1.
Starosta pozbawia statusu poszukującego pracy poszukującego pracy, który:
1)
nie utrzymuje kontaktu z PUP co najmniej raz na 90 dni w celu potwierdzenia zainteresowania pomocą określoną w ustawie;
2)
z własnej winy po skierowaniu przez PUP lub zawarciu umowy nie podjął albo przerwał realizację formy pomocy, chyba że powodem niepodjęcia albo przerwania realizacji było podjęcie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej;
3)
pobierał w Rzeczypospolitej Polskiej, na zasadach określonych w oparciu o przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego zasiłek nabyty w państwach, o których mowa w art. 1 zakres regulacji ust. 3 pkt 2 lit. a–d, oraz opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub został pozbawiony tego zasiłku przez właściwą instytucję tego państwa;
4)
złożył wniosek o pozbawienie statusu poszukującego pracy.
2.
Pozbawienie poszukującego pracy statusu poszukującego pracy z powodów, o których mowa w ust. 1:
1)
pkt 1 i 2 – następuje na okres 90 dni:
a) po upływie 90 dni od dnia ostatniego kontaktu z PUP,
b) od dnia następującego po dniu skierowania lub zawarcia umowy albo od dnia przerwania realizacji form pomocy;
a) po upływie 90 dni od dnia ostatniego kontaktu z PUP,
b) od dnia następującego po dniu skierowania lub zawarcia umowy albo od dnia przerwania realizacji form pomocy;
2)
pkt 3 – następuje od dnia zaistnienia zdarzenia, o którym mowa w tym przepisie;
3)
pkt 4 – następuje od dnia złożenia wniosku.
3.
Wniosek o pozbawienie statusu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, złożony przez poszukującego pracy po skierowaniu do realizacji formy pomocy, pozostawia się bez rozpoznania.
