1.
Starosta może na podstawie umowy, po udokumentowaniu poniesionych kosztów, refundować bezrobotnemu koszty opieki nad dzieckiem do 7. roku życia, a w przypadku dziecka niepełnosprawnego – do 18. roku życia, w wysokości określonej w tej umowie, nie wyższej jednak niż połowa zasiłku, o którym mowa w art. 224 wysokość zasiłku ust. 1 pkt 1, na każde dziecko, na opiekę którego poniesiono koszty, jeżeli bezrobotny podejmie zatrudnienie, inną pracę zarobkową lub zostanie skierowany do innej formy pomocy, oraz pod warunkiem osiągania z tego tytułu miesięcznie przychodów nieprzekraczających minimalnego wynagrodzenia za pracę.
2.
Refundacja, o której mowa w ust. 1, przysługuje na okres do 6 miesięcy.
3.
W przypadku skierowania bezrobotnego do innej formy pomocy refundacja, o której mowa w ust. 1, następuje na okres odbywania tej formy.
4.
Na wniosek bezrobotnego starosta może wypłacić zaliczkę na refundację kosztów opieki nad dzieckiem.
5.
Na zasadach określonych w ust. 1–4 może nastąpić również refundacja kosztów opieki nad osobą zależną.
