1.
Wykonując postanowienie o zabezpieczeniu oraz prowadząc egzekucję orzeczonej kary grzywny, nawiązki, pieniężnej kary porządkowej i obciążających skazanego kosztów sądowych, komornik dokonuje zajęcia ruchomości, co do których istnieją dowody, że są własnością oskarżonego lub skazanego, choćby znajdowały się we władaniu osoby trzeciej nie będącej osobą bliską i choćby osoba ta nie wyraziła zgody na zajęcie.
2.
Jednakże, jeżeli przedmiotem zabezpieczenia są wyłącznie roszczenia odszkodowawcze, zajęcie ruchomości znajdujących się we władaniu osoby trzeciej może nastąpić bez jej zgody tylko wtedy, gdy szkoda w mieniu społecznym została wyrządzona przestępstwem popełnionym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
3.
Jeżeli zachodzi warunek określony w ust. 2, zajęcia ruchomości znajdujących się we władaniu osoby trzeciej można też dokonać przy wykonywaniu wydanego w postępowaniu cywilnym zarządzenia tymczasowego o zabezpieczeniu roszczeń odszkodowawczych oraz przy egzekucji tych roszczeń zasądzonych w postępowaniu karnym lub cywilnym.
4.
W razie zajęcia ruchomości znajdujących się we władaniu osoby trzeciej komornik pouczy ją o treści przepisu art. 139 przyznawanie skazanym nagród, kodeksu, a ponadto jeżeli zajęcie następuje w toku dokonywania zabezpieczenia, doręczy jej odpis postanowienia o zabezpieczeniu. Wzmiankę o dokonaniu pouczenia i o doręczeniu komornik zamieści w protokole zajęcia.