Nie naruszając prawa międzynarodowego i konwencji międzynarodowych oraz prawodawstwa unijnego w innych dziedzinach, kodeks stosowany jest w sposób jednolity na całym obszarze celnym Unii.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające unijny kodeks celny
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (wersja przekształcona)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33, 114 oraz 207,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W rozporządzeniu (WE) nr 450/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiającym wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny) należy wprowadzić szereg zmian. Dla zachowania przejrzystości, rozporządzenie to należy przekształcić.
(2) Należy zapewnić spójność rozporządzenia (WE) nr 450/2008 z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności z jego art. 290 i 291. Należy też uwzględnić zmiany w prawie Unii, jak również dostosować niektóre przepisy tego rozporządzenia w celu ułatwienia ich stosowania.
(3) W celu uzupełnienia lub zmiany niektórych, innych niż istotne, elementów niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(4) W szczególności Komisja, przygotowując i redagując akty delegowane, powinna z odpowiednim wyprzedzeniem zapewnić przejrzyste konsultacje z ekspertami z państw członkowskich oraz środowiskiem biznesowym.
(5) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w celu: określenia formatu i kodu wspólnych wymogów dotyczących danych do celów przechowywania informacji i ich wymiany pomiędzy organami celnymi i pomiędzy przedsiębiorcami a organami celnymi, a także przepisów proceduralnych dotyczących wymiany i przechowywania informacji za pomocą środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych; przyjęcia decyzji umożliwiających jednemu państwu członkowskiemu lub ich większej liczbie korzystanie ze środków wymiany i przechowywania informacji innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych; określenia organów celnych właściwych do rejestracji przedsiębiorców i innych osób; określenia warunków technicznych rozwijania, utrzymywania i wykorzystywania systemów teleinformatycznych; określenia przepisów proceduralnych dotyczących przyznawania i poświadczania uprawnień przedstawiciela celnego do świadczenia usług w państwie członkowskim innym niż państwo jego siedziby; określenia przepisów proceduralnych dotyczących składania i przyjmowania wniosków o wydanie decyzji, oraz dotyczących monitorowania takich decyzji; określenia przepisów proceduralnych dotyczących unieważnienia, cofnięcia lub zmiany korzystnych decyzji; przepisów proceduralnych dotyczących stosowania decyzji w sprawie wiążących informacji po wygaśnięciu ważności tej decyzji lub po jej cofnięciu; określenia przepisów proceduralnych dotyczących powiadamiania organów celnych o tym, że wydanie takich decyzji zostało zawieszone i dotyczących cofnięcia zawieszenia; przyjęcia decyzji nakładających na państwa członkowskie wymóg cofnięcia decyzji w sprawie wiążących informacji; określenia sposobu stosowania kryteriów przyznawania statusu upoważnionego przedsiębiorcy; przyjęcia środków mających zapewnić jednolite stosowanie kontroli celnych, w tym związanych z wymianą informacji o ryzyku i analiz,
wspólnych kryteriów i norm ryzyka, środków kontroli i priorytetowych obszarów kontroli; określenia portów lub portów lotniczych, gdzie mają być przeprowadzane kontrole celne i załatwiane formalności dotyczące bagażu podręcznego i rejestrowanego; określenia zasad przeliczania waluty; przyjęcia środków dotyczących jednolitego zarządzania kontyngentami taryfowymi i plafonami taryfowymi oraz zarządzania nadzorem nad dopuszczaniem do obrotu lub wywozem towarów; przyjęcia środków w celu określania klasyfikacji taryfowej towarów; określenia przepisów proceduralnych dotyczących dostarczania i weryfikacji dowodów niepreferencyjnego pochodzenia; przepisów proceduralnych dotyczących ułatwiania stwierdzenia w Unii preferencyjnego pochodzenia towarów; przyjęcia środków w celu ustalania pochodzenia określonych towarów; przyznawania tymczasowego odstępstwa od reguł preferencyjnego pochodzenia towarów korzystających ze środków preferencyjnych przyjętych jednostronnie przez Unię; określenia przepisów proceduralnych dotyczących określania wartości celnej towarów; przepisów proceduralnych dotyczących składania zabezpieczenia, określania jego wysokości oraz monitorowania i zwalniania zabezpieczenia, a także cofnięcia i unieważnienia zobowiązania złożonego przez gwaranta; przepisów proceduralnych dotyczących tymczasowych zakazów korzystania z zabezpieczeń generalnych; przyjęcia środków służących zapewnieniu wzajemnej pomocy między organami celnymi w przypadku powstania długu celnego; określenia przepisów proceduralnych dotyczących zwrotu i umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych oraz informacji, które mają być przekazane Komisji; przyjęcia decyzji dotyczących zwrotu i umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych; określenia przepisów proceduralnych dotyczących składania, sprostowania i unieważniania przywozowej deklaracji skróconej; określenia terminu, w którym ma być przeprowadzana analiza ryzyka na podstawie przywozowej deklaracji skróconej; określenia przepisów proceduralnych dotyczących powiadomienia o przybyciu statku morskiego lub statku powietrznego oraz dotyczących przewozu towarów do właściwego miejsca;
określenia przepisów proceduralnych dotyczących przedstawiania towarów organom celnym; przepisów proceduralnych dotyczących składania, sprostowania i unieważniania deklaracji do czasowego składowania oraz dotyczących przemieszczania towarów składowanych czasowo; przepisów proceduralnych dotyczących dostarczania i weryfikacji dowodu potwierdzającego unijny status celny towarów; przepisów proceduralnych dotyczących określenia właściwych urzędów celnych, oraz dotyczących składania zgłoszenia celnego w sytuacji, gdy stosowane są inne środki niż techniki elektronicznego przetwarzania danych; przepisów proceduralnych dotyczących składania standardowego zgłoszenia celnego oraz udostępniania dokumentów załączanych do zgłoszenia celnego; przepisów proceduralnych dotyczących składania zgłoszenia uproszczonego i zgłoszenia uzupełniającego; przepisów proceduralnych dotyczących składania zgłoszenia celnego przed przedstawieniem towarów organom celnym, przyjmowania zgłoszenia celnego i sprostowania zgłoszenia celnego po zwolnieniu towarów; przyjęcia środków służących określeniu podpozycji taryfowej towarów, które są obciążone najwyższą stawką celną przywozową lub wywozową, w przypadku gdy przesyłka składa się z towarów objętych różnymi podpozycjami taryfowymi; określenia przepisów proceduralnych dotyczących odprawy scentralizowanej oraz zwolnienia z obowiązku przedstawienia towarów w tym kontekście; przepisów proceduralnych dotyczących wpisu do rejestru zgłaszającego; przepisów proceduralnych dotyczących formalności i kontroli celnych, które mają być dokonywane przez posiadacza pozwolenia w kontekście samoobsługi celnej; przyjęcia środków służących weryfikacji zgłoszenia celnego, rewizji i pobierania próbek towarów oraz dotyczące wyników weryfikacji;
przepisów proceduralnych dotyczących dysponowania towarami; przepisów proceduralnych dotyczących informacji potwierdzających, że spełnione zostały warunki uzyskania zwolnienia z należności celnych przywozowych w stosunku do towarów powracających oraz dotyczących przedstawiania dowodów, że spełnione zostały warunki zwolnienia z należności celnych przywozowych w stosunku do produktów rybołówstwa morskiego oraz innych produktów wydobytych z morza; określenia przepisów proceduralnych dotyczących sprawdzenia warunków ekonomicznych w kontekście procedur specjalnych; przepisów proceduralnych dotyczących zamknięcia procedury specjalnej; przepisów proceduralnych dotyczących przeniesienia praw i obowiązków oraz przemieszczania towarów w kontekście procedur specjalnych; przepisów proceduralnych dotyczących wykorzystania towarów ekwiwalentnych w kontekście procedur specjalnych; określenia przepisów proceduralnych służących stosowaniu na obszarze celnym Unii przepisów międzynarodowych dotyczących tranzytu; określenia przepisów proceduralnych dotyczących objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego, zakończenia tej procedury, stosowania uproszczeń tej procedury oraz dozoru celnego towarów przemieszczanych przez kraj lub terytorium, znajdujące się poza obszarem celnym Unii w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego; określenia przepisów proceduralnych dotyczących objęcia towarów składowaniem celnym lub procedurą wolnego obszaru celnego; określenia terminu, w którym ma być przeprowadzana analiza ryzyka na podstawie deklaracji poprzedzającej wyprowadzenie; określenia przepisów proceduralnych dotyczących wyprowadzenia towarów;
przepisów proceduralnych dotyczących składania, sprostowania i unieważniania wywozowej deklaracji skróconej; określenia przepisów proceduralnych dotyczących składania, sprostowania i unieważniania powiadomienia o powrotnym wywozie; przyjęcia programu działania dotyczącego rozwoju odnośnych systemów teleinformatycznych oraz zarządzającego wprowadzeniem okresów przejściowych; przyjęcia decyzji upoważniających państwa członkowskie do testowania uproszczeń w stosowaniu przepisów prawa celnego, w szczególności gdy dotyczą one technologii informacyjnej. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję
(6) Ze względu na konieczność współpracy między państwami członkowskimi a Komisją przy rozwijaniu, utrzymywaniu i wykorzystywaniu systemów teleinformatycznych niezbędnych do wdrażania unijnego kodeksu celnego (kodeksu), Komisja nie powinna przyjąć programu działania wspierającego ten rozwój oraz zarządzającego wprowadzeniem okresów przejściowych, jeżeli komitet nie wydał opinii na temat projektu aktu wykonawczego.
(7) Procedura doradcza powinna być stosowana przy przyjmowaniu: decyzji umożliwiających jednemu państwu członkowskiemu lub ich większej liczbie korzystanie ze środków wymiany i przechowywania informacji innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych, ze względu na fakt, iż decyzje te nie mają wpływu na wszystkie państwa członkowskie; decyzji nakładających na państwa członkowskie wymóg cofnięcia decyzji w sprawie wiążących informacji, ze względu na fakt, iż decyzje te mają wpływ na tylko jedno państwo członkowskie i mają na celu zapewnienie zgodności z przepisami prawa celnego; decyzji dotyczących zwrotu i umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, ze względu na fakt, iż decyzje te mają bezpośredni wpływ na wnioskodawcę wnoszącego o zwrot lub umorzenie.
(8) W odpowiednio uzasadnionych przypadkach i ze względu na szczególnie pilny charakter sprawy Komisja powinna przyjmować akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie w odniesieniu do: środków mających zapewnić jednolite stosowanie kontroli celnych, w tym środków związanych z wymianą informacji o ryzyku i analiz, wspólnych kryteriów i norm ryzyka, środków kontroli i priorytetowych obszarów kontroli; określania klasyfikacji taryfowej towarów; ustalania pochodzenia określonych towarów; środków tymczasowo zakazujących korzystania z zabezpieczeń generalnych.
(9) Podstawą Unii jest unia celna. W interesie zarówno przedsiębiorców, jak i organów celnych Unii leży zebranie w unijnym kodeksie celnym obowiązujących przepisów prawa celnego. Kodeks ten, oparty na założeniach rynku wewnętrznego, powinien zawierać ogólne zasady i procedury, które zapewniają stosowanie środków taryfowych i innych środków wspólnej polityki ustanowionych na szczeblu Unii, związanych z wymianą towarową pomiędzy Unią a krajami lub terytoriami znajdującymi się poza obszarem celnym Unii, z uwzględnieniem wymogów tych wspólnych polityk. Przepisy prawa celnego powinny zostać w większym stopniu dostosowane do przepisów dotyczących poboru należności związanych z przywozem bez zmiany zakresu obowiązujących przepisów podatkowych.
(10) Przy dalszej modernizacji przepisów prawa celnego niezbędne jest należyte uwzględnianie opinii przedsiębiorców w celu zapewnienia skutecznego uproszczenia procedur administracyjnych.
(11) Zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 9 sierpnia 2004 r. zatytułowanym "Ochrona interesów finansowych Wspólnot - Zwalczanie nadużyć finansowych - Planu działania na lata 2004-2005" właściwe jest ustanowienie odpowiednich ram prawnych w celu zapewnienia ochrony interesów finansowych Unii.
(12) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny oparte było na integracji procedur celnych stosowanych oddzielnie przez poszczególne państwa członkowskie w latach 80. Od momentu wejścia w życie rozporządzenie to było wielokrotnie i w znaczący sposób zmieniane, w celu rozwiązania określonych problemów, takich jak ochrona działania w dobrej wierze oraz uwzględnienie wymogów bezpieczeństwa. Dodatkowe zmiany w tym rozporządzeniu wprowadzono rozporządzeniem (WE) nr 648/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 2005 r. -i następnie włączono je do rozporządzenia nr 450/2008 - w następstwie istotnych zmian w prawodawstwie, które zaszły w ostatnich latach, zarówno na poziomie Unii, jak i międzynarodowym, jak np. wygaśnięcie Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, wejście w życie aktów przystąpienia z 2003 r., 2005 r. i 2011 r., czy protokołu zmieniającego Międzynarodową konwencję dotyczącą uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego ("zmieniona konwencja z Kioto"), do której przystąpienie przez Unię zostało zatwierdzone decyzją Rady 2003/231/WE z dnia 17 marca 2003 r.
(13) W kodeksie należy zawrzeć ramy prawne stosowania pewnych przepisów prawa celnego do wymiany towarów unijnych pomiędzy częściami obszaru celnego, do których stosuje się dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej lub dyrektywę Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, a częściami tego obszaru, do których nie stosuje się tych przepisów, lub do wymiany między częściami obszaru, do których nie stosuje się tych przepisów. Biorąc pod uwagę fakt, że są to towary unijne oraz uwzględniając fiskalny charakter środków obowiązujących w wewnątrzunijnej wymianie, uzasadnione jest wprowadzenie odpowiednich uproszczeń formalności celnych, które będą miały zastosowanie do tych towarów.
(14) W celu uwzględnienia szczególnych systemów podatkowych niektórych części obszaru celnego Unii, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do formalności i kontroli celnych, które należy stosować w przypadku wymiany towarów unijnych między tymi częściami a pozostałą częścią obszaru celnego Unii.
(15) Aby ułatwić legalną wymianę handlową oraz zwalczanie nadużyć, konieczne są proste, szybkie i ujednolicone procedury i postępowanie celne. Należy zatem, zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 24 lipca 2003 r. zatytułowanym "Proste, elektroniczne środowisko dla urzędów celnych i handlu", uprościć przepisy prawa celnego, aby zapewnić wykorzystanie nowoczesnych narzędzi i technologii, w dalszym ciągu wspierać jednolite stosowanie przepisów prawa celnego oraz nowoczesne podejście do kontroli celnych, co przyczyni się do ustanowienia podstaw skutecznych i prostych procedur odprawy celnej. W celu zwiększania konkurencyjności przedsiębiorstw należy łączyć ze sobą lub dostosować procedury celne, a także zmniejszać ich liczbę, pozostawiając tylko te, które są ekonomicznie uzasadnione.
(16) W związku z utworzeniem rynku wewnętrznego, zniesieniem barier w handlu międzynarodowym i przeszkód dla inwestycji oraz z rosnącą potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony na zewnętrznych granicach Unii zakres zadań organów celnych uległ modyfikacji i uzyskały one wiodącą rolę w łańcuchu dostaw, a także - ze względu na swój udział w monitorowaniu i zarządzaniu handlem międzynarodowym - stały się katalizatorem konkurencyjności państw i przedsiębiorstw. Przepisy prawa celnego powinny zatem odzwierciedlać nową rzeczywistość gospodarczą oraz nową rolę i zadania organów celnych.
(17) Wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych, jak ustanowiono w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 70/2008/WE z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie eliminowania papierowej formy dokumentów w sektorach ceł i handlu, ma istotne znaczenie dla ułatwienia wymiany handlowej i równocześnie umożliwia zapewnienie skuteczności kontroli celnych, powodując zmniejszenie kosztów przedsiębiorstw oraz poziomu ryzyka dla społeczeństwa. Należy zatem ustanowić w kodeksie ramy prawne umożliwiające wdrożenie tej decyzji, w szczególności zasadę prawną stanowiącą, że wszystkie transakcje celne i handlowe mają być przeprowadzane elektronicznie, a systemy informacyjno-komunikacyjne wykorzystywane w operacjach celnych mają oferować przedsiębiorcom we wszystkich państwach członkowskich takie same ułatwienia.
(18) W celu zapewnienia elektronicznego środowiska dla urzędów celnych i handlu należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do wspólnych wymogów dotyczących danych do celów wymiany i przechowywania informacji przy użyciu technik elektronicznego przetwarzania danych, przypadków, w których do celów takiej wymiany i takiego przechowywania mogą być używane inne środki, a także do rejestrowania osób. Środki inne niż techniki elektronicznego przetwarzania danych mogłyby być wykorzystywane zwłaszcza przejściowo, w sytuacji gdy nie działają jeszcze niezbędne systemy teleinformatyczne, lecz nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2020 r. Jeżeli chodzi o odprawę scentralizowaną, te środki przejściowe - do czasu gdy zaczną działać niezbędne systemy teleinformatyczne - polegałyby na utrzymaniu procedury znanej obecnie jako "pojedyncze pozwolenie na stosowanie procedur uproszczonych".
(19) Wykorzystaniu technologii informacyjno-komunikacyjnych powinno towarzyszyć zharmonizowane i ujednolicone stosowanie kontroli celnych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia równoważnego poziomu tych kontroli w całej Unii i po to, aby nie dopuszczać do występowania w różnych unijnych miejscach wejścia i wyjścia zachowań zakłócających konkurencję.
(20) Mając na uwadze ułatwienie prowadzenia działalności oraz zapewnienie odpowiedniego poziomu kontroli towarów wprowadzanych na obszar celny Unii lub z niego wyprowadzanych, pożądane jest, by dane przekazywane przez przedsiębiorców były udostępniane - z poszanowaniem odpowiednich przepisów dotyczących ochrony danych - innym organom celnym oraz innym organom zaangażowanym w tę kontrolę. Kontrole te powinny zostać zharmonizowane, dzięki czemu dany przedsiębiorca przekazywałby dane tylko raz, a wspomniane organy przeprowadzałyby kontrolę towarów w tym samym czasie i miejscu.
(21) W celu ułatwienia prowadzenia działalności gospodarczej, każda osoba powinna nadal mieć prawo do ustanowienia przedstawiciela reprezentującego ją w kontaktach z organami celnymi. Nie powinno być już jednak możliwe ograniczenie tego prawa do przedstawicielstwa na mocy prawa ustanowionego przez jedno z państw członkowskich. Ponadto przedstawiciel celny spełniający kryteria dotyczące przyznawania statusu upoważnionego przedsiębiorcy w zakresie uproszczeń celnych powinien mieć prawo świadczyć swoje usługi w innym państwie członkowskim niż to, w którym ma siedzibę. Co do zasady przedstawiciel celny powinien mieć siedzibę na obszarze celnym Unii. Obowiązek ten powinien być uchylany w sytuacji, gdy przedstawiciel celny występuje na rzecz osób, które nie muszą mieć siedziby na obszarze celnym Unii, lub w innych uzasadnionych przypadkach.
(22) W odniesieniu do decyzji dotyczących stosowania przepisów prawa celnego, w tym w odniesieniu do wiążących informacji, powinno się stosować te same zasady. Każda z tych decyzji powinna być ważna na całym obszarze Unii, przy czym należy przewidzieć możliwość jej unieważnienia, zmiany, chyba że postanowiono inaczej, lub jej cofnięcia, jeżeli nie jest zgodna z przepisami prawa celnego lub ich interpretacją.
(23) Usprawnienie procedur celnych w ramach środowiska elektronicznego wymaga podziału odpowiedzialności między organami celnymi różnych państw członkowskich. Niezbędne jest zastosowanie odpowiedniego poziomu skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających sankcji na całym obszarze rynku wewnętrznego.
(24) Spełniający wymagania i wiarygodni przedsiębiorcy powinni korzystać ze statusu upoważnionego przedsiębiorcy, pod warunkiem uzyskania pozwolenia na korzystanie z uproszczeń celnych lub ułatwień w zakresie bezpieczeństwa i ochrony, bądź obu pozwoleń. W zależności od rodzaju udzielonego pozwolenia upoważnieni przedsiębiorcy powinni odnosić możliwie największe korzyści z powszechnego stosowania uproszczeń celnych lub ułatwień dotyczących bezpieczeństwa i ochrony. Powinni być ponadto uprzywilejowani pod względem kontroli celnych, na przykład podlegać mniejszej liczbie kontroli fizycznych i kontroli dokumentów.
(25) Spełniający wymagania i wiarygodni przedsiębiorcy powinni korzystać z wzajemnego uznawania statusu upoważnionego przedsiębiorcy na arenie międzynarodowej.
(26) W celu zapewnienia równowagi pomiędzy obowiązkiem organów celnych zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego a prawem przedsiębiorców do sprawiedliwego traktowania należy nadać organom celnym szerokie uprawnienia w zakresie kontroli, a przedsiębiorcom zapewnić prawo do odwołania się.
(27) Zgodnie z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej, oprócz prawa odwołania się od każdej decyzji organów celnych konieczne jest również zapewnienie każdej osobie prawa do złożenia wyjaśnień, zanim zostanie podjęta decyzja, która byłaby dla tej osoby niekorzystna. Uzasadnione może być jednak wprowadzenie ograniczenia tego prawa, w szczególności gdy wymaga tego charakter lub poziom zagrożenia bezpieczeństwa i ochrony Unii i jej mieszkańców, zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, środowiska lub konsumentów.
(28) W celu ograniczenia ryzyka dla Unii, jej obywateli i partnerów handlowych, zharmonizowane przeprowadzanie kontroli celnych przez państwa członkowskie powinno odbywać się na podstawie ram wspólnego zarządzania ryzykiem i z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego. Ustanowienie ram zarządzania ryzykiem wspólnych dla wszystkich państw członkowskich nie powinno uniemożliwiać państwom członkowskim przeprowadzania losowych kontroli towarów.
(29) W celu zapewnienia jednolitego i równego traktowania osób podlegających formalnościom i kontrolom celnym należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do określania innych przypadków, w których przedstawiciel celny nie ma obowiązku posiadania siedziby na obszarze celnym Unii, oraz przepisów dotyczących decyzji wydawanych przez organy celne, w tym decyzji dotyczących wiążących informacji, upoważnionego przedsiębiorcy oraz uproszczeń.
(30) Konieczne jest ustalenie elementów, na podstawie których stosowane są należności celne przywozowe lub wywozowe oraz inne środki odnoszące się do wymiany towarowej. Należy również ustanowić bardziej szczegółowe przepisy dotyczące wydawania dowodów pochodzenia w Unii, jeżeli takie są wymogi wymiany towarowej.
(31) W celu uzupełnienia elementów, na podstawie których stosowane są należności celne przywozowe lub wywozowe oraz inne środki, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do określania reguł pochodzenia towarów.
(32) Aby zapobiec trudnościom w określaniu podstawy prawnej powstania długu celnego, pożądane jest zebranie wszystkich przypadków powstawania długu celnego w przywozie, innych niż wynikające ze złożenia zgłoszenia celnego do dopuszczenia do obrotu lub do odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem. To samo należy zastosować do przypadków powstawania długu celnego w wywozie.
(33) Należy ustalić miejsce powstania długu celnego i miejsce pokrycia należności celnych przywozowych lub wywozowych.
(34) Przepisy dotyczące procedur specjalnych powinny pozwalać na wykorzystanie jednego zabezpieczenia dla wszystkich rodzajów procedur specjalnych oraz na to, by zabezpieczenie miało charakter generalny, czyli obejmowało wiele transakcji.
(35) Pod pewnymi warunkami powinno być dozwolone zabezpieczenie generalne w obniżonej wysokości, w tym w odniesieniu do długów celnych i innych należności, które powstały lub zwolnienie z obowiązku złożenia zabezpieczenia. Zabezpieczenie generalne w obniżonej wysokości w odniesieniu do długów celnych i innych należności, które powstały powinno być równoważne ze złożeniem zabezpieczenia całości należnej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, w szczególności w odniesieniu do zwolnienia danych towarów i księgowania.
(36) W celu zapewnienia lepszej ochrony interesów finansowych Unii i państw członkowskich zabezpieczenie powinno obejmować towary niezgłoszone lub zgłoszone nieprawidłowo w ramach danej przesyłki lub zgłoszenia, w odniesieniu do których zabezpieczenie to zostało złożone. Z tego samego powodu zobowiązanie złożone przez gwaranta powinno obejmować również kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych wynikające z kontroli po zwolnieniu towarów.
(37) Aby chronić interesy finansowe Unii i państw członkowskich oraz zapobiec występowaniu nadużyć, wskazane jest ustalenie proporcjonalnych środków stosowania zabezpieczenia generalnego. Tam, gdzie istnieje zwiększone ryzyko powstania nadużyć, należy zapewnić możliwość wprowadzenia czasowego zakazu stosowania zabezpieczenia generalnego, uwzględniając specyficzną sytuację danych przedsiębiorców.
(38) W przypadkach gdy dług celny powstaje w wyniku niewypełnienia warunków lub obowiązków wynikających z przepisów prawa celnego, należy uwzględnić istnienie dobrej wiary dłużnika oraz ograniczyć skutki spowodowanego przez niego zaniedbania.
(39) W celu ochrony interesów finansowych Unii i państw członkowskich oraz uzupełnienia przepisów dotyczących długu celnego i zabezpieczeń należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do miejsca powstania długu celnego, obliczania kwoty należności celnych przywozowych i wywozowych, zabezpieczenia tej kwoty oraz pokrycia, zwrotu, umorzenia i wygaśnięcia długu celnego.
(40) Konieczne jest ustanowienie zasady określania unijnego statusu celnego towarów oraz okoliczności prowadzących do utraty takiego statusu, a także zapewnienie podstawy pozwalającej określić przypadki, w których status ten pozostaje niezmieniony w sytuacji, gdy towary są czasowo wyprowadzane poza obszar celny Unii.
(41) W celu zapewnienia swobodnego przepływu towarów unijnych na obszarze celnym Unii i odprawy celnej towarów nieunijnych wprowadzanych na ten obszar należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do określania statusu celnego towarów, utraty unijnego statusu celnego, zachowania tego statusu w przypadku towarów czasowo opuszczających obszar celny Unii oraz zwolnienia z należności celnych towarów powracających.
(42) Należy zapewnić powszechne stosowanie zasady szybkiego zwolnienia towarów, w przypadkach gdy przedsiębiorca z wyprzedzeniem dostarcza oparte na analizie ryzyka informacje niezbędne do przeprowadzenia kontroli dopuszczalności towarów. Kontrole z zakresu polityki podatkowej i handlowej powinny być zasadniczo przeprowadzane przez urząd celny właściwy dla miejsc prowadzenia działalności przez przedsiębiorcę.
(43) Przepisy dotyczące zgłoszeń celnych oraz objęcia towarów procedurą celną powinny zostać zmodernizowane i usprawnione; w szczególności powinny one stanowić, że zgłoszenia celne są zasadniczo przedstawiane w formie elektronicznej, oraz przewidywać jeden rodzaj zgłoszenia uproszczonego, a także możliwość złożenia zgłoszenia celnego w formie wpisu do rejestru zgłaszającego.
(44) Ponieważ zmieniona konwencja z Kioto popiera składanie, rejestrowanie i sprawdzanie zgłoszeń celnych przed przybyciem towarów, a także z uwagi na rozróżnienie miejsca dokonania zgłoszenia od miejsca, w którym towary rzeczywiście się znajdują, należy zapewnić scentralizowaną odprawę celną w miejscu, gdzie przedsiębiorca ma swoją siedzibę.
(45) Właściwe jest określenie na szczeblu Unii przepisów mających zastosowanie w przypadkach, gdy organy celne dokonują zniszczenia towarów lub dysponują nimi w inny sposób, co uprzednio wymagało odpowiednich przepisów prawa krajowego.
(46) W celu uzupełnienia przepisów dotyczących objęcia towarów procedurą celną oraz w celu zapewnienia równego traktowania osób, których to dotyczy, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do przepisów dotyczących zgłoszenia celnego oraz zwolnienia towarów.
(47) Należy ustanowić wspólne i proste przepisy w odniesieniu do procedur specjalnych, uzupełnione niewielką liczbą przepisów w odniesieniu do poszczególnych rodzajów procedur specjalnych, aby ułatwić przedsiębiorcy dokonanie wyboru właściwej procedury, zapobiec występowaniu błędów i ograniczyć liczbę przypadków egzekwowania należności i zwrotów dokonywanych po zwolnieniu.
(48) Należy ułatwić wydawanie pozwoleń dla kilku procedur specjalnych objętych jednym zabezpieczeniem w jednym kontrolnym urzędzie celnym; należy także wprowadzić proste zasady odnoszące się do powstającego w tych przypadkach długu celnego. Podstawową zasadą stosowaną w tym przypadku powinno być ustalanie wartości celnej towarów objętych procedurą specjalną lub wytworzonych z nich produktów w chwili powstania długu celnego. W przypadkach gdy jest to ekonomicznie uzasadnione, wycena towarów powinna być również możliwa w chwili obejmowania ich procedurą specjalną. Te same zasady powinny mieć zastosowanie do zwyczajowych czynności.
(49) Zważywszy na wzmocnione środki bezpieczeństwa, umieszczanie towarów w wolnych obszarach celnych powinno stać się procedurą celną, a towary powinny podlegać kontroli celnej przy wprowadzeniu oraz na podstawie zapisów ewidencji.
(50) W związku z tym, że powrotny wywóz nie jest dłużej konieczny, procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń powinna zostać połączona z przetwarzaniem pod kontrolą celną, a procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych powinna zostać zlikwidowana. Taka pojedyncza procedura uszlachetniania czynnego powinna obejmować również zniszczenie, z wyjątkiem przypadków, gdy jest ono przeprowadzane przez organy celne lub pod ich dozorem.
(51) W celu uzupełnienia przepisów dotyczących procedur specjalnych oraz w celu zapewnienia równego traktowania osób, których dotyczą te przepisy, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do przepisów dotyczących przypadków, gdy towary objęte są procedurami specjalnymi, przemieszczania towarów, zwyczajowych czynności, którym poddawane są te towary, oraz odpowiadających im towarów ekwiwalentnych, a także zamknięcia tych procedur.
(52) Środki bezpieczeństwa stosowane w odniesieniu do towarów unijnych wyprowadzanych z obszaru celnego Unii powinny być także stosowane do powrotnego wywozu towarów nieunijnych. Te same zasady powinny odnosić się do wszystkich rodzajów towarów z możliwością wprowadzenia wyjątków, gdy zaistnieje taka potrzeba, takich jak dla towarów jedynie przewożonych przez obszar celny Unii.
(53) W celu zapewnienia dozoru celnego towarów wprowadzanych na obszar celny Unii i z niego wyprowadzanych oraz w celu zapewnienia stosowania środków bezpieczeństwa należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do przepisów dotyczących przywozowej deklaracji skróconej oraz deklaracji poprzedzających wyprowadzenie.
(54) W celu dalszego analizowania ułatwień w zakresie ceł i wymiany handlowej, w szczególności ułatwień polegających na wykorzystywaniu najnowszych narzędzi i technologii, należy zezwolić państwom członkowskim, pod pewnymi warunkami i po złożeniu przez nie wniosku, na testowanie przez ograniczony okres uproszczeń w stosowaniu przepisów prawa celnego. Nie powinno to naruszać stosowania przepisów celnych ani tworzyć nowych obowiązków dla przedsiębiorców, którzy mogą brać udział w tych testach wyłącznie dobrowolnie.
(55) Zgodnie z zasadą proporcjonalności ustanowioną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), dla osiągnięcia podstawowych celów polegających na umożliwieniu skutecznego funkcjonowania unii celnej i wdrożeniu wspólnej polityki handlowej, koniecznym i właściwym jest ustanowienie ogólnych przepisów i procedur mających zastosowanie do towarów wprowadzanych na obszar celny Unii i z niego wyprowadzanych. Zgodnie z art. 5 ust. 4 akapit pierwszy TUE, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(56) Mając na względzie uproszczenie i zracjonalizowanie przepisów prawa celnego oraz zapewnienie przejrzystości, wiele przepisów znajdujących się w odrębnych aktach unijnych zostało włączonych do kodeksu. Należy zatem uchylić rozporządzenie Rady (EWG) nr 3925/91 z dnia 19 grudnia 1991 r. dotyczące zniesienia kontroli i formalności stosowanych wobec bagażu podręcznego i w ładowni osób odbywających lot wewnątrzwspólnotowy oraz bagażu osób przekraczających morze wewnątrz Wspólnoty, rozporządzenie (EWG) nr 2913/92, rozporządzenie Rady (WE) nr 1207/2001 z dnia 11 czerwca 2001 r. w sprawie procedur ułatwiających wystawianie lub sporządzanie we Wspólnocie dowodów pochodzenia i wydawanie pozwoleń niektórym upoważnionym eksporterom w ramach przepisów regulujących handel na warunkach preferencyjnych między Wspólnotą Europejską i niektórymi państwami oraz rozporządzenie (WE) nr 450/2008.
(57) Przepisy niniejszego rozporządzenia określające przekazanie uprawnień i przyznanie uprawnień wykonawczych oraz przepisy dotyczące opłat i kosztów powinny być stosowane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Pozostałe przepisy powinny być stosowane od dnia 1 maja 2016 r.
(58) Niniejsze rozporządzenie nie powinno naruszać obecnych ani przyszłych przepisów Unii, przyjętych zgodnie z art. 15 ust. 3 TFUE, dotyczących dostępu do dokumentów. Nie powinno naruszać też krajowych przepisów dotyczących dostępu do dokumentów.
(59) Komisja powinna dołożyć wszelkich starań, aby akty delegowane i akty wykonawcze przewidziane w niniejszym rozporządzeniu weszły w życie w odpowiednim czasie przed datą rozpoczęcia stosowania kodeksu, by umożliwić terminowe wdrożenie go przez państwa członkowskie,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Tytuł I Przepisy ogólne
Rozdział 1 Zakres stosowania przepisów prawa celnego, zadania organów celnych oraz definicje
Nie naruszając prawa międzynarodowego i konwencji międzynarodowych oraz prawodawstwa unijnego w innych dziedzinach, kodeks stosowany jest w sposób jednolity na całym obszarze celnym Unii.
a) ochronę interesów finansowych Unii i jej państw członkowskich;
b) ochronę Unii przed nieuczciwym i nielegalnym handlem przy równoczesnym wspieraniu legalnej działalności gospodarczej;
c) zapewnianie bezpieczeństwa i ochrony Unii i jej mieszkańców oraz ochrony środowiska, w stosownych przypadkach w ścisłej współpracy z innymi organami; oraz
d) utrzymanie należytej równowagi pomiędzy kontrolami celnymi a ułatwianiem legalnej wymiany handlowej.
- terytorium Królestwa Belgii,
- terytorium Republiki Bułgarii,
- terytorium Republiki Czeskiej,
- terytorium Królestwa Danii, z wyjątkiem Wysp Owczych i Grenlandii,
- terytorium Republiki Federalnej Niemiec, z wyjątkiem wyspy Helgoland i terytorium Büsingen (Traktat z dnia 23 listopada 1964 r. między Republiką Federalną Niemiec a Konfederacją Szwajcarską),
- terytorium Republiki Estońskiej,
- terytorium Irlandii,
- terytorium Republiki Greckiej,
- terytorium Królestwa Hiszpanii, z wyjątkiem Ceuty i Melilli,
- terytorium Republiki Francuskiej, z wyjątkiem francuskich krajów i terytoriów zamorskich objętych postanowieniami części IV TFUE,
- terytorium Republiki Chorwacji,
- terytorium Republiki Włoskiej, z wyjątkiem gminy Livigno,
- terytorium Republiki Cypryjskiej, zgodnie z postanowieniami aktu przystąpienia z 2003 r.,
- terytorium Republiki Łotewskiej,
- terytorium Republiki Litewskiej,
- terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga,
- terytorium Węgier;
- terytorium Malty,
- terytorium Królestwa Niderlandów w Europie,
- terytorium Republiki Austrii,
- terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- terytorium Republiki Portugalskiej,
- terytorium Rumunii,
- terytorium Republiki Słowenii,
- terytorium Republiki Słowackiej,
- terytorium Republiki Finlandii,
- terytorium Królestwa Szwecji, oraz
- terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, jak również Wysp Normandzkich i wyspy Man.
a) FRANCJA
Terytorium Księstwa Monako określone w Konwencji celnej podpisanej w Paryżu dnia 18 maja 1963 r. (Journal officiel de la République française (Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej) z dnia 27 września 1963 r., s. 8679);
b) CYPR
Terytorium suwerennej bazy Zjednoczonego Królestwa w Akrotiri i Dhekelia, określone w Traktacie dotyczącym ustanowienia Republiki Cypryjskiej, podpisanym w Nikozji w dniu 16 sierpnia 1960 r. (United Kingdom Treaty Series No 4 (1961) Cmnd. 1252).
a) niniejszy kodeks oraz przepisy uzupełniające lub wykonawcze przyjęte na szczeblu unijnym lub krajowym;
b) wspólną taryfę celną;
c) przepisy ustanawiające unijny system zwolnień celnych;
d) umowy międzynarodowe zawierające przepisy z zakresu prawa celnego, jeżeli mają one zastosowanie w Unii;
e) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2399 19 oraz przepisy uzupełniające lub wykonawcze do niego;
a) uniemożliwiałoby prawidłowe stosowanie środków unijnych lub krajowych;
b) przynosiłoby szkodę interesom finansowym Unii i jej państwom członkowskich; lub
c) stanowiłoby zagrożenie bezpieczeństwa i ochrony Unii i jej mieszkańców, zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, środowiska lub konsumentów;
a) dopuszczenie do obrotu;
b) procedury specjalne;
c) wywóz;
a) towary całkowicie uzyskane na obszarze celnym Unii i w których skład nie wchodzą towary przywiezione z krajów lub terytoriów znajdujących się poza obszarem celnym Unii;
b) towary wprowadzone na obszar celny Unii z krajów lub terytoriów znajdujących się poza tym obszarem i dopuszczone do obrotu;
c) towary uzyskane lub wyprodukowane na obszarze celnym Unii wyłącznie z towarów, o których mowa w lit. b), lub z towarów, o których mowa w lit. a) i b);
a) w przypadku osoby fizycznej - każdą osobę, której zwyczajowym miejscem pobytu jest obszar celny Unii;
b) w przypadku osoby prawnej lub stowarzyszenia osób - każdą osobę, której siedziba statutowa, siedziba główna lub inna stała siedziba znajduje się na obszarze celnym Unii;
a) osobę, która składa zgłoszenie celne lub na rzecz której składane jest to zgłoszenie; lub
b) osobę, na którą przeniesione zostały prawa i obowiązki związane z procedurą celną;
a) obróbkę towarów, w tym montaż, składanie lub ich instalowanie w innych towarach;
b) przetwarzanie towarów;
c) niszczenie towarów;
d) naprawę towarów, w tym ich odnawianie i porządkowanie;
e) wykorzystywanie towarów, które nie wchodzą w skład produktów przetworzonych, ale umożliwiają lub ułatwiają ich wytworzenie, nawet jeżeli zostają one całkowicie lub częściowo zużyte w tym procesie ("akcesoria produkcyjne");
a) w kontekście wprowadzania - osobę, która wprowadza towary lub przejmuje odpowiedzialność za przewóz towarów na obszar celny Unii. Jednak w przypadku:
(i) transportu kombinowanego "przewoźnik" oznacza osobę obsługującą środek transportu, który po wprowadzeniu na obszar celny Unii będzie poruszał się samodzielnie jako aktywny środek transportu,
(ii) transportu morskiego lub lotniczego, gdy istnieją uzgodnienia dotyczące współużytkowania lub zakontraktowania statku morskiego lub powietrznego, "przewoźnik" oznacza osobę, która zawarła umowę oraz wystawiła konosament lub lotniczy list przewozowy na rzeczywisty przywóz towarów na obszar celny Unii;
b) w kontekście wyprowadzania - osobę, która wyprowadza towary lub przejmuje odpowiedzialność za wywóz towarów poza obszar celny Unii. Jednak w przypadku:
(i) transportu kombinowanego, gdy aktywny środek transportu opuszczający obszar celny Unii jedynie przewozi inny środek transportu, który po przybyciu aktywnego środka transportu do miejsca przeznaczenia będzie poruszał się samodzielnie jako aktywny środek transportu, "przewoźnik" oznacza osobę obsługującą środek transportu, który będzie poruszał się samodzielnie po opuszczeniu obszaru celnego Unii i dotarciu do miejsca przeznaczenia;
(ii) transportu morskiego lub lotniczego, gdy istnieją uzgodnienia dotyczące współużytkowania lub zakontraktowania statku morskiego lub powietrznego, "przewoźnik" oznacza osobę, która zawarła umowę oraz wystawiła konosament lub lotniczy list przewozowy na rzeczywisty wywóz towarów poza obszar celny Unii;
Rozdział 2 Prawa i obowiązki osób wynikające z przepisów prawa celnego
Sekcja 1 Udzielanie informacji
a) w sposób stały, w sytuacjach gdy jest to należycie uzasadnione rodzajem obrotu lub gdy stosowanie technik elektronicznego przetwarzania danych nie jest odpowiednie dla załatwiania formalności celnych;
b) tymczasowo, w przypadku wystąpienia czasowej awarii systemów teleinformatycznych organów celnych lub systemów teleinformatycznych przedsiębiorców;
Decyzja o przyznaniu odstępstwa musi być uzasadniona specyficzną sytuacją wnoszącego o nie państwa członkowskiego; odstępstwo jest przyznawane na określony czas. Odstępstwo podlega okresowemu przeglądowi i może być przedłużane na oznaczone okresy na wniosek korzystającego z niego państwa członkowskiego. Odstępstwo jest odwoływane, gdy przestaje być uzasadnione.
Odstępstwo nie wpływa na wymianę informacji między korzystającym z niego państwem członkowskim a innymi państwami członkowskimi ani na wymianę i przechowywanie informacji w innych państwach członkowskich zgodnie z przepisami prawa celnego.
a) wspólnych wymogów dotyczących danych, o których to wymogach mowa w art. 6 sposoby wymiany i przechowywania informacji oraz wspólne wymogi dotyczące danych ust. 2, z uwzględnieniem potrzeby wypełnienia formalności celnych określonych w przepisach prawa celnego oraz charakteru, celu wymiany i przechowywania danych, o których mowa w art. 6 sposoby wymiany i przechowywania informacji oraz wspólne wymogi dotyczące danych ust. 1;
b) szczególnych przypadków, gdy zgodnie z art. 6 sposoby wymiany i przechowywania informacji oraz wspólne wymogi dotyczące danych ust. 3 lit. a) mogą być stosowane sposoby wymiany i przechowywania informacji inne niż techniki elektronicznego przetwarzania danych;
c) rodzajów informacji i danych, mających znajdować się w ewidencji, o której mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania ust. 4 i 214 ust. 1.
a) gdy jest to niezbędne - format i kod wspólnych wymogów dotyczących danych, o których to wymogach mowa w art. ust. 2;
b) przepisy proceduralne dotyczące wymiany i przechowywania informacji z zastosowaniem innych sposobów niż techniki elektronicznego przetwarzania danych, o których to sposobach mowa w art. 6 sposoby wymiany i przechowywania informacji oraz wspólne wymogi dotyczące danych ust. 3.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 2.
W przypadku gdy osoby, o których mowa w pierwszy akapicie są zobowiązane do zarejestrowania się, stosuje się następujące zasady:
a) rejestracji osób mających siedzibę na obszarze celnym Unii dokonują organy celne właściwe ze względu na ich siedzib
b) rejestracji osób niemających siedziby na obszarze celnym Unii dokonują organy celne właściwe dla miejsca, w którym po raz pierwszy osoby składają deklarację, zgłoszenie lub wniosek o wydanie decyzji.
a) przypadków, o których mowa w art. 9 rejestracja ust. 2, gdy przedsiębiorcy niemający siedziby na obszarze celnym Unii są zobowiązani do zarejestrowania się;
b) przypadków, o których mowa w art. 9 rejestracja ust. 3 akapit pierwszy, gdy osoby inne niż przedsiębiorcy są zobowiązani do zarejestrowania się;
c) przypadków, o których mowa w art. 9 rejestracja ust. 4, gdy organy celne unieważniają rejestrację.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Ujawnienie takich informacji bez zgody jest jednak możliwe, w przypadku gdy organy celne są do tego zobowiązane lub upoważnione na mocy obowiązujących przepisów - w szczególności w odniesieniu do ochrony danych - lub w związku z prowadzonym postępowaniem.
a) prawidłowość i kompletność informacji podanych w zgłoszeniu, deklaracji, powiadomieniu lub wniosku;
b) autentyczność, prawidłowość i ważność dokumentu załączanego do zgłoszenia, deklaracji, powiadomienia lub wniosku;
c) wypełnianie - w stosownych przypadkach - wszystkich zobowiązań związanych z objęciem towarów daną procedurą celną lub z prowadzeniem dozwolonych operacji.
Przepisy akapitu pierwszego mają również zastosowanie do wszelkich innych form udzielania informacji wymaganych przez organy celne lub dostarczanych organom celnym.
Obowiązkom określonym w akapicie pierwszym niniejszego ustępu podlega również przedstawiciel celny danej osoby, o którym mowa w art. 18 przedstawiciel celny, jeżeli składa zgłoszenie, deklarację lub powiadomienie, przedkłada wniosek lub udziela wymaganych informacji.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 2 Przedstawicielstwo celne
Przedstawicielstwo może być bezpośrednie - w tym przypadku przedstawiciel celny działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub pośrednie - w tym przypadku przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.
Jeżeli nie przewidziano inaczej obowiązek ten zostaje uchylony, jeżeli przedstawiciel celny występuje na rzecz osoby, która nie musi mieć siedziby na obszarze celnym Unii.
Osoba, która nie deklaruje faktu wykonywania działalności w charakterze przedstawiciela celnego lub osoba, która deklaruje, że działa w charakterze przedstawiciela nie będąc do tego umocowana jest traktowana jako działająca we własnym imieniu i na własną rzecz.
W szczególnych przypadkach organy celne nie żądają dostarczenia takiego dowodu.
a) przypadków, w których nie obowiązuje zwolnienie, o którym mowa w art. 18 przedstawiciel celny ust. 2 akapit drugi;
b) przypadków, w których organy celne nie żądają dowodu potwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa, o którym mowa w art. 19 pełnomocnictwo ust. 2 akapit pierwszy.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 3 Decyzje dotyczące stosowania przepisów prawa celnego
Wniosek o wydanie decyzji może również zostać złożony przez większą liczbę osób, a decyzja - dotyczyć tych osób, zgodnie z warunkami określonymi w przepisach prawa celnego.
Jeżeli nie przewidziano inaczej właściwym organem celnym jest organ właściwy dla miejsca, w którym są prowadzone lub dostępne główne księgi rachunkowe wnioskodawcy na potrzeby celne i w którym ma być prowadzona przynajmniej część działalności, której ma dotyczyć decyzja.
Jeżeli organy celne stwierdzą, że wniosek zawiera wszelkie informacje, które są im niezbędne do wydania decyzji, powiadamiają wnioskodawcę, w terminie określonym w akapicie pierwszym, o przyjęciu wniosku.
Jeżeli organy celne nie mogą dotrzymać terminu na wydanie decyzji informują o tym wnioskodawcę przed jego upływem, podając przyczyny oraz wskazując dodatkowy okres, który uznają za niezbędny do wydania decyzji. Jeżeli nie przewidziano inaczej dodatkowy okres nie przekracza 30 dni.
Nie naruszając drugiego akapitu organy celne mogą przedłużyć termin na wydanie decyzji, określony w przepisach prawa celnego, w przypadku gdy wnioskodawca zwróci się o przedłużenie tego terminu, aby dostosować się do warunków i kryteriów. O tym dostosowaniu oraz o dodatkowym okresie niezbędnym do wprowadzenia tego dostosowania powiadamia się organy celne, które podejmują decyzję o przedłużeniu terminu.
Akapit pierwszy nie ma zastosowania w następujących przypadkach:
a) gdy dotyczy decyzji, o której mowa w art. 33 decyzje w sprawie wiążących informacji ust. 1;
b) w przypadku odmowy przyznania korzyści w postaci kontyngentu taryfowego, gdy została osiągnięta określona wielkość kontyngentu taryfowego, o której mowa w art. 56 wspólna Taryfa Celna i nadzór ust. 4 akapit pierwszy;
c) gdy wymaga tego charakter lub poziom zagrożenia bezpieczeństwa i ochrony Unii i jej mieszkańców, zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, środowiska lub konsumentów;
d) gdy dana decyzja ma zagwarantować wdrożenie innej decyzji, w odniesieniu do której zastosowano akapit pierwszy, nie naruszając prawa zainteresowanego państwa członkowskiego;
e) gdyby miało to niekorzystnie wpłynąć na dochodzenia wszczęte w celu zwalczania nadużyć;
f) w innych szczególnych przypadkach.
a) dokonują ponownej oceny decyzji;
b) zawieszają decyzję, której nie planuje się unieważnić, cofnąć lub zmienić.
a) wyjątków od art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 1 akapit trzeci;
b) warunków przyjmowania wniosków, o których to warunkach mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 2;
c) terminu na wydanie konkretnej decyzji, w tym ewentualnie przedłużenia tego terminu, zgodnie z art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 3;
d) przypadków, o których mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 4 i w których decyzja staje się skuteczna począwszy od innego dnia niż dzień doręczenia jej wnioskodawcy lub uznania jej za doręczoną;
e) przypadków, o których mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 5 i w których decyzja nie jest ważna bezterminowo;
f) terminu, o którym mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 6 akapit pierwszy;
g) szczególnych przypadków, o których mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 6 akapit drugi lit. f), kiedy wnioskodawca nie ma możliwości przedstawienia swojego stanowiska;
h) przypadków i przepisów odnoszących się do ponownej oceny oraz zawieszenia decyzji zgodnie z art. 23 zarządzanie decyzjami wydawanymi na wniosek ust. 4.
a) składania i przyjmowania wniosków o wydanie decyzji, o których mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 1 i 2.
b) wydawania decyzji, o których mowa w art. 22 decyzje wydawane na wniosek, w tym w odpowiednich przypadkach konsultacji z zainteresowanymi państwami członkowskimi;
c) monitorowania decyzji zgodnie z art. 23 zarządzanie decyzjami wydawanymi na wniosek ust. 5.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
a) decyzja została podjęta na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych informacji;
b) posiadacz decyzji wiedział lub powinien był wiedzieć, że informacje są nieprawidłowe lub niekompletne;
c) decyzja byłby inna, gdyby informacje były prawidłowe i kompletne.
a) jeżeli jeden lub kilka warunków wymaganych do jej wydania nie zostało spełnionych lub przestało być spełnianych; lub
b) na wniosek posiadacza decyzji.
W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego uzasadniony interes posiadacza decyzji, organy celne mogą jednak odroczyć datę, z którą cofnięcie lub zmiana decyzji stają się skuteczne, maksymalnie do jednego roku. Tę datę wskazuje się w decyzji o cofnięciu lub zmianie.
a) przypadków, o których mowa w art. 28 cofnięcie i zmiana korzystnych decyzji ust. 2, w których korzystna decyzja skierowana do większej liczby osób może zostać cofnięta także w stosunku do innych osób niż osoba która nie spełnia obowiązku nałożonego na mocy tej decyzji;
b) wyjątkowych przypadków, w których organy celne mogą odroczyć datę, z którą stają się skuteczne cofnięcie lub zmiana decyzji zgodnie z art. 28 cofnięcie i zmiana korzystnych decyzji ust. 4 akapit drugi.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Wniosku nie przyjmuje się, jeżeli:
a) jest składany lub został uprzednio złożony w tym samym lub innym urzędzie celnym przez posiadacza lub na rzecz posiadacza decyzji wydanej w odniesieniu do tych samych towarów, a w przypadku decyzji WIP w odniesieniu do tych samych okoliczności decydujących o nabyciu pochodzenia;
b) nie jest związany z planowanym wykorzystaniem decyzji WIT, decyzji WIP lub z planowanym korzystaniem z procedury celnej.
a) organy celne w stosunku do posiadacza decyzji jedynie w odniesieniu do towarów, dla których formalności celne zostały zakończone po dniu, w którym decyzja staje się skuteczna;
b) posiadacza decyzji, w stosunku do organów celnych, ze skutkiem od dnia, w którym powiadomienie o decyzji zostanie mu doręczone lub zostanie uznane za doręczone.
a) w przypadku decyzji WIT - zgłoszone towary odpowiadają pod każdym względem towarom określonym w decyzji;
b) w przypadku decyzji WIP - dane towary oraz okoliczności decydujące o nabyciu pochodzenia odpowiadają pod każdym względem towarom i okolicznościom określonym w decyzji.
a) przyjęcia zmiany w nomenklaturach, o których mowa w art. 56 wspólna Taryfa Celna i nadzór ust. 2 lit. a) i b);
b) przyjęcia środków, o których mowa w art. 57 klasyfikacja taryfowa towarów ust. 4,
ze skutkiem od daty, od której zmiana lub środki mają zastosowanie.
a) Unia przyjęła rozporządzenie lub zawarła umowę, które mają zastosowanie w Unii, a decyzja WIP przestaje być - ze skutkiem od daty rozpoczęcia stosowania tego rozporządzenia lub tej umowy - zgodna z przepisami w nich ustanowionymi;
b) przestały być zgodne z porozumieniem WTO w sprawie reguł pochodzenia lub z notami wyjaśniającymi lub z opinią w sprawie pochodzenia przyjętą do celów interpretacji tego porozumienia, ze skutkiem od daty ich opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
a) gdy przestaje być zgodna z interpretacją którejkolwiek z nomenklatur, o których mowa w art. 56 wspólna Taryfa Celna i nadzór ust. 2 lit. a) i b), wynikającą z:
(i) not wyjaśniających, o których mowa w art. 9 rejestracja ust. 1 lit. a) tiret drugie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej 24 , ze skutkiem od daty ich opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
(ii) wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ze skutkiem od daty opublikowania sentencji tego wyroku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
(iii) decyzji klasyfikacyjnych, opinii klasyfikacyjnych lub zmian not wyjaśniających do Nomenklatury Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, przyjętej przez organizację ustanowioną na mocy Konwencji o utworzeniu Rady Współpracy Celnej, sporządzonej w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r., ze skutkiem od daty opublikowania komunikatu Komisji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C; lub
b) w innych szczególnych przypadkach.
a) gdy przestaje być zgodna z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ze skutkiem od daty opublikowania sentencji tego wyroku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; lub
b) w innych szczególnych przypadkach.
Okres przedłużonego użycia, o którym mowa w akapicie pierwszym nie przekracza sześciu miesięcy od daty utraty ważności lub od daty cofnięcia decyzji WIT lub decyzji WIP. Jednakże na mocy środków, o których mowa w art. 57 klasyfikacja taryfowa towarów ust. 4 lub art. 67 środki podejmowane przez Komisję, może zostać wyłączone stosowanie okresu przedłużonego użycia lub może zostać ustanowiony krótszy okres. W przypadku produktów, w odniesieniu do których przy wypełnianiu formalności celnych przedkładane jest świadectwo przywozowe lub wywozowe, okres sześciu miesięcy zostaje zastąpiony okresem ważności tego świadectwa.
Aby skorzystać z przedłużonego użycia decyzji WIT lub decyzji WIP, posiadacz decyzji składa wniosek do organu celnego, który wydał decyzję, w terminie 30 dni od dnia, w którym utraciła ona ważność lub została cofnięta, wskazując ilości, dla których wnosi o przedłużone stosowanie oraz państwo lub państwa członkowskie, w których towary zostaną poddane formalnościom celnym w okresie przedłużonego użycia. Organy celne wydają decyzję w sprawie przedłużonego użycia oraz powiadamiają posiadacza decyzji niezwłocznie i nie później niż w terminie 30 dni od daty otrzymania wszelkich informacji niezbędnych do wydania tej decyzji.
a) o zawieszeniu wydania decyzji WIT i decyzji WIP dotyczących towarów, w odniesieniu do których nie zapewniono prawidłowej i jednolitej klasyfikacji taryfowej lub prawidłowego i jednolitego określenia pochodzenia;
b) o cofnięciu zawieszenia, o którym mowa w lit. a).
a) szczególnych przypadków, o których mowa w art. 34 zarządzanie decyzjami w sprawie wiążących informacji ust. 7 lit. b) i art. 34 zarządzanie decyzjami w sprawie wiążących informacji ust. 8 lit. b), gdy decyzja WIT i decyzja WIP są cofane;
b) przypadków, o których mowa w art. 35 decyzje w sprawie wiążących informacji w odniesieniu do innych elementów, gdy decyzje dotyczące wiążących informacji wydaje się w odniesieniu do innych elementów, na podstawie których stosowane są należności celne przywozowe lub wywozowe i inne środki dotyczące wymiany towarowej.
a) stosowania decyzji WIT lub decyzji WIP po utracie ważności tej decyzji lub jej cofnięciu, zgodnie z art. 34 zarządzanie decyzjami w sprawie wiążących informacji ust. 9;
b) powiadamiania organów celnych przez Komisję zgodnie z art. 34 zarządzanie decyzjami w sprawie wiążących informacji ust. 10 lit. a) i b);
c) stosowania decyzji, o których mowa w art. 35 decyzje w sprawie wiążących informacji w odniesieniu do innych elementów, i określonych zgodnie z art. 36 przekazanie uprawnień lit. b) po utracie ważności tych decyzji;
d) zawieszenia decyzji, o których mowa w art. 35 decyzje w sprawie wiążących informacji w odniesieniu do innych elementów, i określonych zgodnie z art. 36 przekazanie uprawnień lit. b) i powiadamiania organów celnych o zawieszeniu lub cofnięciu zawieszenia.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
a) decyzji, o których mowa w art. 34 zarządzanie decyzjami w sprawie wiążących informacji ust. 11;
b) decyzji, o których mowa w art. 35 decyzje w sprawie wiążących informacji w odniesieniu do innych elementów i określonych zgodnie z art. 36 przekazanie uprawnień lit. b).
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 2.
Jeżeli należy uzyskać w drodze procedury pisemnej opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 1, stosuje się art. 285 procedura komitetu ust. 6.
Sekcja 4 Upoważniony przedsiębiorca
Status ten przyznawany jest przez organy celne - w stosownych przypadkach po przeprowadzeniu konsultacji z innymi właściwymi organami - i podlega monitorowaniu.
a) upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych, które umożliwia mu korzystanie z niektórych uproszczeń zgodnie z przepisami prawa celnego; lub
b) upoważniony przedsiębiorca w zakresie bezpieczeństwa i ochrony, które uprawnia do korzystania z ułatwień dotyczących bezpieczeństwa i ochrony.
a) brak poważnego naruszenia lub powtarzających się naruszeń przepisów prawa celnego i przepisów podatkowych, w tym brak skazania za poważne przestępstwo karne związane z działalnością gospodarczą wnioskodawcy;
b) wykazanie przez wnioskodawcę, iż posiada wysoki poziom kontroli swoich operacji i przepływu towarów zapewniony poprzez system zarządzania ewidencją handlową oraz - w stosownych przypadkach - transportową co umożliwia przeprowadzanie właściwych kontroli celnych;
c) wypłacalność, którą uznaje się za udowodnioną, gdy wnioskodawca ma dobrą sytuację finansową pozwalającą mu na wypełnianie zobowiązań, stosownie do rodzaju prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;
d) w odniesieniu do pozwolenia, o którym mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 2 lit. a) - spełnienie praktycznych standardów w zakresie kompetencji lub kwalifikacji zawodowych bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością; oraz
e) w odniesieniu do pozwolenia, o którym mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 2 lit. b) - odpowiednie standardy bezpieczeństwa i ochrony, które uznaje się za spełnione, gdy wnioskodawca wykaże, że utrzymuje odpowiednie środki mające na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa i ochrony międzynarodowego łańcucha dostaw, w tym w obszarze odnoszącym się do integralności fizycznej i kontroli dostępu, procesów logistycznych, procesów związanych z postępowaniem z określonymi rodzajami towarów, w obszarze odnoszącym się do personelu oraz w obszarze identyfikacji partnerów handlowych.
a) uproszczeń, o których mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 2 lit. a);
b) ułatwień, o których mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 2 lit. b);
c) uprzywilejowanego traktowania, o którym mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 6.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 5 Sankcje
a) kara pieniężna pobierana przez organy celne, w tym, w stosownych przypadkach, ugoda w miejsce sankcji karnej;
b) cofnięcie, zawieszenie lub zmiana pozwoleń znajdujących się w posiadaniu osoby zainteresowanej.
Sekcja 6 Odwołania
Prawo do wniesienia odwołania ma również osoba, która wystąpiła do organów celnych z wnioskiem o wydanie decyzji i której nie wydano decyzji na podstawie tego wniosku w terminie określonym w art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 3.
a) w pierwszej kolejności - na etapie wniesienia odwołania do organów celnych lub organu sądowego lub innego organu wyznaczonego w tym celu przez państwa członkowskie;
b) w dalszej kolejności - na etapie wniesienia odwołania do niezależnego organu wyższej instancji, którym może być organ sądowy lub wyspecjalizowany organ równorzędny, zgodnie z przepisami obowiązującymi w poszczególnych państwach członkowskich.
Sekcja 7 Kontrola towarów
Kontrole celne mogą polegać w szczególności na rewizji towarów, pobieraniu próbek, weryfikacji prawidłowości i kompletności informacji podanych w zgłoszeniu, deklaracji lub powiadomieniu oraz istnienia, autentyczności, prawidłowości i ważności dokumentów, kontroli księgowości i pozostałej dokumentacji, kontroli środków transportu, kontroli bagażu i innych towarów przewożonych przez osoby lub na osobach oraz na przeprowadzaniu oficjalnych dochodzeń i innych podobnych czynności.
Kontrole oparte na takich informacjach i kryteriach przeprowadzane są bez uszczerbku dla innych kontroli przeprowadzanych zgodnie z ust. 1 lub zgodnie z innymi obowiązującymi przepisami.
Zarządzanie ryzykiem obejmuje takie działania jak zbieranie danych i informacji, analiza i ocena ryzyka, zalecanie i podejmowanie działań, a także regularne monitorowanie i przegląd tego procesu oraz jego wyników w oparciu o międzynarodowe, unijne i krajowe źródła i strategie.
a) organy celne oceniają ryzyka jako znaczne i wymagające kontroli celnej, a wyniki kontroli potwierdzają wystąpienie zdarzenia niosącego ryzyko; lub
b) wyniki kontroli nie potwierdzają wystąpienia zdarzenia powodującego ryzyko, natomiast zainteresowany organ celny uznaje, że to zagrożenie stanowi znaczne ryzyko w innym miejscu w Unii.
a) proporcjonalność do poziomu ryzyka;
b) pilność przeprowadzenia niezbędnych kontroli;
c) przypuszczalny wpływ na obrót handlowy, na poszczególne państwa członkowskie i na zasoby kontroli.
a) opis ryzyk;
b) czynniki lub wskaźniki ryzyka, które mają być stosowane do typowania towarów lub przedsiębiorców do celów kontroli celnej;
c) rodzaj kontroli celnych, które mają być przeprowadzane przez organy celne;
d) długość okresu stosowania kontroli celnych, o których mowa w lit. c).
a) kontroli w zakresie bezpieczeństwa i ochrony;
b) kontroli wynikających z zakazów lub ograniczeń.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
W związanych z takimi środkami przypadkach niecierpiących zwłoki, odpowiednio uzasadnionych potrzebą szybkiego uaktualnienia wspólnych ram zarządzania ryzykiem i dostosowania wymiany informacji o ryzyku i analizie, wspólnych kryteriów i norm ryzyka, środków kontroli i priorytetowych obszarów kontroli do ewolucji ryzyk, Komisja przyjmuje w trybie natychmiastowym stosowne akty wykonawcze zgodnie z procedurą określoną w art. 285 procedura komitetu ust. 5.
W przypadku gdy opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 1, należy uzyskać w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 procedura komitetu ust. 6.
a) bagażu podręcznego i rejestrowanego pasażerów:
(i) podróżujących statkiem powietrznym, który przybywa z pozaunijnego portu lotniczego i który zatrzymuje się w unijnym porcie lotniczym przed kontynuacją lotu do innego unijnego portu lotniczego;
(ii) podróżujących statkiem powietrznym, który zatrzymuje się w unijnym porcie lotniczym przed kontynuacją lotu do pozaunijnego portu lotniczego;
(iii) korzystających z usług morskich świadczonych przez ten sam statek i obejmujących kolejne etapy podróży, wyjście z portu pozaunijnego, zawijanie do portu pozaunijnego lub kończenia rejsu w porcie pozaunijnym;
(iv) podróżujących na pokładzie rekreacyjnych jednostek pływających oraz turystycznych lub służbowych statków powietrznych;
b) bagażu podręcznego i rejestrowanego:
(i) przybywającego do unijnego portu lotniczego na pokładzie statku powietrznego, który przybywa z pozaunijnego portu lotniczego, i przekazywanego w tym unijnym porcie lotniczym na inny statek powietrzny przystępujący do lotu wewnątrzunijnego;
(ii) załadowanego w unijnym porcie lotniczym na pokład statku powietrznego przystępującego do lotu wewnątrzunijnego w celu przekazania w innym unijnym porcie lotniczym na statek powietrzny, którego docelowy portem lotniczym jest pozaunijny port lotniczy.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 8 Przechowywanie dokumentów i innych danych oraz opłaty i koszty
Jeżeli towary dopuszczono do obrotu w okolicznościach innych niż określone w akapicie trzecim lub zgłoszono do wywozu, termin rozpoczyna się z końcem roku, w którym przyjęto zgłoszenie celne do dopuszczenia do obrotu lub zgłoszenie wywozowe.
W przypadku towarów dopuszczonych do obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej ze względu na końcowe przeznaczenie termin rozpoczyna się z końcem roku, w którym towary przestają być objęte dozorem celnym.
W przypadku towarów objętych inną procedurą celną lub czasowym składowaniem termin rozpoczyna się z końcem roku, w którym zamknięto procedurę celną lub zakończono czasowe składowanie.
W przypadku złożenia odwołania lub rozpoczęcia postępowania sądowego dokumenty oraz informacje przechowuje się przez okres, o którym mowa w ust. 1 lub do czasu zakończenia postępowania odwoławczego lub sądowego, w zależności od tego, który z tych terminów jest późniejszy.
a) obecności funkcjonariuszy celnych, na wniosek, poza oficjalnymi godzinami urzędowania lub w miejscach innych niż miejsca celne;
b) przeprowadzania analiz lub ekspertyz dotyczących towarów oraz pobierania opłat pocztowych za zwrot towarów do wnioskodawcy, zwłaszcza w odniesieniu do decyzji wydanych na mocy art. 33 decyzje w sprawie wiążących informacji lub do udzielenia informacji zgodnie z art. 14 udzielanie informacji przez organy celne ust. 1;
c) kontroli lub pobierania próbek towarów do celów weryfikacji lub zniszczenia towarów, jeżeli powoduje to koszty inne niż koszty pracy funkcjonariuszy celnych;
d) nadzwyczajnych środków kontroli, jeżeli jest to niezbędne ze względu na rodzaj towaru lub potencjalne ryzyko.
Rozdział 3 Przeliczanie waluty i terminy
a) elementy wykorzystywane do ustalenia wartości celnej towarów wyrażone są w walucie innej niż waluta państwa członkowskiego, w którym ustalana jest wartość celna;
b) w celu określenia klasyfikacji taryfowej towarów i kwoty należności celnych przywozowych i wywozowych, w tym wartości progowych we wspólnej taryfie celnej, konieczne jest podanie wartości euro w walutach krajowych.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Tytuł II Elementy, na podstawie których stosowane są należności celne przywozowe i wywozowe oraz inne środki dotyczące wymiany towarowej
Rozdział 1 Wspólna Taryfa Celna i klasyfikacja taryfowa towarów
Inne środki, ustanowione w przepisach unijnych regulujących określone dziedziny wymiany towarowej, stosowane są w odpowiednich przypadkach zgodnie z klasyfikacją taryfową danych towarów.
a) Nomenklaturę scaloną towarów, określoną w rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87;
b) każdą inną nomenklaturę, która jest całkowicie lub częściowo oparta na Nomenklaturze scalonej lub która dodaje do niej dalsze podpodziały i która została ustanowiona w przepisach unijnych regulujących określone dziedziny do celów stosowania środków taryfowych związanych z wymianą towarową;
c) konwencyjne lub zwykłe autonomiczne stawki celne, stosowane w odniesieniu do towarów objętych Nomenklaturą scaloną;
d) preferencyjne środki taryfowe określone w umowach zawartych przez Unię z niektórymi krajami lub terytoriami znajdującymi się poza obszarem celnym Unii lub z grupami takich krajów lub terytoriów;
e) preferencyjne środki taryfowe przyjęte jednostronnie przez Unię w odniesieniu do niektórych krajów lub terytoriów znajdujących się poza obszarem celnym Unii lub w odniesieniu do grup takich krajów lub terytoriów;
f) autonomiczne środki przewidujące obniżenie należności celnych lub zwolnienie z należności celnych za niektóre towary;
g) uprzywilejowane traktowanie taryfowe w zakresie środków, o których mowa w lit. c)-f) lub h), z którego mogą korzystać niektóre towary ze względu na ich rodzaj lub końcowe przeznaczenie;
h) inne środki taryfowe przewidziane w przepisach unijnych dotyczących rolnictwa, handlu lub innych dziedzin.
W przypadku plafonów taryfowych stosowanie tych środków ustaje na mocy aktu prawnego Unii.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
W odnoszących się do takich środków pilnych przypadkach należycie uzasadnionych potrzebą szybkiego zapewnienia właściwego i jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 5.
W przypadku gdy opinia komitetu, o którym mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 1, ma być uzyskana w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 procedura komitetu ust. 6.
Rozdział 2 Pochodzenie towarów
Sekcja 1 Niepreferencyjne pochodzenie towarów
a) wspólnej taryfy celnej z wyjątkiem środków, o których mowa w art. 56 wspólna Taryfa Celna i nadzór ust. 2 lit. d) i e);
b) środków pozataryfowych ustanowionych w przepisach unijnych regulujących określone dziedziny wymiany towarowej; oraz
c) innych środków unijnych odnoszących się do pochodzenia towarów.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 2 Preferencyjne pochodzenie towarów
Reguły te opierają się albo na kryterium, że towary zostały całkowicie uzyskane, lub na kryterium, że towary powstały w rezultacie wystarczającego przetworzenia lub obróbki.
Tymczasowe odstępstwo musi być uzasadnione jedną z następujących przyczyn:
a) czynniki wewnętrzne lub zewnętrzne tymczasowo uniemożliwiają korzystającemu krajowi lub terytorium spełnienie reguł preferencyjnego pochodzenia;
b) korzystający kraj lub korzystające terytorium potrzebuje czasu, by przygotować się do dostosowania się do tych reguł.
Wniosek o odstępstwo składany jest Komisji w formie pisemnej przez zainteresowany korzystający kraj lub zainteresowane korzystające terytorium. Podaje się w nim określone w akapicie drugim uzasadnienie konieczności przyznania odstępstwa, a także dołącza odpowiednie dokumenty uzasadniające.
Tymczasowe odstępstwo jest ograniczone do czasu trwania skutków czynników wewnętrznych lub zewnętrznych, które były przyczyną jego przyznania, lub do okresu, jakiego korzystający kraj lub korzystające terytorium potrzebuje do dostosowania się do tych reguł.
W przypadku przyznania odstępstwa, zainteresowany korzystający kraj lub zainteresowane korzystające terytorium przestrzega wszelkich wymogów dotyczących informacji, które mają być dostarczane Komisji, w odniesieniu do korzystania z odstępstwa i zarządzania ilościami objętymi odstępstwem.
a) przepisy proceduralne, o których mowa w art. 64 preferencyjne pochodzenie towarów ust. 1, ułatwiające ustalanie w Unii preferencyjnego pochodzenia towarów 1;
b) środek przyznający korzystającemu krajowi lub korzystającemu terytorium tymczasowe odstępstwo, o którym mowa w art. 64 preferencyjne pochodzenie towarów ust. 6.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 3 Ustalanie pochodzenia określonych towarów
W przypadku szczególnie pilnej potrzeby związanej z przyjęciem tych środków, odpowiednio uzasadnionej potrzebą szybkiego zapewnienia właściwego i jednolitego stosowania reguł pochodzenia, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 5.
W przypadku gdy opinia komitetu, o którym mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 1, ma być uzyskana w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 procedura komitetu ust. 6.
Rozdział 3 Wartość celna towarów
a) dysponowanie towarami lub użytkowanie towarów przez kupującego nie podlega ograniczeniom innym niż:
(i) ograniczenia nakładane lub wymagane przez prawo lub przez organy publiczne w Unii;
(ii) ograniczenia dotyczące obszaru geograficznego, na którym towary mogą zostać odsprzedane;
(iii) ograniczenia, które nie mają istotnego wpływu na wartość celną towarów;
b) sprzedaż lub cena nie są uzależnione od warunków lub świadczeń, których wartość nie może być ustalona w odniesieniu do towarów, dla których ustalana jest wartość celna;
c) żadna część dochodu z ewentualnej późniejszej odsprzedaży towarów, dysponowania nimi lub ich użytkowania przez kupującego nie przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu, chyba że może zostać dokonana odpowiednia korekta;
d) kupujący i sprzedający nie są ze sobą powiązani lub powiązanie między nimi nie miało wpływu na cenę.
a) następujące koszty w wysokości, w jakiej są ponoszone przez kupującego, lecz nie ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej za towary:
(i) prowizje i koszty pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu;
(ii) koszt pojemników, jeżeli na potrzeby celne są one traktowane jako stanowiące całość z danymi towarami; oraz
(iii) koszt pakowania obejmujący zarówno robociznę, jak i materiały;
b) określoną w odpowiedniej proporcji wartość wymienionych poniżej towarów i usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów w celu wywozu, w zakresie, w jakim taka wartość nie jest wliczona w cenę faktycznie zapłaconą lub należną:
(i) materiały, komponenty, części i podobne elementy, które stanowią część składową lub przynależność przywożonych towarów;
(ii) narzędzia, matryce, formy i podobne elementy użyte przy produkcji przywożonych towarów;
(iii) materiały zużyte przy produkcji przywożonych towarów; oraz
(iv) prace inżynieryjne, badawcze, artystyczne i projektowe oraz plany i szkice, wykonywane poza Unią i niezbędne do produkcji przywożonych towarów;
c) dotyczące wycenianych towarów honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne, które kupujący musi opłacić bezpośrednio lub pośrednio, jako warunek sprzedaży wycenianych towarów, w zakresie w jakim takie honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne nie są wliczone w cenę faktycznie zapłaconą lub należną;
d) wartość jakiejkolwiek części dochodu z dalszej odsprzedaży przywożonych towarów, dysponowania nimi lub ich użytkowania, która przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu; oraz
e) następujące koszty, aż do miejsca wprowadzenia towarów na obszar celny Unii:
(i) koszty transportu i ubezpieczenia przywożonych towarów; oraz
(ii) opłaty załadunkowe i manipulacyjne związane z transportem przywożonych towarów.
a) koszty transportu przywożonych towarów po ich wprowadzeniu na obszar celny Unii;
b) koszty związane z pracami budowlanymi, instalacyjnymi, montażowymi, obsługą lub pomocą techniczną, wykonywanymi po wprowadzeniu na obszar celny Unii przywożonych towarów, takich, jak: zakłady przemysłowe, maszyny lub wyposażenie;
c) odsetki wynikające z umowy o finansowaniu zawartej przez kupującego i odnoszącej się do zakupu przywożonych towarów, niezależnie od tego, czy finansowanie zapewnione jest przez sprzedającego czy też przez inną osobę, jeżeli umowa o finansowaniu została zawarta w formie pisemnej, a w razie konieczności kupujący jest w stanie udowodnić, że spełnione zostały następujące warunki:
(i) takie towary zostały rzeczywiście sprzedane po cenie zadeklarowanej jako faktycznie zapłacona lub należna;
(ii) żądane oprocentowanie nie przekracza normalnie stosowanego oprocentowania dla tego typu transakcji dokonywanych w danym kraju w czasie, w którym zapewniono finansowanie;
d) opłaty za prawo do kopiowania przywiezionych towarów w Unii;
e) prowizje od zakupu;
f) należności celne przywozowe lub inne opłaty należne w Unii z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów;
g) niezależnie od art. 71 elementy wartości transakcyjnej ust. 1 lit. c) płatności za prawo do dystrybucji lub odsprzedaży przywożonych towarów, poniesione przez kupującego, jeżeli takie płatności nie stanowią warunku sprzedaży towarów w celu wywozu do Unii.
a) kwoty, które należy wliczyć do wartości celnej zgodnie z art. 70 metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej ust. 2; oraz
b) kwoty, o których mowa w art. 71 elementy wartości transakcyjnej i 72.
Na wniosek zgłaszającego kolejność stosowania ust. 2 lit. c) i d) zostaje zmieniona.
a) wartość transakcyjna identycznych towarów sprzedawanych w celu wywozu na obszar celny Unii i wywożonych w tym samym lub w zbliżonym czasie, co towary, dla których ustalana jest wartość celna;
b) wartość transakcyjna podobnych towarów sprzedawanych w celu wywozu na obszar celny Unii i wywożonych w tym samym lub w zbliżonym czasie, co towary, dla których ustalana jest wartość celna;
c) wartość oparta na cenie jednostkowej, po jakiej towary przywożone lub towary identyczne lub podobne sprzedawane są na obszarze celnym Unii w największych zbiorczych ilościach osobom niepowiązanym ze sprzedającymi; lub
d) wartość kalkulowana, która jest sumą:
(i) kosztów lub wartości materiałów i wytworzenia lub innych procesów zastosowanych przy produkcji przywożonych towarów;
(ii) kwoty zysku i kosztów ogólnych równych kwocie zwyczajowo wliczanej w cenę sprzedaży towarów tego samego gatunku lub rodzaju jak te, dla których ustalana jest wartość celna, wytworzonych przez producentów z kraju wywozu na eksport do Unii;
(iii) kosztu lub wartości elementów, o których mowa w art. 71 elementy wartości transakcyjnej ust. 1 lit. e).
a) porozumienia w sprawie stosowania art. VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu;
b) artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu;
c) niniejszym rozdziałem.
a) ustalania wartości celnej zgodnie z art. 70 metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej ust. 1 i 2, art. 71 elementy wartości transakcyjnej i art. 72 elementy niewliczane do wartości celnej, w tym korygowania ceny faktycznie zapłaconej lub należnej;
b) stosowania warunków, o których mowa w art. 70 metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej ust. 3;
c) określania wartości celnej, o którym mowa w art. 74 zastępcze metody ustalania wartości celnej.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Tytuł III Dług celny i zabezpieczenia
Rozdział 1 Powstanie długu celnego
Sekcja 1 Dług celny w przywozie
a) dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;
b) odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
Jeżeli zgłoszenie celne dotyczące jednej z procedur, o których mowa w ust. 1, zostaje sporządzone na podstawie danych powodujących, że nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, osoba, która dostarczyła dane wymagane do sporządzenia zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.
a) jednego z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego, dotyczących wprowadzania towarów nieunijnych na obszar celny Unii, usunięcia spod dozoru celnego, przemieszczania, przetwarzania, składowania, czasowego składowania, odprawy czasowej tych towarów lub dysponowania nimi na tym obszarze;
b) jednego z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego dotyczących końcowego przeznaczenia towarów na obszarze celnym Unii;
c) jednego z warunków wymaganych do objęcia towarów nieunijnych procedurą celną lub przyznania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej przywozowej ze względu na końcowe przeznaczenie towaru.
a) nie zostaje wypełniony lub przestaje być wypełniany obowiązek, którego niewypełnienie powoduje powstanie długu celnego;
b) przyjęte zostaje zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą celną, a następnie zostaje stwierdzone, że warunek wymagany do objęcia towarów tą procedurą lub przyznania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej przywozowej ze względu na końcowe przeznaczenie towarów nie został faktycznie wypełniony.
a) każda osoba zobowiązana do wypełnienia danych obowiązków;
b) każda osoba, która wiedziała lub powinna była wiedzieć o niewypełnieniu obowiązku wynikającego z przepisów prawa celnego, a która działała na rzecz osoby zobowiązanej do wypełnienia obowiązku lub uczestniczyła w działaniu, które doprowadziło do niewypełnienia obowiązku;
c) każda osoba, która nabyła lub posiadała towary i która w chwili ich nabycia lub wejścia w ich posiadanie wiedziała lub powinna była wiedzieć, że obowiązek wynikający z przepisów prawa celnego nie został wypełniony.
Jeżeli dokonuje się zgłoszenia celnego dotyczącego jednej z procedur celnych, o których mowa w ust. 1 lit. c), i przekazane zostają organom celnym jakiekolwiek informacje wymagane na mocy przepisów prawa celnego, dotyczące warunków obejmowania towarów tą procedurą celną, w wyniku czego nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, dłużnikiem jest również osoba, która dostarczyła informacje wymagane do dokonania zgłoszenia celnego i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe.
Akapit pierwszy stosuje się w przypadku długu celnego powstałego w odniesieniu do odpadów i pozostałości powstałych przy zniszczeniu takich towarów.
Sekcja 2 Dług celny w wywozie
Jeżeli zgłoszenia celnego dokonuje się na podstawie informacji powodujących, że nie zostają pobrane w całości lub części należności celne wywozowe, osoba, która dostarczyła informacje wymagane do dokonania zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że informacje te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.
a) niewypełnienia jednego z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego, dotyczących wyprowadzenia towarów;
b) niewypełnienia warunków wymaganych do wyprowadzenia towaru poza obszar celny Unii z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych wywozowych.
a) towary zostaną faktycznie wyprowadzone poza obszar celny Unii bez zgłoszenia celnego, albo
b) towary zostały użyte w inny sposób niż zezwolono przy ich wyprowadzeniu poza obszar celny Unii z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych wywozowych, albo
c) jeżeli organy celne nie są w stanie określić chwili, o której mowa w lit. b) - gdy upłynie termin przewidziany na dostarczenie dowodu, że wypełnione zostały warunki uprawniające do zastosowania takiego zwolnienia w odniesieniu do tych towarów.
a) osoba, od której wymagane było wypełnienie danego obowiązku;
b) osoba, która wiedziała lub powinna była wiedzieć o niewypełnieniu danego obowiązku i która działała na rzecz osoby zobowiązanej do wypełnienia danego obowiązku;
c) osoba uczestnicząca w działaniu, które doprowadziło do niewypełnienia obowiązku i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że nie dokonano zgłoszenia celnego, mimo że należało to zrobić.
Sekcja 3 Przepisy wspólne dla długów celnych powstałych w przywozie i w wywozie
a) nielegalnego wprowadzenia na obszar celny Unii fałszywych środków płatniczych;
b) wprowadzenia na obszar celny Unii środków odurzających i substancji psychotropowych, które nie jest ściśle nadzorowane przez właściwe organy ze względu na ich przeznaczenie do celów leczniczych i naukowych.
Jeżeli jednak informacje, którymi dysponują organy celne, pozwalają na ustalenie, że dług celny powstał przed stwierdzeniem jego istnienia przez te organy, uznaje się, że dług celny powstał w najwcześniejszej chwili, w której można stwierdzić tę sytuację.
Przy obliczaniu kwoty należności celnych przywozowych uwzględnia się jednak wartość celną, ilość, rodzaj oraz pochodzenie wykorzystanych w tych operacjach towarów nieunijnych.
We wszystkich pozostałych przypadkach miejscem powstania długu celnego jest miejsce zaistnienia zdarzeń, z których dług ten wynika.
Jeżeli nie można określić tego miejsca, dług celny powstaje w miejscu, w którym organy celne stwierdzą, że towary znajdują się w sytuacji powodującej powstanie długu celnego.
a) zasad obliczania kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych mających zastosowanie do towarów, w przypadku których dług celny powstał w odniesieniu do procedury specjalnej, uzupełniających zasady określone w art. 85 ogólne zasady obliczania kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych i 86;
b) warunków, o których mowa w art. 86 szczególne zasady obliczania kwoty należności celnych przywozowych ust. 4;
c) terminu, o którym mowa w art. 87 miejsce powstania długu celnego ust. 2.
Rozdział 2 Zabezpieczenie potencjalnego lub istniejącego długu celnego
a) zabezpieczenie jest wykorzystywane do objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego; lub
b) zabezpieczenie może zostać wykorzystane w więcej niż jednym państwie członkowskim.
Zabezpieczenie, które nie może zostać wykorzystane poza państwem członkowskim, w którym jest wymagane, jest ważne jedynie w tym państwie członkowskim i obejmuje co najmniej kwotę należności celnych przywozowych lub wywozowych.
Zabezpieczenie złożone w odniesieniu do danego zgłoszenia ma zastosowanie do kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu oraz innych należności w stosunku do wszystkich towarów objętych tym zgłoszeniem lub zwolnionych na jego podstawie bez względu na to, czy zgłoszenie jest prawidłowe.
Jeżeli zabezpieczenie nie zostało zwolnione, może ono zostać również wykorzystane w granicach zabezpieczonej kwoty do pokrycia kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych oraz innych należności wynikających z kontroli po zwolnieniu towarów.
a) dla towarów przewożonych po Renie i dopływach Renu lub po Dunaju i dopływach Dunaju;
b) dla towarów przesyłanych stałym transportem przesyłowym;
c) w szczególnych przypadkach dla towarów objętych procedurą odprawy czasowej;
d) dla towarów objętych procedurą tranzytu unijnego z zastosowaniem uproszczenia, o którym mowa w art. 233 obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu unijnego oraz przewoźnika i odbiorcy towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu unijnego ust. 4 lit. e), i przewożonych drogą morską lub powietrzną między portami morskimi Unii lub między portami lotniczymi Unii.
Jeżeli ustalenie dokładnej kwoty nie jest możliwe, zabezpieczenie ustala się w maksymalnej - w ocenie organów celnych - już powstałej lub mogącej powstać kwocie należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu i innych należności.
a) w formie depozytu w gotówce lub innego środka płatności uznanego przez organy celne za równoważny z depozytem w gotówce, w euro lub w walucie państwa członkowskiego, w którym zabezpieczenie jest wymagane;
b) w formie zobowiązania złożonego przez gwaranta;
c) w innej formie zabezpieczenia, która daje równoważną pewność zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu i innych należności.
Organy celne mogą jednak odmówić przyjęcia wybranej formy zabezpieczenia, jeżeli jest ona niewłaściwa dla prawidłowego przebiegu danej procedury celnej.
Organy celne mogą zażądać, by wybrana forma zabezpieczenia była utrzymywana przez określony czas.
a) mającej siedzibę na obszarze celnym Unii;
b) spełniającej kryteria określone w art. 39 przyznawanie statusu lit. a);
c) regularnie korzystającej z danych procedur celnych lub będącej posiadaczem pozwolenia na prowadzenie magazynu czasowego składowania lub spełniającej kryteria określone w art. 39 przyznawanie statusu lit. d).
a) zabezpieczenia generalnego w obniżonej wysokości lub zwolnienia z obowiązku złożenia zabezpieczenia, o których mowa w art. 95 zabezpieczenie generalne ust. 2;
b) zabezpieczenia generalnego, o którym mowa w art. 95 zabezpieczenie generalne, w odniesieniu do towarów uznanych za będące przedmiotem nadużyć na szeroką skalę.
a) może wykazać, że w odniesieniu do danych towarów nie powstał żaden dług celny w trakcie operacji, które osoba ta podjęła w okresie dwóch lat poprzedzających decyzję, o której mowa w ust. 1;
b) jeżeli w okresie dwóch lat poprzedzających wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, powstał dług celny, może wykazać, że został on w pełni zapłacony przez dłużnika lub dłużników lub gwaranta w wyznaczonym terminie.
Aby uzyskać pozwolenie na stosowanie tymczasowo zakazanego zabezpieczenia generalnego, dana osoba musi również spełniać kryteria określone w art. 39 przyznawanie statusu lit. b) i c).
a) szczególnych przypadków, o których mowa w art. 89 przepisy ogólne ust. 8 lit. c, w których nie jest wymagane zabezpieczenie w przypadku towarów objętych procedurą odprawy czasowej;
b) formy zabezpieczenia, o której mowa w art. 92 złożenie zabezpieczenia ust. 1 lit. c) i przepisów dotyczących gwaranta, o którym mowa w art. 94 gwarant;
c) warunki przyznawania pozwolenia na korzystanie z zabezpieczenia generalnego w obniżonej wysokości lub uzyskiwania zwolnienia z obowiązku złożenia zabezpieczenia, o których mowa w art. 95 zabezpieczenie generalne ust. 2;
d) terminy zwolnienia zabezpieczenia.
a) określania wysokości zabezpieczenia, w tym obniżonej wysokości, o której mowa w art. 95 zabezpieczenie generalne ust. 2 i 3;
b) złożenia i monitorowania zabezpieczenia, o którym mowa w art. 89 przepisy ogólne, cofnięcia i unieważnienia zobowiązania podjętego przez gwaranta, o którym mowa w art. 94 gwarant, i zwolnienia zabezpieczenia, o którym mowa w art. 98 zwolnienie zabezpieczenia;
c) tymczasowych zakazów, o których mowa w art. 96 tymczasowe zakazy dotyczące korzystania z zabezpieczenia generalnego.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
W przypadku zaistnienia pilnej konieczności, odpowiednio uzasadnionej potrzebą szybkiego zapewnienia zwiększonej ochrony interesów finansowych Unii i jej państw członkowskich, Komisja przyjmuje w trybie natychmiastowym stosowne akty wykonawcze zgodnie z procedurą określoną w art. 285 procedura komitetu ust. 5.
W przypadku gdy opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 1, należy uzyskać w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 procedura komitetu ust. 6.
Rozdział 3 Pokrycie, zwrot i umorzenie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych
Sekcja 1 Określanie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, powiadamianie o długu celnym oraz księgowanie
Jeżeli kwota, o której mowa w akapicie pierwszym, jest wyrażona w euro, zaokrąglenie nie może być większe niż zaokrąglenie w górę lub w dół do najbliższej liczby całkowitej.
Państwo członkowskie, którego walutą nie jest euro, może albo stosować odpowiednio przepisy akapitu drugiego, albo odstąpić od stosowania tego akapitu, pod warunkiem że zasady dotyczące zaokrąglania nie mają skutków finansowych przewyższających skutki stosowania zasad określonych w drugim akapicie.
Powiadomienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie jest dokonywane w następujących przypadkach:
a) jeżeli do czasu ostatecznego określenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych nałożone zostały tymczasowe środki polityki handlowej w formie cła;
b) jeżeli należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych przekracza kwotę określoną na podstawie decyzji wydanej zgodnie z art. 33 decyzje w sprawie wiążących informacji;
c) jeżeli pierwotna decyzja o niepowiadamianiu o długu celnym lub o powiadomieniu o nim ze wskazaniem kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych niższej niż należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych została wydana na podstawie przepisów ogólnych unieważnionych na podstawie późniejszego orzeczenia sądu;
d) jeżeli organy celne na mocy przepisów prawa celnego są zwolnione z obowiązku powiadamiania o długu celnym.
zgłoszenia celnego, zwolnienie towarów przez organy celne jest równoznaczne z powiadomieniem dłużnika o długu celnym.
Jeżeli jednak powiadomienie o długu celnym mogłoby niekorzystnie wpłynąć na dochodzenie karne, organy celne mogą opóźnić takie powiadomienie do czasu, gdy przestanie ono niekorzystnie wpływać na dochodzenia karne.
a) złożone zostaje odwołanie zgodnie z art. 44 prawo do wniesienia odwołania; takie zawieszenie obowiązuje od daty złożenia odwołania i przez okres trwania postępowania odwoławczego; lub
b) organy celne poinformowały dłużnika zgodnie z art. 22 decyzje wydawane na wniosek ust. 6 o przyczynach, dla których zamierzają powiadomić o długu celnym; takie zawieszenie obowiązuje od daty takiego powiadomienia do końca okresu, w którym dłużnik ma możliwość przedstawienia swojego punktu widzenia.
Akapitu pierwszego nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 102 powiadomienie o długu celnym ust. 1 akapit drugi.
Pod warunkiem zabezpieczenia ich zapłaty, suma należności celnych przywozowych lub wywozowych odnoszących się do wszystkich towarów zwolnionych na rzecz tej samej osoby w okresie wyznaczonym przez organy celne, nieprzekraczającym 31 dni, może jednak zostać zaksięgowana całościowo na koniec tego okresu. Takie zaksięgowanie odbywa się w terminie 14 dni od dnia, w którym upływa wspomniany okres.
Jeżeli dług celny odnosi się do tymczasowego środka polityki handlowej w postaci cła, zaksięgowanie wymaganej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odbywa się jednak w terminie dwóch miesięcy od dnia opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej rozporządzenia ustanawiającego ostateczny środek polityki handlowej.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 2 zapłata kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych
Nie naruszając przepisów art. 45 wstrzymanie wykonania ust. 2, termin ten nie może przekraczać dziesięciu dni od daty powiadomienia dłużnika o długu celnym. W przypadku zaksięgowania zsumowanych należności celnych na warunkach określonych w art. 105 termin zaksięgowania ust. 1 akapit drugi termin wyznacza się w taki sposób, aby uniemożliwić dłużnikowi uzyskanie dłuższego czasu na zapłatę, niż w przypadku gdyby uzyskał odroczenie płatności zgodnie z art. 110 odroczenie płatności.
Organy celne na wniosek dłużnika mogą przedłużyć ten termin, jeżeli należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych została określona w toku kontroli po zwolnieniu towarów, o której mowa w art. 48 kontrola po zwolnieniu towarów. Nie naruszając przepisów art. 112 inne ułatwienia płatnicze ust. 1, przedłużenie takie nie może przekraczać czasu potrzebnego dłużnikowi na podjęcie właściwych kroków w celu wykonania zobowiązania.
a) złożony zostanie wniosek o umorzenie należności zgodnie z art. 121 postępowanie w sprawie zwrotu i umorzenia;
b) towary mają stać się przedmiotem przepadku, zniszczenia lub zrzeczenia się na rzecz skarbu państwa;
c) dług celny powstał zgodnie z art. 79 dług celny powstały w wyniku niespełnienia warunków lub obowiązków i istnieje kilku dłużników.
a) oddzielnie dla każdej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych zaksięgowanej zgodnie z art. 105 termin zaksięgowania ust. 1 akapit pierwszy lub art. 105 termin zaksięgowania ust. 4;
b) łącznie dla wszystkich kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych zaksięgowanych zgodnie z art. 105 termin zaksięgowania ust. 1 akapit pierwszy, w okresie wyznaczonym przez organy celne, nie dłuższym niż 31 dni;
c) łącznie dla wszystkich kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych, które podlegają całościowemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 105 termin zaksięgowania ust. 1 akapit drugi.
Jeżeli okresy te są miesiącami, państwa członkowskie mogą określić, że kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych, której płatność została odroczona, ma zostać uiszczona do szesnastego dnia miesiąca następującego po danym miesiącu.
W przypadku państw członkowskich, których walutą jest euro stawka odsetek kredytowych jest równa stopie procentowej opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C, którą Europejski Bank Centralny stosował do swoich głównych operacji refinansowania w pierwszym dniu miesiąca, w którym przypadał termin płatności, powiększonej o jeden punkt procentowy.
W przypadku państw członkowskich, których walutą nie jest euro, stawka odsetek kredytowych jest równa stopie procentowej stosowanej w pierwszym dniu danego miesiąca przez krajowy bank centralny do jego głównych operacji refinansowania, powiększonej o jeden punkt procentowy, lub, w przypadku państw członkowskich, dla których stopa procentowa krajowego banku centralnego nie jest dostępna, najbardziej zbliżonej stopie procentowej stosowanej w pierwszym dniu danego miesiąca na rynku pieniężnym danego państwa członkowskiego, powiększonej o jeden punkt procentowy.
W przypadku państw członkowskich, których walutą jest euro, stawka odsetek za zwłokę jest równa stopie procentowej opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C, którą Europejski Bank Centralny stosował do swoich głównych operacji refinansowania w pierwszym dniu miesiąca, w którym przypadał termin płatności, powiększonej o dwa punkty procentowe.
W przypadku państw członkowskich, których walutą nie jest euro, stawka odsetek za zwłokę jest równa stopie procentowej stosowanej w pierwszym dniu danego miesiąca przez krajowy bank centralny do jego głównych operacji refinansowania, powiększonej o dwa punkty procentowe, lub, w przypadku państw członkowskich, dla których stopa procentowa krajowego banku centralnego nie jest dostępna, najbardziej zbliżonej stopie procentowej stosowanej w pierwszym dniu danego miesiąca na rynku pieniężnym danego państwa członkowskiego, powiększonej o dwa punkty procentowe.
Stopa procentowa odsetek za zwłokę ustalana jest zgodnie z ust. 1.
Sekcja 3 Zwrot i umorzenie
a) zawyżenie kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych;
b) towary wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy;
c) błąd właściwych organów;
d) zasada słuszności.
Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi, w przypadku gdy została ona uiszczona, a dotyczące ich zgłoszenie celne zostało unieważnione zgodnie z art. 174 unieważnienie zgłoszenia celnego.
a) organy celne uznają, że szczególne okoliczności są wynikiem niedopełnienia przez Komisję jej obowiązków;
b) organy celne uznają, że Komisja popełniła błąd w rozumieniu art. 119 błąd popełniony przez właściwe organy;
c) okoliczności sprawy są związane z ustaleniami dochodzenia unijnego przeprowadzonego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego 44 lub na podstawie jakiegokolwiek innego prawa unijnego lub jakiejkolwiek umowy zawartej przez Unię z państwami lub grupami państw, w których przewidziano prowadzenie takich dochodzeń unijnych;
d) kwota, którą zainteresowana osoba może być zobowiązana zapłacić z tytułu jednej operacji przywozu lub wywozu lub większej ich liczby, w wyniku błędu lub szczególnych okoliczności, jest równa lub przekracza 500.000 EUR.
Niezależnie od postanowień akapitu pierwszego akt sprawy nie przekazuje się w jednej z następujących sytuacji:
a) Komisja przyjęła już decyzję w sprawie dotyczącej porównywalnych kwestii faktycznych i prawnych;
b) Komisja rozpatruje już sprawę dotyczącą porównywalnych kwestii faktycznych i prawnych.
Odsetki są jednak wypłacane, w przypadku gdy decyzja o przyznaniu zwrotu nie zostanie wykonana w terminie trzech miesięcy od daty jej wydania, chyba że niedotrzymanie terminu było niezależne od organów celnych.
W takich przypadkach odsetki wypłaca się za okres od dnia, w którym upłynął ten trzymiesięczny termin, do dnia zwrotu. Stopę procentową odsetek ustala się zgodnie z art. 112 inne ułatwienia płatnicze.
W takich przypadkach wszelkie odsetki wypłacone na podstawie ust. 6 akapit drugi podlegają zwrotowi.
a) w przypadku kontyngentu taryfowego - jego wielkość nie została wyczerpana;
b) w innych przypadkach - nie została przywrócona zwykła stawka celna.
Uznaje się, że do towarów wadliwych należą towary uszkodzone przed ich zwolnieniem.
a) towary przed ich dopuszczeniem do obrotu zostały poddane specjalnej procedurze sprawdzającej, chyba że zostanie ustalone, że fakt, iż przedmiotowe towary były wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy, nie mógłby zostać stwierdzony w wyniku takiej procedury;
b) wadliwy charakter towarów został uwzględniony przy sporządzaniu warunków umowy, w szczególności przy ustalaniu ceny, zanim towary zostały objęte procedurą celną, w ramach której powstał dług celny; lub
c) towary są sprzedawane przez wnioskodawcę po tym, jak zostało stwierdzone, że są wadliwe lub niezgodne z warunkami umowy.
a) w normalnych okolicznościach dłużnik nie mógł wykryć tego błędu; oraz
b) dłużnik działał w dobrej wierze.
Wystawienie nieprawidłowego świadectwa nie stanowi jednak błędu, jeżeli świadectwo zostało wydane na podstawie niewłaściwego przedstawienia faktów przez eksportera, z wyjątkiem przypadku, gdy jest oczywiste, że organy wystawiające świadectwo wiedziały lub powinny były wiedzieć, że towary nie spełniają warunków wymaganych do preferencyjnego traktowania.
Uznaje się, że dłużnik działa w dobrej wierze, jeżeli może udowodnić, że w okresie przedmiotowych operacji handlowych zachował należytą staranność w celu zapewnienia spełnienia wszystkich warunków korzystania z preferencyjnego traktowania.
Dłużnik nie może powoływać się na działanie w dobrej wierze, jeżeli Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie stwierdzające, że istnieją wątpliwości co do prawidłowego stosowania uzgodnień preferencyjnych przez państwo lub terytorium będące beneficjentem.
a) w przypadku zawyżenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, błędu właściwych organów lub zastosowania zasady słuszności - w terminie trzech lat od dnia powiadomienia o długu celnym;
b) w przypadku towarów wadliwych lub niezgodnych z warunkami umowy - w terminie jednego roku od dnia powiadomienia o długu celnym;
c) w przypadku unieważnienia zgłoszenia celnego - w terminie określonym w przepisach dotyczących unieważniania.
Terminy określone w akapicie pierwszym lit. a) i b) ulegają przedłużeniu, w przypadku gdy wnioskodawca przedstawi dowód na to, że nieprzewidziane okoliczności lub działanie siły wyższej uniemożliwiły mu złożenie wniosku we właściwym terminie.
a) warunków przyjęcia akt sprawy;
b) terminu na wydanie decyzji i zawieszenia tego terminu;
c) powiadomienia - przed wydaniem decyzji, która byłaby niekorzystna dla zainteresowanej osoby - o podstawach, na których Komisja zamierza oprzeć swoją decyzję;
d) powiadomienia o decyzji;
e) skutków niewydania lub niedoręczenia takiej decyzji.
a) zwrotu i umorzenia, o których mowa w art. 116 przepisy ogólne;
b) powiadamiania Komisji zgodnie z art. 121 postępowanie w sprawie zwrotu i umorzenia ust. 4 oraz informacji, które należy dostarczyć.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 2.
W przypadku gdy opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 1, należy uzyskać w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 procedura komitetu ust. 6.
Rozdział 4 Wygaśnięcie długu celnego
a) jeżeli nie jest już możliwe powiadomienie dłużnika o długu celnym zgodnie z art. 103 ograniczenia długu celnego;
b) w wyniku zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych;
c) w wyniku umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, z zastrzeżeniem ust. 5;
d) w przypadku unieważnienia zgłoszenia celnego w odniesieniu do towarów zgłoszonych do procedury celnej nakładającej obowiązek zapłaty należności celnych przywozowych lub wywozowych;
e) jeżeli towary podlegające należnościom celnym przywozowym lub wywozowym uległy przepadkowi lub zostały zajęte i równocześnie lub w późniejszym terminie ulegają przepadkowi;
f) jeżeli towary podlegające należnościom celnym przywozowym lub wywozowym zostają zniszczone pod dozorem celnym lub stają się przedmiotem zrzeczenia się na rzecz skarbu państwa;
g) jeżeli zaginięcie towarów lub niewypełnienie obowiązków wynikających z przepisów prawa celnego jest spowodowane całkowitym zniszczeniem lub nieodwracalną utratą tych towarów, wynikającymi z faktycznych cech towarów lub z nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej, lub jest następstwem polecenia organów celnych; do celów niniejszej litery towary uznane zostają za nieodwracalnie utracone, gdy zostają uznane za niemożliwe do użycia przez jakąkolwiek osobę;
h) jeżeli dług celny powstał zgodnie z art. 79 dług celny powstały w wyniku niespełnienia warunków lub obowiązków lub 82 i spełnione są następujące warunki:
(i) uchybienie, które doprowadziło do powstania długu celnego, nie miało istotnego wpływu na prawidłowy przebieg czasowego składowania lub danej procedury celnej i nie stanowiło usiłowania popełnienia oszustwa;
(ii) dokonane zostają następnie wszelkie formalności niezbędne do uregulowania sytuacji towarów;
i) jeżeli towary dopuszczone do obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej przywozowej ze względu na ich końcowe przeznaczenie zostały wywiezione za zgodą organów celnych;
j) jeżeli w przypadku gdy dług powstał zgodnie z art. 78 przepisy szczególne dotyczące towarów niepochodzących i gdy formalności dokonywane w celu umożliwienia przyznania preferencyjnego traktowania taryfowego, o którym mowa we wspomnianym artykule, zostają zniesione;
k) jeżeli, z zastrzeżeniem ust. 6, dług celny powstał zgodnie z art. 79 dług celny powstały w wyniku niespełnienia warunków lub obowiązków i organom celnym przedstawiony zostanie wystarczający dowód na to, że towary nie zostały użyte lub zużyte oraz że zostały wyprowadzone z obszaru celnego Unii.
Tytuł IV Towary wprowadzane na obszar celny Unii
Rozdział 1 Przywozowa deklaracja skrócona
a) w odniesieniu do środków transportu i towarów na nich przewożonych, które jedynie przemieszczają się przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszaru celnego Unii, bez zatrzymywania się na tym obszarze; oraz
b) w innych przypadkach, w których jest to należycie uzasadnione ze względu na rodzaj towarów lub obrotu lub w których wymagają tego umowy międzynarodowe.
Organy celne mogą zezwolić na złożenie przywozowej deklaracji skróconej w innym urzędzie celnym, jeżeli urząd ten niezwłocznie przekaże lub udostępni w formie elektronicznej niezbędne dane urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia.
Niezależnie od obowiązków przewoźnika, przywozową deklarację skróconą może złożyć jedna z następujących osób:
a) importer lub odbiorca lub inna osoba, w której imieniu lub na której rzecz działa przewoźnik;
b) każda osoba, która jest w stanie przedstawić dane towary lub spowodować ich przedstawienie w urzędzie celnym wprowadzenia.
Sprostowanie nie jest możliwe, jeżeli:
a) organy celne poinformowały osobę, która złożyła przywozową deklarację skróconą, o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) organy celne stwierdziły nieprawidłowość danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej;
c) towary zostały już przedstawione organom celnym.
a) na wniosek zgłaszającego; lub
b) po upływie 200 dni od złożenia deklaracji.
a) przypadków, w których uchyla się obowiązek złożenia przywozowej deklaracji skróconej, zgodnie z art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 2 lit. b);
b) terminu, o którym mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 3 i 7, w jakim należy złożyć przywozową deklarację skróconą, zanim towary zostaną wprowadzone na obszar celny Unii, z uwzględnieniem rodzaju towarów lub obrotu;
c) przypadków, o których mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 6, oraz inne osoby, od których można żądać dostarczenia danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej w tych przypadkach.
a) przepisy proceduralne dotyczące składania przywozowej deklaracji skróconej, o której mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej;
b) przepisy proceduralne oraz dostarczanie danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej przez inne osoby, o których mowa w art. 127 złożenie przywozowej deklaracji skróconej ust. 6;
c) termin przeprowadzenia analizy ryzyka i podjęcia niezbędnych środków zgodnie z art. 128 analiza ryzyka;
d) przepisy proceduralne dotyczące sprostowania przywozowej deklaracji skróconej zgodnie z art. 129 sprostowanie i unieważnienie przywozowej deklaracji skróconej ust. 1;
e) przepisy proceduralne dotyczące unieważniania przywozowej deklaracji skróconej, zgodnie z art. 129 sprostowanie i unieważnienie przywozowej deklaracji skróconej ust. 2, z uwzględnieniem właściwego zarządzania wprowadzaniem towarów.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Rozdział 2 Przybycie towarów
Sekcja 1 wprowadzanie towarów na obszar celny unii
Jeżeli informacje o przybyciu statku morskiego lub statku powietrznego są dostępne organom celnym, mogą one zwolnić operatora z wymogu dokonania powiadomienia, o którym mowa w akapicie pierwszym.
Towary pozostają pod dozorem celnym tak długo, jak jest to konieczne do określenia ich statusu celnego, i nie zostają podjęte bez zgody organów celnych.
Nie naruszając przepisów art. 254 procedura końcowego przeznaczenia, towary unijne nie podlegają dozorowi celnemu od momentu określenia ich statusu celnego.
Towary nieunijne pozostają pod dozorem celnym do momentu zmiany ich statusu celnego lub do czasu, gdy zostaną wyprowadzone poza obszar celny Unii lub zniszczone.
a) powiadomienia o przybyciu, o którym mowa w art. 133 zgłoszenie przybycia statku morskiego lub statku powietrznego;
b) przewozu towarów, o którym mowa w art. 135 przewóz do właściwego miejsca ust. 5.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 2 Przedstawienie, rozładunek i rewizja towarów
a) osoba, która wprowadziła towary na obszar celny Unii;
b) osoba, w której imieniu lub na rzecz której działa osoba, która wprowadziła towary na obszar celny Unii;
c) osoba, która przejęła odpowiedzialność za przewóz towarów po ich wprowadzeniu na obszar celny Unii.
a) każda osoba, która niezwłocznie obejmie towar procedurą celną;
b) posiadacz pozwolenia na prowadzenie miejsc składowych lub każda osoba prowadząca działalność w wolnym obszarze celnym.
Pozwolenie takie nie jest jednak wymagane w przypadku wystąpienia bezpośredniego zagrożenia powodującego konieczność natychmiastowego rozładunku wszystkich towarów lub ich części. W takim przypadku informuje się o tym niezwłocznie organy celne.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 3 Czasowe składowanie towarów
a) odniesienie do przywozowej deklaracji skróconej złożonej dla danych towarów, uzupełnione danymi z deklaracji do czasowego składowania;
b) manifest ładunkowy lub inny dokument przewozowy, pod warunkiem że zawiera dane zawarte w deklaracji do czasowego składowania, w tym odniesienie do przywozowej deklaracji skróconej dotyczącej danych towarów.
a) zgłoszenia o przybyciu, o którym mowa w art. 133 zgłoszenie przybycia statku morskiego lub statku powietrznego; lub
b) przedstawienia towarów organom celnym, o którym to przedstawieniu mowa w art. 139 przedstawienie towarów organom celnym, jeżeli spełnia warunki określone w tych przepisach.
Sprostowanie nie jest możliwe, jeżeli organy celne:
a) poinformowały osobę, która złożyła deklarację, o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) stwierdziły nieprawidłowość danych zawartych w deklaracji.
a) na wniosek zgłaszającego; lub
b) po upływie 30 dni od złożenia deklaracji.
a) za zapewnienie, aby towary czasowo składowane nie zostały usunięte spod dozoru celnego;
b) za wypełnienie obowiązków wynikających ze składowania towarów czasowo składowanych.
Pozwolenie określa warunki prowadzenia magazynu czasowego składowania.
a) mają siedzibę na obszarze celnym Unii;
b) zapewniają prawidłową realizację operacji; uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia ten warunek, jeżeli prowadzenie magazynu czasowego składowania było brane pod uwagę przy przyznawaniu statusu, o którym mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 2 lit. a).
c) składa zabezpieczenie zgodnie z art. 89 przepisy ogólne.
Jeżeli jest złożone zabezpieczenie generalne, wypełnienie obowiązków związanych z tym zabezpieczeniem jest monitorowane w drodze audytu.
Ewidencja zawiera informacje i dane, które umożliwiają organom celnym nadzór nad prowadzeniem magazynów czasowego składowania, w szczególności w odniesieniu do identyfikacji składowanych towarów, ich statusu celnego i ich przemieszczeń.
Uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia warunki, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim, jeżeli jego ewidencja jest odpowiednia do celów prowadzenia czasowego składowania.
a) przemieszczanie odbywa się w ramach odpowiedzialności jednego organu celnego,
b) przemieszczanie jest objęte wyłącznie jednym pozwoleniem udzielonym upoważnionemu przedsiębiorcy w zakresie uproszczeń celnych; lub
c) w innych przypadkach.
a) warunków zatwierdzania miejsc, o których mowa w art. 147 warunki i obowiązki w przypadku czasowego składowania towarów ust. 1;
b) warunków udzielania pozwolenia, o którym to pozwoleniu mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania, na prowadzenie magazynu czasowego składowania;
c) przypadków przemieszczania, o którym mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania ust. 5 lit. c).
a) składania deklaracji do czasowego składowania, o którym mowa w art. 145 deklaracja do czasowego składowania;
b) sprostowania deklaracji do czasowego składowania zgodnie z art. 146 sprostowanie i unieważnienie deklaracji do czasowego składowania ust. 1;
c) unieważniania deklaracji do czasowego składowania zgodnie z art. 146 sprostowanie i unieważnienie deklaracji do czasowego składowania ust. 2;
d) przemieszczania towarów czasowo składowanych, o którym mowa w art. 148 pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania ust. 5.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Tytuł V Przepisy ogólne dotyczące statusu celnego, objęcia towarów procedurą celną, weryfikacji, zwolnienia i dysponowania towarami
Rozdział 1 Status celny towarów
a) zostaną wyprowadzone poza obszar celny Unii, o ile nie mają zastosowania zasady dotyczące tranzytu wewnętrznego;
b) zostały objęte procedurą tranzytu zewnętrznego, składowania lub uszlachetniania czynnego, o ile zezwalają na to przepisy prawa celnego;
c) zostały objęte procedurą końcowego przeznaczenia, a następnie stały się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa lub zostały zniszczone i pozostały po nich odpady;
d) zgłoszenie do dopuszczenia do obrotu zostaje unieważnione po zwolnieniu towarów.
a) przypadków, w których nie stosuje się domniemania określonego w art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów ust. 1;
b) warunków przyznania ułatwienia dotyczącego ustalenia dowodu potwierdzającego unijny status celny towarów;
c) przypadków, w których towary, o których mowa w art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów ust. 3, nie posiadają unijnego statusu celnego;
d) przypadków, w których status celny towarów, o których mowa w art. 155 towary unijne czasowo opuszczające obszar celny Unii ust. 2, nie ulega zmianie.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Rozdział 2 Objęcie towarów procedurą celną
Sekcja 1 Przepisy ogólne
a) dotyczące określania właściwych urzędów celnych innych niż te, o których mowa w art. 159 właściwe urzędy celne ust. 3, w tym urzędów celnych wprowadzenia i urzędów celnych wyprowadzenia;
b) składania zgłoszenia celnego w przypadkach, o których mowa w art. 158 zgłoszenie celne towarów i dozór celny towarów unijnych ust. 2.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 2 Standardowe zgłoszenia celne
Uznaje się, że dokumenty załączane do zgłoszenia dotyczące mających zastosowanie unijnych formalności pozacelnych wymienionych w załączniku do rozporządzenia (UE) 2022/2399 w chwili złożenia zgłoszenia celnego znajdują się w posiadaniu zgłaszającego i są do dyspozycji organów celnych, pod warunkiem że organy te są w stanie uzyskać niezbędne dane z odpowiednich unijnych systemów pozacelnych za pośrednictwem unijnego systemu jednego okienka w dziedzinie ceł służącego do wymiany świadectw zgodnie z art. 10 przekazanie uprawnień ust. 1 lit. a) i c) tego rozporządzenia.
a) składania standardowego zgłoszenia celnego, o którym mowa w art. 162 zawartość standardowego zgłoszenia celnego;
b) udostępniania dokumentów załączanych do zgłoszenia, o których mowa w art. 163 dokumenty załączane do zgłoszenia ust. 1;
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 3 Uproszczone zgłoszenia celne
W przypadku zgłoszenia uproszczonego zgodnie z art. 166 zgłoszenie uproszczone niezbędne załączane dokumenty znajdują się w posiadaniu zgłaszającego i pozostają do dyspozycji organu celnego w określonym terminie.
Zgłoszenie uzupełniające może mieć charakter ogólny, okresowy lub podsumowujący.
a) gdy towary są objęte procedurą składowania celnego;
b) w innych szczególnych przypadkach.
a) zgłoszenie uproszczone dotyczy towarów, których wartość i ilość nie przekraczają progu statystycznego;
b) zgłoszenie uproszczone zawiera już wszystkie informacje, które są niezbędne do danej procedury celnej; oraz
c) zgłoszenie uproszczone nie jest dokonywane w formie wpisu do rejestru zgłaszającego.
a) warunków udzielania pozwolenia, o którym mowa w art. 166 zgłoszenie uproszczone ust. 2;
b) terminu, o którym mowa w art. 167 zgłoszenie uzupełniające ust. 1 akapit pierwszy, w którym należy złożyć zgłoszenie uzupełniające;
c) terminu, o którym mowa w art. 167 zgłoszenie uzupełniające ust. 1 akapit drugi, w którym załączane dokumenty muszą się znajdować w posiadaniu zgłaszającego;
d) szczególnych przypadków, w których uchyla się obowiązek złożenia zgłoszenia uzupełniającego zgodnie z art. 167 zgłoszenie uzupełniające ust. 2 lit. b).
a) zgłoszenia uproszczonego, o którym mowa w art. 166 zgłoszenie uproszczone;
b) zgłoszenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 167 zgłoszenie uzupełniające.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 4 Przepisy mające zastosowanie do wszystkich zgłoszeń celnych
Jeżeli jednak gdy przyjęcie zgłoszenia celnego nakłada na określoną osobę szczególne obowiązki, zgłoszenie składane jest przez tę osobę lub przez jej przedstawiciela.
a) składa zgłoszenie celne do tranzytu lub odprawy czasowej;
b) składa okazjonalnie zgłoszenie celne, w tym zgłoszenie do końcowego przeznaczenia lub uszlachetniania czynnego, jeżeli organy celne uznają to za uzasadnione;
c) posiada siedzibę w kraju, którego terytorium graniczy z obszarem celnym Unii i przedstawia w granicznym unijnym urzędzie celnym graniczącym z tym krajem towary, do których odnosi się zgłoszenie celne - pod warunkiem, że kraj, w którym osoba ta ma siedzibę, na zasadzie wzajemności przyznaje przywileje osobom mającym siedzibę na obszarze celnym Unii.
a) poinformowały zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) stwierdziły nieprawidłowość danych zawartych w zgłoszeniu celnym;
c) zwolniły towary.
a) towary zostaną niezwłocznie objęte inną procedurą celną;
b) ze względu na szczególne okoliczności objęcie towarów procedurą celną, do której zostały zgłoszone, nie jest już uzasadnione.
Jeżeli jednak organy celne poinformowały zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów, wniosek o unieważnienie zgłoszenia celnego nie zostaje przyjęty przed przeprowadzeniem takiej rewizji.
a) składania zgłoszenia celnego zgodnie z art. 171 złożenie zgłoszenia celnego przed przedstawieniem towarów;
b) przyjmowania zgłoszenia celnego, o którym to przyjmowaniu mowa w art. 172 przyjęcie zgłoszenia celnego, w tym stosowania tych przepisów w przypadkach, o których mowa w art. 179 odprawa scentralizowana;
c) sprostowania zgłoszenia celnego po zwolnieniu towarów zgodnie z art. 173 sprostowanie zgłoszenia celnego ust. 3.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 5 Inne uproszczenia
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Wymóg uzyskania pozwolenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, może zostać uchylony, gdy zgłoszenie celne składa się i towary przedstawia w urzędach celnych w ramach odpowiedzialności jednego organu celnego.
a) nadzoruje objęcie towarów procedurą celną;
b) prowadzi - w celu weryfikacji zgłoszenia celnego - kontrole celne, o których mowa w art. 188 weryfikacja zgłoszenia celnego lit. a) i b);
c) w uzasadnionych przypadkach, zwraca się do urzędu celnego, w którym towary są przedstawiane, o przeprowadzenie - w celu weryfikacji zgłoszenia celnego - kontroli celnych, o których mowa w art. 188 weryfikacja zgłoszenia celnego lit. c) i d); oraz
d) wypełnia formalności celne związane z pokryciem kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadających jakiemukolwiek długowi celnemu.
a) wyniki własnych kontroli służących weryfikacji zgłoszenia celnego;
b) wyniki kontroli przeprowadzonych - w celu weryfikacji zgłoszenia celnego - przez urząd celny, w którym są przedstawiane towary oraz kontroli dotyczących towarów wprowadzanych na obszar celny Unii lub z niego wyprowadzanych.
a) odprawy scentralizowanej, w tym odnośnych formalności i kontroli celnych, o których mowa w art. 179 odprawa scentralizowana;
b) uchylenia obowiązku przedstawienia towarów, o którym mowa w art. 182 wpis do rejestru zgłaszającego ust. 3, w kontekście odprawy scentralizowanej.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Wymóg ten uchyla się, jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) zgłaszający jest upoważnionym przedsiębiorcą w zakresie uproszczeń celnych;
b) uzasadnia to rodzaj towarów i obrót nimi, co jest znane organom celnym;
c) kontrolny urząd celny ma dostęp do wszelkich informacji niezbędnych do przeprowadzenia rewizji towarów, jeżeli zajdzie taka potrzeba;
d) w momencie wpisu do rejestru towary nie są już przedmiotem zakazów ani ograniczeń, jeżeli w pozwoleniu nie przewidziano inaczej.
W szczególnych przypadkach kontrolny urząd celny może jednak zażądać przedstawienia towarów.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
a) warunków udzielania pozwolenia, o którym mowa w art. 185 samoobsługa celna ust. 1;
b) formalności i kontroli celnych, które mają być dokonywane przez posiadacza pozwolenia i o których mowa w art. 185 samoobsługa celna ust. 1.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Rozdział 3 Weryfikacja i zwolnienie towarów
Sekcja 1 Weryfikacja
a) skontrolować zgłoszenie i dokumenty załączane do zgłoszenia;
b) zażądać od zgłaszającego dostarczenia innych dokumentów;
c) przeprowadzić rewizję towarów;
d) pobrać próbki w celu dokonania ich analizy lub dokładniejszej rewizji towarów.
Zgłaszający może jednak wystąpić z wnioskiem o dodatkową rewizję lub pobranie próbek, jeżeli uzna, że wyniki częściowej rewizji towarów, analizy lub badania pobranych próbek nie są reprezentatywne dla pozostałej części zgłaszanych towarów. Wniosek zostaje przyjęty, pod warunkiem że towary nie zostały zwolnione lub jeżeli zostały zwolnione - pod warunkiem że zgłaszający udowodni, że nie zostały one w żaden sposób zmienione.
Wspomniane działania identyfikacyjne mają jednakowy skutek prawny na całym obszarze celnym Unii.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 2 Zwolnienie
Akapit pierwszy stosuje się również, gdy weryfikacja, o której mowa w art. 188 weryfikacja zgłoszenia celnego, nie może zostać zakończona w rozsądnym terminie, a obecność towarów do celów weryfikacji nie jest już konieczna.
Do celów akapitu pierwszego, jeżeli zgłoszenie celne obejmuje towary, które podlegają dwóm lub większej liczbie pozycji, dane dotyczące towarów podlegających poszczególnym pozycjom uznaje się za odrębne zgłoszenie celne.
Nie naruszając przepisów akapitu trzeciego, akapit pierwszy nie ma jednak zastosowania do procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
Jeżeli zgodnie z przepisami regulującymi procedurę celną, do której zgłaszane są towary, organy celne wymagają złożenia zabezpieczenia, towary te nie zostają zwolnione do tej procedury do czasu złożenia zabezpieczenia.
Rozdział 4 Dysponowanie towarami
a) nie został wypełniony jeden z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego dotyczących wprowadzania towarów nieunijnych na obszar celny Unii lub towary zostały usunięte spod dozoru celnego;
b) nie można zwolnić towarów z jednego z następujących powodów:
(i) z przyczyn leżących po stronie zgłaszającego rewizja towarów nie mogła zostać rozpoczęta lub kontynuowana w terminie wyznaczonym przez organy celne;
(ii) nie dostarczono dokumentów, które muszą być dostarczone przed objęciem towarów procedurą celną lub przed ich zwolnieniem;
(iii) w wyznaczonym terminie nie dokonano wymaganej zapłaty lub nie złożono wymaganego zabezpieczenia należności celnych przywozowych lub wywozowych;
(iv) towary są przedmiotem zakazów lub ograniczeń;
c) towary nie zostały podjęte w odpowiednim czasie po ich zwolnieniu;
d) po zwolnieniu towarów stwierdzono, że nie spełnione są warunki do tego zwolnienia; lub
e) nastąpiło zrzeczenie towarów na rzecz skarbu państwa zgodnie z art. 199 zrzeczenie.
Jeżeli towary, które mają zostać zniszczone, stać się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa, zostać zajęte lub ulec przepadkowi, są już objęte zgłoszeniem celnym, ewidencja zawiera odniesienie do zgłoszenia celnego. Organy celne unieważniają zgłoszenie celne.
a) którakolwiek z osób zobowiązanych do wypełnienia danych obowiązków lub usuwających towary spod dozoru celnego, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. a);
b) zgłaszający, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b) i c);
c) osoba zobowiązana do spełnienia warunków wymaganych do zwolnienia towarów, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. d);
d) osoba zrzekająca się towarów na rzecz skarbu państwa, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. e).
a) zniszczenia towarów, o którym mowa w art. 197 zniszczenie towarów;
b) sprzedaży towarów, o której mowa w art. 198 środki podejmowane przez organy celne ust. 1;
c) zrzeczenia się towarów na rzecz skarbu państwa zgodnie z art. 199 zrzeczenie.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Tytuł VI Dopuszczenie do obrotu oraz zwolnienie z należności celnych przywozowych
Rozdział 1 Dopuszczenie do obrotu
a) pobrania wszelkich należnych należności celnych przywozowych;
b) pobrania - w stosownych przypadkach - innych należności zgodnie z właściwymi obowiązującymi przepisami dotyczącymi pobierania tych należności;
c) zastosowania środków polityki handlowej oraz zakazów i ograniczeń, jeżeli nie musiały one być stosowane na wcześniejszym etapie; oraz
d) załatwienia pozostałych formalności wymaganych przy przywozie danych towarów.
a) produkty przetworzone zachowują swoje unijne pochodzenie w rozumieniu art. 60 nabywanie pochodzenia;
b) uszlachetnianie bierne obejmuje naprawę, włączając system standardowej wymiany, o którym mowa w art. 261 system standardowej wymiany; lub
c) uszlachetnianie bierne następuje po operacjach dalszego przetwarzania zgodnie z art. 258 czasowy powrotny wywóz w celu dalszego przetworzenia.
Rozdział 2 Zwolnienie z należności celnych przywozowych
Sekcja 1 Towary powracające
Przepisy akapitu pierwszego stosuje się nawet wówczas, gdy towary powracające stanowią jedynie część towarów uprzednio wywiezionych poza obszar celny Unii.
Jeżeli końcowe przeznaczenie tych towarów uległo zmianie, kwota należności celnych przywozowych zostanie pomniejszona o kwotę pobraną przy ich pierwszym dopuszczeniu do obrotu. W przypadku gdy ta ostatnia kwota jest wyższa od kwoty, która jest należna przy dopuszczeniu do obrotu towarów powracających, nie udziela się zwrotu.
a) przypadków, w których uznaje się, że towary powróciły w takim stanie, w jakim zostały wywiezione;
b) szczególnych przypadków, o których mowa w art. 204 towary, które skorzystały ze środków ustanowionych w ramach wspólnej polityki rolnej.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 2 Produkty rybołówstwa morskiego i produkty wydobyte z morza
a) produkty rybołówstwa morskiego oraz inne produkty wydobyte z morza terytorialnego państwa lub terytorium leżącego poza obszarem celnym Unii wyłącznie przez statki zarejestrowane lub wpisane do ewidencji w jednym z państw członkowskich i pływające pod banderą tego państwa;
b) produkty uzyskane z produktów, o których mowa w lit. a), na pokładzie statków przetwórni spełniających warunki określone w tej literze.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Tytuł VII Procedury specjalne
Rozdział 1 Przepisy ogólne
a) tranzytem, który obejmuje tranzyt zewnętrzny i wewnętrzny;
b) składowaniem, które obejmuje składowanie celne i wolne obszary celne;
c) szczególnym przeznaczeniem, które obejmuje odprawę czasową i końcowe przeznaczenie;
d) przetwarzaniem, które obejmuje uszlachetnianie czynne i bierne.
a) stosowania procedury uszlachetniania czynnego, uszlachetniania biernego, odprawy czasowej lub końcowego przeznaczenia,
b) prowadzenia miejsc składowych przeznaczonych do składowania celnego towarów, z wyjątkiem gdy prowadzącym miejsca składowe są organy celne.
Warunki, na których zezwala się na stosowanie jednej lub kilku procedur, o których mowa w akapicie pierwszym, lub na prowadzenie miejsc składowych określa się w pozwoleniu.
a) istnieje uzasadniona potrzeba gospodarcza;
b) wniosek nie ma związku z usiłowaniem popełnienia oszustwa;
c) wnioskodawca udowodnił na podstawie ewidencji lub zapisów księgowych, że:
(i) spełnione są wszelkie wymogi danej procedury;
(ii) w stosownych przypadkach - możliwa jest identyfikacja towarów w danym okresie;
(iii) taka ewidencja lub zapisy księgowe pozwalają na kontrolę procedury;
d) możliwe jest wypełnienie wszystkich formalności niezbędnych do uregulowania sytuacji towarów, w tym - w razie konieczności - unieważnienia zgłoszeń celnych, których to dotyczy;
e) w okresie trzech lat od daty przyjęcia wniosku nie udzielono wnioskodawcy żadnego pozwolenia z mocą wsteczną;
f) nie jest konieczne sprawdzenie warunków ekonomicznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy wniosek dotyczy przedłużenia pozwolenia w odniesieniu do tego samego rodzaju operacji i towarów;
g) wniosek nie dotyczy prowadzenia miejsc składowych przeznaczonych do składowania celnego towarów;
h) gdy wniosek dotyczy przedłużenia pozwolenia w odniesieniu do tego samego rodzaju operacji i towarów - wniosek zostaje złożony w terminie trzech lat po upływie terminu ważności pierwotnego pozwolenia.
Organy celne mogą udzielić pozwolenia z mocą wsteczną także wówczas, gdy towary, które zostały objęte procedurą celną, nie są już dostępne w chwili przyjmowania wniosku o takie pozwolenie.
a) ma siedzibę na obszarze celnym Unii;
b) zapewnia prawidłową realizację operacji; uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia ten warunek, jeżeli działalność związana z daną procedurą specjalną była brana pod uwagę przy przyznawaniu statusu, o którym mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 2 lit. a).
c) składa zabezpieczenie zgodnie z art. 89 przepisy ogólne - w przypadkach, w których może powstać dług celny lub inne należności związane z towarami objętymi procedurą specjalną;
d) w przypadku odprawy czasowej lub procedury uszlachetniania czynnego - odpowiednio użytkuje towary, organizuje ich użytkowanie, przeprowadza procesy przetwarzania towarów lub organizuje ich przeprowadzenie.
a) organy celne mogą sprawować dozór celny bez konieczności stosowania środków administracyjnych niewspółmiernych do istniejącej potrzeby gospodarczej;
b) pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania nie ma negatywnego wpływu na istotne interesy producentów unijnych (warunki ekonomiczne).
a) warunków udzielania pozwolenia na korzystanie z procedur, o których mowa w art. 211 pozwolenie ust. 1;
b) wyjątków od wymogu spełnienia warunków, o których mowa w art. 211 pozwolenie ust. 3 i 4;
c) przypadków, w których warunki ekonomiczne uznaje się za spełnione, o czym jest mowa w art. 211 pozwolenie ust. 5.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Ewidencja ta zawiera informacje i dane, które umożliwiają organom celnym nadzór nad daną procedurą, w szczególności w odniesieniu do identyfikacji towarów objętych tą procedurą, ich statusu celnego i ich przemieszczeń.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
a) określających przypadki i warunki odnoszące się do przemieszczania towarów objętych procedurą specjalną inną niż tranzyt lub znajdujących się w wolnym obszarze celnym, zgodnie z art. 219 przemieszczanie towarów;
b) określających zwyczajowe czynności, którym poddawane są towary objęte składowaniem celnym, procedurą przetwarzania lub znajdujące się w wolnym obszarze celnym, o których mowa w art. 220 zwyczajowe czynności.
a) przenoszenia, zgodnie z art. 218 przeniesienie praw i obowiązków, praw i obowiązków osoby uprawnionej do korzystania z procedury w odniesieniu do towarów, które zostały objęte procedurą specjalną inną niż tranzyt;
b) przemieszczania, zgodnie z art. 219 przemieszczanie towarów, towarów objętych procedurą specjalną inną niż tranzyt lub znajdujących się w wolnym obszarze celnym.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
W przypadku procedury uszlachetniania biernego towary ekwiwalentne są to towary nieunijne przetwarzane zamiast towarów unijnych objętych procedurą uszlachetniania biernego.
O ile nie przewidziano inaczej, towary ekwiwalentne muszą mieć ten sam ośmiocyfrowy kod nomenklatury scalonej, taką samą jakość handlową i takie same parametry techniczne jak towary, które zastępują.
a) na wykorzystanie towarów ekwiwalentnych w ramach procedury składowania celnego, wolnego obszaru celnego, końcowego przeznaczenia i przetwarzania;
b) na wykorzystanie, w szczególnych przypadkach, towarów ekwiwalentnych w ramach procedury odprawy czasowej;
c) w przypadku procedury uszlachetniania czynnego - na wywóz produktów przetworzonych uzyskanych z towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przez nie zastępowanych;
d) w przypadku procedury uszlachetniania biernego - na przywóz produktów przetworzonych uzyskanych z towarów ekwiwalentnych przed wywozem towarów przez nie zastępowanych.
Uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia warunek zapewnienia prawidłowej realizacji procedury, o ile przy udzielaniu pozwolenia, o którym mowa w art. 38 wniosek i pozwolenie ust. 2 lit. a) uwzględniono działalność związaną z wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do celów danej procedury.
a) jeżeli w ramach procedury uszlachetniania czynnego wykonywane są wyłącznie zwyczajowe czynności, o których mowa w art. 220 zwyczajowe czynności;
b) jeżeli do towarów niepochodzących użytych do wytworzenia produktów przetworzonych w ramach procedury uszlachetniania czynnego, dla których dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany w ramach uzgodnień preferencyjnych między Unią a niektórymi krajami lub terytoriami znajdującymi się poza obszarem celnym Unii lub grupami takich krajów lub terytoriów, ma zastosowanie zakaz zwrotu lub zwolnienia z należności celnych przywozowych;
c) jeżeli prowadziłoby to do nieuzasadnionych korzyści w zakresie należności celnych przywozowych lub w przypadkach określonych w prawodawstwie unijnym.
a) wyjątków od art. 223 towary ekwiwalentne ust. 1 akapit trzeci;
b) warunków wykorzystania towarów ekwiwalentnych zgodnie z art. 223 towary ekwiwalentne ust. 2;
c) przypadków, w których towary ekwiwalentne są wykorzystywane w ramach procedury odprawy czasowej zgodnie z art. 223 towary ekwiwalentne ust. 2 lit. b);
d) przypadków, w których nie zezwala się na wykorzystanie towarów ekwiwalentnych zgodnie z art. 223 towary ekwiwalentne ust. 3 lit. c).
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Rozdział 2 Tranzyt
Sekcja 1 Tranzyt zewnętrzny i wewnętrzny
a) należnościom celnym przywozowym;
b) innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
c) środkom polityki handlowej, jeżeli nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Unii.
a) w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego;
b) zgodnie z konwencją TIR, jeżeli takie przemieszczanie:
(i) rozpoczęło się lub ma się zakończyć poza obszarem celnym Unii;
(ii) jest dokonywane między jednym a drugim miejscem znajdującym się na obszarze celnym Unii przez terytorium państwa lub terytorium znajdujące się poza obszarem celnym Unii;
c) zgodnie z konwencją ATA / konwencją stambulską, jeżeli jest stosowana procedura tranzytu;
d) z zastosowaniem Manifestu Reńskiego (art. 9 rejestracja poprawionej Konwencji w sprawie żeglugi po Renie);
e) z zastosowaniem formularza 302 przewidzianego w Porozumieniu między Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącym statusu ich Sił Zbrojnych, podpisanym w Londynie w dniu 19 czerwca 1951 r.;
f) drogą pocztową, zgodnie z aktami Światowego Związku Pocztowego, jeżeli towary są przewożone przez lub na rzecz posiadaczy praw i obowiązków wynikających z tych aktów.
a) w ramach procedury unijnego tranzytu wewnętrznego, jeżeli taka możliwość została przewidziana w umowie międzynarodowej;
b) zgodnie z konwencją TIR;
c) zgodnie z konwencją ATA / konwencją stambulską, jeżeli jest stosowana procedura tranzytu;
d) z zastosowaniem Manifestu Reńskiego (art. 9 rejestracja poprawionej Konwencji w sprawie żeglugi po Renie);
e) z zastosowaniem formularza 302 przewidzianym w Porozumieniu między Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącym statusu ich Sił Zbrojnych, podpisanym w Londynie w dniu 19 czerwca 1951 r.;
f) drogą pocztową, zgodnie z aktami Światowego Związku Pocztowego, w przypadkach, jeżeli towary są przewożone przez lub na rzecz posiadaczy praw i obowiązków wynikających z tych aktów.
a) przypadków, w których towary unijne mają zostać objęte procedurą tranzytu zewnętrznego zgodnie z art. 226 tranzyt zewnętrzny ust. 2;
b) warunków wydania pozwolenia, o którym mowa w art. 230 upoważniony odbiorca do celów TIR.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 2 Tranzyt unijny
a) przedstawienie wymaganych informacji i towarów w nienaruszonym stanie w urzędzie celnym przeznaczenia w wyznaczonym terminie oraz zgodnie ze środkami przyjętymi przez organy celne w celu zapewnienia identyfikacji towarów;
b) przestrzeganie przepisów celnych dotyczących procedury;
c) jeżeli przepisy prawa celnego nie stanowią inaczej - złożenie zabezpieczenia w celu zapewnienia zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu lub innym należnościom mogącym powstać w odniesieniu do danych towarów zgodnie z innymi przepisami.
a) statusu upoważnionego nadawcy, umożliwiającego posiadaczowi pozwolenia objęcie towarów procedurą tranzytu unijnego bez przedstawiania towarów organowi celnemu;
b) statusu upoważnionego odbiorcy, umożliwiającego posiadaczowi pozwolenia odbiór towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu unijnego w zatwierdzonym miejscu w celu zakończenia procedury zgodnie z art. 233 obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu unijnego oraz przewoźnika i odbiorcy towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu unijnego ust. 2;
c) stosowania specjalnego rodzaju zamknięć, jeżeli nałożenie zamknięć jest niezbędne do zapewnienia identyfikacji towarów objętych procedurą tranzytu unijnego;
d) stosowania - w celu objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego - zgłoszenia celnego ze zmniejszoną liczbą danych;
e) stosowania - w celu objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego - elektronicznego dokumentu przewozowego jako zgłoszenia celnego, jeżeli dokument zawiera dane zgłoszenia celnego i są one udostępniane organom celnym w miejscu rozpoczęcia i zakończenia procedury tranzytu w celu umożliwienia sprawowania dozoru celnego towarów oraz zamknięcia procedury.
a) taka możliwość przewidziana została w umowie międzynarodowej;
b) przewóz przez ten kraj lub terytorium odbywa się z zastosowaniem jednolitego dokumentu przewozowego wystawionego na obszarze celnym Unii.
a) obejmowania towarów procedurą tranzytu unijnego i zakończenia procedury;
b) stosowania uproszczeń, o których mowa w art. 233 obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu unijnego oraz przewoźnika i odbiorcy towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu unijnego ust. 4;
c) sprawowania dozoru celnego towarów przewożonych w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego przez terytorium kraju lub terytorium, znajdujące się poza obszarem celnym Unii, o których mowa w art. 234 towary przemieszczane w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego przez terytorium kraju lub terytorium, znajdujące się poza obszarem celnym Unii.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Rozdział 3 Składowanie
Sekcja 1 Przepisy ogólne
a) należnościom celnym przywozowym;
b) innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
c) środkom polityki handlowej, o ile środki te nie zakazują wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z tego obszaru.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Sekcja 2 Składowanie celne
a) zapewnienie, aby towary objęte procedurą składowania celnego nie zostały usunięte spod dozoru celnego; oraz
b) wykonywanie obowiązków wynikających ze składowania towarów objętych procedurą składowania celnego.
Sekcja 3 Wolne obszary celne
Dla każdego wolnego obszaru celnego państwo członkowskie wyznacza obszar, który on obejmuje, oraz określa miejsca wejścia i wyjścia.
Granice oraz miejsca wejścia i wyjścia z wolnych obszarów celnych podlegają dozorowi celnemu.
a) są wprowadzone do wolnego obszaru celnego bezpośrednio spoza obszaru celnego Unii;
b) zostały objęte procedurą celną, która została zakończona lub zamknięta w momencie objęcia ich procedurą wolnego obszaru celnego;
c) są obejmowane procedurą wolnego obszaru celnego w celu uzyskania korzyści wynikającej z decyzji o zwrocie lub umorzeniu należności celnych przywozowych;
d) odrębne przepisy przewidują takie formalności.
a) w momencie ich wprowadzenia do wolnego obszaru celnego, o ile nie zostały już objęte inną procedurą celną; lub
b) w momencie zakończenia procedury tranzytu, o ile nie zostały natychmiast objęte kolejną procedurą celną.
a) towarów unijnych wprowadzanych do wolnego obszaru celnego;
b) towarów unijnych, które zostały poddane procesom przetwarzania w wolnym obszarze celnym;
c) towarów dopuszczonych do obrotu w wolnym obszarze celnym.
W takich przypadkach towarów tych nie uznaje się za objęte procedurą wolnego obszaru celnego.
W przypadku takiego użycia lub zużycia nie jest wymagane zgłoszenie celne dotyczące dopuszczenia do obrotu lub procedury odprawy czasowej.
Takie zgłoszenie jest jednak wymagane, w przypadku gdy towary te są przedmiotem kontyngentu lub plafonu taryfowego.
Do celów zastosowania należności celnych wywozowych i pozwoleń na wywóz lub środków kontroli wywozu, określonych we wspólnej polityce rolnej lub handlowej, towary takie uznaje się jednak za towary unijne, pod warunkiem że nie zostanie stwierdzone, że nie mają one unijnego statusu celnego.
Rozdział 4 Szczególne przeznaczenie
Sekcja 1 Odprawa czasowa
a) innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
b) środkom polityki handlowej, o ile nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Unii.
a) nie jest planowane poddanie towarów żadnym zmianom, z wyjątkiem zwykłego obniżenia ich wartości wynikającego ze zużycia;
b) możliwe jest zapewnienie identyfikacji towarów objętych procedurą, z wyjątkiem przypadku, gdy ze względu na rodzaj towarów lub zamierzone wykorzystanie brak środków identyfikacyjnych nie stwarza niebezpieczeństwa nadużycia tej procedury, lub w przypadku, o którym mowa w art. 223 towary ekwiwalentne, jeżeli możliwe jest sprawdzenie, czy warunki określone dla towarów ekwiwalentnych są spełnione;
c) osoba uprawniona do korzystania z procedury ma siedzibę poza obszarem celnym Unii, jeżeli nie przewidziano inaczej;
d) spełnione są określone w przepisach prawa celnego wymagania dotyczące całkowitego lub częściowego zwolnienia z należności celnych.
Kwota ta należna jest za każdy miesiąc lub część miesiąca, w którym towary objęte były procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
a) szczególnego przeznaczenia, o którym mowa w art. 250 zakres zastosowania ust. 1;
b) wymagań, o których mowa w art. 250 zakres zastosowania ust. 2 lit. d).
Sekcja 2 Końcowe przeznaczenie
a) gdy towary zostały wykorzystane w celu przewidzianym do zastosowania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej;
b) gdy towary zostały wyprowadzone poza obszar celny Unii, zniszczone lub stały się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa;
c) gdy towary zostały wykorzystane w celu innym niż przewidziany do zastosowania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej i należności celne przywozowe zostały zapłacone.
Rozdział 5 Przetwarzanie
Sekcja 1 Przepisy ogólne
Współczynnik produktywności lub średni współczynnik produktywności wyznaczany jest na podstawie faktycznych okoliczności, w jakich procesy przetwarzania są lub mają być przeprowadzane. W stosownych przypadkach współczynnik może być skorygowany, zgodnie z art. 28 cofnięcie i zmiana korzystnych decyzji.
Sekcja 2 Uszlachetnianie czynne
a) należnościom celnym przywozowym;
b) innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach;
c) środkom polityki handlowej, o ile nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub wyprowadzania towarów z obszaru celnego Unii.
W przypadku, o którym mowa w art. 223 towary ekwiwalentne procedura może być stosowana, jeżeli możliwe jest sprawdzenie zgodności z warunkami określonymi dla towarów ekwiwalentnych.
a) mają zostać poddane procesom w celu zapewnienia ich zgodności z wymogami technicznymi dotyczącymi ich dopuszczenia do obrotu;
b) muszą zostać poddane zwyczajowym czynnościom, zgodnie z art. 220 zwyczajowe czynności.
Termin rozpoczyna bieg w dniu, w którym towary nieunijne zostają objęte procedurą, i uwzględnia czas niezbędny do przeprowadzenia procesów przetwarzania oraz zamknięcia procedury.
Pozwolenie to może przewidywać, że termin, który rozpoczyna się w danym miesiącu, kwartale lub półroczu, upływa odpowiednio ostatniego dnia następującego po nim miesiąca, kwartału lub półrocza.
Okres, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest określany w miesiącach i nie przekracza sześciu miesięcy. Rozpoczyna on bieg w dniu przyjęcia wywozowego zgłoszenia celnego dotyczącego produktów przetworzonych uzyskanych z odpowiednich towarów ekwiwalentnych.
Sekcja 3 Uszlachetnianie bierne
celnym Unii, pod warunkiem, że osoba ta uzyskała zgodę posiadacza pozwolenia, i że spełnione są warunki tego pozwolenia.
a) towary, których wywóz wiąże się ze zwrotem lub umorzeniem należności celnych przywozowych;
b) towary, które przed wywozem zostały dopuszczone do obrotu z zastosowaniem zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej ze względu na ich końcowe przeznaczenie, tak długo jak cele tego końcowego przeznaczenia nie zostały osiągnięte, chyba że towary te muszą zostać poddane naprawie;
c) towary, których wywóz wiąże się z udzieleniem refundacji wywozowych;
d) towary, którym z tytułu ich wywozu przysługuje w ramach wspólnej polityki rolnej inna korzyść finansowa niż refundacje, o których mowa w lit. c).
a) towary te zostały naprawione lub zmienione w kraju lub na terytorium znajdującym się poza obszarem celnym Unii, z którym to krajem lub terytorium Unia zawarła umową międzynarodową przewidującą tego typu zwolnienie; oraz
b) spełniono warunki zwolnienia z należności celnych przywozowych określone w umowie, o której mowa w lit. a).
Organy celne odstępują jednak od stosowania wymogu określonego w pierwszym akapicie, w przypadku gdy produkt zamienny został wydany nieodpłatnie ze względu na gwarancyjne zobowiązania umowne lub ustawowe lub ze względu na istnienie wady materiałowej lub fabrycznej.
Taki uprzedni przywóz produktu zamiennego wymaga złożenia zabezpieczenia pokrywającego kwotę należności celnych przywozowych, która byłaby wymagana, gdyby towary wadliwe nie zostały wywiezione zgodnie z ust. 2.
Tytuł VIII Towary wyprowadzane poza obszar celny Unii
Rozdział 1 Formalności przed wyprowadzeniem towarów
a) w odniesieniu do środków transportu i towarów nimi przewożonych, które jedynie przemieszczają się przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszaru celnego Unii, bez zatrzymywania się na tym obszarze; lub
b) w szczególnych przypadkach, w których jest to należycie uzasadnione ze względu na rodzaj towarów lub obrotu lub gdy wymagają tego umowy międzynarodowe.
a) zgłoszenia celnego, jeżeli towary, które mają zostać wyprowadzone poza obszar celny Unii są objęte procedurą celną, dla której wymagane jest takie zgłoszenie celne;
b) zgłoszenia do powrotnego wywozu zgodnie z art. 270 powrotny wywóz towarów nieunijnych;
c) wywozowej deklaracji skróconej zgodnie z art. 271 złożenie wywozowej deklaracji skróconej.
a) terminu, o którym mowa w art. 263 składanie deklaracji poprzedzającej wyprowadzenie ust. 1, na złożenie deklaracji poprzedzającej wyprowadzenie zanim towary zostaną wyprowadzone poza obszar celny Unii z uwzględnieniem rodzaju obrotu;
b) szczególnych przypadków, w których uchyla się wymóg złożenia deklaracji poprzedzającej wyprowadzenie zgodnie z art. 263 składanie deklaracji poprzedzającej wyprowadzenie ust. 2 lit. b).
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Rozdział 2 Formalności przy wyprowadzeniu towarów
a) osoba wyprowadzająca towary poza obszar celny Unii;
b) osoba, w której imieniu lub na której rzecz działa osoba wyprowadzająca towary poza obszar celny Unii;
c) osoba, która przejmuje odpowiedzialność za przewóz towarów przed ich wyprowadzeniem poza obszar celny Unii.
a) zwrotowi lub umorzeniu należności celnych przywozowych;
b) wypłaceniu refundacji wywozowych;
c) pobraniu należności celnych wywozowych;
d) formalnościom wymaganym na podstawie obowiązujących przepisów dotyczących innych należności;
e) zakazom i ograniczeniom - w tym kontrolom, które skierowane są przeciwko prekursorom narkotyków, towarom naruszających pewne prawa własności intelektualnej oraz gotówce - uzasadnionym m.in. względami moralności publicznej, porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin, ochrony środowiska, ochrony dóbr kultury narodowej posiadających wartość artystyczną, historyczną lub archeologiczną oraz ochrony własności przemysłowej lub handlowej, a także wdrażania środków ochrony zasobów rybołówstwa i zarządzania tymi zasobami oraz środków polityki handlowej.
a) przyjęcia zgłoszenia celnego lub zgłoszenia do powrotnego wywozu; lub
b) złożenia wywozowej deklaracji skróconej.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Rozdział 3 Wywóz i powrotny wywóz
a) towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego;
b) towarów wyprowadzanych poza obszar celny Unii po tym, jak zostały objęte procedurą końcowego przeznaczenia;
c) towarów dostarczanych, zwolnionych z VAT lub podatku akcyzowego, jako zapasy statku powietrznego lub wodnego, niezależnie od miejsca przeznaczenia tego statku, przy czym niezbędne jest udokumentowanie takich zapasów;
d) towarów objętych procedurą tranzytu wewnętrznego;
e) towarów czasowo przemieszczanych poza obszar celny Unii zgodnie z art. 155 towary unijne czasowo opuszczające obszar celny Unii.
a) objętych procedurą tranzytu zewnętrznego, które są jedynie przewożone przez obszar celny Unii;
b) przeładowywanych w wolnym obszarze celnym lub bezpośrednio powrotnie wywożonych z tego obszaru;
c) czasowo składowanych, które są bezpośrednio powrotnie wywożone z magazynu czasowego składowania.
Rozdział 4 Wywozowa deklaracja skrócona
Organy celne mogą wyrazić zgodę na złożenie wywozowej deklaracji skróconej w innym urzędzie celnym, jeżeli urząd ten bezzwłocznie przekaże lub udostępni w drodze elektronicznej niezbędne dane urzędowi celnemu wyprowadzenia.
Niezależnie od obowiązków przewoźnika wywozową deklarację skróconą może zamiast niego złożyć jedna z następujących osób:
a) eksporter, nadawca lub inna osoba, w której imieniu lub na której rzecz działa przewoźnik;
b) każda osoba, która jest w stanie przedstawić przedmiotowe towary lub spowodować ich przedstawienie w urzędzie celnym wyprowadzenia.
Sprostowanie nie jest możliwe, jeżeli organy celne:
a) poinformowały osobę, która złożyła wywozową deklarację skróconą, o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) stwierdziły nieprawidłowość lub niekompletność jednej lub kilku danych zawartych w wywozowej deklaracji skróconej;
c) wyraziły już zgodę na zwolnienie towarów do wyprowadzenia.
a) na wniosek zgłaszającego; lub
b) po upływie 150 dni od złożenia deklaracji.
a) składania wywozowej deklaracji skróconej, o którym mowa w art. 271 złożenie wywozowej deklaracji skróconej;
b) sprostowania wywozowej deklaracji skróconej zgodnie z art. 272 sprostowanie i unieważnienie wywozowej deklaracji skróconej ust. 1 akapit pierwszy;
c) unieważnienia wywozowej deklaracji skróconej zgodnie z art. 272 sprostowanie i unieważnienie wywozowej deklaracji skróconej ust. 2.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Rozdział 5 Powiadomienie o powrotnym wywozie
Organy celne mogą wyrazić zgodę aby handlowe, portowe lub transportowe systemy teleinformatyczne mogły być wykorzystane do złożenia powiadomienia o powrotnym wywozie, jeżeli zawierają one dane niezbędne do takiego powiadomienia i dane te są dostępne przed wyprowadzeniem towarów poza obszar celny Unii.
Sprostowanie nie jest możliwe, jeżeli organy celne:
a) poinformowały osobę, która złożyła powiadomienie o powrotnym wywozie, o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów;
b) stwierdziły nieprawidłowość lub niekompletność jednej lub kilku danych zawartych w powiadomieniu o powrotnym wywozie;
c) wyraziły już zgodę na zwolnienie towarów do wyprowadzenia.
a) na wniosek zgłaszającego; lub
b) po upływie 150 dni od złożenia powiadomienia.
a) składania powiadomienia o powrotnym wywozie, o którym mowa w art. 274 złożenie powiadomienia o powrotnym wywozie;
b) sprostowania powiadomienia o powrotnym wywozie zgodnie z art. 275 sprostowanie i unieważnienie powiadomienia o powrotnym wywozie ust. 1 akapit pierwszy;
c) unieważnienia powiadomienia o powrotnym wywozie zgodnie z art. 275 sprostowanie i unieważnienie powiadomienia o powrotnym wywozie ust. 2.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Rozdział 6 Zwolnienie z należności celnych wywozowych
Tytuł IX Systemy teleinformatyczne, uproszczenia, przekazanie uprawnień, procedura komitetu i przepisy końcowe
Rozdział 1 Rozwój systemów teleinformatycznych
a) przepisy dotyczące powiadomienia o przybyciu, przedstawienia oraz deklaracji do czasowego składowania, określone w art. 133 zgłoszenie przybycia statku morskiego lub statku powietrznego, 139, 145 i 146; oraz
b) przepisy dotyczące zgłoszenia celnego dotyczącego towarów wprowadzanych na obszar celny Unii, określone w art. 158 zgłoszenie celne towarów i dozór celny towarów unijnych, 162, 163, 166, 167, 170-174, 201, 240, 250, 254 i 256.
a) przepisy dotyczące zabezpieczenia potencjalnego lub istniejącego długu celnego, określone w art. 89 przepisy ogólne ust. 2 lit. b) i art. 89 przepisy ogólne ust. 6;
b) przepisy dotyczące przywozowej deklaracji skróconej i analizy ryzyka, określone w art. 46 zarządzanie ryzykiem i kontrole celne, 47, 127, 128 i 129;
c) przepisy dotyczące statusu celnego towarów, określone w art. 153 domniemanie unijnego statusu celnego towarów ust. 2;
d) przepisy dotyczące odprawy scentralizowanej, określone w art. 179 odprawa scentralizowana;
e) przepisy dotyczące tranzytu, określone w art. 210 zakres zastosowania lit. a), art. 215 zamknięcie procedury specjalnej ust. 2 oraz art. 226 tranzyt zewnętrzny, 227, 233 i 234; oraz
f) przepisy dotyczące uszlachetniania biernego, deklaracji poprzedzających wyprowadzenie, formalności przy wyprowadzeniu towarów, wywozu towarów unijnych, powrotnego wywozu towarów nieunijnych oraz wywozowych deklaracji skróconych do celów wyprowadzenia poza obszar celny Unii, określone w art. 258 czasowy powrotny wywóz w celu dalszego przetworzenia, 259, 263, 267, 269, 270, 271, 272, 274 i 275.
(a) termin publikacji specyfikacji technicznych dotyczących komunikacji zewnętrznej systemu teleinformatycznego;
(b) okres badania zgodności z systemami przedsiębiorców; oraz
(c) oczekiwane i faktyczne terminy dotyczące wdrażania systemów teleinformatycznych.
a) zharmonizowana wymiana informacji na podstawie przyjętych międzynarodowo modeli danych i formatów komunikatów;
b) przeprojektowanie procesów celnych i procesów dotyczących cła w celu poprawy ich skuteczności, wydajności i jednolitego stosowania oraz ograniczenia kosztów dostosowania; oraz
c) zaproponowanie przedsiębiorcom szerokiego zakresu elektronicznych usług celnych, które pozwolą im na porozumiewanie się z organami celnymi w dowolnym państwie członkowskim w taki sam sposób.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Jeżeli komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje aktów wykonawczych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego artykułu, i stosuje się art. 5 definicje ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
Rozdział 2 Uproszczenia w stosowaniu przepisów prawa celnego
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 procedura komitetu ust. 4.
Rozdział 3 Przekazanie uprawnień i procedura komitetowa
Rozdział 4 Przepisy końcowe
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu dnia 9 października 2013 r.
TABELA KORELACJI
Rozporządzenie (WE) nr 450/2008 | Niniejsze rozporządzenie |
art. 1 ust. 1 i 2 | art. 1 ust. 1 i 2 |
art. 1 ust. 3 akapit pierwszy | art. 1 ust. 3 |
art. 1 ust. 3 akapit drugi | art. 2 |
art. 2 | art. 3 |
art. 3 | art. 4 |
art. 4 pkt 1-8 | art. 5 pkt 1-8 |
art. 4 pkt 9 | art. 5 pkt 9 i 10 |
art. 4 pkt 10 | art. 5 pkt 12 |
art. 4 pkt 11 i 12 | art. 5 pkt 15 i 16 |
art. 4 pkt 13-17 | art. 5 pkt 18-22 |
art. 4 pkt 18 lit. a) zdanie pierwsze | art. 5 pkt 23 lit. a) |
art. 4 pkt 18 lit. a) zdanie drugie | art. 130 ust. 3 |
art. 4 pkt 18 lit. b) i c) | art. 5 pkt 23 lit. b) i c) |
art. 4 pkt 19-26 | art. 5 pkt 24-31 |
art. 4 pkt 27-32 | art. 5 pkt 23-38 |
art. 4 pkt 33 | - |
art. 5 ust. 1 akapit pierwszy | art. 6 ust. 1 |
art. 5 ust. 1 akapity drugi i trzeci | art. 6 ust. 3 i art. 7 lit. b) |
art. 5 ust. 2 | art. 6 ust. 2, art. 7 lit. a) i art. 8 ust. 1 lit. a) |
art. 6 | art. 12 |
art. 7 | art. 13 |
art. 8 | art. 14 |
art. 9 | art. 15 |
art. 10 ust. 1 | art. 9 i art. 16 ust. 1 |
art. 10 ust. 2 | art. 10, art. 11 i art. 17 |
art. 11 ust. 1 akapity pierwszy i drugi | art. 18 |
art. 11 ust. 1 akapit trzeci | art. 18 ust. 2 akapit pierwszy |
art. 11 ust. 2 | art. 18 ust. 3 |
art. 11 ust. 3 lit. a) | art. 18 ust. 2, akapit drugi i art. 21 |
art. 11 ust. 3 lit. b) | art. 21 |
art. 11 ust. 3 lit. c) | - |
art. 12 ust. 1 | art. 19 ust. 1 |
art. 12 ust. 2 akapit pierwszy | art. 19 ust. 2 akapit pierwszy |
art. 12 ust. 2 akapit drugi | art. 19 ust. 2 akapit drugi i art. 20 lit. b) |
art. 13 ust. 1 | art. 38 ust. 1 |
art. 13 ust. 2 | art. 38 ust. 2 i 3 |
art. 13 ust. 3 | art. 38 ust. 4 |
art. 13 ust. 4 | art. 38 ust. 5 zdanie pierwsze |
art. 13 ust. 5 | - |
art. 13 ust. 6 | art. 23 ust. 2 |
art. 14 | art. 39 |
art. 15 ust. 1 lit. a) | art. 22, art. 24 lit. a) - lit. g) i art. 25 lit. a) i lit. b) |
art. 15 ust. 1 lit. b) | art. 23 ust. 4 lit. b) i art. 25 lit. c) |
art. 15 ust. 1 lit. c) | - |
art. 15 ust. 1 lit. d) | art. 22 ust. 1 akapit trzeci i 24 lit. a) |
art. 15 ust. 1 lit. e) | art. 40 lit. b) |
art. 15 ust. 1 lit. f) | art. 25 lit. b) |
art. 15 ust. 1 lit. g) | art. 23 ust. 4 lit. b), 24 lit h), art. 24 lit. c), art. 28, art. 31 lit. bb) i art. 32 |
art. 15 ust. 1 lit. h) | - |
art. 15 ust. 2 | - |
art. 16 ust. 1 | art. 224 ust. 1 akapity pierwszy i drugi |
art. 16 ust. 2 | art. 22 ust. 3 akapity pierwszy i drugi |
art. 16 ust. 3 | art. 22 ust. 2 |
art. 16 ust. 4 akapit pierwszy | art. 22 ust. 6 akapit pierwszy zdanie pierwsze |
art. 16 ust. 4 akapit drugi | art. 22 ust. 6 akapit pierwszy zdanie drugie i art. 22 ust. 7 |
art. 16 ust. 5 lit. a) | art. 22 ust. 6 akapit drugi i art. 24 lit. g) |
art. 16 ust. 5 lit. b) | art. 24 lit. f) |
art. 16 ust. 6 | art. 23 ust. 3 |
art. 16 ust. 7 | art. 29 |
art. 17 | art. 26 |
art. 18 ust. 1- ust. 3 | art. 27 |
art. 18 ust. 4 | art. 32 |
art. 19 ust. 1 | art. 28 ust. 1 lit. a) |
art. 19 ust. 2 i 3 | art. 28 ust. 2 i 3 |
art. 19 ust. 4 | art. 28 ust. 4 akapit pierwszy i akapit drugi zdanie pierwsze |
art. 19 ust. 5 | art. 31 lit a) |
art. 20 ust. 1-4 | art. 33 |
art. 20 ust. 5 | art. 34 ust. 4 |
art. 20 ust. 6 akapit pierwszy | art. 34 ust. 5 zdanie pierwsze |
art. 20 ust. 6 akapit drugi | art. 34 ust. 6 |
art. 20 ust. 7 | art. 22, 23, 24, 25 i 32 |
art. 20 ust. 8 lit. a) | art. 34 ust. 1-3 |
art. 20 ust. 8 lit. b) | art. 34 ust. 9 i art. 37 ust. 1 lit. a) |
art. 20 ust. 8 lit. c) | art. 34 ust. 11 i art. 37 ust. 2 |
art. 20 ust. 9 | art. 35, art. 36 lit. b) i art. 37 ust. 1 lit. c) i d) |
art. 21 | art. 42 |
art. 22 | art. 43 |
art. 23 | art. 44 |
art. 24 ust. 1 i 2 | art. 45 ust. 1 i 2 |
art. 24 ust. 3 akapit pierwszy | art. 45 ust. 3 |
art. 24 ust. 3 akapit drugi | - |
art. 25 ust. 1 | art. 46 ust. 1 |
art. 25 ust. 2 akapit pierwszy | art. 46 ust. 2 |
art. 25 ust. 2 akapity drugi i trzeci | art. 46 ust. 3 |
art. 25 ust. 3 | art. 46 ust. 4-8 i art. 50 ust. 1 |
art. 26 | art. 47 |
art. 27 | art. 48 |
art. 28 ust. 1 i 2 | art. 49 |
art. 28 ust. 3 | art. 50 ust. 2 |
art. 29 | art. 51 |
art. 30 ust. 1 | art. 52 |
art. 30 ust. 2 | - |
art. 31 ust. 1 | art. 53 ust. 1 |
art. 31 ust. 2 | art. 53 ust. 3 |
art. 31 ust. 3 | art. 54 |
art. 32 | art. 55 |
art. 33 ust. 1-4 | art. 56 ust. 1-4 |
art. 33 ust. 5 | art. 56 ust. 5 i art. 58 ust. 1 |
art. 34 | art. 57 ust. 1, 2 i 3 |
art. 35 | art. 59 |
art. 36 | art. 60 |
art. 37 | art. 61 |
art. 38 | art. 62, 63, 67 i 68 |
art. 39 ust. 1 i 2 | art. 64 ust. 1 i 2 |
art. 39 ust. 3 | art. 64 ust. 3 akapit pierwszy |
art. 39 ust. 4 i 5 | art. 64 ust. 4 i 5 |
art. 39 ust. 6 | art. 64 ust. 3 akapit drugi, art. 64 ust. 6 i art. 63-68 |
art. 40 | art. 69 |
art. 41 | art. 70 |
art. 42 ust. 1 | art. 74 ust. 1 |
art. 42 ust. 2 | art. 74 ust. 2 lit. a)-c) i lit. d) zdanie wprowadzające |
art. 42 ust. 3 | art. 74 ust. 3 |
art. 43 lit. a) | art. 71, 72 i 76 lit. a) |
art. 43 lit. b) | art. 74 ust. 2 lit. d) ppkt (i), (ii) i (iii) |
art. 43 lit. c) | - |
art. 43 lit. d) | art. 73, art. 75 i art. 76 lit. b) i lit. c) |
art. 44 | art. 77 |
art. 45 | art. 78 |
art. 46 | art. 79 |
art. 47 | art. 80 |
art. 48 | art. 81 |
art. 49 | art. 82 |
art. 50 | art. 83 |
art. 51 | art. 84 |
art. 52 | art. 85 |
art. 53 ust. 1-3 | art. 86 ust. 1-3 |
art. 53 ust. 4 | art. 86 ust. 6 |
art. 54 lit. a) i lit. b) | art. 86 ust. 5 i art. 88 lit. a) |
art. 54 lit. c) | art. 86 ust. 4 i art. 88 lit. b) |
art. 55 ust. 1 | art. 87 ust. 1 |
art. 55 ust. 2 akapit pierwszy | art. 87 ust. 2 |
art. 55 ust. 2 akapit drugi | art. 88 lit. c) |
art. 55 ust. 3 i 4 | art. 87 ust. 3 i 4 |
art. 56 ust. 1-5 | art. 89 ust. 1-5 |
art. 56 ust. 6 | art. 89 ust. 7 |
art. 56 ust. 7 | art. 89 ust. 9 |
art. 56 ust. 8 | art. 89 ust. 2 akapit drugi |
art. 56 ust. 9 tiret pierwsze | art. 100 ust. 1 lit. b) |
art. 56 ust. 9 tiret drugie | art. 89 ust. 8 i art. 99 lit. a) |
art. 56 ust. 9 tiret trzecie | art. 89 ust. 2 akapit drugi |
art. 57 ust. 1 i 2 | art. 90 |
art. 57 ust. 3 | art. 100 ust. 1 lit. a) |
art. 58 akapit pierwszy | art. 91 |
art. 58 akapit drugi | - |
art. 59 ust. 1 akapit pierwszy | art. 100 ust. 1 |
art. 59 ust. 1 akapit drugi | art. 99 lit. b) |
art. 59 ust. 2 | art. 92 ust. 2 |
art. 60 | art. 93 |
art. 61 | art. 94 |
art. 62 ust. 1 i 2 | art. 95 ust. 1 i 2 |
art. 62 ust. 3 | art. 22, art. 24 lit. a)- lit. g), art. 25 lit. a) i b) oraz art. 99 lit. c) |
art. 63 ust. 1 i 2 | - |
art. 63 ust. 3 lit. a) | - |
art. 63 ust. 3 lit. b) | art. 96 ust. 1 lit. a), art. 96 ust. 2, art. 100 ust. 1 lit. c) i art. 100 ust. 2 |
art. 63 ust. 3 lit. c) | art. 96 ust. 1 lit. b), art. 96 ust. 2, art. 100 ust. 1 lit. c) i art. 100 ust. 2 |
art. 64 | art. 97 |
art. 65 ust. 1 i 2 | art. 98 |
art. 65 ust. 3 | art. 99 lit. d) i art. 100 ust. 1 lit. b) |
art. 66 | art. 101 ust. 1 i 2 |
art. 67 ust. 1 akapity pierwszy i drugi | art. 102 ust. 1 |
art. 67 ust. 1 akapit trzeci | art. 106 |
art. 67 ust. 2 i 3 | art. 102 ust. 2 i ust. 3 akapit pierwszy |
art. 68 ust. 1 i 2 | art. 103 ust. 1 i 2 |
art. 68 ust. 3 | art. 103 ust. 3 lit. a) |
art. 68 ust. 4 | art. 103 ust. 4 |
art. 69 | art. 104 |
art. 70 | art. 105 ust. 1-5 |
art. 71 | art. 105 ust. 6 |
art. 72 ust. 1 i 2 | art. 108 ust. 1 i 2 |
art. 72 ust. 3 | art. 108 ust. 3 i art. 115 |
art. 73 | art. 109 |
art. 74 | art. 110 |
art. 75 | art. 111 |
art. 76 | - |
art. 77 ust. 1 akapit pierwszy | art. 112 ust. 1 |
art. 77 ust. 1 akapity drugi i trzeci | art. 112 ust. 2 |
art. 77 ust. 2 | art. 112 ust. 3 |
art. 77 ust. 3 | art. 112 ust. 4 |
art. 78 ust. 1 akapit pierwszy | art. 113 |
art. 78 ust. 1 akapit drugi | art. 99 lit. d) i art. 100 ust. 1 lit. b) |
art. 78 ust. 2-4 | art. 114 ust. 1-3 |
art. 78 ust. 5 | art. 114 ust. 4 |
art. 79 ust. 1 | art. 116 ust. 1 |
art. 79 ust. 2-5 | art. 116 ust. 4-7 |
art. 80 | art. 117 ust. 1 |
art. 81 ust. 1 i 2 | art. 118 ust. 1 i 2 |
art. 81 ust. 3 | art. 118 ust. 4 |
art. 82 ust. 1 | art. 119 ust. 1 |
art. 82 ust. 2 | art. 119 ust. 3 |
art. 83 | art. 120 ust. 1 |
art. 84 ust. 1 | art. 121 ust. 1 |
art. 84 ust. 2 | art. 121 ust. 3 |
art. 85 zdanie pierwsze | art. 116 ust. 2, art. 117 ust. 2, art. 118 ust. 3, art. 119 ust. 2, art. 120 ust. 2, art. 121 ust. 2 i art. 123 ust. 1 |
art. 85 zdanie drugie | art. 106 ust. 3, art. 122 i art. 123 ust. 2 |
art. 86 ust. 1 zdanie wprowadzające | art. 124 ust. 1 zdanie wprowadzające i lit. a) |
art. 86 ust. 1 lit. a)-c) | art. 124 ust. 1 lit. b- d) |
art. 86 ust. 1 lit. d) i e) | art. 124 ust. 1 lit. e) |
art. 86 ust. 1 lit. f)-k) | art. 124 ust. 1 lit. f)-k) |
art. 86 ust. 2 i 3 | art. 124 ust. 2 i 3 |
art. 86 ust. 4-6 | art. 124 ust. 5-7 |
art. 86 ust. 7 | art. 126 |
art. 87 ust. 1 | art. 127 ust. 1 i art. 127 ust. 2 lit. a) |
art. 87 ust. 2 akapit pierwszy | art. 127 ust. 3 akapit pierwszy |
art. 87 ust. 2 akapit drugi | art. 127 ust. 8 |
art. 87 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) | art. 127 ust. 2 lit. b) i art. 131 lit. a) |
art. 87 ust. 3 akapit pierwszy lit. b) i c) | art. 131 lit. b) |
art. 87 ust. 3 akapit pierwszy lit. d) | art. 127 ust. 3 i art. 161 lit. a) |
art. 87 ust. 3 akapit drugi | - |
art. 88 ust. 1 akapit pierwszy zdanie pierwsze | art. 6 ust. 1 |
art. 88 ust. 1 akapit pierwszy zdanie drugie | art. 127 ust. 7 |
art. 88 ust. 1 akapit drugi | art. 6 ust. 2 |
art. 88 ust. 2 | art. 127 ust. 4 akapit pierwszy |
art. 88 ust. 3 | art. 127 ust. 4 akapit drugi i ust. 3c |
art. 88 ust. 4 akapit pierwszy | art. 133 ust. 1 akapit pierwszy |
art. 88 ust. 4 akapity drugi i trzeci | art. 6 ust. 2 i art. 7 lit. a) |
art. 89 ust. 1 | art. 129 ust. 1 |
art. 89 ust. 2 | - |
art. 90 | art. 130 ust. 1 |
art. 91 | art. 134 |
art. 92 ust. 1 akapit pierwszy | art. 135 ust. 1 |
art. 92 ust. 1 akapit drugi | art. 135 ust. 2 |
art. 92 ust. 1 akapit trzeci | - |
art. 92 ust. 2-5 | art. 135 ust. 3-6 |
art. 93 ust. 1 | art. 136 |
art. 93 ust. 2 | - |
art. 94 | art. 137 |
art. 95 ust. 1 | art. 139 ust. 1 |
art. 95 ust. 2 i 3 | art. 139 ust. 3 i 4 |
art. 95 ust. 4 | art. 139 ust. 6 |
art. 96 ust. 1 i 2 | art. 140 |
art. 96 ust. 3 | art. 139 ust. 7 |
art. 97 ust. 1 | art. 149 |
art. 97 ust. 2 | art. 150 |
art. 98 ust. 1 | art. 144 |
art. 98 ust. 2 | art. 139 ust. 5 |
art. 99 | art. 141 ust. 1 |
art. 100 | art. 141 ust. 2 |
art. 101 ust. 1 | art. 153 ust. 1 |
art. 101 ust. 2 lit. a) | art. 153 ust. 2 i art. 133 lit. a) |
art. 101 ust. 2 lit. b) | art. 156 lit. b) i art. 157 |
art. 101 ust. 2 lit. c) | art. 153 ust. 3 i 156 lit. c) |
art. 102 | art. 154 |
art. 103 | art. 155 ust. 2 i 156 lit. d) |
art. 104 ust. 1 | art. 158 ust. 1 |
art. 104 ust. 2 | art. 158 ust. 3 |
art. 105 ust. 1 | art. 159 ust. 1 i 2 |
art. 105 ust. 2 lit. a) i lit. b) | art. 159 ust. 3 i 161 lit. a) |
art. 105 ust. 2 lit. c) | art. 22 ust. 1 akapit trzeci, art. i art. 25 lit. c) |
art. 106 ust. 1 akapit pierwszy zdanie pierwsze | art. 179 ust. 1 akapit pierwszy |
art. 106 ust. 1 akapit pierwszy zdanie drugie | - |
art. 106 ust. 2 | art. 179 ust. 3 i 6 |
art. 106 ust. 3 | art. 179 ust. 5 |
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. a) | art. 22, art. 24 lit. a)- lit. g) i art. 25 lit. a) i b) |
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. b) | art. 23 ust. 4 lit. a) i art. 24 lit. h) |
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. c) | art. 179 ust. 1 akapit drugi, art. 179 ust. 2 i art. 180 |
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. d) | art. 22 ust. 1 akapit trzeci i art. 24 lit. a) |
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. e) | art. 25 lit. b) |
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. f) | art. 23 ust. 4 lit. b), art. 24 lit. h), art. 28, 31 lit. b) i art. 32 |
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. g) i h) | art. 181 |
art. 106 ust. 4 akapit drugi | - |
art. 107 ust. 1 zdanie pierwsze | art. 6 ust. 1 |
art. 107 ust. 1 zdanie drugie | art. 182 ust. 1 |
art. 107 ust. 2 | art. 158 ust. 2 |
art. 107 ust. 3 | art. 160, 161 lit. b), art. 182 ust. 2-4, art. 183 i 184 |
art. 108 ust. 1 akapit pierwszy, zdanie pierwsze | art. 162 |
art. 108 ust. 1 akapit pierwszy, zdanie drugie i trzecie | art. 170 ust. 4 |
art. 108 ust. 1 akapit drugi | art. 6 ust. 2, 7 lit. a) i art. 8 ust. 1 lit. a) |
art. 108 ust. 2 | art. 163 ust. 1 i 2 |
art. 108 ust. 3 akapit pierwszy | art. 6 ust. 1 |
art. 108 ust. 3 akapit drugi | - |
art. 108 ust. 4 | art. 163 ust. 3, art. 164 i art. 165 lit. b) |
art. 109 ust. 1 | art. 166 ust. 1 |
art. 109 ust. 2 | art. 166 ust. 2 i art. 168 lit. a) |
art. 109 ust. 3 | art. 6 ust. 2, art. 7 lit. a), art. 8 ust. 1 lit. a) i art. 165 lit. a) |
art. 110 ust. 1 akapit pierwszy | art. 167 ust. 1 akapit pierwszy |
art. 110 ust. 1 akapit drugi | art. 167 ust. 1 akapit trzeci |
art. 110 ust. 1 akapit trzeci | art. 167 ust. 2 i 3 oraz art. 168 lit. d) |
art. 110 ust. 2 i 3 | art. 167 ust. 4 i 5 |
art. 111 ust. 1 | art. 170 ust. 1 |
art. 111 ust. 2 zdanie pierwsze | art. 170 ust. 2 |
art. 111 ust. 2 zdanie drugie | art. 170 ust. 3 lit. a) i lit. b) |
art. 111 ust. 3 | art. 170 ust. 3 lit. c) |
art. 112 ust. 1 akapit pierwszy | art. 172 ust. 1 |
art. 112 ust. 1 akapit drugi zdanie pierwsze | art. 182 ust. 2 |
art. 112 ust. 1 akapit drugi zdanie drugie | art. 182 ust. 3 |
art. 112 ust. 2 | - |
art. 112 ust. 3 | art. 172 ust. 2 |
art. 112 ust. 4 | art. 176 lit. b) |
art. 113 ust. 1 i 2 | art. 173 ust. 1 i 2 |
art. 113 ust. 3 | art. 173 ust. 3 i art. 176 lit. c) |
art. 114 ust. 1 | art. 174 ust. 1 |
art. 114 ust. 2 akapit pierwszy | art. 174 ust. 2 |
art. 114 ust. 2 akapit drugi | art. 175 |
art. 115 akapit pierwszy | art. 177 ust. 1 |
art. 115 akapit drugi | art. 177 ust. 2 i art. 178 |
art. 116 ust. 1 | art. 185 ust. 1 |
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) | art. 22, art. 24 lit. a)-lit. g) i art. 25 lit. a) i b) |
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) | art. 23 ust. 4 lit. a), art. 25 ust. 5, art. 24 lit. h) i art. 25 lit. c) |
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. c) i d) | art. 185 ust. 2 i art. 186 lit. a) |
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. e) | art. 22 ust. 1 akapit trzeci i art. 24 lit. a) |
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. f) | art. 25 lit. b) |
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. g) | art. 23 ust. 4 lit. b), art. 24 lit. h), art. 28, art. 31 lit. b) i art. 32 |
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. h) oraz i) | art. 186 lit. b) i art. 187 |
art. 116 ust. 2 akapit drugi | - |
art. 117 | art. 188 |
art. 118 | art. 189 |
art. 119 ust. 1 i 2 | art. 190 |
art. 119 ust. 3 | art. 193 |
art. 120 | art. 191 |
art. 121 | art. 192 |
art. 122 | art. 193 |
art. 123 ust. 1 i 2 | art. 194 |
art. 123 ust. 3 | art. 179 ust. 4 |
art. 124 ust. 1 | art. 195 ust. 1 |
art. 124 ust. 2 | art. 195 ust. 2 i 3 i art. 196 |
art. 125 | art. 197 |
art. 126 ust. 1 | art. 198 ust. 1 |
art. 126 ust. 2 | art. 198 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze |
art. 127 ust. 1 | art. 199 |
art. 127 ust. 2 | art. 198 ust. 3 lit. d) |
art. 128 | art. 198 ust. 2 akapit pierwszy zdanie drugie i akapit drugi, art. 198 ust. 3 lit. a)-c) i art. 200 |
art. 129 | art. 200 |
art. 130 ust. 1 | art. 203 ust. 1 akapit pierwszy |
art. 130 ust. 2-5 | art. 203 ust. 2-5 |
art. 131 lit. a) | - |
art. 131 lit. b) | art. 204 |
art. 132 | art. 205 |
art. 133 | art. 208 ust. 1 |
art. 134 | art. 202, 203 ust. 1 akapit drugi, art. 203 ust. 6, art. 206, 207 i 209 |
art. 135 | art. 210 |
art. 136 ust. 1 | art. 211 ust. 1 |
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) | art. 22, art. 24 lit. a)-g) i art. 25 lit. a) i lit. b) |
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) | art. 23 ust. 4 lit. a) i art. 24 lit. h) |
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. c) | art. 212 lit. a) |
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. d) | art. 22 ust. 1 akapit trzeci i art. 24 lit. aa) |
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. e) | art. 25 lit. b) |
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. f) | art. 23 ust. 4 lit. b), art. 24 lit. h), art. 28, art. 31 lit. b) i 32 |
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. g) | - |
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. h) | - |
art. 136 ust. 2 akapit drugi | - |
art. 136 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) | art. 211 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) |
art. 136 ust. 3 akapit pierwszy lit. b) | art. 211 ust. 3 akapit pierwszy lit. b) i c) |
art. 136 ust. 3 akapit pierwszy lit. c) | art. 211 ust. 3 akapit pierwszy lit. d) |
art. 136 ust. 3 akapit drugi | art. 212 lit. c) |
art. 136 ust. 4 akapit pierwszy | art. 211 ust. 4 |
art. 136 ust. 4 akapit drugi | art. 211 ust. 5 |
art. 136 ust. 4 akapit trzeci | art. 181 ust. 6 |
art. 136 ust. 4 akapit czwarty lit. a) i b) | art. 213 |
art. 136 ust. 4 akapit czwarty lit. c) | art. 212 lit. d) |
art. 136 ust. 5 | art. 23 ust. 2 |
art. 137 ust. 1 | art. 214 ust. 1 |
art. 137 ust. 2 | art. 214 ust. 2 i art. 7 lit. c) |
art. 138 | art. 215 ust. 1-3 |
art. 139 | art. 218 |
art. 140 ust. 1 | art. 219 |
art. 140 ust. 2 | art. 221 lit. a) i art. 222 lit. b) |
art. 141 | art. 220 |
art. 142 ust. 1 akapity pierwszy, drugi i trzeci | art. 223 ust. 1 |
art. 142 ust. 1 akapit czwarty | art. 224 lit. a) |
art. 142 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) | art. 223 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) |
art. 142 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) i c) | art. 223 ust. 2 akapit pierwszy lit. c) i d) |
art. 142 ust. 2 akapit drugi | art. 223 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) i art. 224 lit. c) |
art. 142 ust. 3 akapit pierwszy | art. 223 ust. 3 |
art. 142 ust. 3 akapit drugi | art. 224 lit. d) |
art. 142 ust. 4 | art. 223 ust. 4 |
art. 143 | art. 211 ust. 2, art. 216, 217, art. 221 lit. b), art. 222 lit. b), art. 224 lit. b), art. 225, 228, 229, 230, art. 231 lit. b), art. 232, art. 233 ust. 4, art. 235, 236, art. 243 ust. 2, art. 251 ust. 4, art. 254 ust. 2, 3, 6 i 7 i art. 257 ust. 4 |
art. 144 ust. 1 | art. 226 ust. 1 |
art. 144 ust. 2 | art. 226 ust. 2 i art. 231 lit. a) |
art. 144 ust. 3 | art. 226 ust. 3 |
art. 144 ust. 4 | - |
art. 145 ust. 1 i 2 | art. 227 |
art. 145 ust. 3 akapit pierwszy | art. 155 ust. 1 |
art. 145 ust. 3 akapit drugi | art. 157 |
art. 146 | art. 233 ust. 1-3 |
art. 147 | art. 234 |
art. 148 ust. 1 | art. 237 ust. 1 |
art. 148 ust. 2 akapit pierwszy | art. 237 ust. 2 |
art. 148 ust. 2 akapit drugi | art. 237 ust. 3 i art. 239 |
art. 149 | art. 242 |
art. 150 ust. 1 | art. 238 ust. 1 |
art. 150 ust. 2 lit. a) | - |
art. 150 ust. 2 lit. b) | art. 238 ust. 2 |
art. 150 ust. 3 | - |
art. 151 ust. 1 akapit pierwszy | art. 144 |
art. 151 ust. 1 akapit drugi | art. 145 ust. 3 |
art. 151 ust. 2 | art. 145 ust. 5 i 11 |
art. 151 ust. 3 | - |
art. 151 ust. 4 | art. 147 ust. 4 |
art. 151 ust. 5 | art. 145 ust. 1, 2, 4 i 6-10, art. 146, art. 147 ust. 3 i 4 i art. 148 oraz 129 |
art. 152 | art. 147 ust. 1 i 2 |
art. 153 | art. 240 |
art. 154 ust. 1 lit. a) | art. 237 ust. 3 zdanie pierwsze |
art. 154 ust. 1 lit. b) | art. 241 ust. 1 |
art. 154 ust. 2 | art. 237 ust. 3 zdanie drugie i art. 241 ust. 2 |
art. 155 ust. 1 | art. 243 ust. 1 |
art. 155 ust. 2 i 3 | art. 243 ust. 3 i 4 |
art. 156 | art. 244 |
art. 157 | art. 245 |
art. 158 | art. 246 |
art. 159 | art. 247 |
art. 160 | art. 248 |
art. 161 | art. 249 |
art. 162 | art. 250 |
art. 163 | art. 251 ust. 1-3 |
art. 164 akapit pierwszy | art. 253 |
art. 164 akapit drugi | - |
art. 165 | art. 252 |
art. 166 ust. 1 | art. 254 ust. 1 |
art. 166 ust. 2 i 3 | art. 254 ust. 4 i 5 |
art. 167 | art. 255 |
art. 168 | art. 256 |
art. 169 | art. 257 ust. 1-3 |
art. 170 | art. 258 |
art. 171 ust. 1 i 2 | art. 259 ust. 1 i 2 |
art. 171 ust. 3 | art. 86 ust. 5 |
art. 171 ust. 4 | art. 259 ust. 3 |
art. 172 | art. 260 |
art. 173 | art. 261 |
art. 174 | art. 262 |
art. 175 ust. 1 akapit pierwszy | art. 263 ust. 1 |
art. 175 ust. 1 akapit drugi | art. 263 ust. 2 lit. a) |
art. 175 ust. 2 i 3 | art. 263 ust. 3 i 4 |
art. 176 ust. 1 lit. a) i b) | art. 263 ust. 2 lit. b) i art. 265 lit. b) |
art. 176 ust. 1 lit. c) i lit. d) | art. 265 lit. b) |
art. 176 ust. 1 lit. e) | art. 161 lit. a) |
art. 176 ust. 2 | - |
art. 177 ust. 1 i 3 | art. 267 ust. 1 i 3 |
art. 177 ust. 3 | art. 267 ust. 2 |
art. 177 ust. 4 | art. 267 ust. 2 |
art. 177 ust. 5 | art. 268 |
art. 178 ust. 1 | art. 269 ust. 1 |
art. 178 ust. 2 lit. a) | art. 269 ust. 2 lit. a) i b) |
art. 178 ust. 2 lit. b) | art. 269 ust. 2 lit. d) i e) |
art. 178 ust. 3 | art. 269 ust. 3 |
art. 179 | art. 270 |
art. 180 ust. 1 | art. 271 ust. 1 akapit pierwszy |
art. 180 ust. 2 zdanie pierwsze | art. 6 ust. 1 |
art. 180 ust. 2 zdanie drugie | art. 271 ust. 3 |
art. 180 ust. 3 akapit pierwszy | art. 6 ust. 2 |
art. 180 ust. 3 akapit drugi | art. 271 ust. 4 |
art. 180 ust. 4 | art. 271 ust. 2 |
art. 181 akapity pierwszy i drugi | art. 272 ust. 1 |
art. 181 akapity drugi i trzeci | - |
art. 182 ust. 1 | art. 277 |
art. 182 ust. 2 | - |
art. 183 ust. 1 | art. 16 ust. 1 i 17 |
art. 183 ust. 2 lit. a) i lit. b) | - |
art. 183 ust. 2 lit. c) | art. 280 i 283 |
art. 184 | art. 285 |
art. 185 | - |
art. 186 | art. 286 ust. 2 i 3 |
art. 187 | art. 287 |
art. 188 ust. 1 | art. 288 ust. 1 |
art. 188 ust. 2 | art. 288 ust. 2 |
art. 188 ust. 3 | art. 288 ust. 1 |