ust. 5 pkt 1 lit. b.
4.
Po stwierdzeniu wystąpienia sytuacji szczególnych zagrożeń lub po uzyskaniu informacji o ich wystąpieniu od podmiotów lub służb, o których mowa w ust. 2 pkt 3, przedsiębiorca telekomunikacyjny podejmuje niezwłocznie działania określone w planach.
5.
Rada Ministrów, mając na uwadze zakres i rodzaj wykonywanej działalności telekomunikacyjnej, wielkość przedsiębiorcy telekomunikacyjnego i jego znaczenie dla gospodarki, obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, a także wymagania, o których mowa w ust. 2, w drodze rozporządzenia:
1)
określi:
a) rodzaje planów, ich zawartość oraz tryb sporządzania i aktualizacji,
b) organy uzgadniające plany oraz zakres tych uzgodnień,
c) rodzaje przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do uzgadniania zawartości planów;
2)
może określić rodzaje działalności telekomunikacyjnej lub rodzaje przedsiębiorców telekomunikacyjnych niepodlegających obowiązkowi sporządzania planu.
Przypisy: 1
1.
(uchylony)
2.
(uchylony)
3.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny w sytuacjach szczególnych zagrożeń jest obowiązany do nieodpłatnego udostępniania urządzeń telekomunikacyjnych niezbędnych do przeprowadzenia akcji ratowniczej innemu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu, podmiotowi i służbie, o których mowa w art. 176a ciągłość świadczenia usług, plany działań w sytuacji zagrożeń ust. 2 pkt 3, z zachowaniem zasady minimalizowania negatywnych skutków takiego udostępnienia tych urządzeń dla ciągłości wykonywania działalności telekomunikacyjnej przez przedsiębiorcę.
4.
Podmioty, w tym niebędące przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi, używające radiowych urządzeń nadawczych lub nadawczo-odbiorczych stosowanych w służbach radiokomunikacyjnych, w sytuacjach szczególnych zagrożeń są obowiązane do nieodpłatnego udostępniania urządzeń telekomunikacyjnych niezbędnych do przeprowadzenia akcji ratowniczej podmiotom koordynującym działania ratownicze, podmiotom właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego, służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy, a także innym podmiotom realizującym zadania na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego.
5.
Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio podczas przeprowadzania akcji ratowniczej o zasięgu międzynarodowym, co najmniej w zakresie ustalonym umowami międzynarodowymi, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.
6.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb nieodpłatnego udostępniania radiowych urządzeń nadawczych lub nadawczo-odbiorczych stosowanych w służbach radiokomunikacyjnych przez podmioty niebędące przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi, mając na uwadze konieczność zachowania zasady minimalizowania negatywnych skutków udostępniania tych urządzeń.
Orzeczenia: 4 Porównania: 1 Przypisy: 6
1.
W sytuacji wystąpienia szczególnego zagrożenia Prezes UKE może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązki dotyczące:
1)
utrzymania ciągłości lub odtwarzania:
a) dostarczania sieci telekomunikacyjnej,
b) świadczenia usług telekomunikacyjnych
- z uwzględnieniem pierwszeństwa dla podmiotów i służb, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
2)
ograniczenia niektórych, publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych,
3)
ograniczenia zakresu lub obszaru eksploatacji sieci telekomunikacyjnych i urządzeń telekomunikacyjnych, używania urządzeń radiowych, z wyłączeniem urządzeń używanych przez podmioty, o których mowa w art. 4 wyłączenie obowiązku posiadania pozwolenia radiowego,
4)
nakazu nieodpłatnego świadczenia, w określonym zakresie, publicznie dostępnych usług telefonicznych z aparatów publicznych
- kierując się rozmiarem zagrożenia i potrzebą ograniczenia jego skutków, z zachowaniem zasady minimalizowania negatywnych skutków nałożonych obowiązków dla ciągłości świadczenia usług i dla działalności gospodarczej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
2.
Decyzja Prezesa UKE, o której mowa w ust. 1:
1)
wydawana jest z urzędu lub na wniosek podmiotów koordynujących działania ratownicze, podmiotów właściwych w sprawach zarządzania kryzysowego, służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy, a także innych podmiotów realizujących zadania na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego;
2)
może być ogłoszona ustnie przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu, bez uzasadnienia, w całości lub części, jeżeli wymagają tego względy obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego.
3.
W przypadkach i na zasadach określonych w przepisach odrębnych Komendant Główny Policji, komendant wojewódzki Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, komendant Oddziału Straży Granicznej, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, komendant Oddziału Żandarmerii Wojskowej, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Komendant Służby Ochrony Państwa oraz Szef Krajowej Administracji Skarbowej mogą zarządzić o zastosowaniu urządzeń uniemożliwiających telekomunikację na określonym obszarze.
Orzeczenia: 1 Porównania: 1 Przypisy: 3
1.
(uchylony)
2.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do wykonywania zadań i obowiązków w zakresie przygotowania i utrzymywania wskazanych elementów sieci telekomunikacyjnych dla zapewnienia telekomunikacji na potrzeby systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa, realizowanych na zasadach określonych w planach, decyzjach lub umowach zawartych między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi a uprawnionymi podmiotami.
3.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny, z zastrzeżeniem ust. 12 pkt 2, jest obowiązany do:
1)
zapewnienia warunków technicznych i organizacyjnych dostępu i utrwalania, zwanych dalej "warunkami dostępu i utrwalania", umożliwiających jednoczesne i wzajemnie niezależne:
a) uzyskiwanie przez Policję, Biuro Nadzoru Wewnętrznego, Straż Graniczną, Inspektorat Wewnętrzny Służby Więziennej, Służbę Ochrony Państwa, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Żandarmerię Wojskową, Centralne Biuro Antykorupcyjne i Krajową Administrację Skarbową, zwane dalej „uprawnionymi podmiotami”, w sposób określony w ust. 4b, dostępu do:
– przekazów telekomunikacyjnych, nadawanych lub odbieranych przez użytkownika końcowego lub telekomunikacyjne urządzenie końcowe,
– posiadanych przez przedsiębiorcę danych związanych z przekazami telekomunikacyjnymi, o których mowa w ust. 9, art. 159 tajemnica komunikowania się w sieciach telekomunikacyjnych ust. 1 pkt 1 i pkt 3–5,
b) uzyskiwanie przez uprawnione podmioty danych związanych ze świadczoną usługą telekomunikacyjną i danych, o których mowa w art. 161 zakres danych przetwarzanych przez dostawcę usług telekomunikacyjnych,
c) utrwalanie przez uprawnione podmioty przekazów telekomunikacyjnych i danych, o których mowa w lit. a i b;
2)
utrwalania na rzecz sądu i prokuratora przekazów telekomunikacyjnych i danych, o których mowa w pkt 1 lit. a i b.
3a.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny zapewnia, na własny koszt, warunki dostępu i utrwalania w zakresie wszystkich świadczonych usług telekomunikacyjnych, począwszy od dnia rozpoczęcia działalności telekomunikacyjnej, a w przypadku rozpoczęcia świadczenia nowej usługi telekomunikacyjnej od dnia jej uruchomienia.
3b.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny zapewnia, na własny koszt, utrwalanie na rzecz sądu lub prokuratora przekazów telekomunikacyjnych i danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1 lit. a i b.
4.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny zapewnia warunki dostępu i utrwalania z zachowaniem wymagań określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 12.
4a.
Warunki dostępu i utrwalania mogą być zapewniane za pomocą interfejsów zlokalizowanych w miejscach obejmowanych przez sieć przedsiębiorcy telekomunikacyjnego na zasadach określonych w umowach zawartych przez uprawnione podmioty z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym. Umowa może określać współudział stron w kosztach zastosowania interfejsów. W przypadku braku uzgodnień w zakresie lokalizacji interfejsu uprawnione podmioty wskazują miejsce lokalizacji pozostające w obrębie sieci telekomunikacyjnej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, umożliwiające: techniczną realizację interfejsu, niezbędną ochronę tego miejsca wynikającą z przepisów odrębnych oraz minimalizację nakładów ponoszonych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego i podmioty uprawnione.
4b.
Zapewnienie warunków dostępu i utrwalania powinno umożliwiać uprawnionym podmiotom dostęp do przekazów telekomunikacyjnych i danych bez udziału pracowników przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Za zgodą uprawnionego podmiotu warunki dostępu i utrwalania mogą być zapewnione przy niezbędnym współudziale upoważnionych pracowników przedsiębiorcy telekomunikacyjnego gwarantujących prawidłową realizację przedmiotowych czynności w zakresie określonym przez uprawniony podmiot.
4c.
Dopuszcza się możliwość wspólnego zapewnienia warunków dostępu i utrwalania przez dwóch lub więcej przedsiębiorców telekomunikacyjnych, w szczególności za pomocą tych samych interfejsów. Szczegółowe zasady współpracy przedsiębiorców telekomunikacyjnych w tym zakresie regulują umowy zawarte pomiędzy nimi. O zawarciu umowy przedsiębiorcy niezwłocznie informują Prezesa UKE. Zawarcie umowy nie zwalnia jej stron z indywidualnej odpowiedzialności za zapewnienie warunków dostępu i utrwalenia.
4d.
Zapewnienia warunków technicznych dostępu i utrwalania za pomocą interfejsów nie stosuje się do przedsiębiorców telekomunikacyjnych będących mikroprzedsiębiorcami albo małymi przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, z zastrzeżeniem ust. 4c.
5.
(uchylony)
6.
Prezes UKE na wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego uzasadniony obiektywnymi i niezależnymi od niego technicznymi lub organizacyjnymi przyczynami uniemożliwiającymi dalsze wykonywanie obowiązku zapewnienia warunków dostępu i utrwalania, po uzyskaniu, w terminie określonym w art. 106 wymóg uzyskania stanowiska innego organu § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, zgody uprawnionych podmiotów, może w całości lub w części, w drodze decyzji, obowiązek ten zawiesić na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. Wniosek składa się w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia wystąpienia zdarzenia, o którym mowa w zdaniu pierwszym. Do wniosku dołącza się harmonogram osiągnięcia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego pełnej zdolności do wykonywania obowiązku.
6a.
Przepisu ust. 6 nie stosuje się do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego rozpoczynającego działalność telekomunikacyjną lub rozpoczynającego świadczenie nowej usługi telekomunikacyjnej.
6b.
Złożenie wniosku lub zawieszenie obowiązku zapewnienia warunków dostępu i utrwalania nie zwalnia przedsiębiorcy telekomunikacyjnego z obowiązku zapewnienia warunków dostępu i utrwalania, w zakresie posiadanych możliwości technicznych, organizacyjnych i finansowych.
7.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny może powierzyć, w drodze umowy, innemu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu wykonywanie obowiązków, o których mowa w ust. 3. Powierzenie to nie zwalnia powierzającego z odpowiedzialności za wykonywanie obowiązków, o których mowa w ust. 3.
8.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do wskazania Prezesowi UKE:
1)
jednostki organizacyjnej lub osoby mającej siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uprawnionej do reprezentowania tego przedsiębiorcy w sprawach związanych z zapewnieniem warunków dostępu i utrwalania;
2)
przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, który będzie w jego imieniu wykonywał obowiązki, o których mowa w ust. 3;
3)
przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, wspólnie z którym będzie zapewniał warunki dostępu i utrwalania za pomocą tych samych interfejsów.
8a.
W przypadku zmiany danych podmiotów, o których mowa w ust. 8, przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany poinformować Prezesa UKE o tych zmianach.
9.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczący publicznie dostępne usługi telekomunikacyjne jest obowiązany prowadzić elektroniczny wykaz abonentów, użytkowników lub zakończeń sieci, uwzględniając w nim dane uzyskiwane przy zawarciu umowy.
9a.
Prezes UKE udostępnia uprawnionym podmiotom informacje o przeniesionych numerach zawarte w bazie danych, o której mowa w art. 71 przeniesienie przydzielonego numeru do istniejącej sieci operatora ust. 4, na zasadach i w trybie określonych w przepisach odrębnych. Przepis ust. 4b stosuje się odpowiednio.
10.
Prezes UKE przekazuje niezwłocznie informacje, o których mowa w ust. 8 i 8a, Ministrowi Sprawiedliwości, Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefowi Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Szefowi Służby Kontrwywiadu Wojskowego, a także ministrowi, którego zakres zadań obejmuje koordynowanie działalności służb specjalnych - jeżeli został powołany.
11.
(uchylony)
12.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1)
wymagania i sposób zapewnienia warunków dostępu i utrwalania, o których mowa w ust. 3 i art. 180d obowiązek zapewnienia warunków dostępu i utrwalania przetwarzanych danych, z wyłączeniem spraw uregulowanych w art. 242 bezprawne uwolnienie się Kodeksu postępowania karnego, kierując się zasadą osiągania celu przy jak najniższych nakładach;
2)
rodzaje działalności telekomunikacyjnej lub rodzaje przedsiębiorców telekomunikacyjnych niepodlegających obowiązkowi zapewnienia warunków dostępu i utrwalania, o których mowa w ust. 3 i art. 180d obowiązek zapewnienia warunków dostępu i utrwalania przetwarzanych danych, kierując się zakresem i rodzajem świadczonych usług telekomunikacyjnych lub wielkością sieci telekomunikacyjnych przedsiębiorców.
Orzeczenia: 4 Porównania: 1 Przypisy: 18
1.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do niezwłocznego blokowania połączeń telekomunikacyjnych lub przekazów informacji, na żądanie uprawnionych podmiotów, jeżeli połączenia te mogą zagrażać obronności, bezpieczeństwu państwa oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, albo do umożliwienia dokonania takiej blokady przez te podmioty.
2.
Operator ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany do:
1)
uniemożliwienia używania w jego sieci skradzionych telekomunikacyjnych urządzeń końcowych;
2)
przekazywania informacji identyfikujących skradzione telekomunikacyjne urządzenia końcowe innym operatorom ruchomych publicznych sieci telekomunikacyjnych w celu realizacji przez nich czynności, o których mowa w pkt 1.
3.
Czynności, o których mowa w ust. 2, dokonywane są przez operatora w terminie 1 dnia roboczego od dnia przedstawienia przez abonenta poświadczenia zgłoszenia kradzieży telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, numeru identyfikacyjnego tego urządzenia i dowodu jego nabycia lub innych danych jednoznacznie identyfikujących właściciela tego urządzenia. W przypadku uzyskania informacji identyfikujących skradzione urządzenia od innego operatora, termin 1 dnia roboczego liczy się od tej daty.
Porównania: 1
1.
Z zastrzeżeniem art. 180c dane objęte obowiązkiem zatrzymania i przechowywania ust. 2 pkt 2, operator publicznej sieci telekomunikacyjnej oraz dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych są obowiązani na własny koszt:
1)
zatrzymywać i przechowywać dane, o których mowa w art. 180c dane objęte obowiązkiem zatrzymania i przechowywania, generowane w sieci telekomunikacyjnej lub przez nich przetwarzane, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia połączenia lub nieudanej próby połączenia, a z dniem upływu tego okresu dane te niszczyć, z wyjątkiem tych, które zostały zabezpieczone, zgodnie z przepisami odrębnymi;
2)
udostępniać dane, o których mowa w pkt 1, uprawnionym podmiotom, a także sądowi i prokuratorowi, na zasadach i w trybie określonych w przepisach odrębnych;
3)
chronić dane, o których mowa w pkt 1, przed przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem, utratą lub zmianą, nieuprawnionym lub bezprawnym przechowywaniem, przetwarzaniem, dostępem lub ujawnieniem, zgodnie z przepisami art 159-175a, art. 175c podejmowanie środków zapewniających bezpieczeństwo i art. 180e środki techniczne i organizacyjne dla realizacji obowiązków.
2.
Z zastrzeżeniem ust. 3, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uważa się za wykonany, jeżeli operator publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w przypadku zaprzestania działalności telekomunikacyjnej, przekaże dane do dalszego przechowywania, udostępniania oraz ochrony innemu operatorowi publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych.
3.
Jeżeli ogłoszono upadłość operatora publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, upadły operator lub dostawca ma obowiązek przekazania danych, o których mowa w ust. 1, do dalszego przechowywania, udostępniania oraz ochrony Prezesowi UKE.
4.
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób przekazywania Prezesowi UKE danych w przypadku, o którym mowa w ust. 3, oraz sposób udostępniania przez Prezesa UKE tych danych podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w celu zapewnienia realizacji zadań przez te podmioty.
5.
Obowiązkowi, o którym mowa w ust. 1, podlegają dane dotyczące połączeń zrealizowanych i nieudanych prób połączeń, o których mowa w art. 159 tajemnica komunikowania się w sieciach telekomunikacyjnych ust. 1 pkt 5.
6.
Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, powinien być realizowany w sposób, który nie powoduje ujawniania przekazu telekomunikacyjnego.
7.
Udostępnianie danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może nastąpić za pomocą sieci telekomunikacyjnej, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
Porównania: 1 Przypisy: 2
1.
Obowiązek, o którym mowa w art. 180a obowiązek zatrzymywania, przechowywania, udostępniania i ochrony danych ust. 1, może być wykonywany wspólnie przez dwóch lub więcej operatorów publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych.
2.
Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może powierzyć realizację obowiązku, o którym mowa w art. 180a obowiązek zatrzymywania, przechowywania, udostępniania i ochrony danych ust. 1, w drodze umowy, innemu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu. Powierzenie to nie zwalnia powierzającego z odpowiedzialności za realizację tego obowiązku.
Przypisy: 1
1.
Obowiązkiem, o którym mowa w art. 180a obowiązek zatrzymywania, przechowywania, udostępniania i ochrony danych ust. 1, objęte są dane niezbędne do:
1)
ustalenia zakończenia sieci, telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, użytkownika końcowego:
a) inicjującego połączenie,
b) do którego kierowane jest połączenie;
2)
określenia:
a) daty i godziny połączenia oraz czasu jego trwania,
b) rodzaju połączenia,
c) lokalizacji telekomunikacyjnego urządzenia końcowego.
2.
Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, mając na uwadze rodzaj wykonywanej działalności telekomunikacyjnej przez operatorów publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, dane określone w ust. 1, koszty pozyskania i utrzymania danych oraz potrzebę unikania wielokrotnego zatrzymywania i przechowywania tych samych danych, określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowy wykaz danych, o których mowa w ust. 1;
2)
rodzaje operatorów publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych obowiązanych do zatrzymywania i przechowywania tych danych.
Przypisy: 1
Przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani do zapewnienia warunków dostępu i utrwalania oraz do udostępniania uprawnionym podmiotom, a także sądowi i prokuratorowi, na własny koszt, przetwarzanych przez siebie danych, o których mowa w art. 159 tajemnica komunikowania się w sieciach telekomunikacyjnych ust. 1 pkt 1 i 3–5, w art. 161 zakres danych przetwarzanych przez dostawcę usług telekomunikacyjnych oraz w art. 179 obowiązki przedsiębiorcy telekomunikacyjnego ust. 9, związanych ze świadczoną usługą telekomunikacyjną, na zasadach i przy zachowaniu procedur określonych w przepisach odrębnych.
Porównania: 1 Przypisy: 1
W celu ochrony danych, o której mowa w art. 180a obowiązek zatrzymywania, przechowywania, udostępniania i ochrony danych ust. 1 pkt 3, przedsiębiorca telekomunikacyjny stosuje właściwe środki techniczne i organizacyjne oraz zapewnia dostęp do tych danych jedynie upoważnionym pracownikom.
Przypisy: 1
1.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany dostarczać Prezesowi UKE dane dotyczące infrastruktury telekomunikacyjnej eksploatowanej lub używanej przez tego przedsiębiorcę, niezbędnej do przygotowania systemów łączności na potrzeby obronne państwa, w tym systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, i aktualizować niezwłocznie po każdej zmianie.
2.
Dane, o których mowa w ust. 1, są gromadzone w bazie danych utworzonej i zarządzanej przez Prezesa UKE. Bazę aktualizuje się niezwłocznie po każdej zmianie danych.
3.
Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 1, formę i tryb ich dostarczania oraz aktualizacji, mając na uwadze warunki i sposób przygotowania oraz wykorzystania systemów łączności na potrzeby obronne państwa, bezpieczeństwo przekazywanych danych oraz zapewnienie ich jednorodnej postaci.
Przypisy: 1
Porównania: 1 Przypisy: 2
Orzeczenia: 1 Porównania: 1 Przypisy: 1
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne i eksploatacyjne dla interfejsów, o których mowa w art. 179 obowiązki przedsiębiorcy telekomunikacyjnego ust. 4a, umożliwiających wykonywanie zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, o których mowa w art. 179 obowiązki przedsiębiorcy telekomunikacyjnego ust. 3 i w art. 180d obowiązek zapewnienia warunków dostępu i utrwalania przetwarzanych danych, kierując się zasadą minimalizacji nakładów przedsiębiorcy telekomunikacyjnego i podmiotów uprawnionych.
Porównania: 1 Przypisy: 1
1.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny uiszcza roczną opłatę telekomunikacyjną związaną z realizacją zadań w zakresie telekomunikacji przez organy administracji, o których mowa w art. 189 organy administracji łączności, w tym z:
1)
prowadzeniem rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych;
2)
wydawaniem decyzji administracyjnych, z wyłączeniem decyzji, za które odrębne przepisy przewidują pobieranie opłat;
3)
badaniem, weryfikacją i kontrolą rynków właściwych wyrobów i usług telekomunikacyjnych;
4)
rozstrzyganiem sporów między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi;
5)
współpracą z instytucjami wspólnotowymi i międzynarodowymi w zakresie wynikającym z przepisów obowiązującego prawa krajowego i wspólnotowego oraz zawartych umów międzynarodowych, a także pozostałymi zadaniami związanymi z funkcjonowaniem UKE i ministra właściwego do spraw informatyzacji, z wyłączeniem prowadzenia gospodarki zasobami numeracji i częstotliwości.
1a.
Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn rocznych przychodów z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego obowiązanego do uiszczenia opłaty, uzyskanych w roku obrotowym poprzedzającym o 2 lata rok, za który ta opłata jest należna, i wskaźnika opłaty.
1b.
Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, ulega obniżeniu o kwotę wynikającą z umowy inwestycyjnej, o której mowa w art. 139a umowa inwestycyjna ust. 1.
2.
Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 0,05 % rocznych przychodów przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej, uzyskanych w roku obrotowym poprzedzającym o 2 lata rok, za który ta opłata jest należna.
3.
Przedsiębiorca telekomunikacyjny uiszcza opłatę, o której mowa w ust. 1, po upływie 2 lat od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej działalności.
4.
Opłatę, o której mowa w ust. 1, uiszcza przedsiębiorca telekomunikacyjny, którego przychody z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej osiągnięte w roku obrotowym poprzedzającym o 2 lata rok, za który ta opłata jest należna, przekroczyły kwotę 4 milionów złotych.
5.
Minister właściwy do spraw informatyzacji przekazuje Prezesowi UKE, w terminie 3 miesięcy od zakończenia roku budżetowego, zestawienie kosztów związanych z wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 1, poniesionych w roku poprzednim.
6.
Prezes UKE publikuje corocznie na stronie podmiotowej BIP UKE, w terminie 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego, zestawienie kosztów związanych z wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 1, poniesionych w roku poprzednim oraz sumę wpływów z rocznej opłaty telekomunikacyjnej pobranej w roku poprzednim.
7.
Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania wysokości wskaźnika opłaty oraz terminy i sposób uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, kierując się wysokością wydatków Prezesa UKE i ministra właściwego do spraw informatyzacji, związanych z wykonywaniem ich zadań w zakresie telekomunikacji, o których mowa w ust. 1, przyjętych w ustawie budżetowej na rok poprzedzający rok, za który opłata ta jest należna, wysokością przychodów przedsiębiorców telekomunikacyjnych z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej w roku poprzedzającym o 2 lata rok, za który opłata ta jest należna, oraz potrzebą wyrównania wysokości wpływów z tej opłaty w roku poprzednim i wysokości kosztów, o których mowa w ust. 6.
8.
Minister właściwy do spraw informatyzacji ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” do 15 grudnia każdego roku komunikat o wysokości wskaźnika opłaty.
Orzeczenia: 1 Porównania: 1 Przypisy: 4
1.
Podmiot, który uzyskał prawo do wykorzystywania zasobów numeracji w przydziale numeracji, uiszcza roczne opłaty za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji.
2.
Opłaty, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyższe niż:
1)
za numer abonencki - 0,35 złotego;
1a)
za numer dla komunikacji maszyna-maszyna – 0,35 złotego;
2)
za wyróżnik AB sieci telekomunikacyjnej przyznany podmiotowi wykonującemu działalność telekomunikacyjną - 180.000 złotych;
3)
za wyróżnik ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej (PLMN) - 1.800.000 złotych;
4)
za numer dostępu do sieci (NDS) - 60.000 złotych;
5)
za numer 118CDU - 60.000 złotych;
6)
za numer dostępu do sieci teleinformatycznej (NDSI) - 550 złotych;
7)
za numer strefowy abonenckich usług specjalnych za każdą strefę numeracyjną, w której przysługuje prawo do wykorzystywania numeru - 1.600 zł; za numery alarmowe, z którymi połączenia są bezpłatne dla abonentów, opłata nie jest pobierana;
8)
za krajowy numer sieci inteligentnej - 28 złotych;
9)
za numer DNIC+PNIC w sieci transmisji danych z komutacją pakietów - 36.000 złotych;
10)
za numer punktu sygnalizacyjnego - 12.000 złotych;
11)
za numer zamkniętej grupy użytkowników (CUG) za każde osiem numerów CUG - 55 złotych;
12)
za kod sieci ruchomej (MNC) - 1.200 złotych;
13)
za kod sieci ATM - 1.200 złotych;
14)
za numer rutingowy (NR) - 1.000 złotych.
3.
Obowiązek uiszczania opłat za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji ustaje nie później niż z upływem 30 dni od daty złożenia wniosku o cofnięcie przydziału tej numeracji.
4.
Minister właściwy do spraw informatyzacji, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze kwoty określone w ust. 2, warunki wykorzystania zasobów numeracji, kierując się kosztami prowadzenia gospodarki zasobami numeracji, a także potrzebą zagwarantowania optymalnego wykorzystania zasobów numeracji.
Orzeczenia: 1
1.
Podmiot, który uzyskał prawo do dysponowania częstotliwością w rezerwacji częstotliwości, uiszcza roczne opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością.
1a.
Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, ulega obniżeniu o kwotę wynikającą z umowy inwestycyjnej, o której mowa w art. 139a umowa inwestycyjna ust. 1.
2.
Obowiązek ponoszenia opłaty, o której mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotu któremu częstotliwości zostały wydzierżawione lub przekazane do użytkowania zgodnie z art. 1221 dzierżawa lub użytkowanie częstotliwości objętej rezerwacją oraz podmiotu upoważnionego, o którym mowa w art. 143 tryb wydawania pozwolenia radiowego ust. 4.
3.
Podmiot nieposiadający rezerwacji częstotliwości, który uzyskał prawo do wykorzystywania częstotliwości w pozwoleniu, uiszcza roczną opłatę, o której mowa w ust. 1.
3a.
Za wykorzystywanie częstotliwości na podstawie decyzji, o której mowa w art. 144a czasowe używanie urządzenia radiowego i art. 144b zezwolenie na czasowe używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, uiszcza się roczną opłatę, o której mowa w ust. 1.
4.
Podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości w drodze postępowania, o którym mowa w art. 116 tryb dokonywania rezerwacji częstotliwości, uiszcza dodatkową opłatę za dokonanie rezerwacji częstotliwości w kwocie zadeklarowanej w tym postępowaniu, nie niższej niż opłata roczna za prawo do dysponowania częstotliwością, ustalonej zgodnie z warunkami podanymi w rezerwacji częstotliwości.
4a.
Podmiot na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości na kolejny okres w drodze postępowania, o którym mowa w art. 116 tryb dokonywania rezerwacji częstotliwości ust. 8, uiszcza jednorazową opłatę za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres w kwocie stanowiącej iloczyn:
1)
wartości częstotliwości o szerokości 1 MHz dla takiego samego obszaru i wykorzystywania częstotliwości, uzyskanej w wyniku przeprowadzenia ostatniego przetargu, aukcji albo konkursu na rezerwację częstotliwości z danego zakresu częstotliwości;
2)
ilości MHz objętych rezerwacją częstotliwości na kolejny okres;
oraz
3)
średniorocznych wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ogłaszanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, za okres od roku, w którym przeprowadzono ostatni przetarg, aukcję albo konkurs na rezerwację częstotliwości, o których mowa w pkt 1, do roku poprzedzającego rok, w którym złożono wniosek o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres.
4aa.
W przypadku dokonania rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, inny niż okres, na który wydano rezerwację częstotliwości, o których mowa w ust. 4a pkt 1, opłatę określa się proporcjonalnie do okresu, na jaki dokonywana jest ta rezerwacja częstotliwości.
4b.
Jeżeli w wyniku przetargu, aukcji albo konkursu dokonano więcej niż jednej rezerwacji częstotliwości, wartość częstotliwości o szerokości 1 MHz, o której mowa w ust. 4a pkt 1, zostaje uśredniona w stosunku do opłat jednorazowych za rezerwację częstotliwości, zadeklarowanych przez wyłonione podmioty.
4c.
W przypadku dokonywania rezerwacji częstotliwości na kolejny okres z zakresu, dla którego nie były wcześniej przeprowadzone przetarg, aukcja albo konkurs albo zostały przeprowadzone ale nie zostały rozstrzygnięte, kwotę opłaty ustala Prezes UKE na podstawie opinii powołanego przez siebie biegłego lub biegłych w przedmiocie wartości rynkowej tych częstotliwości. Koszt opinii biegłego lub biegłych ponosi podmiot, który złożył wniosek o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres. Przepisu nie stosuje się do częstotliwości użytkowanych zgodnie z art. 4 wyłączenie obowiązku posiadania pozwolenia radiowego jako częstotliwości cywilno-rządowe przez podmioty, o których mowa w art. 4 wyłączenie obowiązku posiadania pozwolenia radiowego.
4d.
(uchylony)
5.
Opłaty, o których mowa w ust. 1, w poszczególnych służbach radiokomunikacyjnych nie mogą być wyższe niż:
1)
w służbie stałej satelitarnej za prawo do dysponowania częstotliwością przez jedną stację - 20.000 złotych;
2)
w służbie satelitarnego badania ziemi za prawo do dysponowania częstotliwością przez jedną stację - 5.000 złotych;
3)
w służbie meteorologii satelitarnej za prawo do dysponowania częstotliwością przez jedną stację - 5.000 złotych;
4)
w służbie radionawigacji satelitarnej za prawo do dysponowania częstotliwością przez jedną stację - 5.000 złotych;
5)
w służbie operacji kosmicznych za prawo do dysponowania częstotliwością przez jedną stację - 5.000 złotych;
6)
w służbie badań kosmosu za prawo do dysponowania częstotliwością przez jedną stację - 5.000 złotych;
7)
w służbie radiodyfuzji satelitarnej za prawo do dysponowania częstotliwością przez jedną stację - 40.000 złotych;
8)
w służbie ruchomej satelitarnej za prawo do dysponowania częstotliwością przez jedną stację - 80.000 złotych;
9)
w służbie ruchomej satelitarnej za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 MHz wykorzystywanymi przez uzupełniające elementy naziemne systemów satelitarnej komunikacji ruchomej na obszarze jednej gminy lub mniejszym - 500 złotych;
10)
w służbie radiolokalizacyjnej za prawo do dysponowania częstotliwością przez jedną stację radarową - 1.000 zł;
11)
w służbie lotniczej za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz przez jeden system lotniskowy - 100 złotych;
12)
w służbie morskiej i żeglugi śródlądowej:
a) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz przez jedną stację nadbrzeżną w relacji łączności brzeg - statek - 100 złotych,
b) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz przez każdą stację lądową przewoźną lub przenośną w relacji łączności brzeg - statek - 100 złotych;
13)
w służbie radiodyfuzji naziemnej:
a) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie poniżej 300 kHz - 0,5 złotych,
b) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie od 300 kHz do 3000 kHz - 110 złotych,
c) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie powyżej 3 MHz do 30 MHz - 400 złotych,
d) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie powyżej 30 MHz do 174 MHz:
- w przypadku gminy wiejskiej - 2,25 złotych,
- w przypadku gminy miejsko-wiejskiej - 2,25 złotych,
- w przypadku gminy miejskiej, z wyłączeniem miast na prawach powiatu - 6,5 złotych,
- w przypadku miasta na prawach powiatu - 25 złotych,
e) za prawo do dysponowania jednym kanałem telewizyjnym przez jedną stację telewizyjną analogową w zakresie powyżej 174 MHz - 99.000 złotych,
f) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 MHz, wykorzystywanymi przez system cyfrowy na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie powyżej 174 MHz do 862 MHz:
- w przypadku gminy wiejskiej - 345 złotych,
- w przypadku gminy miejsko-wiejskiej - 345 złotych,
- w przypadku gminy miejskiej, z wyłączeniem miast na prawach powiatu - 990 złotych,
- w przypadku miasta na prawach powiatu - 5.000 złotych,
g) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 MHz, wykorzystywanymi przez system cyfrowy na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie powyżej 862 MHz - 500 złotych;
14)
w służbie stałej:
a) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie do 470 MHz - 100 złotych,
b) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie powyżej 470 MHz do 3400 MHz - 10 złotych,
c) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 MHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie powyżej 3400 MHz - 500 złotych,
d) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz, w zakresie częstotliwości poniżej 30 MHz - 2.000 złotych,
e) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz, w jednym przęśle linii radiowej w zakresie od 30 MHz do 1 GHz - 5 złotych,
f) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 MHz, w jednym przęśle linii radiowej, w zakresie powyżej 1 GHz do 11,7 GHz - 5.000 złotych,
g) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 MHz, w jednym przęśle linii radiowej, w zakresie powyżej 11,7 GHz - 2.000 złotych;
15)
w służbie ruchomej lądowej:
a) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie do 470 MHz wykorzystywanymi przez urządzenia radiowe wykorzystujące kanały radiowe o szerokości poniżej 200 kHz - 100 złotych,
b) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 MHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie do 470 MHz, wykorzystywanymi przez urządzenia radiowe wykorzystujące kanały radiowe o szerokości 200 kHz i większej - 400 złotych,
c) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 kHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie powyżej 470 MHz do 3400 MHz wykorzystywanymi przez urządzenia radiowe wykorzystujące kanały radiowe o szerokości poniżej 200 kHz - 10 złotych,
d) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 MHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie powyżej 470 MHz do 3400 MHz, wykorzystywanymi przez urządzenia radiowe wykorzystujące kanały radiowe o szerokości 200 kHz i większej - 400 złotych,
e) za prawo do dysponowania częstotliwościami o łącznej szerokości 1 MHz na obszarze jednej gminy lub mniejszym, w zakresie powyżej 3400 MHz - 500 złotych.
6.
Limity opłat, o których mowa w ust. 5, obniża się do 50% w przypadku wykorzystywania częstotliwości wyłącznie do:
1)
świadczenia doraźnej pomocy przy ratowaniu życia i zdrowia ludzkiego przez jednostki służby zdrowia oraz jednostki ratownictwa górskiego, wodnego i górniczego;
2)
prowadzenia akcji przez jednostki organizacyjne, których statutowym obowiązkiem jest planowanie, prowadzenie i uczestnictwo w akcjach zapobiegania i łagodzenia skutków klęsk żywiołowych i katastrof;
3)
systemów radiokomunikacji wykorzystywanych w służbie morskiej i w żegludze śródlądowej przez administrację morską i administrację śródlądową oraz Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa w zakresie bezpieczeństwa żeglugi i ochrony brzegów;
4)
wykonywania zadań z zakresu łączności kolejowej w ramach Europejskiego Systemu Zarządzania Ruchem Kolejowym (ERTMS);
5)
rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych niezawierających przekazów handlowych;
6)
wykonywania zadań, o których mowa w art. 1153 obowiązki Prezesa UKE w zakresie sieci bezpieczeństwa, przez podmioty, o których mowa w art. 1153 obowiązki Prezesa UKE w zakresie sieci bezpieczeństwa ust. 2.
7.
Nie pobiera się opłat za prawo do dysponowania częstotliwością:
1)
w służbie radiokomunikacyjnej morskiej i żeglugi śródlądowej:
a) w morskim paśmie VHF:
- w kanale 16 (156,800 MHz),
- w kanale 70 (156,525 MHz),
b) w morskim paśmie MF: 2174,5 kHz, 2182 kHz, 2187,5 kHz,
c) w zakresie 406,0-406,1 MHz,
d) przez jednostki pływające w relacji łączności statek - statek i statek - brzeg;
2)
wykorzystywaną przez stacje nadawcze w służbie radionawigacyjnej i radiolokacyjnej morskiej i żeglugi śródlądowej;
3)
w służbie radiokomunikacyjnej lotniczej:
a) za częstotliwości używane w niebezpieczeństwie i dla zapewnienia bezpieczeństwa: 121,5 MHz, 123,1 MHz, 243 MHz,
b) przez statki powietrzne, w relacji łączności statek powietrzny - Ziemia i statek powietrzny - statek powietrzny;
4)
wykorzystywaną przez stacje nadawcze w służbie radionawigacyjnej i radiolokacyjnej lotniczej;
5)
w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej w zakresach częstotliwości przydzielonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla służby amatorskiej;
6)
wykorzystywaną na podstawie decyzji, o której mowa w art. 144b zezwolenie na czasowe używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, wyłącznie w celu przeprowadzenia badań, testów lub eksperymentów związanych z wprowadzaniem nowych technologii.
8.
Podmioty, o których mowa w art. 4 wyłączenie obowiązku posiadania pozwolenia radiowego pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, wnoszą opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością. Opłata za prawo do dysponowania częstotliwością przez jednostki sił zbrojnych państw obcych, przebywające czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie odrębnych przepisów, zawarta jest w opłacie ryczałtowej za prawo do dysponowania częstotliwością, wnoszonej przez Ministra Obrony Narodowej.
9.
Z zastrzeżeniem ust. 8, obowiązek uiszczania opłat za prawo do dysponowania częstotliwością ustaje w dniu, w którym złożono wniosek o rezygnację z rezerwacji częstotliwości lub pozwolenia.
9a.
W przypadku, gdy we wniosku, o którym mowa w ust. 9, określono termin rezygnacji z rezerwacji częstotliwości lub pozwolenia, obowiązek uiszczania opłat za prawo do dysponowania częstotliwością ustaje w dniu, w którym przypada ten termin.
10.
W przypadku cofnięcia rezerwacji częstotliwości, pozwolenia lub decyzji, o której mowa w art. 144a czasowe używanie urządzenia radiowego lub art. 144b zezwolenie na czasowe używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, uiszczone opłaty nie podlegają zwrotowi. W przypadku stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości lub pozwolenia lub decyzji, o której mowa w art. 144a czasowe używanie urządzenia radiowego lub art. 144b zezwolenie na czasowe używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, opłaty pobierane za dysponowanie częstotliwością nie podlegają zwrotowi, jeżeli częstotliwości były wykorzystywane.
11.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, terminy i sposób ich uiszczania, mając na uwadze w szczególności:
1)
warunki wykorzystywania częstotliwości oraz koszty prowadzenia gospodarki częstotliwościami;
2)
potrzebę zagwarantowania optymalnego i efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwości;
3)
konieczność stymulowania rozwoju konkurencji na rynku;
4)
potrzebę zapobiegania wykluczeniu informacyjnemu, w szczególności na obszarach wiejskich;
5)
specyfikę przeznaczenia i wykorzystywania częstotliwości;
6)
korzyści społeczne związane z wykorzystaniem danego zasobu częstotliwości.
12.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 8, z uwzględnieniem specyfiki wykorzystywania częstotliwości przez podmioty, o których mowa w art. 4 wyłączenie obowiązku posiadania pozwolenia radiowego pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8.
Orzeczenia: 23 Porównania: 1 Przypisy: 3
1.
Opłaty, o których mowa w art 183–185, są pobierane przez UKE i stanowią dochód budżetu państwa lub przychód Funduszu Szerokopasmowego.
2.
Prezes UKE przekazuje na rachunek Funduszu Szerokopasmowego stanowiące przychód tego Funduszu środki pobrane z tytułu opłat, o których mowa w art. 184 opłaty za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji ust. 1 i art. 185 opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością ust. 1, w wysokości określonej w art. 16a Fundusz Szerokopasmowy ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, w terminie 30 dni od dnia ich pobrania.
Orzeczenia: 2 Porównania: 1 Przypisy: 1
Do opłat, o których mowa w art 183-185, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym.
Orzeczenia: 10
W zakresie nieuregulowanym w ustawie do opłat, o których mowa w art 183-185, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 5-9 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Uprawnienia organów podatkowych określone w tych przepisach przysługują Prezesowi UKE.
Orzeczenia: 11 Porównania: 1 Przypisy: 1
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...