1.
Generalny Inspektor albo KNF – w zakresie instytucji obowiązanych przez nią nadzorowanych – może wydać decyzję nakazującą zmianę zakresu albo zakończenie relacji korespondenckich przez instytucję obowiązaną, o której mowa w art. 2 instytucje obowiązane ust. 1 pkt 1–5, 7–11, 24 i 25, z instytucją będącą respondentem z siedzibą w państwie trzecim wysokiego ryzyka, zidentyfikowanym przez Komisję Europejską w akcie delegowanym przyjętym na podstawie art. 9 dyrektywy 2015/849.
2.
Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, odpowiednio Generalny Inspektor albo KNF nakazuje instytucji obowiązanej, o której mowa w art. 2 instytucje obowiązane ust. 1 pkt 1–5, 7–11, 24 i 25, przeprowadzenie we wskazanym terminie, nie krótszym niż 30 dni, przeglądu zakresu relacji korespondenckich z instytucjami będącymi respondentami z siedzibą w państwie trzecim wysokiego ryzyka, zidentyfikowanym przez Komisję Europejską w akcie delegowanym przyjętym na podstawie art. 9 dyrektywy 2015/849. W przypadku nieprzeprowadzenia przez instytucję obowiązaną takiego przeglądu we wskazanym terminie odpowiednio Generalny Inspektor albo KNF wydaje decyzję nakazującą zakończenie relacji korespondenckich, o której mowa w ust. 1.
3.
Instytucja obowiązana niezwłocznie po przeprowadzeniu przeglądu, o którym mowa w ust. 2, informuje Generalnego Inspektora albo KNF o jego wynikach.
4.
Wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, odpowiednio Generalny Inspektor albo KNF uwzględnia międzynarodowe zobowiązania Unii Europejskiej oraz informacje pochodzące z ewaluacji, ocen lub raportów sporządzanych przez organy lub organizacje międzynarodowe zajmujące się przeciwdziałaniem praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu.
