1.
Starosta może inicjować i realizować program specjalny w celu wspierania aktywności zawodowej i przywracania na rynek pracy bezrobotnych.
2.
Program specjalny może być realizowany samodzielnie przez starostę lub we współpracy z:
1)
publicznymi służbami zatrudnienia,
2)
agencjami zatrudnienia,
3)
podmiotami ekonomii społecznej,
4)
podmiotami, o których mowa w art. 36 akredytacja i status ośrodka wsparcia ekonomii społecznej ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o ekonomii społecznej,
5)
gminami,
6)
pracodawcami
– na podstawie pisemnego porozumienia.
– na podstawie pisemnego porozumienia.
3.
W przypadku podmiotów ekonomii społecznej, o których mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 5 lit. b i c ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o ekonomii społecznej, pisemne porozumienie, o którym mowa w ust. 2, jest zawierane z jednostkami tworzącymi lub prowadzącym te podmioty.
4.
Program specjalny jest finansowany z kwoty środków na finansowanie form pomocy, o której mowa w art. 267 środki Funduszu Pracy na finansowanie w roku budżetowym kosztów realizacji form pomocy ust. 1.
5.
Realizowane w ramach programu specjalnego formy pomocy i specyficzne elementy wspierające zatrudnienie są finansowane z Funduszu Pracy.
6.
Maksymalna wysokość środków Funduszu Pracy przeznaczonych na finansowanie specyficznych elementów wspierających zatrudnienie na jednego uczestnika programu specjalnego nie może przekroczyć 150 % przeciętnego wynagrodzenia.
7.
Specyficzne elementy wspierające zatrudnienie, zakupione z Funduszu Pracy przez PUP, mogą stać się własnością uczestnika programu specjalnego po zakończeniu programu specjalnego lub po zakończeniu udziału w programie specjalnym z powodu podjęcia zatrudnienia, o ile są niezbędne do uzyskania lub utrzymania zatrudnienia.
8.
Minister właściwy do spraw pracy może przyznać na realizację programów specjalnych środki z rezerwy Funduszu Pracy, o której mowa w art. 267 środki Funduszu Pracy na finansowanie w roku budżetowym kosztów realizacji form pomocy ust. 2.
