Rozdział 3 Rozwój umiejętności i podnoszenie kwalifikacji - Ustawa o rynku pracy i służbach zatrudnienia

Art. 99. Pomoc w nabywaniu wiedzy, umiejętności lub kwalifikacji zwiększających szanse na podjęcie i utrzymanie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej przez finansowanie z Funduszu Pracy

1.

Starosta może udzielić bezrobotnemu lub poszukującemu pracy pomocy w nabywaniu wiedzy, umiejętności lub kwalifikacji, zwiększających szanse na podjęcie i utrzymanie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej, przez finansowanie z Funduszu Pracy:

1)

na wniosek bezrobotnego lub poszukującego pracy wybranego przez niego szkolenia;

2)

szkolenia zamawianego przez starostę w oparciu o:
a) diagnozę zapotrzebowania na zawody, umiejętności lub kwalifikacje na rynku pracy lub
b) zgłoszenie pracodawcy lub przedsiębiorcy;

3)

kosztów potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności lub kosztów uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności;

4)

bonu na kształcenie ustawiczne;

5)

pożyczki edukacyjnej, o której mowa w art. 111 pożyczka edukacyjna na sfinansowanie kosztów należnych instytucji prowadzącej kształcenie lub instytucji szkoleniowej, instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności lub instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności, na sfinansowanie form kształcenia lub szkolenia, lub potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności, lub uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności;

6)

opłaty pobieranej za postępowanie nostryfikacyjne albo postępowanie, o którym mowa w art. 327 równoważność dyplomów ukończenia studiów za granicą z polskimi dyplomami ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

7)

opłaty za przeprowadzenie postępowania i wydanie decyzji w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo do podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej, o której mowa w art. 14 opłata w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2023 r. poz. 334 oraz z 2025 r. poz. 619).

2.

Starosta w celu udzielenia pomocy, o której mowa w:

1)

ust. 1 pkt 1 i 2, wydaje bezrobotnemu lub poszukującemu pracy skierowanie;

2)

ust. 1 pkt 4, w przypadku szkolenia realizowanego w ramach bonu na kształcenie ustawiczne, wydaje bezrobotnemu lub poszukującemu pracy skierowanie;

3)

ust. 1 pkt 3 i 5–7, zawiera z bezrobotnym lub poszukującym pracy umowę.

3.

Szkolenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, art. 107 bon na kształcenie ustawiczne ust. 3 pkt 1, oraz szkolenie finansowane w ramach pożyczki edukacyjnej, o której mowa w art. 111 pożyczka edukacyjna na sfinansowanie kosztów należnych instytucji prowadzącej kształcenie lub instytucji szkoleniowej, instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności lub instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności, są realizowane w formie kursu, w tym kwalifikacyjnego kursu zawodowego.

4.

Szkolenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, mogą trwać do 24 miesięcy.

5.

W ramach pomocy, o której mowa w art. 101 finansowanie szkoleń w oparciu o diagnozę zapotrzebowania na zawody ust. 1 pkt 3, art. 102 finansowanie kosztów potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności lub uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności, art. 107 bon na kształcenie ustawiczne ust. 3 pkt 3, art. 111 pożyczka edukacyjna na sfinansowanie kosztów należnych instytucji prowadzącej kształcenie lub instytucji szkoleniowej, instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności lub instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności ust. 1, art. 119 potwierdzenie nabycia wiedzy lub umiejętności przeprowadzane przez uprawnioną instytucję ust. 1 oraz art. 125 środki KFS ust. 11 pkt 2, może być finansowana w szczególności walidacja i certyfikowanie w rozumieniu ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji.

Art. 100. Finansowanie szkoleń wybranych przez bezrobotnego lub poszukującego pracy

Starosta, na wniosek bezrobotnego lub poszukującego pracy, może sfinansować wybrane przez niego szkolenie, jeżeli bezrobotny lub poszukujący pracy uzasadni celowość tego szkolenia, a koszt należny instytucji szkoleniowej w części finansowanej przez starostę nie przekroczy 300 % przeciętnego wynagrodzenia.

Art. 101. Finansowanie szkoleń w oparciu o diagnozę zapotrzebowania na zawody

1.

Starosta, w przypadkach uzasadnionych potrzebami rynku pracy oraz w oparciu o diagnozę zapotrzebowania na zawody, umiejętności lub kwalifikacje na rynku pracy lub zgłoszenie pracodawcy lub przedsiębiorcy, może sfinansować dla grupy bezrobotnych lub poszukujących pracy:

1)

szkolenie;

2)

potwierdzenie nabycia wiedzy i umiejętności;

3)

uzyskanie dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności.

2.

W przypadku szkolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, starosta finansuje koszt należny instytucji szkoleniowej dla jednego uczestnika do wysokości 300 % przeciętnego wynagrodzenia.

3.

Koszty potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, lub uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności, o których mowa w ust. 1 pkt 3, starosta finansuje do wysokości przeciętnego wynagrodzenia dla jednej osoby.

Art. 102. Finansowanie kosztów potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności lub uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności

Starosta, na wniosek bezrobotnego lub poszukującego pracy, może sfinansować koszty potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności lub uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności do wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Art. 103. Finansowanie opłaty pobieranej za postępowanie nostryfikacyjne

Starosta, na wniosek bezrobotnego lub poszukującego pracy, może sfinansować opłatę pobieraną za postępowanie nostryfikacyjne albo postępowanie, o którym mowa w art. 327 równoważność dyplomów ukończenia studiów za granicą z polskimi dyplomami ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Art. 104. Finansowanie opłaty za przeprowadzenie postępowania i wydanie decyzji w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego

Starosta, na wniosek bezrobotnego lub poszukującego pracy, może sfinansować opłatę za przeprowadzenie postępowania i wydanie decyzji w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo do podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej, o której mowa w art. 14 opłata w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Art. 105. Zamawianie usług z zachowaniem obowiązujących procedur oraz mając na uwadze zasady konkurencyjności, równego traktowania i przejrzystości

1.

Starosta, w celu zapewnienia najwyższej jakości udzielanej pomocy, zamawia usługi w instytucji szkoleniowej, instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności lub instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności, z zachowaniem obowiązujących procedur oraz mając na uwadze zasady konkurencyjności, równego traktowania i przejrzystości.

2.

Finansowanie szkolenia jest realizowane na podstawie umowy ze starostą, a w przypadku realizatora szkolenia będącego jednostką założoną i prowadzoną przez starostę właściwego dla PUP, na podstawie porozumienia. Płatność jest dokonywana na rachunek płatniczy realizatora szkolenia.

3.

W przypadku potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności lub uzyskiwania dokumentów potwierdzających nabycie wiedzy i umiejętności, płatność jest dokonywana na rachunek płatniczy realizatora działań.

4.

Starosta, w celu sfinansowania procesu potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności lub sfinansowania wydania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności, może zawrzeć umowę z realizatorem tych działań.

Art. 106. Realizowanie szkoleń finansowanych w ramach pożyczki edukacyjnej

Szkolenia, o których mowa w art. 99 pomoc w nabywaniu wiedzy, umiejętności lub kwalifikacji zwiększających szanse na podjęcie i utrzymanie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej przez finansowanie z Funduszu Pracy ust. 1 pkt 1 i 2 i art. 107 bon na kształcenie ustawiczne ust. 3 pkt 1, oraz szkolenia finansowane w ramach pożyczki edukacyjnej, o której mowa w art. 111 pożyczka edukacyjna na sfinansowanie kosztów należnych instytucji prowadzącej kształcenie lub instytucji szkoleniowej, instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności lub instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności, realizują podmioty wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 6 realizacja zadań przez Agencję ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, w zakresie świadczenia usług szkoleniowych.
(Art. 106 realizowanie szkoleń finansowanych w ramach pożyczki edukacyjnej wchodzi w życie z dniem 01.01.2026 r.)

Art. 107. Bon na kształcenie ustawiczne

1.

Na wniosek bezrobotnego lub poszukującego pracy, w oparciu o diagnozę zapotrzebowania na zawody, umiejętności lub kwalifikacje na rynku pracy lub zgłoszenie pracodawcy lub przedsiębiorcy, starosta może przyznać bon na kształcenie ustawiczne stanowiący gwarancję sfinansowania bezrobotnemu lub poszukującemu pracy wskazanego przez niego kształcenia ustawicznego w postaci opłacenia kosztów, o których mowa w ust. 3.

2.

Rozpoczęcie kształcenia ustawicznego finansowanego w ramach bonu następuje w terminie 6 miesięcy od dnia przyznania bonu. Zakończenie kształcenia ustawicznego musi nastąpić nie później niż w terminie 30 miesięcy od dnia przyznania bonu. W uzasadnionych przypadkach, z uwagi na szczególną sytuację bezrobotnego lub poszukującego pracy, starosta może zmienić termin realizacji bonu.

3.

W ramach bonu starosta finansuje bezrobotnemu lub poszukującemu pracy:

1)

koszt należny instytucji szkoleniowej za realizację jednego lub kilku szkoleń – w formie wpłaty na rachunek płatniczy instytucji szkoleniowej;

2)

koszt należny organizatorowi studiów podyplomowych – w formie wpłaty na rachunek płatniczy organizatora studiów;

3)

koszty potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności lub koszty uzyskania dokumentów potwierdzających nabycie wiedzy i umiejętności – w formie wpłaty na rachunek płatniczy instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności lub instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności.

4.

Starosta finansuje koszty, o których mowa w ust. 3, do wysokości przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu przyznania bonu, a koszty przekraczające ten limit finansuje bezrobotny lub poszukujący pracy.

5.

Cena usług finansowanych przez starostę w ramach bonu nie może być rażąco wyższa od cen podobnych usług oferowanych na rynku.

Art. 108. Limit łącznych kosztów należnych instytucjom szkoleniowym, organizatorom studiów podyplomowych, instytucjom potwierdzającym nabycie wiedzy i umiejętności, instytucjom wydającym dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności

1.

Łączne koszty należne instytucjom szkoleniowym, organizatorom studiów podyplomowych, instytucjom potwierdzającym nabycie wiedzy i umiejętności, instytucjom wydającym dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności oraz pobierającym opłaty, o których mowa w art. 103 finansowanie opłaty pobieranej za postępowanie nostryfikacyjne i art. 104 finansowanie opłaty za przeprowadzenie postępowania i wydanie decyzji w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego, nie mogą przekroczyć 450 % przeciętnego wynagrodzenia na jedną osobę w okresie kolejnych 3 lat.

2.

Do limitu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty pożyczki, o której mowa w art. 111 pożyczka edukacyjna na sfinansowanie kosztów należnych instytucji prowadzącej kształcenie lub instytucji szkoleniowej, instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności lub instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności ust. 1.

Art. 109. Zwrot kosztów należnych instytucji szkoleniowej, instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności lub instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności

1.

Osoba, która z własnej winy:

1)

nie podjęła lub nie ukończyła szkolenia, o którym mowa w art. 99 pomoc w nabywaniu wiedzy, umiejętności lub kwalifikacji zwiększających szanse na podjęcie i utrzymanie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej przez finansowanie z Funduszu Pracy ust. 1 pkt 1 i 2 i art. 107 bon na kształcenie ustawiczne ust. 3 pkt 1,

2)

nie przystąpiła do procesu potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności lub uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności, o których mowa w art. 101 finansowanie szkoleń w oparciu o diagnozę zapotrzebowania na zawody ust. 1 pkt 2 i 3, art. 102 finansowanie kosztów potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności lub uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności i art. 107 bon na kształcenie ustawiczne ust. 3 pkt 3,

3)

przerwała postępowanie nostryfikacyjne lub postępowanie, o którym mowa w art. 327 równoważność dyplomów ukończenia studiów za granicą z polskimi dyplomami ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

4)

przerwała postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo do podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej, o której mowa w art. 14 opłata w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej,

5)

nie podjęła lub nie ukończyła studiów podyplomowych, o których mowa w art. 107 bon na kształcenie ustawiczne ust. 3 pkt 2
– zwraca na wyodrębniony rachunek bankowy PUP albo samorządu powiatu sfinansowane z Funduszu Pracy koszty należne instytucji szkoleniowej, instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności, instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności, instytucji pobierającej opłaty, o których mowa w art. 103 finansowanie opłaty pobieranej za postępowanie nostryfikacyjne oraz art. 104 finansowanie opłaty za przeprowadzenie postępowania i wydanie decyzji w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego, lub organizatorowi studiów podyplomowych.

2.

Zwrot, o którym mowa w ust. 1, dotyczy również kosztów:

1)

badań lekarskich lub psychologicznych, o których mowa w art. 205 skierowanie bezrobotnego lub poszukującego pracy na badania lekarskie lub psychologiczne mające na celu stwierdzenie zdolności bezrobotnego lub poszukującego pracy do wykonywania pracy ust. 1,

2)

ubezpieczenia, o którym mowa w art. 241 ubezpieczenie,

3)

przejazdu, o którym mowa w art. 206 finansowanie kosztów przejazdu w związku z podjęciem zatrudnienia przez bezrobotnego lub poszukującego pracy ust. 1,

4)

zakwaterowania, o którym mowa w art. 206 finansowanie kosztów przejazdu w związku z podjęciem zatrudnienia przez bezrobotnego lub poszukującego pracy ust. 2
– o ile zostały poniesione.

3.

Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w przypadku gdy przyczyną niezrealizowania działań, o których mowa w ust. 1, było podjęcie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, trwające co najmniej miesiąc.

Art. 110. Powiadamianie o udziale w szkoleniu finansowanym na podstawie umów z innym podmiotem niż PUP

Bezrobotny, biorący udział w szkoleniu finansowanym na podstawie umów z innym podmiotem niż PUP, powiadamia PUP o udziale w tym szkoleniu co najmniej na 7 dni przed dniem jego rozpoczęcia.

Art. 111. Pożyczka edukacyjna na sfinansowanie kosztów należnych instytucji prowadzącej kształcenie lub instytucji szkoleniowej, instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności lub instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności

1.

Starosta może, na wniosek bezrobotnego lub poszukującego pracy, udzielić pożyczki edukacyjnej na sfinansowanie kosztów należnych instytucji prowadzącej kształcenie lub instytucji szkoleniowej, instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności lub instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności, w celu poprawy jego sytuacji na rynku pracy. W ramach pożyczki, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie finansuje się studiów pierwszego i drugiego stopnia, jednolitych studiów magisterskich oraz kształcenia w szkole doktorskiej.

2.

Pożyczka, o której mowa w ust. 1, jest nieoprocentowana i udzielana do wysokości 400 % przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu podpisania umowy pożyczki.

3.

Okres spłaty pożyczki rozpoczyna się nie później niż 3 miesiące od dnia ukończenia działań objętych pożyczką.

4.

Spłata pożyczki następuje według planu spłaty rat określonych w umowie pożyczki, przy czym okres spłaty pożyczki nie może przekroczyć 18 miesięcy. Od raty pożyczki niespłaconej w terminie nalicza się odsetki ustawowe za opóźnienie.

5.

W przypadku wykorzystania pożyczki na cele inne niż określone w umowie, niepodjęcia lub nieukończenia kształcenia, szkolenia, nieprzystąpienia do procesu potwierdzenia wiedzy i umiejętności lub uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności z własnej winy, pożyczka podlega zwrotowi na wyodrębniony rachunek bankowy PUP albo samorządu powiatu w całości wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od całości kwoty pożyczki od dnia jej wypłaty, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty.

6.

Starosta umarza 20 % pożyczki, jeśli pożyczkobiorca ukończył kształcenie, szkolenie, proces potwierdzenia wiedzy i umiejętności lub uzyskał dokument potwierdzający nabycie wiedzy i umiejętności oraz spłacił w terminie 80 % pożyczki.

Art. 112. Utrata statusu bezrobotnego w trakcie realizacji form pomocy

Jeżeli osoba w trakcie realizacji form pomocy, o których mowa w art. 99 pomoc w nabywaniu wiedzy, umiejętności lub kwalifikacji zwiększających szanse na podjęcie i utrzymanie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej przez finansowanie z Funduszu Pracy ust. 1, utraciła status bezrobotnego lub poszukującego pracy w przypadkach, o których mowa w art. 65 pozbawienie statusu bezrobotnego przez starostę ust. 1 pkt 1, 4–7, 9 oraz w art. 68 pozbawianie statusu poszukującego pracy ust. 1 pkt 4, starosta nie zawiesza finansowania tych form.

Art. 113. Określanie, w drodze rozporządzenia, sposobu i trybu realizacji przez starostę pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w nabywaniu wiedzy, umiejętności lub kwalifikacji

Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb realizacji przez starostę pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w nabywaniu wiedzy, umiejętności lub kwalifikacji, w tym:

1)

elementy wniosków o udzielenie pomocy i tryb ich rozpatrywania,

2)

elementy skierowania na szkolenie,

3)

elementy umowy z bezrobotnym lub poszukującym pracy o:
a) sfinansowanie kosztów potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności lub kosztów uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności,
b) sfinansowanie opłaty pobieranej za postępowanie nostryfikacyjne albo postępowanie, o którym mowa w art. 327 równoważność dyplomów ukończenia studiów za granicą z polskimi dyplomami ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
c) sfinansowanie opłaty za przeprowadzenie postępowania i wydanie decyzji w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo do podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej,

4)

sposób i kryteria wyboru instytucji szkoleniowej,

5)

tryb realizacji i elementy umowy lub porozumienia między starostą a instytucją szkoleniową,

6)

tryb realizacji i elementy umowy z bezrobotnym lub poszukującym pracy o udzielenie pożyczki edukacyjnej, o której mowa w art. 111 pożyczka edukacyjna na sfinansowanie kosztów należnych instytucji prowadzącej kształcenie lub instytucji szkoleniowej, instytucji potwierdzającej nabycie wiedzy i umiejętności lub instytucji wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności,

7)

elementy zaświadczenia o ukończeniu szkolenia,

8)

tryb realizacji i rozliczenia bonu na kształcenie ustawiczne,

9)

prowadzenie ewaluacji i dokumentacji realizacji pomocy
– mając na względzie konieczność ujednolicenia procedur realizacji pomocy.

Art. 114. Organizatorzy stażu

1.

Starosta może skierować bezrobotnego do odbycia stażu.

2.

Organizatorem stażu może być:

1)

pracodawca;

2)

przedsiębiorca niezatrudniający pracowników;

3)

podmiot ekonomii społecznej, o którym mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 5 ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o ekonomii społecznej, lub jednostka tworząca podmiot ekonomii społecznej, o którym mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 5 lit. b lub c tej ustawy;

4)

rolnicza spółdzielnia produkcyjna;

5)

pełnoletnia osoba fizyczna, nieposiadająca statusu bezrobotnego, zamieszkująca i prowadząca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osobiście i na własny rachunek, działalność w zakresie produkcji roślinnej lub zwierzęcej, w tym ogrodniczej, sadowniczej, pszczelarskiej i rybnej, w pozostającym w jej posiadaniu gospodarstwie rolnym lub prowadząca dział specjalny produkcji rolnej, o którym mowa w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników.

3.

Staż może trwać od 3 do 6 miesięcy, a w przypadkach określonych w art. 119 potwierdzenie nabycia wiedzy lub umiejętności przeprowadzane przez uprawnioną instytucję ust. 1 – od 3 do 12 miesięcy.

4.

Staż może być realizowany w formie zdalnej. Przepisy art. 67¹⁸ miejsce wykonywania pracy zdalnej, art. 67¹⁹ uzgodnienia umowy o pracę dotyczące wykonywania pracy zdalnej § 3–5, art. 67²⁴ obowiązki pracodawcy wobec pracownika wykonującego pracę zdalną § 1 pkt 1, 2 i 4, § 2–5, art. 67²⁵ negatywne przesłanki zaliczenia do przychodu niektórych kosztów pracodawcy zapewniającego pracownikowi warunki do pracy zdalnej, art. 67²⁷ wzajemne porozumiewanie się pracodawcy i pracownika wykonującego pracę zdalną, art. 67³¹ obowiązki pracodawcy wobec pracownika w czasie wykonywania przez niego pracy zdalnej § 4, 7–9 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy stosuje się odpowiednio. Wymiar stażu w formie zdalnej oraz szczegółowe zasady odbywania stażu w formie zdalnej określa się w umowie o organizację stażu, o której mowa w ust. 5.

5.

Staż odbywa się na podstawie umowy zawartej przez starostę z organizatorem stażu i bezrobotnym, według przygotowanego przez organizatora stażu programu określonego w umowie. Przy ustalaniu programu stażu powinny być uwzględnione predyspozycje psychofizyczne i zdrowotne, wykształcenie oraz dotychczasowa wiedza i umiejętności bezrobotnego.

6.

Podmiot lub osoba, o których mowa w ust. 2, zamierzający zorganizować staż dla bezrobotnych, składają do starosty wniosek o zawarcie umowy o zorganizowanie stażu.

Art. 115. Maksymalne liczby stażystów

1.

U organizatora stażu będącego pracodawcą staż mogą odbywać bezrobotni w liczbie nieprzekraczającej liczby pracowników zatrudnionych u tego organizatora w dniu składania wniosku w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

2.

U organizatora stażu, który nie jest pracodawcą albo w dniu składania wniosku zatrudnia pracownika lub pracowników w łącznym wymiarze nieprzekraczającym jednego etatu, staż może odbywać jeden bezrobotny.

3.

Bezrobotny nie może odbywać stażu u tego samego organizatora, u którego wcześniej odbywał staż, był zatrudniony, w tym jako młodociany pracownik w celu przygotowania zawodowego lub wykonywał inną pracę zarobkową, jeżeli od dnia zakończenia poprzedniego stażu, zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej u tego organizatora nie upłynęło co najmniej 24 miesiące. Łączny okres staży realizowanych przez bezrobotnego u tego samego organizatora nie może przekroczyć 12 miesięcy.

4.

Łączny okres staży odbywanych przez bezrobotnego nie może przekroczyć 24 miesięcy w okresie kolejnych 10 lat.

Art. 116. Obowiązki organizatora stażu przed powierzeniem bezrobotnemu wykonania zadań przewidzianych programem stażu

1.

Przed powierzeniem bezrobotnemu wykonania zadań przewidzianych programem stażu organizator stażu:

1)

kieruje bezrobotnego, na własny koszt, na wstępne badania lekarskie, na zasadach przewidzianych dla pracowników, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 229 wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie § 8 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;

2)

zapoznaje bezrobotnego z obowiązującym regulaminem pracy;

3)

przekazuje bezrobotnemu na piśmie zakres obowiązków i uprawnień.

2.

Na zasadach przewidzianych dla pracowników organizator stażu zapewnia bezrobotnemu odbywającemu staż:

1)

bezpieczne i higieniczne warunki odbywania stażu;

2)

szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych;

3)

odzież i obuwie robocze lub ekwiwalent za używanie własnej odzieży i obuwia roboczego, ekwiwalent za pranie odzieży roboczej, środki ochrony indywidualnej, niezbędne środki higieny osobistej oraz profilaktyczne posiłki i napoje;

4)

profilaktyczną ochronę zdrowia;

5)

okresy odpoczynku;

6)

ochronę przed mobbingiem;

7)

maszyny, urządzenia, narzędzia i sprzęt, niezbędne do wykonywania zadań na danym stanowisku.

3.

Organizator stażu przestrzega zasady równego traktowania i nie może dyskryminować stażysty.

4.

Staż jest realizowany pod nadzorem wyznaczonej przez organizatora stażu osoby, która odpowiada za prawidłową realizację stażu i za opiekę nad osobą odbywającą staż, zwanej dalej „opiekunem stażysty”.

5.

Starosta na wniosek bezrobotnego odbywającego staż lub z urzędu może rozwiązać z organizatorem umowę o odbycie stażu w przypadku nierealizowania przez organizatora programu stażu lub niedotrzymywania warunków jego odbywania, po wysłuchaniu organizatora stażu.

6.

W przypadku przerwania stażu przez:

1)

starostę z powodu nierealizowania przez organizatora programu stażu lub niedotrzymywania warunków jego odbywania,

2)

organizatora stażu bez uzasadnionej przyczyny
– organizator stażu nie może korzystać z form pomocy, z wyłączeniem pośrednictwa pracy i poradnictwa zawodowego, przez okres 12 miesięcy od dnia przerwania realizacji stażu przez starostę lub przerwania stażu przez organizatora stażu.

Art. 117. Obowiązki bezrobotnego w trakcie odbywania stażu

1.

Bezrobotny w trakcie odbywania stażu:

1)

przestrzega ustalonego przez organizatora rozkładu czasu pracy;

2)

sumiennie i starannie wykonuje zadania objęte programem stażu oraz stosuje się do poleceń organizatora stażu i opiekuna stażysty, o ile nie są one sprzeczne z prawem;

3)

dba o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu;

4)

przestrzega przepisów i zasad obowiązujących u organizatora stażu, w szczególności regulaminu pracy, tajemnicy służbowej, przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych.

2.

Bezrobotny odbywający staż może wziąć udział w podróży służbowej i szkoleniu zorganizowanym z inicjatywy organizatora stażu lub za jego zgodą na zasadach przewidzianych dla pracowników.

3.

Bezrobotny, który w trakcie odbywania stażu utracił status bezrobotnego z powodu nabycia prawa do emerytury albo renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty socjalnej albo świadczenia pieniężnego przysługującego członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych lub renty inwalidzkiej przyznawanej na podstawie ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin lub ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, może ukończyć staż zgodnie z programem, o ile nie pozostaje w zatrudnieniu.

4.

Osoba, o której mowa w ust. 3, po wyrażeniu woli kontynuacji stażu, jest rejestrowana jako osoba poszukująca pracy.

5.

Bezrobotny, który na okres krótszy niż 6 miesięcy przerwał staż z powodu odbywania ćwiczeń wojskowych lub przeszkolenia wojskowego, może ukończyć ten staż zgodnie z programem, za zgodą starosty i organizatora stażu, jeżeli jest zarejestrowany w PUP jako bezrobotny.

Art. 118. Czas realizacji programu stażu przez bezrobotnego

1.

Czas realizacji programu stażu przez bezrobotnego odbywającego staż nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 3 miesięcy. Czas realizacji programu stażu bezrobotnego będącego osobą niepełnosprawną zaliczoną do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 3 miesięcy.

2.

Czas realizacji programu stażu przez bezrobotnego odbywającego staż nie może być krótszy niż 20 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 3 miesięcy.

3.

Bezrobotny nie może odbywać stażu w niedziele i święta, w porze nocnej, w systemie pracy zmianowej ani w godzinach nadliczbowych.

4.

Starosta może wyrazić zgodę na realizację stażu w niedzielę i święta, w porze nocnej lub w systemie pracy zmianowej, o ile charakter pracy w danym zawodzie wymaga takiego rozkładu czasu pracy.

5.

Na wniosek bezrobotnego odbywającego staż organizator stażu udziela 2 dni wolnych za każde 30 dni kalendarzowych odbywania stażu. Za dni wolne przysługuje stypendium. Za ostatni miesiąc odbywania stażu organizator stażu udziela dni wolnych przed upływem terminu zakończenia stażu. Przy niepełnym miesiącu odbywania stażu przysługujący bezrobotnemu wymiar dni wolnych oblicza się proporcjonalnie, zaokrąglając w górę do pełnych dni.

6.

Bezrobotny, który z uzasadnionej przyczyny przerwał staż, może w okresie 6 miesięcy od dnia przerwania udziału w stażu ukończyć ten staż zgodnie z programem za zgodą starosty i organizatora stażu.

Art. 119. Potwierdzenie nabycia wiedzy lub umiejętności przeprowadzane przez uprawnioną instytucję

1.

Staż może być zakończony potwierdzeniem nabycia wiedzy lub umiejętności przeprowadzanym przez uprawnioną instytucję, w tym określoną w ust. 3 i 4.

2.

W przypadku stażu, o którym mowa w ust. 1, program stażu dostosowany jest do wymagań potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności.

3.

W przypadku stażu zakończonego egzaminem zawodowym, przeprowadzanym przez okręgową komisję egzaminacyjną, zgodnie z przepisami rozdziału 3b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2024 r. poz. 750, 854, 1473 i 1933 oraz z 2025 r. poz. 620), program stażu uwzględnia wymagania określone w podstawie programowej kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 46 rozporządzenie w sprawie kształcenia i klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe. Uczestnik stażu, który zdał egzamin zawodowy, otrzymuje certyfikat kwalifikacji zawodowej.

4.

W przypadku stażu zakończonego egzaminem czeladniczym, przeprowadzanym przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (Dz. U. z 2020 r. poz. 2159), program stażu uwzględnia standardy wymagań egzaminacyjnych ustalone przez Związek Rzemiosła Polskiego, będące podstawą przeprowadzania egzaminu czeladniczego, a w przypadku zawodów określonych w klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego – wymagania określone w podstawie programowej kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego, określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 46 rozporządzenie w sprawie kształcenia i klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe. Uczestnik stażu, który zdał egzamin czeladniczy, otrzymuje świadectwo czeladnicze.

5.

W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, opiekun stażysty musi posiadać kwalifikacje instruktora praktycznej nauki zawodu, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 120 praktyczna nauka zawodu ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.

6.

W przypadku podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej przed ukończeniem programu stażu, bezrobotny ma prawo do potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności oraz uzyskania dodatku do stypendium, o którym mowa w art. 121 dodatek do stypendium ust. 1.

7.

Uczestnik stażu, o którym mowa w ust. 1, informuje PUP o wyniku potwierdzenia wiedzy i umiejętności, w terminie 14 dni od powzięcia tej informacji.

8.

W przypadku gdy bezrobotny nie uzyskał pozytywnego wyniku potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności, koszty ponownego przystąpienia do potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności nie mogą być sfinansowane z Funduszu Pracy.

Art. 120. Warunki pozbawienia bezrobotnego możliwości kontynuowania stażu

1.

Starosta na wniosek organizatora stażu lub z urzędu, po zasięgnięciu opinii organizatora stażu i wysłuchaniu bezrobotnego, może pozbawić bezrobotnego możliwości kontynuowania stażu w przypadku:

1)

nieusprawiedliwionej nieobecności podczas więcej niż jednego dnia stażu;

2)

naruszenia podstawowych obowiązków określonych w regulaminie pracy, w szczególności stawienia się do odbycia stażu w stanie wskazującym na spożycie alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych lub spożywania w miejscu pracy alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych;

3)

usprawiedliwionej nieobecności uniemożliwiającej zrealizowanie programu stażu.

2.

Osoba, która z własnej winy nie podjęła albo przerwała realizację stażu, zwraca na wyodrębniony rachunek bankowy PUP albo samorządu powiatu koszty:

1)

badań lekarskich i psychologicznych, o których mowa w art. 205 skierowanie bezrobotnego lub poszukującego pracy na badania lekarskie lub psychologiczne mające na celu stwierdzenie zdolności bezrobotnego lub poszukującego pracy do wykonywania pracy ust. 1,

2)

przejazdu, o którym mowa w art. 206 finansowanie kosztów przejazdu w związku z podjęciem zatrudnienia przez bezrobotnego lub poszukującego pracy ust. 1,

3)

zakwaterowania, o którym mowa w art. 206 finansowanie kosztów przejazdu w związku z podjęciem zatrudnienia przez bezrobotnego lub poszukującego pracy ust. 2
– o ile zostały poniesione.

3.

Osoba, która z własnej winy nie podjęła albo przerwała realizację stażu, o którym mowa w art. 119 potwierdzenie nabycia wiedzy lub umiejętności przeprowadzane przez uprawnioną instytucję ust. 1, lub nie przystąpiła do procesu potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności lub uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności, zwraca na wyodrębniony rachunek bankowy PUP albo samorządu powiatu koszty, o których mowa w ust. 2, oraz koszty potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności.

4.

Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się w przypadku gdy przyczyną niepodjęcia lub przerwania programu stażu lub nieprzystąpienia do procesu potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności było podjęcie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności gospodarczej, trwającego co najmniej miesiąc.

Art. 121. Dodatek do stypendium

1.

Osobie, która odbyła staż, o którym mowa w art. 119 potwierdzenie nabycia wiedzy lub umiejętności przeprowadzane przez uprawnioną instytucję ust. 1, przysługuje dodatek do stypendium po uzyskaniu dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności, w terminie 12 miesięcy od ukończenia stażu.

2.

Dodatek do stypendium jest finansowany ze środków Funduszu Pracy i wypłacany przez starostę w wysokości 20 % zasiłku, o którym mowa w art. 224 wysokość zasiłku ust. 1 pkt 1, za każdy pełny miesiąc zrealizowanego stażu.

3.

Wysokość dodatku do stypendium za niepełny miesiąc ustala się dzieląc kwotę dodatku za pełny miesiąc przez 30, a następnie mnożąc przez liczbę dni kalendarzowych realizacji stażu.

4.

Dodatek do stypendium jest przyznawany na wniosek osoby, która odbyła staż, o którym mowa w art. 119 potwierdzenie nabycia wiedzy lub umiejętności przeprowadzane przez uprawnioną instytucję ust. 1, złożony w terminie do 3 miesięcy od dnia uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności. Do wniosku należy dołączyć kopię dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności albo jego odwzorowanie cyfrowe.

Art. 122. Premia finansowana ze środków Funduszu Pracy

1.

Organizatorowi stażu przysługuje premia finansowana ze środków Funduszu Pracy po zakończeniu stażu, o którym mowa w art. 119 potwierdzenie nabycia wiedzy lub umiejętności przeprowadzane przez uprawnioną instytucję ust. 1, jeżeli bezrobotny uzyskał w terminie 12 miesięcy od ukończenia stażu dokument potwierdzający nabycie wiedzy i umiejętności.

2.

Premia jest wypłacana przez starostę w wysokości 500 zł za każdy pełny miesiąc programu stażu, zrealizowanego dla każdego skierowanego bezrobotnego, na podstawie umowy, o której mowa w art. 114 organizatorzy stażu ust. 5. Kwota premii podlega waloryzacji na zasadach określonych w art. 228 waloryzacja zasiłku ust. 1 i 2. Przepis art. 228 waloryzacja zasiłku ust. 4 stosuje się odpowiednio.

3.

Wysokość premii za niepełny miesiąc ustala się dzieląc kwotę premii za pełny miesiąc przez 30, a następnie mnożąc przez liczbę dni kalendarzowych realizacji stażu.

4.

Premia jest przyznawana na wniosek organizatora stażu złożony w terminie do 3 miesięcy od dnia uzyskania przez uczestnika stażu dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności.

Art. 123. Nadzór nad odbywaniem stażu przez bezrobotnego

1.

Nadzór nad odbywaniem stażu przez bezrobotnego sprawuje starosta.

2.

Organizator stażu po zakończeniu stażu wydaje bezrobotnemu opinię zawierającą informacje o realizowanych przez niego zadaniach oraz nabytej wiedzy i umiejętnościach. Starosta wydaje bezrobotnemu zaświadczenie o odbyciu stażu.

Art. 124. Określanie, w drodze rozporządzenia, szczegółowego sposobu i trybu organizowania stażu

Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb organizowania stażu, w tym elementy:

1)

wniosku o organizację stażu,

2)

programu stażu,

3)

umowy o organizację stażu,

4)

skierowania do odbycia stażu,

5)

wniosku o dodatek do stypendium,

6)

wniosku o premię oraz rodzaje dołączanych do niego informacji,

7)

zaświadczenia o odbyciu stażu
– mając na uwadze sprawną i bezpieczną organizację stażu, skuteczność nabycia wiedzy i umiejętności, prawidłowość wydatkowania środków Funduszu Pracy i konieczność zapewnienia zgodności udzielania pomocy z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Art. 125. środki KFS

1.

Środki KFS przeznacza się na wspomaganie podmiotów inwestujących w kształcenie ustawiczne osób pracujących.

2.

Celem pomocy udzielanej ze środków KFS jest utrzymanie zatrudnienia i rozwój potencjału osób pracujących przez dostosowanie ich wiedzy, umiejętności lub kwalifikacji do wymagań zmieniającej się gospodarki.

3.

Ustalając plan wydatkowania środków KFS, o którym mowa w art. 25 zadania w zakresie aktywności zawodowej realizowane przez ministra właściwego do spraw pracy ust. 1 pkt 1 lit. b, minister właściwy do spraw pracy bierze pod uwagę liczbę pracujących ogółem w kraju i w każdym z województw w roku poprzedzającym rok, w którym przygotowywany jest plan, oraz kwotę przeznaczoną na działania KFS w roku, na który przygotowywany jest plan.

4.

Pomoc jest udzielana według ustalanych corocznie równorzędnych priorytetów wydatkowania, o których mowa w art. 25 zadania w zakresie aktywności zawodowej realizowane przez ministra właściwego do spraw pracy ust. 1 pkt 1 lit. b, art. 32 zadania samorządu województwa w zakresie aktywności zawodowej ust. 1 pkt 2 lit. b i art. 38 zadania samorządu powiatu w zakresie aktywności zawodowej ust. 1 pkt 19 lit. b.

5.

Środki KFS mogą być wydatkowane poza priorytetami wydatkowania, o których mowa w art. 25 zadania w zakresie aktywności zawodowej realizowane przez ministra właściwego do spraw pracy ust. 1 pkt 1 lit. b, art. 32 zadania samorządu województwa w zakresie aktywności zawodowej ust. 1 pkt 2 lit. b i art. 38 zadania samorządu powiatu w zakresie aktywności zawodowej ust. 1 pkt 19 lit. b, o ile wnioski spełniające priorytety zostały rozpatrzone.

6.

Kwotę równą 0,5 % środków przeznaczonych na KFS w danym roku (podzieloną na 17 równych części) przeznacza się na działania urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw pracy oraz WUP w zakresie promocji oraz badań i analiz KFS.

7.

Starosta może przeznaczyć środki KFS na działania, o których mowa w ust. 6, w ramach otrzymanych środków, o których mowa w art. 286 podział kwot środków KFS na kształcenie ustawiczne w województwie ust. 3, oraz rezerwy, o której mowa w art. 288 rezerwa KFS ust. 3.

8.

Ze środków KFS, z wyłączeniem środków, o których mowa w ust. 6 i 7, mogą korzystać podmioty, które w okresie co najmniej 6 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień złożenia wniosku o przyznanie środków KFS opłacały składki na Fundusz Pracy lub są zwolnione z ich opłacania z mocy prawa.

9.

Ze środków KFS nie mogą korzystać:

1)

publiczne służby zatrudnienia, z wyłączeniem środków, o których mowa w ust. 6 i 7;

2)

podmioty, które posiadają zaległości podatkowe lub zaległości z tytułu innych należności publicznoprawnych, składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub pozostają pod zarządem komisarycznym lub znajdują się w toku likwidacji albo postępowania upadłościowego lub naruszyły w sposób rażący jakąkolwiek umowę o przyznanie środków KFS, zawartą ze starostą rozpatrującym wniosek o przyznanie środków w okresie 3 lat poprzedzających dzień złożenia tego wniosku;

3)

podmioty, które posiadają zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników lub na ubezpieczenie zdrowotne;

4)

podmioty zbiorowe, wobec których sąd orzekł zakaz korzystania z dotacji, subwencji lub innych form pomocy finansowanej ze środków publicznych, przez okres, na który sąd orzekł zakaz.

10.

Ze środków KFS mogą być finansowane koszty związane z kształceniem ustawicznym:

1)

pracowników;

2)

pracodawców;

3)

osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą;

4)

osób świadczących usługi na podstawie umów cywilnoprawnych.

11.

Ze środków KFS mogą być finansowane koszty związane z kształceniem ustawicznym obejmujące należności:

1)

dla instytucji realizującej szkolenia wskazane przez podmiot wnioskujący o udzielenie pomocy na kształcenie ustawiczne;

2)

dla instytucji potwierdzającej nabytą wiedzę i umiejętności lub wydającej dokumenty potwierdzające nabycie wiedzy i umiejętności;

3)

dla instytucji realizującej studia podyplomowe;

4)

dla instytucji realizującej badania lekarskie i psychologiczne wymagane do podjęcia przez osoby pracujące kształcenia lub zadań zawodowych po ukończonym kształceniu;

5)

z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków w związku z podjętym kształceniem, ponoszone przez podmiot wnioskujący o udzielenie pomocy na kształcenie ustawiczne lub instytucję realizującą to kształcenie.

12.

Środki KFS nie mogą zostać przeznaczone na opłacenie kosztów kształcenia ustawicznego, które:

1)

zostało sfinansowane z innych środków publicznych;

2)

pracodawca jest obowiązany zapewnić na podstawie odrębnych przepisów;

3)

obejmuje działania rozpoczęte przed dniem podpisania umowy o finansowanie.

13.

Przy rozpatrywaniu wniosku podmiotu ubiegającego się o finansowanie działań ze środków KFS starosta uwzględnia:

1)

zgodność dofinansowywanych działań z ustalonymi priorytetami wydatkowania środków KFS na dany rok;

2)

zgodność wiedzy, umiejętności lub kwalifikacji nabywanych przez uczestników kształcenia ustawicznego z potrzebami lokalnego lub regionalnego rynku pracy;

3)

koszty usługi kształcenia ustawicznego wskazanej do sfinansowania ze środków KFS w porównaniu z kosztami podobnych usług dostępnych na rynku.

Art. 126. środki KFS na finansowanie kosztów związanych z kształceniem ustawicznym

1.

Na wniosek podmiotu ubiegającego się o pomoc, starosta może przyznać na podstawie umowy środki KFS na finansowanie kosztów, o których mowa w art. 125 środki KFS ust. 11, w wysokości do 70 % tych kosztów, jednak nie więcej niż 200 % przeciętnego wynagrodzenia w danym roku kalendarzowym, dla wskazanego we wniosku uczestnika kształcenia ustawicznego.

2.

W przypadku podmiotów niezatrudniających pracowników albo zatrudniających w dniu złożenia wniosku o środki KFS w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy nie więcej niż 9 osób, starosta może przyznać na podstawie umowy środki KFS na finansowanie kosztów, o których mowa w art. 125 środki KFS ust. 11, w wysokości do 90 % tych kosztów, jednak nie więcej niż 200 % przeciętnego wynagrodzenia w danym roku kalendarzowym dla wskazanego we wniosku uczestnika kształcenia ustawicznego.

3.

Wysokość środków KFS dla jednego wnioskodawcy w roku kalendarzowym nie może przekroczyć kwoty:

1)

4-krotności przeciętnego wynagrodzenia – w przypadku podmiotów niezatrudniających pracowników albo które zatrudniają w dniu złożenia wniosku o środki KFS w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy nie więcej niż 9 osób;

2)

8-krotności przeciętnego wynagrodzenia – w przypadku podmiotów, które zatrudniają w dniu złożenia wniosku o środki KFS w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy więcej niż 9 osób, jednak nie więcej niż 49 osób;

3)

12-krotności przeciętnego wynagrodzenia – w przypadku podmiotów, które zatrudniają w dniu złożenia wniosku o środki KFS w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy więcej niż 49 osób, jednak nie więcej niż 249 osób;

4)

14-krotności przeciętnego wynagrodzenia – w przypadku podmiotów, które zatrudniają w dniu złożenia wniosku o środki KFS w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy więcej niż 249 osób.

4.

Podmiot ubiegający się o pomoc, o której mowa w ust. 1 i 2, składa wniosek w postaci elektronicznej za pośrednictwem indywidualnego konta, do PUP właściwego ze względu na jego siedzibę albo adres prowadzenia działalności.

Art. 127. Obowiązki podmiotu, który zawarł umowę na środki KFS na finansowanie kosztów kształcenia ustawicznego

1.

Podmiot, który zawarł umowę, o której mowa w art. 126 środki KFS na finansowanie kosztów związanych z kształceniem ustawicznym ust. 1 i 2:

1)

utrzymuje zatrudnienie osoby, na której kształcenie ustawiczne przyznano finansowanie, przez okres co najmniej 3 miesięcy od dnia ukończenia przez nią kształcenia, z wyjątkiem:
a) rozwiązania przez tę osobę umowy o pracę,
b) rozwiązania z tą osobą umowy o pracę na podstawie art. 52 rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika albo art. 53 rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z przyczyn niezawinionych przez pracownika ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy,
c) wygaśnięcia stosunku pracy,
d) otrzymania na tę osobę finansowania w przypadku, o którym mowa w art. 217 zwolnienie monitorowane;

2)

nie zawiesza albo nie zaprzestaje prowadzenia dotychczasowej działalności gospodarczej przez okres 3 miesięcy od dnia ukończenia kształcenia, w przypadku gdy z finansowania kształcenia ustawicznego skorzystał pracodawca lub osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, chyba że powodem będzie ogłoszenie przez niego upadłości;

3)

zatrudnia, zawiera umowę lub umowy cywilnoprawne dotyczące świadczenia usług przez okres co najmniej 3 miesięcy od dnia ukończenia kształcenia z osobą, która skorzystała z finansowanego kształcenia ustawicznego, z osobą, o której mowa w art. 125 środki KFS ust. 10 pkt 4.

2.

W przypadku niedotrzymania warunków, o których mowa w ust. 1, podmiot nie otrzyma finansowania z KFS w ciągu roku od dnia ukończenia finansowanego kształcenia.

3.

Starosta, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 26 prowadzenie i udostępnianie systemów teleinformatycznych ust. 1 pkt 1 i 10, pozyskuje dane niezbędne do ustalenia, czy podmiot spełnił warunek, o którym mowa w ust. 1, lub dokonuje ustaleń w oparciu o dokumenty pozyskane od podmiotu.

Art. 128. Dokonywanie wyboru realizatora działań finansowanych z udziałem środków KFS

1.

Podmiot dokonuje wyboru realizatora działań finansowanych z udziałem środków KFS, mając na uwadze zasady konkurencyjności, równego traktowania i przejrzystości.
2. Instytucją realizującą szkolenie finansowane ze środków KFS jest realizator wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 6 realizacja zadań przez Agencję ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w zakresie świadczenia usług szkoleniowych.
(Art. 128 dokonywanie wyboru realizatora działań finansowanych z udziałem środków KFS ust. 2 wchodzi w życie z dniem 01.01.2026 r.)

Art. 129. Zakaz dokonywania zakupu usług od podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo

Podmiot, który zawarł umowę o przyznanie środków KFS, nie może dokonać zakupu usług objętych umową, o której mowa w art. 126 środki KFS na finansowanie kosztów związanych z kształceniem ustawicznym ust. 1 i 2, od podmiotów powiązanych z nim osobowo lub kapitałowo. Przez powiązania kapitałowe lub osobowe rozumie się wzajemne powiązania między tym podmiotem a realizatorem działań finansowanych z udziałem środków KFS, polegające na:

1)

uczestniczeniu w spółce jako wspólnik spółki cywilnej lub spółki osobowej;

2)

posiadaniu udziałów lub co najmniej 5 % akcji;

3)

pełnieniu funkcji członka organu nadzorczego lub zarządzającego, prokurenta, pełnomocnika;

4)

pozostawaniu w takim stosunku prawnym lub faktycznym, który może budzić uzasadnione wątpliwości co do bezstronności w wyborze realizatora.

Art. 130. Stosowanie ustawy - Kodeks pracy

W przypadku finansowania pracownikowi ze środków KFS kosztów kształcenia ustawicznego przepisy działu czwartego rozdziału III ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy stosuje się odpowiednio.

Art. 131. Dokonywanie płatności ze środków KFS przelewem na rachunek płatniczy

1.

Płatność ze środków KFS jest dokonywana przelewem na rachunek płatniczy podmiotu, który zawarł umowę o przyznanie środków KFS, w terminie określonym w umowie.

2.

Podmiot, który zawarł umowę o finansowanie kształcenia ustawicznego ze środków KFS, zwraca na wyodrębniony rachunek bankowy PUP albo samorządu powiatu środki KFS w przypadku gdy:

1)

osoba, na której kształcenie ustawiczne przyznano finansowanie bez uzasadnionej przyczyny:
a) nie podejmie lub nie ukończy tego kształcenia,
b) nie przystąpi do procesu potwierdzenia nabytej wiedzy i umiejętności lub uzyskania dokumentu potwierdzającego nabycie wiedzy i umiejętności,
c) nie przystąpi do badań lekarskich i psychologicznych wymaganych do podjęcia przez osoby pracujące kształcenia lub zadań zawodowych po ukończonym kształceniu;

2)

środki KFS zostały wydatkowane niezgodnie z umową;

3)

niedotrzymane zostały zobowiązania, o których mowa w art. 127 obowiązki podmiotu, który zawarł umowę na środki KFS na finansowanie kosztów kształcenia ustawicznego ust. 1.

3.

W przypadkach określonych w ust. 2 podmiot, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty, zwraca środki KFS w wysokości odpowiadającej kwocie środków wydatkowanych:

1)

na kształcenie ustawiczne osoby:
a) o której mowa w ust. 2 pkt 1,
b) wobec której nie dotrzymano zobowiązań, o których mowa w art. 127 obowiązki podmiotu, który zawarł umowę na środki KFS na finansowanie kosztów kształcenia ustawicznego ust. 1,

2)

niezgodnie z umową
– wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od tych kwot od dnia ich wypłaty.

Art. 132. Kontrola w zakresie przestrzegania postanowień umowy

1.

Starosta może przeprowadzać kontrolę w zakresie przestrzegania postanowień umowy, o której mowa w art. 126 środki KFS na finansowanie kosztów związanych z kształceniem ustawicznym ust. 1 i 2, wydatkowania środków KFS zgodnie z przeznaczeniem, właściwego dokumentowania wykorzystania środków, wywiązywania się ze zobowiązań, o których mowa w art. 127 obowiązki podmiotu, który zawarł umowę na środki KFS na finansowanie kosztów kształcenia ustawicznego ust. 1, oraz kontrolę finansowanych działań w trakcie i miejscu ich przeprowadzania.

2.

Starosta może pozyskiwać z rejestru PESEL, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 26 prowadzenie i udostępnianie systemów teleinformatycznych ust. 1 pkt 1 i 10, dane, o których mowa w art. 47 przetwarzanie danych osobowych przez PUP ust. 1 pkt 3, 4 i 6–9, w zakresie, o którym mowa w art. 47 przetwarzanie danych osobowych przez PUP ust. 3 pkt 2 i 4–8, w celu weryfikacji warunków, o których mowa w art. 125 środki KFS ust. 4 i art. 126 środki KFS na finansowanie kosztów związanych z kształceniem ustawicznym ust. 1 i 2.

Art. 133. Określenie, w drodze rozporządzenia, elementów wniosku podmiotu ubiegającego się o finansowanie działań ze środków KFS

Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb przyznawania środków KFS, w tym:

1)

elementy wniosku podmiotu ubiegającego się o finansowanie działań ze środków KFS oraz rodzaje dołączanych do niego informacji,

2)

procedurę naboru wniosków o finansowanie działań ze środków KFS,

3)

elementy umowy na finansowanie działań ze środków KFS
– mając na względzie prawidłowość wydatkowania środków KFS i konieczność zapewnienia zgodności udzielania pomocy z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Art. 134. Obowiązek stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych

1.

Pracownicy publicznych służb zatrudnienia i OHP są obowiązani stale podnosić kwalifikacje zawodowe, w tym uczestniczyć w szkoleniach i innych formach doskonalenia zawodowego.

2.

Pracownicy publicznych służb zatrudnienia i OHP realizujący zadania określone ustawą mogą korzystać ze szkoleń, studiów lub studiów podyplomowych, dotyczących realizacji zadań wynikających bezpośrednio lub pośrednio z ustawy, finansowanych z Funduszu Pracy.

3.

WUP mogą organizować i finansować szkolenia dla pracowników WUP i PUP.

4.

PUP mogą organizować i finansować szkolenia dla swoich pracowników.

5.

Urzędy wojewódzkie mogą organizować i finansować szkolenia dla pracowników urzędów wojewódzkich, WUP i PUP.

6.

OHP mogą organizować i finansować szkolenia dla swoich pracowników.

7.

Minister właściwy do spraw pracy może organizować i finansować z Funduszu Pracy szkolenia dla pracowników publicznych służb zatrudnienia, OHP i podmiotów akredytowanych.

8.

Maksymalny koszt ponoszony na szkolenie, studia lub studia podyplomowe, na jednego pracownika, o którym mowa w ust. 2, w roku budżetowym, nie może przekroczyć 200 % przeciętnego wynagrodzenia.

9.

Do limitu, o którym mowa w ust. 8, nie wlicza się kosztów szkoleń organizowanych i finansowanych przez ministra właściwego do spraw pracy, urząd wojewódzki lub WUP, niebędących pracodawcą pracownika, o którym mowa w ust. 1.

Dz.U.2025.0.620 - Ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia