1.
Przewodniczący rozprawy lub posiedzenia może wydać zarządzenie o zgodzie na widzenie z tymczasowo aresztowanym w sądzie przy sposobności rozprawy lub posiedzenia. W zarządzeniu, którego odpis doręcza się dowódcy konwoju, wskazuje się miejsce oraz czas trwania widzenia, nie dłuższy niż 15 minut.
2.
Zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, nie wydaje się, jeżeli:
1)
tymczasowo aresztowany nie pozostaje do dyspozycji sądu w danej sprawie;
2)
tymczasowo aresztowany jest oskarżony o zbrodnię albo występek, o których mowa w art. 242 bezprawne uwolnienie się lub art. 243 uwolnienie lub ułatwienie ucieczki osoby pozbawionej wolności ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.), zwanej dalej "K.k.", bądź był za ten występek skazany;
3)
zachodzi uzasadniona obawa, że tymczasowo aresztowany wykorzysta widzenie w celu utrudnienia postępowania karnego.
3.
Zarządzenie, o którym mowa w ust. 1, może zawierać zgodę na doręczenie tymczasowo aresztowanemu doprowadzonemu do sądu żywności i papierosów, w ilości, która może być spożyta w czasie pobytu w sądzie i w drodze powrotnej do zakładu karnego lub aresztu śledczego.
