1.
Postępowanie dyscyplinarne umarza się, jeżeli:
1)
nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej;
2)
zostało ono wszczęte po upływie terminu, o którym mowa w art. 213 negatywne przesłanki wszczęcia postępowania dyscyplinarnego i wymierzenia kary dyscyplinarnej ust. 1;
3)
ustalono, że czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne przypisany obwinionemu nie wypełnia znamion czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne;
4)
obwiniony zmarł lub został uznany za zaginionego;
5)
obwiniony przestał podlegać orzecznictwu dyscyplinarnemu;
6)
zostało prawomocnie zakończone postępowanie dyscyplinarne w sprawie tego samego czynu zarzuconego obwinionemu albo, wszczęte wcześniej, toczy się.
2.
Postępowanie dyscyplinarne można umorzyć w razie:
1)
długotrwałej choroby obwinionego;
2)
wycofania wniosku, o którym mowa w art. 225 obowiązki przełożonego dyscyplinarnego ust. 1 pkt 2.
3.
Orzeczenia o umorzeniu postępowania z uwagi na przedawnienie karalności nie wydaje się, w przypadku gdy zebrane dowody uzasadniają uniewinnienie obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu.
4.
W przypadku przywrócenia do służby funkcjonariusza, wobec którego w dniu jego zwolnienia ze służby postępowanie dyscyplinarne zostało umorzone na podstawie przesłanki, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o uchyleniu orzeczenia o umorzeniu tego postępowania dyscyplinarnego, o ile nie nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej za czyn będący przedmiotem tego postępowania, oraz wyznacza rzecznika dyscyplinarnego do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego.
