1.
Szefem Służby Zagranicznej może być osoba, która:
1)
posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2)
korzysta z pełni praw publicznych;
3)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4)
posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
5)
co najmniej 3 lata pracowała na stanowisku kierowniczym związanym bezpośrednio ze stosunkami międzynarodowymi;
6)
zna co najmniej dwa języki obce, w tym jeden spośród języków roboczych Unii Europejskiej;
7)
cieszy się nieposzlakowaną opinią;
8)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem orzekającym zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych w urzędach organów władzy publicznej lub pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi;
9)
nie jest członkiem partii politycznej.
2.
Przed przystąpieniem do wykonywania obowiązków Szef Służby Zagranicznej składa przed ministrem właściwym do spraw zagranicznych następujące ślubowanie: „Obejmując stanowisko Szefa Służby Zagranicznej, uroczyście ślubuję dochować wierności postanowieniom Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności strzec zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych oraz w placówkach zagranicznych przez służbę zagraniczną, a powierzone mi obowiązki wypełniać sumiennie i bezstronnie.”. Ślubowanie może być złożone z dodaniem słów „Tak mi dopomóż Bóg”.
3.
Minister właściwy do spraw zagranicznych powołuje i odwołuje Szefa Służby Zagranicznej.
4.
Szef Służby Zagranicznej niezwłocznie wyznacza, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, zastępującą go osobę.
5.
Do osoby zastępującej Szefa Służby Zagranicznej przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
6.
Obsługę Szefa Służby Zagranicznej zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw zagranicznych.
