1.
Jeżeli majątek oskarżonego lub skazanego nie wystarcza na dokonanie pełnego zabezpieczenia grożącej kary grzywny lub roszczeń odszkodowawczych albo na pełne wyegzekwowanie tej kary i roszczeń oraz kosztów sądowych, a komornik stwierdzi, że oskarżony lub skazany dokonał z osobą trzecią, nie będącą osobą bliską, czynności prawnej, w której wyniku osoba ta uzyskała korzyść majątkową, powiadomi o tym organ, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu lub który zlecił egzekucję kary grzywny i kosztów sądowych, oraz wierzyciela, któremu służą roszczenia odszkodowawcze.
2.
Komornik postąpi w sposób przewidziany w ust. 1 również wówczas, gdy stwierdzi, że oskarżony lub skazany dokonał czynności prawnej z osobą bliską, a w sprawie nie ma zastosowania domniemanie ustanowione w art. 134 rozporządzenie w sprawie prowadzenia nauczania w zakładach karnych, § 1 kodeksu. Jeżeli domniemanie ma zastosowanie, komornik postąpi tak, jak gdyby czynność prawna nie była dokonana.
