Ustawa o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego

1.

Tworzy się Radę Dialogu Społecznego, zwaną dalej „Radą”, jako forum trójstronnej współpracy strony reprezentującej osoby wykonujące pracę zarobkową, o których mowa w art. 11 federacje i konfederacje związków zawodowych, międzynarodowe organizacje pracowników pkt 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1881 oraz z 2018 r. poz. 1608), zwanej dalej „stroną pracowników”, strony pracodawców, o których mowa w art. 11 rozpatrywanie wniosków wojewódzkich rad dialogu społecznego pkt 2 tej ustawy, oraz strony rządowej, zwanych dalej „stronami Rady”.

2.

Rada prowadzi dialog w celu zapewnienia warunków rozwoju społeczno-gospodarczego oraz zwiększenia konkurencyjności polskiej gospodarki i spójności społecznej.

3.

Rada działa na rzecz realizacji zasady partycypacji i solidarności społecznej w zakresie stosunków zatrudnienia.

4.

Rada działa na rzecz poprawy jakości formułowania i wdrażania polityk oraz strategii społeczno-gospodarczych, a także budowania wokół nich społecznego porozumienia w drodze prowadzenia przejrzystego, merytorycznego i regularnego dialogu organizacji pracowników i pracodawców oraz strony rządowej.

5.

Rada wspiera prowadzenie dialogu społecznego na wszystkich szczeblach jednostek samorządu terytorialnego.

1)

wyrażanie opinii i zajmowanie stanowisk,

2)

opiniowanie projektów założeń projektów ustaw oraz projektów aktów prawnych,

2a)

opiniowanie Wieloletniego Planu Finansowego Państwa, projektów strategii, projektów programów oraz projektów innych dokumentów rządowych dotyczących planowanych działań Rady Ministrów, przygotowywanych przez Radę Ministrów oraz jej członków,

3)

inicjowanie na zasadach określonych niniejszą ustawą procesu legislacyjnego,

4)

wykonywanie innych zadań wynikających z odrębnych ustaw
– w sprawach, o których mowa w art. 1 cele i zadania Rady.