1.
Dodatek zagraniczny przysługuje za wykonywanie obowiązków w placówce zagranicznej i ulega zmniejszeniu proporcjonalnie do liczby dni nieobecności w pracy w przypadku czasowej niemożności wykonywania obowiązków w placówce zagranicznej.
2.
Czasową niemożnością wykonywania obowiązków w placówce zagranicznej nie jest:
1)
nieobecność z tytułu:
a) urlopu wypoczynkowego,
b) dnia wolnego za święto obniżające wymiar czasu pracy,
c) dnia zwolnienia od pracy, za które pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia,
d) okoliczności, o których mowa w art. 1731 urlop opiekuńczy, art. 188 zwolnienie od pracy na opiekę nad dzieckiem i art. 189 zasiłek opiekuńczy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;
a) urlopu wypoczynkowego,
b) dnia wolnego za święto obniżające wymiar czasu pracy,
c) dnia zwolnienia od pracy, za które pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia,
d) okoliczności, o których mowa w art. 1731 urlop opiekuńczy, art. 188 zwolnienie od pracy na opiekę nad dzieckiem i art. 189 zasiłek opiekuńczy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;
2)
nieobecność z tytułu niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną trwająca nieprzerwanie w okresie każdego roku kalendarzowego nie dłużej niż 33 dni.
3.
Dodatek zagraniczny nie jest składnikiem wynagrodzenia i nie stanowi podstawy obliczania ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
