1.
Wysokość skrajni powinna być nie mniejsza niż:
1)
5,00 m – w przypadku skrajni jezdni drogi klasy A lub S;
2)
4,50 m – w przypadku skrajni jezdni drogi klasy GP, G, Z, L lub D;
3)
2,50 m – w przypadku skrajni chodnika, drogi dla rowerów lub drogi dla pieszych i rowerów;
4)
5,00 m – w przypadku tramwajowej skrajni budowli, z uwzględnieniem powiększenia wynikającego z warunków jazdy tramwaju po łuku pionowym;
5)
wysokość skrajni jezdni na co najmniej 1/3 szerokości strefy bez przeszkód, jednak nie mniej niż szerokość części pobocza o nawierzchni twardej, oraz wysokość wyznaczona liniowo na pozostałej szerokości tej strefy do wysokości 2,50 m na jej końcu – w przypadku skrajni strefy bez przeszkód;
6)
4,00 m – w przypadku skrajni pasa technologicznego;
7)
1,90 m – w przypadku skrajni chodnika dla obsługi.
2.
Dopuszcza się zmniejszenie wysokości skrajni w trudnych warunkach albo wtedy, gdy obiekt nad drogą lub droga pod obiektem nie są budowane lub przebudowywane:
1)
do 4,20 m za zgodą zarządcy drogi i organu zarządzającego ruchem, a poniżej 4,20 m dodatkowo za zgodą właściwego miejscowo komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej – w przypadku skrajni jezdni;
2)
za zgodą zarządcy drogi i organu zarządzającego ruchem – w przypadku skrajni chodnika, drogi dla rowerów lub drogi dla pieszych i rowerów;
3)
za zgodą zarządcy torowiska i operatora taboru – w przypadku tramwajowej skrajni budowli;
4)
za zgodą zarządcy drogi – w przypadku skrajni pasa technologicznego lub chodnika dla obsługi.
