1.
Za wiarygodnie oszacowaną wartość godziwą składnika lokat uznaje się:
1)
cenę z aktywnego rynku (poziom 1 hierarchii wartości godziwej);
2)
w przypadku braku ceny, o której mowa w pkt 1, cenę otrzymaną przy zastosowaniu modelu wyceny, gdzie wszystkie znaczące dane wejściowe są obserwowalne w sposób bezpośredni lub pośredni (poziom 2 hierarchii wartości godziwej);
3)
w przypadku braku ceny, o której mowa w pkt 1 i 2, wartość godziwą ustaloną za pomocą modelu wyceny opartego o dane nieobserwowalne (poziom 3 hierarchii wartości godziwej).
1a.
W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, fundusz ujawnia w informacji dodatkowej sprawozdania finansowego opis technik wyceny oraz zakres i źródła danych obserwowalnych i nieobserwowalnych wykorzystanych do ustalenia wartości godziwej.
2.
przypadku gdy składnik lokat jest przedmiotem obrotu na więcej niż jednym aktywnym rynku, wartością godziwą jest kurs ustalony na rynku głównym. Podstawą wyboru rynku głównego są:
1)
wolumen obrotu na danym składniku lokat lub
2)
liczba zawartych transakcji na danym składniku lokat, lub
3)
ilość danego składnika lokat wprowadzonego do obrotu na danym rynku, lub
4)
kolejność wprowadzenia do obrotu, lub
5)
możliwość dokonania przez fundusz transakcji na danym rynku.
Wyboru rynku głównego, uzasadnionego polityką inwestycyjną funduszu, dokonuje się w oparciu o kryteria, o których mowa w pkt 1-5, wskazane w statucie. Wyboru tego dokonuje się na koniec każdego kolejnego miesiąca kalendarzowego.
Wyboru rynku głównego, uzasadnionego polityką inwestycyjną funduszu, dokonuje się w oparciu o kryteria, o których mowa w pkt 1-5, wskazane w statucie. Wyboru tego dokonuje się na koniec każdego kolejnego miesiąca kalendarzowego.
3.
Fundusz wskazuje w statucie godzinę, o której będzie określał ostatnie dostępne ceny, o których mowa w ust. 1, w dniu dokonywania wyceny.
4.
W przypadku składników lokat, których wartość godziwa jest szacowana zgodnie z ust. 1 pkt 2 lub 3, fundusz jest zobowiązany informować uczestników i potencjalnych uczestników funduszu w sprawozdaniach finansowych funduszu o łącznym udziale takich lokat w aktywach netto funduszu oraz o związanym z nimi ryzyku.
5.
Modele wyceny, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, stosuje się spójnie w odniesieniu do wszystkich aktywów w ramach wszystkich funduszy zarządzanych przez to samo towarzystwo, uwzględniając strategie inwestycyjne i rodzaje aktywów posiadanych przez fundusze oraz, w stosownych przypadkach, istnienie różnych zewnętrznych podmiotów wyceniających.
6.
Modele wyceny, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, podlegają okresowemu przeglądowi, nie rzadziej niż raz do roku.
7.
Ustalając częstotliwość przeglądu, o którym mowa w ust. 6, bierze się w szczególności pod uwagę przypadki, w których:
1)
wycena opiera się na cenach:
a) których jedynym źródłem jest pojedynczy kontrahent lub dostawca cen,
b) giełdowych aktywów niepłynnych,
c) dostarczanych przez kontrahenta, który zainicjował instrument, zwłaszcza gdy jednostka inicjująca finansuje również pozycję funduszu w instrumencie;
a) których jedynym źródłem jest pojedynczy kontrahent lub dostawca cen,
b) giełdowych aktywów niepłynnych,
c) dostarczanych przez kontrahenta, który zainicjował instrument, zwłaszcza gdy jednostka inicjująca finansuje również pozycję funduszu w instrumencie;
2)
wpływ na wycenę:
a) mają strony związane z towarzystwem lub funduszem,
b) mają inne podmioty, które mogą mieć interes finansowy w wynikach funduszu,
c) ma co najmniej jedna osoba w towarzystwie.
a) mają strony związane z towarzystwem lub funduszem,
b) mają inne podmioty, które mogą mieć interes finansowy w wynikach funduszu,
c) ma co najmniej jedna osoba w towarzystwie.
8.
Przegląd, o którym mowa w ust. 6, obejmuje co najmniej elementy, o których mowa w art. 71 ust. 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 231/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do zwolnień, ogólnych warunków dotyczących prowadzenia działalności, depozytariuszy, dźwigni finansowej, przejrzystości i nadzoru (Dz. Urz. UE L 83 z 22.03.2013, str. 1, z późn. zm.), z uwzględnieniem specyfiki danego instrumentu finansowego.
