1.
Przejazd kolejowo-drogowy, na którym droga przebiega w linii prostej, projektuje się tak, aby początek najbliższej krzywizny poziomej drogi w części przeznaczonej do ruchu pojazdów znajdował się w odległości co najmniej 6 m od skrajnej szyny toru kolejowego.
2.
Przejazd kolejowo-drogowy, na którym linia kolejowa lub bocznica kolejowa przebiega w linii prostej, a droga – w łuku poziomym, projektuje się tak, aby łącznie spełniał następujące warunki:
1)
na długości przejazdu kolejowo-drogowego pochylenie poprzeczne jezdni drogi odpowiada pochyleniu podłużnemu torów kolejowych;
2)
poszerzenie jezdni na łukach poziomych przeprowadza się przez przejazd kolejowo drogowy.
3.
Przejazd kolejowo-drogowy projektuje się tak, aby nie był usytuowany na odcinkach ramp przechyłkowych linii kolejowej lub bocznicy kolejowej.
4.
Przejazd kolejowo-drogowy, na którym droga przebiega w linii prostej, a jednotorowa linia kolejowa lub bocznica kolejowa – w łuku poziomym, projektuje się tak, aby promień łuku poziomego toru kolejowego umożliwiał ułożenie w przekroju poprzecznym toru obu toków szyn w poziomie lub pochyleniu poprzecznym, zgodnie z pochyleniem podłużnym drogi na długości przejazdu nieprzekraczającym 8 % – w przypadku linii kolejowej normalnotorowej i szerokotorowej oraz 2 % – w przypadku linii kolejowej kolei wąskotorowej.
