Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu

Stan prawny aktualny na dzień: 25.01.2025

Dz.U.2023.0.1124 t.j. - Ustawa z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu

Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu

Rozdział 4. Krajowa ocena ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz ocena ryzyka instytucji obowiązanych

Obserwuj akt

Rozdział 4. Krajowa ocena ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz ocena ryzyka instytucji obowiązanych

Art. 25. Krajowa ocena ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu

1.

Generalny Inspektor opracowuje krajową ocenę ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, zwaną dalej „krajową oceną ryzyka”, we współpracy z Komitetem, jednostkami współpracującymi i instytucjami obowiązanymi.

2.

Przy przygotowywaniu krajowej oceny ryzyka Generalny Inspektor bierze pod uwagę sprawozdanie Komisji Europejskiej, o którym mowa w art. 6 wyznaczenie kadry odpowiedzialnej za wykonywanie obowiązków ustawy ust. 1–3 dyrektywy 2015/849.

3.

Generalny Inspektor weryfikuje aktualność krajowej oceny ryzyka i w razie potrzeby, nie rzadziej jednak niż co 2 lata, opracowuje krajową ocenę ryzyka.

4.

Informacje zawarte w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 14 roczne sprawozdanie z działalności Generalnego Inspektora ust. 1, są uwzględniane przez Generalnego Inspektora przy opracowywaniu krajowej oceny ryzyka.

Art. 26. Przekazywanie Generalnemu Inspektorowi informacji lub dokumentów mogących mieć wpływ na krajową ocenę ryzyka

1.

Jednostki współpracujące przekazują Generalnemu Inspektorowi informacje lub dokumenty mogące mieć wpływ na krajową ocenę ryzyka.

2.

Na żądanie Generalnego Inspektora jednostka współpracująca przekazuje informacje lub dokumenty mogące mieć wpływ na krajową ocenę ryzyka. W żądaniu Generalny Inspektor wskazuje format oraz termin ich przekazania.

3.

Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego może odmówić przekazania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, jeżeli mogłoby to uniemożliwić mu wykonywanie jego ustawowych zadań.

Art. 27. Identyfikacja i ocena ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu

1.

Instytucje obowiązane identyfikują i oceniają ryzyko związane z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu odnoszące się do ich działalności, z uwzględnieniem czynników ryzyka dotyczących klientów, państw lub obszarów geograficznych, produktów, usług, transakcji lub kanałów ich dostaw. Działania te są proporcjonalne do charakteru i wielkości instytucji obowiązanej.

2.

Przy ocenianiu ryzyka instytucje obowiązane mogą uwzględniać obowiązującą krajową ocenę ryzyka, jak również sprawozdanie Komisji Europejskiej, o którym mowa w art. 6 wyznaczenie kadry odpowiedzialnej za wykonywanie obowiązków ustawy ust. 1–3 dyrektywy 2015/849.

3.

Oceny ryzyka, o których mowa w ust. 1, instytucje obowiązane sporządzają w postaci papierowej lub elektronicznej i w razie potrzeby, nie rzadziej jednak niż co 2 lata, aktualizują, w szczególności w związku ze zmianami czynników ryzyka dotyczących klientów, państw lub obszarów geograficznych, produktów, usług, transakcji lub kanałów ich dostaw albo dokumentów, o których mowa w ust. 2.

4.

Oceny ryzyka, o których mowa w ust. 1, instytucje obowiązane mogą udostępniać organom samorządów zawodowych lub stowarzyszeń skupiających te instytucje obowiązane.

Art. 28. Przekazywanie Generalnemu Inspektorowi ocen ryzyka i innych informacji

1.

Na żądanie Generalnego Inspektora instytucje obowiązane przekazują przygotowane w zakresie swojej właściwości oceny ryzyka oraz inne informacje mogące mieć wpływ na krajową ocenę ryzyka.

2.

Przekazanie ocen ryzyka oraz informacji, o których mowa w ust. 1, może nastąpić za pośrednictwem organów samorządów zawodowych lub stowarzyszeń instytucji obowiązanych.

Art. 29. Zakres informacji zawartych w krajowej ocenie ryzyka

1.

Krajowa ocena ryzyka zawiera w szczególności:

1)

opis metodyki krajowej oceny ryzyka;

2)

opis zjawisk związanych z praniem pieniędzy oraz finansowaniem terroryzmu;

3)

opis obowiązujących regulacji dotyczących prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu;

4)

wskazanie poziomu ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu w Rzeczypospolitej Polskiej wraz z uzasadnieniem;

5)

wnioski wynikające z oceny ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu;

6)

identyfikację zagadnień dotyczących ochrony danych osobowych związanych z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;

7)

wnioski wynikające z danych statystycznych gromadzonych na potrzeby sprawozdania, o którym mowa w art. 14 roczne sprawozdanie z działalności Generalnego Inspektora ust. 1;

8)

wskazanie organu realizującego zadania jednostki analityki finansowej oraz jednostek współpracujących wykonujących zadania określone w przepisach o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, w tym organów oraz podmiotów, o których mowa w art. 104 udostępnianie informacji i dokumentów na potrzeby postępowania karnego, art. 105 podmioty uprawnione do dostępu informacji posiadanych przez Generalnego Inspektora i art. 130 kontrola wykonywania obowiązków ustawowych przez instytucje obowiązane, oraz opis procedur wynikających z przepisów, w tym przepisów wewnętrznych, regulujących wykonywanie tych zadań, w zakresie, w jakim informacje te są dostępne;

9)

informacje o zaangażowanych przez organy i podmioty, o których mowa w pkt 8, zasobach ludzkich oraz środkach przeznaczonych przez te organy i podmioty do wykonywania zadań określonych w przepisach o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, w zakresie, w jakim informacje te są dostępne.

2.

W krajowej ocenie ryzyka Generalny Inspektor może określić ryzyka typowe dla poszczególnych rodzajów instytucji obowiązanych, które nie wymagają dokumentowania w ocenach ryzyka sporządzanych przez te instytucje.

3.

Generalny Inspektor przedstawia Komitetowi krajową ocenę ryzyka do zaopiniowania.

Art. 30. Akceptacja krajowej oceny ryzyka

1.

Krajowa ocena ryzyka, po jej zaopiniowaniu przez Komitet, jest przekazywana do akceptacji ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

2.

Krajową ocenę ryzyka po akceptacji, o której mowa w ust. 1, i po wyłączeniu części zawierającej informacje niejawne Generalny Inspektor publikuje w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

3.

Generalny Inspektor po akceptacji, o której mowa w ust. 1, przekazuje krajową ocenę ryzyka Komisji Europejskiej, państwom członkowskim oraz europejskim urzędom nadzoru.

4.

Generalny Inspektor może przekazywać państwom członkowskim posiadane informacje mające znaczenie dla ich krajowych ocen ryzyka.

Art. 31. Projekt strategii przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu

1.

Generalny Inspektor, na podstawie krajowej oceny ryzyka, opracowuje projekt strategii przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zwanej dalej „strategią”, zawierający plan działań mających na celu ograniczenie ryzyka związanego z praniem pieniędzy oraz finansowaniem terroryzmu.

2.

W przypadku zmiany krajowej oceny ryzyka lub gdy wymaga tego wdrożenie zaleceń Komisji Europejskiej, o których mowa w art. 6 wyznaczenie kadry odpowiedzialnej za wykonywanie obowiązków ustawy ust. 4 dyrektywy 2015/849, Generalny Inspektor opracowuje projekt aktualizacji strategii.

3.

Przepisy art. 29 zakres informacji zawartych w krajowej ocenie ryzyka ust. 3 i art. 30 akceptacja krajowej oceny ryzyka ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 32. Przyjęcie projektu strategii przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu

1.

Projekt strategii jest przedkładany do rozpatrzenia przez Radę Ministrów.

2.

Rada Ministrów w drodze uchwały przyjmuje strategię.

3.

Jednostki współpracujące przekazują do Generalnego Inspektora informacje o:

1)

sposobie wykorzystania zaleceń zawartych w strategii – w przypadku jednostek współpracujących innych niż organy administracji rządowej,

2)

podjętych działaniach wynikających z zaleceń zawartych w strategii – w przypadku organów administracji rządowej
– co najmniej raz na 6 miesięcy od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.